Yaklaşık 4 yıllık ilişkimi 1 ay öncesinde bitirmiş bulunmaktayım.Bunların nedenleri arasında beni kapalılığa zorlaması ve sonra bunun şaka olduğunu söylemesi,bazı sorunları zamanında çözememesi sürekli ertelemesi,bana karşı sürekli birşeyleri dikte etmeye çalışması,ona karşı sevgimin azalması ve ailemin açısındanda 10 kardeş ve farklı mezhep olması.Bunlar birikti birikti ve birden patladı ben ayrılmak istediğimi söylediğimde şoka uğradı.Beklemiyordu böyle birşeyi benden.O çok sevdiğini ve bi şans istediğini söyledi bende biraz sert ve net bir şekilde olmayacağını belirttim.Şu an içimde hissettiğim acı vicdan azabı.Yani bir laf vardır "umut verip güven aşılayıp yarı yolda bıraktığın insanın gönül sadakasını iki dünyadada ödeyemezsin"(hz.Muhammed).Ve sürekli bu laf benim beynimi kemiriyor.Aynısını bende yaşar mıyım.Eden bulur.Bana hakkını helal etmezse ne yaparım diye hergün dua ediyorum af diliyorum Allahımdan.Bu sorunlar ailemle tanıştıktan sonra ortaya çıktığı için onca sene düşünememişim.Kendime kızıyorum bu konuda da.Vicdan yapmalımıyım sürekli bunları düşünmek doğru mu değil mi?? Nasıl atlatabilirim bu süreci??? Konuşacak kimsem yok.O yüzden sürekli ağlıyorum.Birileri bana yardımcı olabilir mi?