• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Vesvese mi his mi?

Bebeğinizi beğenmemiştiniz sanırsam, çektiğim acılar bunun için mi diye düşündünüz vs. Bu hislerden dolayı vicdan azabı duyuyorsunuz. Vicdan azabı ve pişmanlık size bebeğinizi kaybedecekmişsiniz ve sorumlusu siz olacakmışsınız gibi hissettiriyor. Sadece bir yanılsama. Ama söz konusu bir insanın hayatı sonuçta, psikolojik destek alın, kendi kendine geçmesini beklemeyin.
+1
 
Sizin bu anlattiklarinizin bin beterini cevremde en yakinlarimin yasadigini gördüm ... ve yeni dogan bebekler de daha neler neler oluyor... bi ornek arkadasim iki bebek kaybindan sonra üçüncüyu erken dogum yapti.. bebekte sorun cikti oturdugumuz şehirden baska sehire ambulansla götürüldü ve o kiz sezeryali arkasindan gitti baska sehirde amelyatli sandaliyenin ustunde günlerce bebeginden tek bi gelisme iylesme bekledi daha neler var.. ama bizler hepimiz dua etmegi hic esirgemedik.. evet anliyorum doğum sonrasi illaki psikolojik olarak etkileniyorsunuz ama lutfen bol bol dua edin... allaha sığinin allah yardimciniz olsun :cry:
 
Oglusumubekliyorum Oglusumubekliyorum maddi sorunlarımız var demişsin ya,doktoru bu yüzden erteleme canım,Devlet hastanelerinde de gayet güzel ilgileniyorlar.Mutlaka tanıdık doktorun olması da gerekmiyor.Sorun zaten doktorlar için tanıdık.Daha önce yazdığım premature annesi arkadaşım,tüm o sorunları yaşadıktan ve çocuğu artık normal sağlıklı hayatına döndükten sonra,yaşadıkları psikolojisine ağır gelmeye başlamıştı.Gece uyuyamama,yaşadıklarını her an heryerde konuşmak isteme vs.Devlet hastanesinin doktoruyla görüştü.İlaçlarını bir müddet kullandı.Ve dediği şuydu.Keşke sorunlarımı yaşarken gitseydim.Omuzlarımda öyle ağır bir yük hissediyordumki,adeta iki büklüm oluyordum.
Sende sonra böyle dememek için başla tedavine.Hafifleyeceksin.Etrafa başka bir gözle bakacaksın,bak demişlerdi dersin...
Sorun doktorlar için tanıdık... harikasıniz. Eşim izinde yken gitmeye bakıyorum.
 
Bugün nasılsın canım :21:
Şuan iyiyim çünkü Oğlum hareketli. Ge e uyandirmadilar arada uyandım tabi. Mama verdiler kusmamis anne sütü verdim kustu nette bikaç gün ara verin diyor anne sutune. Yine doktoruna soracagim yarin sabah. O iyiyse iyiyim ama hareketi azalip zor uyanirsa yada kusarsa vs kendimi kaybediyorum
 
Şuan iyiyim çünkü Oğlum hareketli. Ge e uyandirmadilar arada uyandım tabi. Mama verdiler kusmamis anne sütü verdim kustu nette bikaç gün ara verin diyor anne sutune. Yine doktoruna soracagim yarin sabah. O iyiyse iyiyim ama hareketi azalip zor uyanirsa yada kusarsa vs kendimi kaybediyorum

Bugün iyi hissetmene sevindim
Sen iyi hissettikçe o da iyi hissediyor çünkü annesi
Bebekler kendilerini anneden ayrı olarak düşünebilecek büyüklüğe ulaşana kadar kendilerini annenin bir parçası olarak hissederler
Sen ne kadar mutluysan o da o kadar mutlu olur :KK19:
 
Sorun doktorlar için tanıdık... harikasıniz. Eşim izinde yken gitmeye bakıyorum.
Hiç durma canım,pencerenden görünen manzara neyse,o bile farklı ve daha güzel gelecek sana.Yavaş yavaş,eski haline,bebeğini heyecanla beklediğin günlere geri döneceksin.O arkadaş demişti ki,gülmeyi unutmuşum,biraz düzelince farkettim.Bebeğin sana dikkatle ve gülümseyerek bakmaya başlayacak yakında,mutlu bir anne görsün.
 
Şuan iyiyim çünkü Oğlum hareketli. Ge e uyandirmadilar arada uyandım tabi. Mama verdiler kusmamis anne sütü verdim kustu nette bikaç gün ara verin diyor anne sutune. Yine doktoruna soracagim yarin sabah. O iyiyse iyiyim ama hareketi azalip zor uyanirsa yada kusarsa vs kendimi kaybediyorum
Kendini kaybetme canim.
Bebekler ilk 3 ay kendini hala anne karnina sanarlarmis. Bu yuzden dış dünyaya alışmaları da zaman alir.

Senin huzursuz oldugunu anladigi zaman o da huzursuz oluyor. Sen ne kadar mutluysan o da o kadar mutlu.

Neticede hasta oldugu zaman o sana muhtac. sen güçlü olmadikca o ne yapabilir. Cok kucuk ve sana ihtiyaci var bunu unutma.
Her mutsuz oldugunda aklina bunu getir.

Sen ne kadar iyiysen o da o kadar iyi olur unutma.
 
Aklına kötü düşünceler gelip panik olduğunda hemen kendi kendine sesli şekilde iyi olacak, tüm bu kaygılar benim kurgularım, atlatacağım, ben güçlü bir kadınım, hiçbir şey yıkamaz beni gibi cümleler söyle ve tekrarla bunu. Evde yürümeye başla hareket kaygıyı azaltır. Aklını dağıtman gerekli. Oturup bir köşeye ne olacak diye düşünme. Gerekirse boş boş yürü evde. Ben 100lerce defa evi turladığımı bilirim sakinleşene kadar. Çocuk doğurmadım ama yaşadıklarını yaşadım hemde yıllarca. İlaçta kullandım. İlaç, doktor, tedavi bir noktaya kadar destek veriyor sonrası sana kalıyor. Bunu yapabilirsin sen de herkes kadar güçlü bir kadınsın. Kendini kaybetme. Allah'ın izniyle bir şey olmayacak bebeğine elinden geleni yap. İlk günler bebeğini beğenmedin diye çocuğunun hastalanması gibi bir durum yok. Böyle neden sonuç ilişkileri ile yürümüyor hayat. Kendin kuruyorsun sadece bunun farkında olman gerekli.
 
Şuan iyiyim çünkü Oğlum hareketli. Ge e uyandirmadilar arada uyandım tabi. Mama verdiler kusmamis anne sütü verdim kustu nette bikaç gün ara verin diyor anne sutune. Yine doktoruna soracagim yarin sabah. O iyiyse iyiyim ama hareketi azalip zor uyanirsa yada kusarsa vs kendimi kaybediyorum
Kuzum benim oğlumda beni emmiyor emdiği zaman kusuyor ben terör bölgesinde yalnız başıma doğum yaptım kaç gün yalnız baktım çocuğuma uykuyu unuttum af buyur tuvalete gidemiyorum ama bunların hepsi kokusuna değer senin yaşın küçüktü diye hatırlıyorum kendini kasma. Ve lütfen yalnız kalma ikiz kardeşim ilk doğum yaptığı sıralar kendini camdan atmamak için camları açmıyormuş lohusalik insanı psikolojik ve fiziki olarak yoruyor. Oğlunun sana ihtiyacı var bol bol kucağına alıp sev Annem ben uyuyayım diye bir gece süslenmesi bana oğlumun ağlama sesine uyandım deli gibi ne oldu dedim Annem bi sıkıntısı var ama anlamadım dedi kucağıma aldım Annem burdayım bitanem dedim sustu ve göğsümde uyudu o an kendimi çok farklı hissettim. Suan bebeklerimizin babalarına akrabalarına değil sadece annelerine ihtiyacı var çünkü sadece bizi tanıyorlar. Sakin ol kırkımız bir çıksın daha farklı olacak herşey.
 
Evet
Daha ağır bir depresyona çevirmesinden korkuyorum

Just canlı örneği benim. Oğlum bir yaşına gelene dek erteledim doktora gitmeyi. Artık öyle bir hale geldim ki yemek yemeyi lüzumsuz görüyordum. Hala iyilesemedim. Buraya konu açtım hatta. Ben yaşadım konu sahibi yaşasın istemiyorum aynı süreci. Çünkü çok çok zor...

Bir de herkes çok biliyor yahu. Pek hassaslar bebek konusunda da anne iyi değilse bebek zaten iyi olamaz. Sinir oluyorum su bebeği kendi annesinden daha çok dusunebilceklerini zanneden topluluğa. Yahu kadının derdi zaten yetersizlik hissi. Bebegine yazık mis. He anam kadına yazık değil zaten. Gerekirse ölsün ama bebek iyi bakılsın. Bizim derdimiz de aynı zaten. Tek farkla anne iyi olmadan bebege bakamaz diyoruz. Suçlamanın ya da ben aslanlar gibi baktım bebeğime hiç de kötü olmadım diye sidik yaristirmanin manası neyse artık.
 
Günaydın tatlım, ben de dün bi ser...l yuvarladım bir uyumuşum bir uyumuşum. Ve burada da havalar mok gibi :KK53:

Yorumları okumadım, bugün pek okuma-yazma havamda değilim ama sana biraz destek çıkmak için buraya bi destan bırakacağım hazır mıyız?

Loğusa depresyonundasın ve sağlıklı düşünemiyorsun, eğer bunun önünü almazsan ilerleyecek. Çevrenizde şu halinizi fark edemedilerse bile, hemen bir yenidoğan hemşiresini yanınıza çekip halinizi anlatıp, sizi aynı hastane içinde doğru desteğe yönlendirmesini isteyin.

Biz de geçtik bu hallerden, oğlum sarılık oldu aklımı oynatacak oldum, kimle konuşsam, 2 dk maksimum dayanma süresinden sonra şakır şakır ağlamaya başlıyordum. Düşün ki çocuk doktorumuzun aklında "O sürekli ağlayan çekik gözlü kadin" olarak kalmışım ki, bir başka kontrole gittiğimizde "Ya ben de sizi soruyordum hemşire hanıma, ne oldu ne yaptılar diye, hep ağladığınızı hatırlıyorum" demişti. Hastanede benden "Hani o ağlayan kadin" diye bahsediyorlardi birbirlerine hatırlatmak için.

Benim doğum da travmatik geçti diyebilirim tatlım, karnımı toplarlarken komple vermişler narkozu, hatırlamıyorum gerisini. Ağrı kesici almadığım zamanlarda yürümeye çalışırken "Bu doktorlar içimde ne unuttu Allah aşkına, gazlı bez mi unuttular ne yaptılar, bu kadar ağrıması normal değil" filan derdim.

Emzirecegim diye meme ucumu koparma derecesine geldim, çocuğumun ağzının kenarından kan süzüldugu anlar oldu. Değil kv, kendi öz annem sezaryen yerimi unutup çocuğu kucağıma verirken yanlışlıkla defalarca dirsek attı.

Bakın bunlar yaşanabilir şeyler, daha çok şey var da hani öyle anlat anlat gerek bile yok, çünkü işin özü hep aynı. Sen sağlıklı sen güçlü olacaksın ki, o minicik savunmasız yavrucuğun da senden güç alacak.

Loğusalik hali deyip geçme bak, üzerine düşülmezse depresyon psikoz halini alır, halisülasyonlara, deliliğin kıyılarına kadar götürür. Çekinme, yapamam da deme, yaparsın. Ben de destek aldım, hala daha arada ihtiyaç duyarsam uyku ilacı alıyorum nolmuş? Günlerce nefes kontrol edeceğim diye uyumayıp iyice zıvanadan çıksa mıydım? Bak senin de annen kv filan yanında, yapayalnız değilsin. Bebeğin emin ellerde. Emzirme sürecinde ağır depresyon ilaçları kullanamazsın tatlım, bu yüzden erken almalısın önünü, yoksa süt olduğu halde almak zorunda kalacağın ilaçlar yüzünden emziremezsin bebeğini.

Oyalanmayın, bak o 6. hisler, kaderimmiș demeler insanı psikoza götürecek kafa biletleri ona göre. Oğlun için kalk ayağa artık. Destek almayı lütfen ama lütfen ihmal etme. Geçecek bu günler, yeter ki salma kendini.
 
Just canlı örneği benim. Oğlum bir yaşına gelene dek erteledim doktora gitmeyi. Artık öyle bir hale geldim ki yemek yemeyi lüzumsuz görüyordum. Hala iyilesemedim. Buraya konu açtım hatta. Ben yaşadım konu sahibi yaşasın istemiyorum aynı süreci. Çünkü çok çok zor...

Bir de herkes çok biliyor yahu. Pek hassaslar bebek konusunda da anne iyi değilse bebek zaten iyi olamaz. Sinir oluyorum su bebeği kendi annesinden daha çok dusunebilceklerini zanneden topluluğa. Yahu kadının derdi zaten yetersizlik hissi. Bebegine yazık mis. He anam kadına yazık değil zaten. Gerekirse ölsün ama bebek iyi bakılsın. Bizim derdimiz de aynı zaten. Tek farkla anne iyi olmadan bebege bakamaz diyoruz. Suçlamanın ya da ben aslanlar gibi baktım bebeğime hiç de kötü olmadım diye sidik yaristirmanin manası neyse artık.

Evet
İnsan önce kendisini kurtaracak ki çocuklarına yetebilsin
Uçaklarda bile ne diyoruz anonslarda
Önce kendinize maske takın
Ama yok
Kendini tüketip, fonksiyonları bozulana kadar kendinden vermek nedense kutsal sayılıyor :işsiz:
 
Yine ben. Artik eşimle konusamiyorum kaygilarimdan bıktı.
Özet geçiyorum ogluma hamile kaldım cocuk odali eve taşındık,riskli diye işten ayrıldım hepsi oglum içindi. Ev rutubetli çıktı,işsizlik yordu stresli 1 hamilelik geçirdim. 17si nde oglum doğdu sezeryan la. Ameliyata girene kadar heyecan vardi. Çıkıpta ayağa kaldirilirken canım yanında hayat durdu benim için. Hele ki 1 gunde ağrılarım zirvedeyken eve çıkınca sağa sola dönüp emzirmem istenince neye uğradığımı şaşırdım.
Tipi de battı gözüme çektiğim sancı da.
Sonra oglum yogumbakima alındı emziremedigim icin. O gün ayaklandim. Onu yigunbakimda yüzüstü eli.kolu bağlı görünce aklım gitti. Ve benden eve dönüp ona sut sagmam istendi. Sütüm geldi o gece. Ertesi gün taburcu olduk ama bir kasvet birakmadi peşimi. Hava kapalı gibi gökyüzümde. Sanki yarım kalacakmisim bir aksilik cikacakmis gibi. Oğlum sarilik hala,üstüne gobek bagi kanıyor. Şimdi de kusmasi başladi. Dün 30 dk hastaneye bebek arabasıyla yürümek zorunda kaldık o zaman usutmus olmalı. Biri beddua etmiş gibi. Ben mutsuz oglum hasta.evde matem havası. Devamlı resmini çekiyorum. Yüzüne bakıp aciyarak ağlıyorum. Eşimin izni de bitiyor haftaya bugün isbasi yapacak. Başıma geleceklerden çok korkuyorum. Tedaviyle bu kasveti atacagima inanmıyorum artık. Sanki hissediyorum bişeyleri ve benim 6.hissim çok kuvvetlidir.

dogum sonrasi depresyonu geciriyorsunuz, psikolojik destek alin.
 
Evet
İnsan önce kendisini kurtaracak ki çocuklarına yetebilsin
Uçaklarda bile ne diyoruz anonslarda
Önce kendinize maske takın
Ama yok
Kendini tüketip, fonksiyonları bozulana kadar kendinden vermek nedense kutsal sayılıyor :işsiz:

Bir de konu sahibi esinin duyarsizligindan bahsetmiş. Bu lanet lohusalik sürecini anlayabilen bir adam yok zaten. Hiç de destek beklemesin. Alsın çocuğunu gitsin doktora. Ayrıca basliycam kutsalliga az kaldı. Yirmi aydir lohusayim ben çok pis dalarim o adama da :)
 
Just canlı örneği benim. Oğlum bir yaşına gelene dek erteledim doktora gitmeyi. Artık öyle bir hale geldim ki yemek yemeyi lüzumsuz görüyordum. Hala iyilesemedim. Buraya konu açtım hatta. Ben yaşadım konu sahibi yaşasın istemiyorum aynı süreci. Çünkü çok çok zor...

Bir de herkes çok biliyor yahu. Pek hassaslar bebek konusunda da anne iyi değilse bebek zaten iyi olamaz. Sinir oluyorum su bebeği kendi annesinden daha çok dusunebilceklerini zanneden topluluğa. Yahu kadının derdi zaten yetersizlik hissi. Bebegine yazık mis. He anam kadına yazık değil zaten. Gerekirse ölsün ama bebek iyi bakılsın. Bizim derdimiz de aynı zaten. Tek farkla anne iyi olmadan bebege bakamaz diyoruz. Suçlamanın ya da ben aslanlar gibi baktım bebeğime hiç de kötü olmadım diye sidik yaristirmanin manası neyse artık.

Hah bir de bu açısı var konunun. O kadar yerinde bir özet olmuş ki yorumunuz.

Bakın konu sahibi, ben oğlumu 7 ay emzirebildim. Çevremde dış kapının dış mandalına kadar "Aaa niyçün kestin memeden, ben oğluşumu iki sene emziririm" vb laflar da işittim ama sallamadım. Çünkü benim daha takatim kalmamıştı emzirecegim diye kendimi parçalamaya. Annem çekti karşısına "Mamayla da büyür çocuk tam büyür, ama sen tam olmazsan, çocuğun yarım büyür" dedi.

Şimdi mamasini da yer, belli kurallar dahilinde (şeker-tuz olmadan) bizim yediklerimizden de yer, yoğurdunu da yer vs... Ve her görenden "Ne kadar güleç bir çocuk" tepkisini alıyorum. Çünkü ben mutluyum, o da mutlu.

Eğer ki analık bu diye kendimi daha da zorlayıp emzirmeye devam edip destek almasaydım, çocuğumu anne sütüyle beslerken ruhundan çalan bir ebeveyn olacaktım.

Lütfen kasmayın, öncelik sizde. Siz nasılsanız, çocuğunuz da öyle. Olduğu yere kadar oluversin, biraz geniş olun, biraz akışa bırakın. Böyle olması gerekiyormuş deyiverin.
 
Zaten yalnız kalamam lohusayim ya 3 harfli ler musallat olurmus. Bu gibi şeyler beynimi çok yordu nefret ediyorum hurafeden ama korkuyorum da. Sende çocuğuna dokunursan kolu bacağı çıkan gibi geliyor muydu ? 3 kilo 400 gr falan
Benim kızım 2.495 kg doğdu aynı senin gibi 37 haftalık. Uzun zaman doğru düzgün tutamadım.
Bir keresinde o kadar delirdimki anneme dedim ben gidiyorum nasıl beslersen besle
 
Just canlı örneği benim. Oğlum bir yaşına gelene dek erteledim doktora gitmeyi. Artık öyle bir hale geldim ki yemek yemeyi lüzumsuz görüyordum. Hala iyilesemedim. Buraya konu açtım hatta. Ben yaşadım konu sahibi yaşasın istemiyorum aynı süreci. Çünkü çok çok zor...

Bir de herkes çok biliyor yahu. Pek hassaslar bebek konusunda da anne iyi değilse bebek zaten iyi olamaz. Sinir oluyorum su bebeği kendi annesinden daha çok dusunebilceklerini zanneden topluluğa. Yahu kadının derdi zaten yetersizlik hissi. Bebegine yazık mis. He anam kadına yazık değil zaten. Gerekirse ölsün ama bebek iyi bakılsın. Bizim derdimiz de aynı zaten. Tek farkla anne iyi olmadan bebege bakamaz diyoruz. Suçlamanın ya da ben aslanlar gibi baktım bebeğime hiç de kötü olmadım diye sidik yaristirmanin manası neyse artık.
Ya çoookkk haklısın. Bazı kadınların, anne gerekirse ölsün bebeğe bakın siz, salın anneyi gitsin düşüncesini anlamıyorum.
 
Back
X