"Ver bakayım bende duracak mı?"

Hiç çocuk seven bir yapım olmadı. Dışarıda gördüğüm çocuklarada uzaktan bir tebessüm edip gülerim. Ne öperim, ne kucağıma alıp sarılırım.
 
Evet benzer durumu bu sabah sağlık ocağında yaşadım ben de. O yüzden konu açtım. Devlet Hastanesinde kan aldiramadim çünkü ağlama krizine girdi. Bizim hemsiremizi tanıdığı için onun yanına gittim. E ağladı tabi kan alınırken. Ben sakinleştirmeye çalışıyorum insanlar dediğiniz gibi üstüne geliyor. Yabancıları sevmiyor diyorum kucağına almaya çalışan var. En son aldım dışarı çıktım. Biri bana bunu söylese yaklasmam çocuğun yanına. Özellikle yaşlılarda bir ben tecrubeliyim havası var ki yenemiyorsun.

Ah o yaşlılar :). Çok biliyorlar hakikatten sanki sen bilmediğinden susturamıyorsun. Evet çok doğal bu hislerin çünkü bende aynı şekildem. Yabancıların gelip yüzüne dokunmasından hiç hoşlanmıyorum.
Geçen gün markette bir bayan resmen kangurudan çıkarsan da resim çektirsem dedi :)
Ne münasebet dedim? Çat diye cevabını vermek lazım çünkü cidden çok yüzsüz insanlar.. Yolda durdurup sevmek isteyen oldu. Evet kırmamak için düzgün bir şekilde red ediyorum ama insan bir süre sonra terslemeye başlıyor.
 
konuyla alakası yok ama yazmak istedim. çocuğum yokken avm de yolda izde bir eliyle bebek arabası itip diğer eliyle bebeğini kucağında tutan tipleri görünce eziyete bak koy çocuğu arabasına rahat rahat yürü ne garip insanlar diye düşünürdüm. sonra tecrübe ettim o fiziksel yorgunluk zihinsel yorgunluktan evlaymış. :))
Beni de öyle görmüş olabilirsin ;)
Bende bebek arabasıyla markete gider market alışverişini şanslıysam o arabasında otururken yapar,dönüş yolunda bir elimde araba bir elimde kızım dönerdim zira aman mızıldanmasın da ben razıyım taşımaya diyerek. Zaten sonra pes ettim,bebek arabasıyla vedalaşıp mei tai slingi bağlayıp gezmeye başladım. En azından ağlamıyordu. Elim kolum dolu ,karnıma bağlı bir bebek,insanlar banada deliymişim gibi bakiyordu "al bir bebek arabası neden bu eziyet "dercesine. Bilmiyorlardı ki arabam bile vardı ama oto koltuğuna oturmadığı için ben her yere yürüyordum.
İste yaşamayan bilmiyor.
 
Evet herkesin evladi biriciktir. Ama cocuguda bi fanusa kapatmicagimiza göre? Yada bencede siz cocugunuzu fanusa kapatin oyle daha rahat edersiniz. Bu nasil bir konudur. Insanlar cocugu şaaap şuupp diye yalayarak sevmiyor elbette. Ama iste toplumda hata kimsenin cocugunu semiceksin. Sonra anneler boyle şaha cikiyor. Sevmeyin efenim kimseni cocugunu. Markette bas bas aglatin. Disari cikmak yerine cocuk markette bas bas aglatarak alisverisinize devam edin.
yorumunuzla konu arasında ne yazık ki hiçbir ilgi yok. Konu sahibi bebeğinin korkup sağlamasından bahsediyor siz " çocuğu tanışa hapsetmekten". Iyi de sevilmeyi istemeyen bebek, annenin bir dahli yok duruma.
 
Beni de öyle görmüş olabilirsin :KK66:
Bende bebek arabasıyla markete gider market alışverişini şanslıysam o arabasında otururken yapar,dönüş yolunda bir elimde araba bir elimde kızım dönerdim zira aman mızıldanmasın da ben razıyım taşımaya diyerek. Zaten sonra pes ettim,bebek arabasıyla vedalaşıp mei tai slingi bağlayıp gezmeye başladım. En azından ağlamıyordu. Elim kolum dolu ,karnıma bağlı bir bebek,insanlar banada deliymişim gibi bakiyordu "al bir bebek arabası neden bu eziyet "dercesine. Bilmiyorlardı ki arabam bile vardı ama oto koltuğuna oturmadığı için ben her yere yürüyordum.
İste yaşamayan bilmiyor.

Bebek arabasıyla çıkıp kanguruya alıp dönüyorum eve :)))
 
Evet herkesin evladi biriciktir. Ama cocuguda bi fanusa kapatmicagimiza göre? Yada bencede siz cocugunuzu fanusa kapatin oyle daha rahat edersiniz. Bu nasil bir konudur. Insanlar cocugu şaaap şuupp diye yalayarak sevmiyor elbette. Ama iste toplumda hata kimsenin cocugunu semiceksin. Sonra anneler boyle şaha cikiyor. Sevmeyin efenim kimseni cocugunu. Markette bas bas aglatin. Disari cikmak yerine cocuk markette bas bas aglatarak alisverisinize devam edin.
Bunu bana yazdıniz sanirım.
Ne yapalim bebek var diye markete de mi gitmeyelim. Bez de mi almayalım?
Ne demek markette bas bas ağlatin?
Sebepsiz de ağlayabiliyor bebekler,illaki bir sebep olması gerekmiyor emin olun.
Tabiki markete de gideceğiz,bas bas ağladı diye dünya durmayacak,hayat devam edecek yani,bebek te zamanla alışacak rutine.
Evet sevmeyin siz zaten kimsenin bebeğini. Nereden biliyorsunuz nasıl sevdiklerini? Birşey yaşadık ki konuşuyoruz,olmamiş birşey üzerinden yapilmiyor bu yorumlar. Var evet şapur şupur öpmeye yeltenen de var.
Hiç tanimadığiniz biri gelip yanağınıza yapişıp öpse ne tatlısın diyerek yada elinizi tutsa öpse,yanağınızı mıncırsa ay beni sevdi mi dersiniz yoksa manyak mıdır nedir ne oluyor mu dersiniz? Bebekte olsa oda bireydir,ben istemiyorum beni öpmeyin diyemeyeceğine göre annesi diyecek tabi dokunmayin diye. Oldu bırakalım gelen giden iki mıncıklasın.
Ayrıca dudağındaki basit bir ucuktan bile bebeğe enfeksiyon kaptırabilir yani. Eli temiz mi pismi nereden bileyim. Bir avm tuvaletinde bile girip elini yıkamadan çıkan bir dolu kadın gorüyorum,ben herşeyime dikkat ederken elin kadını/adamı neden dokunsun benim çocuğuma. Dokunmadan sevsin yada sevmesin. Ben kimsenin çocuğuna dokunmuyorum yani,kızım olmadan önce de dokunmazdım. Çok zor olmasa gerek.
 
yorumunuzla konu arasında ne yazık ki hiçbir ilgi yok. Konu sahibi bebeğinin korkup sağlamasından bahsediyor siz " çocuğu tanışa hapsetmekten". Iyi de sevilmeyi istemeyen bebek, annenin bir dahli yok duruma.
Kesinlikle bu tarz yorumlar yapan insanlar bu durumu hiç yasamamislar. İnşallah yaşamazlar da. Defalarca evimin 100 m ilerisindeki bir markete gidip bütün sokağı balkona dokercesine ağlayan bir bebekle yarım yamalak alışveriş yapıp eve döndüğüm oldu zamanında. Dediğim gibi kolikti ve sebepsiz, yerli yersiz ağlama krizlerine giriyordu. Yavaş yavaş azaldı ağlamaları evet. Kimse onunla ilgilenmezse rahat rahat işimi görüp evime donebiliyorum. Bunu ben tercih etmedim. Bebeğimi ben sakinmadim. Eğer ağlamayacağıni bilsem gelip sevmek isteyen insanları da yadirgamazdim bu benim düşüncem. Yüzünden opmedikleri sürece tabi ki sevebilirler, ben yanındayım sonuçta. İnsanlar inatla anlamak istedikleri gibi anlamışlar. Sasiyorum. En basitinden doktoruna bile aylardır goturemedim çünkü son goturdugumde muayene edemedi. Nefessiz kalana kadar ağladı. Bu da mı benim tercihim yani?
Teşekkürler beni anladığıniz için.
 
Bebeğim onuncu ayında ve son birkaç aydır insanları çok yabancılıyor. Biri suratına bakıp konuşmaya çalışsa bile hemen ağlamaya basliyor. Bunu güzel bir dille insanlara anlatmaya çalışıyorum. Hatta bazen işi sakaya vurup "aman adam yerine koymayın şunu" diyerek olayın benim sakinmam olmadığını, bebeğin bundan kendisinin rahatsız olduğunu anlamalarını sağlamaya calisiyorum. Ama nedense çoğu kişide ver bir de ben deniyim hevesi var. Yani benim oğlum denek mı? Neyi ispatlamaya çalışıyorsun? İstemiyor işte. Kırıcı olmak istemiyorum çünkü gerçekten bebeğimi kimse sevmesin, aman mikrop bulaşır, hasta olur kafasında bir insan değilim. Ama bu konu gerçekten zorluyor beni. Daha ne diyebilirim insanların anlaması için?
ben olsam aynen şöyle derdim '' biz anne ve babadan başka kimsenin kucağına gitmiyoruz,sevmiyoruz öyle''
 
Hem de ne biçim... Artık ceylan kulaklarım kartal gözlerim var evrim geçirdim çocukla beraber. :olamaz:
Sizin durum iyi ciddi diyorum, böyle giderse ne güzel yabancı bilen, ayıran, kendini geride tutup süzen bir çocuk olur. Millete de aldırış etme "Kusura bakmayın, ağlıyor yani, sonra susturacağım diye paralanıyorum hiç gerek yok böyle seviverin uzaktan; uzaktan seviliriz biz" filan söyleyin, gerisini duymazdan gelin geçin.

Benim oğlan neden böyle oldu acaba? Herkese öpücükler, el sallamalar selamlar göz kırpıp kikirdemeler, yolda sokakta tanımadığı tiplere salça olmalar, çocukları yakalayıp darlamalar; oyuncaklarımızı ne varsa dağıtmalar... :işsiz:
Bizde de çatık kaslar, her an akmaya hazir gozpinarinda bekleyen bir damla yaş, eksimis bir surat ve sonucunda kulak tirmalayan bir ağlama. :kızgın:
 
Kesinlikle bu tarz yorumlar yapan insanlar bu durumu hiç yasamamislar. İnşallah yaşamazlar da. Defalarca evimin 100 m ilerisindeki bir markete gidip bütün sokağı balkona dokercesine ağlayan bir bebekle yarım yamalak alışveriş yapıp eve döndüğüm oldu zamanında. Dediğim gibi kolikti ve sebepsiz, yerli yersiz ağlama krizlerine giriyordu. Yavaş yavaş azaldı ağlamaları evet. Kimse onunla ilgilenmezse rahat rahat işimi görüp evime donebiliyorum. Bunu ben tercih etmedim. Bebeğimi ben sakinmadim. Eğer ağlamayacağıni bilsem gelip sevmek isteyen insanları da yadirgamazdim bu benim düşüncem. Yüzünden opmedikleri sürece tabi ki sevebilirler, ben yanındayım sonuçta. İnsanlar inatla anlamak istedikleri gibi anlamışlar. Sasiyorum. En basitinden doktoruna bile aylardır goturemedim çünkü son goturdugumde muayene edemedi. Nefessiz kalana kadar ağladı. Bu da mı benim tercihim yani?
Teşekkürler beni anladığıniz için.
Açıklama yapmanıza hiç gerek yok bence.
 
Birisi "ay ne tatlı çok insan canlısı"
Ben "hıhı evet aynen" :KK51:
İçimdeki ben "keşke olmasa. öptürme çocuğum öptürme off" :KK34:

Ben baş etmede zorlanıyorum, insanlara da sevdiler diye bozuk atmam mümkün değil, hatta mahçup oluyorum çünkü benim çocuk çok sokulgan, kendini sevdirir illa, aralarına dalar 40 yıllık kankaları gibi kendi dilince muhabbete başlar. Kibarca "Yok kucağa almayın alışmasın dikkat etmeye çalışıyoruz hani malum, yanlış anlamayın lütfen" diyoruz işte milletin yediğine içtiğine ortak çıkar "Vermeyin yabancıdan bi şey almaya alışmasın, siz de kusura bakmayın anlıyorsunuzdur beni" deyip gülümsüyorum anlıyorlar da "Tabi doğrusunu yapıyorsunuz haklısınız" diye, daha kötü tepki veren olmadı. Yavaştan çocuğa da öğreteceğim de onu idrakta değil henüz, çevreyi yönlendiriyorum şimdilik. Konu bile açtım hani, endişeliyorum tehlikeye çok açık bir hal bu, hep böyle kalmaz değil mi diye :/ Sevgi pıtırcığı oldu çıktı başıma, kelebek gibi dolanıyor ortalıkta. Anasına gelince 2 yaş sendromuna girsin, elaleme gelince yollarına güller döküversin. :işsiz:
 
Hiç çocuk seven bir yapım olmadı. Dışarıda gördüğüm çocuklarada uzaktan bir tebessüm edip gülerim. Ne öperim, ne kucağıma alıp sarılırım.
Ayni ben
Bana ne milletin bebesinden?
Hic de ilgimi cekmiyor baskasinin bebesi/cocugu.

Kendi cocuklarimi opuyorum bol bol.;)
 
Benim kızlarımda hep insanlardan uzak durur yabancıları hiç sevmez görümcemin oğlu da önüne gider sarılır sevdirir kendini benim kızlara yabani diyolar
Valla devir onu gerektiriyo kimseye güvenip gitmezler en azından ben ne diyeyim çocuklara her gel öpeyim diyene gidin mi diyeyim ne güzel gitmiyolar işte diyorum kızıyolar bana ama napayım çocuk sevcek olan yapsın herkes de kendi çocuğunu sevsin ben yolda sevimli bi çocuk görsem maşallah dder geçerim alıp sevmenin kucaklamanın alemi yok mikrop kapması kıskançlık değil ama korumak gerek çocukları kötülüğün nerden kimden geleceği belli olmuyo malesef

Anlatın istemiyo şimdi ağlar sakinleşmez deyin ibatla isterse verin ağlayınca pişman olup utanır sizde demiştim dersiniz
 
Bebeğim onuncu ayında ve son birkaç aydır insanları çok yabancılıyor. Biri suratına bakıp konuşmaya çalışsa bile hemen ağlamaya basliyor. Bunu güzel bir dille insanlara anlatmaya çalışıyorum. Hatta bazen işi sakaya vurup "aman adam yerine koymayın şunu" diyerek olayın benim sakinmam olmadığını, bebeğin bundan kendisinin rahatsız olduğunu anlamalarını sağlamaya calisiyorum. Ama nedense çoğu kişide ver bir de ben deniyim hevesi var. Yani benim oğlum denek mı? Neyi ispatlamaya çalışıyorsun? İstemiyor işte. Kırıcı olmak istemiyorum çünkü gerçekten bebeğimi kimse sevmesin, aman mikrop bulaşır, hasta olur kafasında bir insan değilim. Ama bu konu gerçekten zorluyor beni. Daha ne diyebilirim insanların anlaması için?
Bide başka versiyonları var..kızım 5 6 aylıkken herkese giderdi ve komşunun birinide çok sever bana bile gelmezdi ..komşudaki gurur kimsede yok ama öyle böyle değil..tabi biraz büyüdü kızım aklı erince kimseye gitmemeye başladı..geçen gün merdivenlerde komşu yine çağırdı kızımı gitmedi tabi kızım..o sen dışarı çıkıyorsun ya ondan sende duruyo yoksa bana gelirdi dedi..benimle yarışıyor yaaa
 
Back
X