- 3 Haziran 2009
- 7.637
- 30.035
- 1.073
- 42
Selamlar Hanımlar,
Ailecek akşam düzenimiz epey oturdu. Tabi bunun en önemli sebebi küçük kızımın 7 yaşına gelmiş olması. Artık evde daha az kaos, daha çok düzen var. Akşam bir toplantı olmazsa 17:30'da evde olmaya çalışıyorum. Çocuklar benden 1 saat önce girmiş oluyor. Ben gelene kadar okul çantalarını odalarına götürmüş, mont ve ayakkabılarını portmantoya yerleştirmiş, okul kıyafetlerini çıkarıp kirliye atmış ve temiz ev kıyafeti giymiş olmalarını bekliyorum. Bu konu başlıklarında epey uzun bir süre çaba harcamam gerekti ama sonunda bu ara eve geldiğimde tüm maddelerin halledilmiş olduğunu görüyorum.
Ben de eve girerken tam olarak aynı adımları izliyorum. Ayakkabımı, montumu ve çantamı yerleştiriyor ve ev kıyafetimi giyiyorum. Ardından mutfağa geçiyorum. Yemekleri ısıtıp sofrayı hazırlıyorum. Saat 18:15 gibi genellikle sofraya oturmuş oluyoruz. Yemek yerken hepimiz gün puanı veriyoruz, günün en güzel ve en kötü olaylarını paylaşıyoruz. Türker Kılıç'tan öğrendiğim gibi çocuklara "Bugün ne öğrendin?" diye de soruyor ve kendim de mutlaka yeni bir şey öğrenmiş olarak eve gitmeye çalışıyorum. Sofra sohbetini seviyorum. Benim çocukluğumda "sofrada konuşulmazdı". Bu nedenle doğduğum ailede akşam yemekleri neşesiz zamanlardı. Bunu kendi kurduğum ailede değiştirebildiğim için mutluyum.
Akşam yemeğinden sonra sofrayı beraber topluyoruz. Saat 19:00'a kadar herkes telefona veya tablete bakıyor. 19:00'da evdeki tüm ekranlar kapanıyor.
Büyük kızım kendi planını yapıyor. Haftalık ajanda almıştım. Onun üzerinden işlerini planlıyor. Önce 20 dakika kitap okuyor. Ardından 20 dakika keman çalışıyor ve ödevlerinin başına oturuyor. 21:30'a kadar devam ediyor. 21:30-22:00 arası da oda toplama, çanta ve kıyafet hazırlama, diş ve cilt temizliğinin ardından yatıyor. Yatma zamanında ve sabah uyandırırken yanına yatıp sarılmayı seviyorum. Bence ikimize de iyi geliyor. 12 yaşına geldi. Sanırım 10 yıldır kızımın rutinleri konusunda günlük olarak emek harcıyorum. Nihayetinde kişisel temizliğine dikkat eden, odası derli toplu ve planlama yaparak sorumluluklarını yerine getiren bir genç kıza dönüşüyor.
19:00-20:30 arası küçük kızım önce Okuvarum'dan bana kitap okuyor. Günlük 10 sayfa okuma yapıyor ve okuma çizelgesine yazıyorum. Ardından ödevini yapıyor. Hala destek olmaya devam ediyorum ama ikinci dönem çıkmak niyetindeyim. Eşim 20:30 gibi eve geliyor. Eve geldikten sonra yatana kadar küçük kızımla takılıyorlar. Ben de o sırada kitabımı okuyorum. Ayfer Tunç'un yeni kitabı "Annemin Uyurgezer Geceleri" kitabına başladım. Modern Türk Edebiyatında en çok Ayfer Tunç ve Nermin Yıldırım'ı seviyorum.
Kızları yatırma rutini esnasında bütün evi hep beraber topluyoruz. Kızları eşimle dönüşümlü yatırıyoruz. Küçük kızı yatıran yatmadan önce kitap okuyor. Akşam 22:00'de bizim evde bütün ev toplanmış, mutfak sıfırlanmış, çocukların çanta ve kıyafetleri hazırlanmış oluyor. Sadece verimli rutin sistemleri kurup bunları azimle yöneterek, işlemediği zaman analiz edip yeniden yapılandırarak, evde kendimi parçalamadan, bağırıp çağırmadan bütün işlerin halledilmesini sağlayabildiğim için kendimden memnunum.
Ailecek akşam düzenimiz epey oturdu. Tabi bunun en önemli sebebi küçük kızımın 7 yaşına gelmiş olması. Artık evde daha az kaos, daha çok düzen var. Akşam bir toplantı olmazsa 17:30'da evde olmaya çalışıyorum. Çocuklar benden 1 saat önce girmiş oluyor. Ben gelene kadar okul çantalarını odalarına götürmüş, mont ve ayakkabılarını portmantoya yerleştirmiş, okul kıyafetlerini çıkarıp kirliye atmış ve temiz ev kıyafeti giymiş olmalarını bekliyorum. Bu konu başlıklarında epey uzun bir süre çaba harcamam gerekti ama sonunda bu ara eve geldiğimde tüm maddelerin halledilmiş olduğunu görüyorum.
Ben de eve girerken tam olarak aynı adımları izliyorum. Ayakkabımı, montumu ve çantamı yerleştiriyor ve ev kıyafetimi giyiyorum. Ardından mutfağa geçiyorum. Yemekleri ısıtıp sofrayı hazırlıyorum. Saat 18:15 gibi genellikle sofraya oturmuş oluyoruz. Yemek yerken hepimiz gün puanı veriyoruz, günün en güzel ve en kötü olaylarını paylaşıyoruz. Türker Kılıç'tan öğrendiğim gibi çocuklara "Bugün ne öğrendin?" diye de soruyor ve kendim de mutlaka yeni bir şey öğrenmiş olarak eve gitmeye çalışıyorum. Sofra sohbetini seviyorum. Benim çocukluğumda "sofrada konuşulmazdı". Bu nedenle doğduğum ailede akşam yemekleri neşesiz zamanlardı. Bunu kendi kurduğum ailede değiştirebildiğim için mutluyum.
Akşam yemeğinden sonra sofrayı beraber topluyoruz. Saat 19:00'a kadar herkes telefona veya tablete bakıyor. 19:00'da evdeki tüm ekranlar kapanıyor.
Büyük kızım kendi planını yapıyor. Haftalık ajanda almıştım. Onun üzerinden işlerini planlıyor. Önce 20 dakika kitap okuyor. Ardından 20 dakika keman çalışıyor ve ödevlerinin başına oturuyor. 21:30'a kadar devam ediyor. 21:30-22:00 arası da oda toplama, çanta ve kıyafet hazırlama, diş ve cilt temizliğinin ardından yatıyor. Yatma zamanında ve sabah uyandırırken yanına yatıp sarılmayı seviyorum. Bence ikimize de iyi geliyor. 12 yaşına geldi. Sanırım 10 yıldır kızımın rutinleri konusunda günlük olarak emek harcıyorum. Nihayetinde kişisel temizliğine dikkat eden, odası derli toplu ve planlama yaparak sorumluluklarını yerine getiren bir genç kıza dönüşüyor.
19:00-20:30 arası küçük kızım önce Okuvarum'dan bana kitap okuyor. Günlük 10 sayfa okuma yapıyor ve okuma çizelgesine yazıyorum. Ardından ödevini yapıyor. Hala destek olmaya devam ediyorum ama ikinci dönem çıkmak niyetindeyim. Eşim 20:30 gibi eve geliyor. Eve geldikten sonra yatana kadar küçük kızımla takılıyorlar. Ben de o sırada kitabımı okuyorum. Ayfer Tunç'un yeni kitabı "Annemin Uyurgezer Geceleri" kitabına başladım. Modern Türk Edebiyatında en çok Ayfer Tunç ve Nermin Yıldırım'ı seviyorum.
Kızları yatırma rutini esnasında bütün evi hep beraber topluyoruz. Kızları eşimle dönüşümlü yatırıyoruz. Küçük kızı yatıran yatmadan önce kitap okuyor. Akşam 22:00'de bizim evde bütün ev toplanmış, mutfak sıfırlanmış, çocukların çanta ve kıyafetleri hazırlanmış oluyor. Sadece verimli rutin sistemleri kurup bunları azimle yöneterek, işlemediği zaman analiz edip yeniden yapılandırarak, evde kendimi parçalamadan, bağırıp çağırmadan bütün işlerin halledilmesini sağlayabildiğim için kendimden memnunum.