Anlayamadı ben kaynalidenize bi günlüğüne felanmı bırakacaksınız yoksa uzun bi süreliğinemi.
evde daha sıcak mutlu huzurlu bir ortam yaratsanız? ev içinde gerginlik falan olduğunda da çocukların psikolojilerinde değişimler hırçınlıklar olabiliyor..
canım benim oğlumda öyleydi.ama yaramaz değildi yemezdi 2 gün açkaldı bena herkez çok zorluyosun dediği için zorlamadım hani acıkınca yiyecekya...ama yok o zaman hiç yemedi.1,5 yıl eşimle biz nerdeyse hiç uyumadık.ben işte masanın başında uyuyup kalıyordum.inanki hiç abartmıyorum.birde bütün gece ağlardı yaniuyumaktan vaz geçtikte ağlamasa ...alttaki komşu (komşu denirse)sürekli alttan vururdu.bir gece 3 te aldım ona götürüyordum eşim tuttu.sen ağlatma al bakalım diye.
havale geçirdi yataktan düştü öldü sandık.daha neler neler.şimdi 13 yaşında yeme diye eline vuruyoruz.kilolu çünkü.sabahları uyandırabilene aşkolsun.hepsi geçiyor tabi bu sıkıntılarda eşle de çok problem yaşanıyor.insan daraldıkça birbirine kızıyor.
ama hepsi geçiyor.günü geçirmeye bak yarın gene aynısı diye bugünden daralma.kendinede zaman ayır bak kayınvalden varmış benim kimsem yoktu.sağolsun bakıcım süperdi.bir gece dayanamayıp evine götürüp bakmayı bile teklif etti .bana kıyamıyordu.
GİDEN GÜN ÖMÜRDENDİR.bunu sakın unutma.ha.. o hiç hatırlamayacak hatta sen anlatınca gülecek üzülmüşsün diye.
cok fazla takıntı yapmıssınız..
neden cocugunuzun yapca yaramazlıkda cevreyı dusunuyosunuz kı..
bu onun hakkı ve engel olmayın bu durumu can sıkıcı halden neşelı hale getırın..ve onla gecırdınz zamanı keyıflı yapın sız bu haldeyken ona asla faydalı olamazsınız..anne olmak sabır ısıdır..ama dunyaya deger guzellıgı..kayınvalıdenıze bırakıpda bıraz nefes alabılırsınız..kendınızı bu kadar harap etmeyın..
merhaba senden farkım yok aksine artılarım var ve cözümünü buldum kendini boşuna üzme
merhaba herkese
böyle bir konu açacağım aklıma gelmezdi ama artık ben çok kötü bir ruh hali içine girdim... bu konun yeri burasıda değil ama...neyse konuyu anlatmak istiyorum...ben iki kez düşük yaptım ve kürtaj olmak zorunda kaldım...ilk kürtaj beni çok etkiledi...sanki hiç birzaman çocuğum olmyacakmış gibi üzüldüm ama kimseye anlatamadım...ikinci düşükten sonra kan pıhtılaşması teşhisi kondu 3. gebeliğimde iğneyle oğlum dünyaya geldi..stresli bir hamilelik geçirdim sayılır bu yüzden...asıl konu oğlum..doğduğundan bu yana problemli..sürekli ağlayan bir bebekti..6 aylık oldu dönmeye başlayınca etrafı karıştırmayada başladı..10 aylıkken yürüdü etrafa tırmanan acayip hareketli bir çocuk olmaya başladı..herzamn iştahsızdı yemek yemeyen uyumayan bir çocuk..hep sabrettim şuanda 18 aylık yaramazlıkları huysuzlukları hırçınlıkları sabrımı taşırdı artık...bugün yaramazlığından bağırdım kızdım neden başka çocuklar gibi değilsin neden herşeyin problem dedim..şuanda 10 kilo ancak..yemek yesende kilo alsana dedim..kendi çocuğumu aşağılamış gibi hissettim sonra çok kötü vicdan azabı çekmeye başladım...1 ay öncesi doktora gittim bazı şikayetlerim vardı sebebini strese bağladı sakinleştirici verdi...artık ne gezmekten ne yemekten hiç birşey yapmaktan zevk almıyorum..bir yere çıkamıyorum oğlumdan korkuyorum huysuzluk yaparsa yine diye...çevremde ne arkdaşım kaldı ne de dostum..eşimlede iyice soğudum öyle söylüyor kendisi...yarın kayınvalideye bırakıcam ama kıyamıyorum kötü hissediyorum kendimi yanımda götürsem yapacakları aklıma geliyor...ben neden böyle oldum ya bu çocuk beni sevmiyormu acaba diyorum bazen saçma sapan bir düşünce ama...dertleşmeye konuşmaya ihtiyacım var sadece
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?