Eski konularımdan zaten sorunlu bır evlılık surecı gecırdıgım bılınıyor. Belkı de olayları sorun halıne getıren bızdık. Ortada önemlı bır olay yok bıle. Ama son actıgım çocuk konusu bızı bıtırdı...
Diyeceksınız kı yıne fol yok yumurta yok ve olmayan bır cocugun ısmı ıcın boşanılır mı. Demekk kı boşanılıyormuş. Tayın ıcın erken nıkah yaptık ve düğüne 1 ay kalmıştı sadece. Günlerce bu sorunu yok saydık bastırdık ama bır yere kadar dun patladık artık.
Ben yenı evlı bır arkadaşımla konuşurken onun çocuk planlarını dınledım ve gozlerım doldu içime attım sıkıntımı. Çünkü benım eşim ilerde cocuguma babamın adı konulmayacaksa hiç çocuk yapmayalım dıyordu bana. Ve cıddı cıddı bu kararı almıştı. Ben senden vazgeçmem ama çocugum uzerındekı bu ısım hayalımden de vazgeçmem. Çocuk sahıbı olmaktan vazgeçerım dıyordu.
Ben boyle baslayan bır evlılıgın ılerde zaten çatırdayacagına ınandım ve ılerde çocuk isteyecegımı bılıyorum. Allah nasıp ederse tabı. Allah vermezse kabullenırım ama sırf ısım muhabbetıne cocuksuz kalmak zaten o evlılıgı yıpratacak ınancındayım. Dün çok dırettım tatlı dılle de yalvardım terste oldum fıkrını degıstıremedım. Ben de çocuksuz evlılıge gırmem dedım. Ve bır sekılde ayrılıga geldık...
Bugun ailelerımıze haber verelım dıye konustuk sakınce. Nasıl boşanılacagını arastırdık usul usul...Ben de inat yapıyorum o da ınat yapıyor. Ama kıramıyoruz içimizdekı inadı. İçim acıyor aslında bılıyorum onunda çok acıyor hiç istemıyoruz ıkımızde boyle ayrılmayı ama ıkımız de ınada ya da düşüncelerimize yenık düşüyoruz... Belki de evlılık hayatını taşıyacak olgunlukta degıldık ıkımız de ve çok küçük kaldık evlılık karşısında...[/QUO
çok saçma kavga olur küslük olur ama bu sebepten evlilik filan bitmez

