- 22 Şubat 2016
- 4.513
- 4.201
- 53
- Konu Sahibi Donusunboylemiolacakti
- #1
Merhaba kızlar sabah aksam demeden konu actigimin farkindayim ama başlıktanda anlaşılacağı gibi yalnizim ve kimsem olmadigi icin kendimi buraya atıyorum o yüzden dileyenler okuyup fikirlerini paylasirsa sevinirim
Zamanında dost diyemesemde sayılari az buz olsada selam verdigim kendimi yalniz hissetmeyecegim kadar arkadasim vardi
Bir kısmı kısa sureli calistigim is ortamindandi ama isten ciktiktan sonra anca bir sure devam ettirebildim sonra herkes dagildi bir yerlere
Bir kısmı kalabalik olmasada akraba cevresindendi okul evlilik vs diyerek hepsi bir yere dagildilar mumkun oldugu kadar irtibat icinde olmaya calistim ama yinede devam ettiremedim
Bunlar cok samimi olmasada gorustugum ve kaybettiklerim
Cok yakın bir arkadasim vardi sabah aksam gorustugumuz aramak istedigimde saate bile bakmadigim evlendi devamli arayan soran hep ben oldum o ise evlenince insanlarin cok buyuk sorunlari dertleri oldugunu herseyin eskisi gibi olmadigini tarzinda seyler soylerdi sonra gorusmelerimiz seyreklesti simdi konusmak istesek dahi konusacak samimiyetimiz kalmafigini gordum
Sonra bir arkadasim vardi onunlada samimi oldugumu dusunurdum ama git gide degisiklikler oldu hatta benim burada daha once baska bir uyeligim vardi orda bu arkadasimla ilgili konu acinca herkes boyle arkadasin varken dusmana ihtiyacin yok gibi yorumlar yapmislardi
En yakin diye dusundugum arkadasim birgun bir konuda fikrimi sordugunda sırf kendisine katılmadığım icin fesatlikla itam edip arkadasligimizi bitirdi
Dun actigim konudada bir arkadasima moral ve destek olmak icin sen yaparsin basarirsin demelerimi simdi ders calisma isteksizligine kendisini nazar ederek sebep oldugumu dusunuyor
Baba deseniz zaten hayatimin her karesini kotu hatiralarla donatan insan
Annemle hep uzaktik
Evlenmeden once kavgalar etsekte cok sevdigim ablam ve kardesimlerim ablam cocuklardan dolayi kardeslerimde isten yada okuldan dolayi gorusmek icin firsat bulamadiklarini söylüyorlar boylecede sevgide farklilik olmasada sanki gittikce uzaklasiyorlarmis gibi geliyor
Hepsini ustun koru detaylara inmeden basit bir sekilde anlatmaya calistim ama icimin nasil yandigini kendimi nasil yalniz hissettigimi inanın anlatamam
Hatta suan bunlari aglayarak yaziyorum
Ben hayatimda hep arkadasim dostum dedigim insanlar icin fedakarlik gosterdim hep arayip soran taraf ben oldum ama simdi ise koca bir omru devirmis jayatinda kimsesi kalmamis bir köşede ölümü bekleyen yasli insanlar gibi hissediyorum kendimi
Birilerine birsey anlattigim zaman bile adam akıllı dinlemediklerini dinliyormus gibi yaptiklarini hissedebiliyorum
Uzun lafın kısası hayatimda en cok korktugum sey yalnizlikti simdi iliklerime kadar yalnizligi yasiyorum
Kitap,film yuruyus hepsi bir yere kadar bi sureden sonra insani boguyor yada tek basina yapmak bana zevk vermiyor
Zamanında dost diyemesemde sayılari az buz olsada selam verdigim kendimi yalniz hissetmeyecegim kadar arkadasim vardi
Bir kısmı kısa sureli calistigim is ortamindandi ama isten ciktiktan sonra anca bir sure devam ettirebildim sonra herkes dagildi bir yerlere
Bir kısmı kalabalik olmasada akraba cevresindendi okul evlilik vs diyerek hepsi bir yere dagildilar mumkun oldugu kadar irtibat icinde olmaya calistim ama yinede devam ettiremedim
Bunlar cok samimi olmasada gorustugum ve kaybettiklerim
Cok yakın bir arkadasim vardi sabah aksam gorustugumuz aramak istedigimde saate bile bakmadigim evlendi devamli arayan soran hep ben oldum o ise evlenince insanlarin cok buyuk sorunlari dertleri oldugunu herseyin eskisi gibi olmadigini tarzinda seyler soylerdi sonra gorusmelerimiz seyreklesti simdi konusmak istesek dahi konusacak samimiyetimiz kalmafigini gordum
Sonra bir arkadasim vardi onunlada samimi oldugumu dusunurdum ama git gide degisiklikler oldu hatta benim burada daha once baska bir uyeligim vardi orda bu arkadasimla ilgili konu acinca herkes boyle arkadasin varken dusmana ihtiyacin yok gibi yorumlar yapmislardi
En yakin diye dusundugum arkadasim birgun bir konuda fikrimi sordugunda sırf kendisine katılmadığım icin fesatlikla itam edip arkadasligimizi bitirdi
Dun actigim konudada bir arkadasima moral ve destek olmak icin sen yaparsin basarirsin demelerimi simdi ders calisma isteksizligine kendisini nazar ederek sebep oldugumu dusunuyor
Baba deseniz zaten hayatimin her karesini kotu hatiralarla donatan insan
Annemle hep uzaktik
Evlenmeden once kavgalar etsekte cok sevdigim ablam ve kardesimlerim ablam cocuklardan dolayi kardeslerimde isten yada okuldan dolayi gorusmek icin firsat bulamadiklarini söylüyorlar boylecede sevgide farklilik olmasada sanki gittikce uzaklasiyorlarmis gibi geliyor
Hepsini ustun koru detaylara inmeden basit bir sekilde anlatmaya calistim ama icimin nasil yandigini kendimi nasil yalniz hissettigimi inanın anlatamam
Hatta suan bunlari aglayarak yaziyorum
Ben hayatimda hep arkadasim dostum dedigim insanlar icin fedakarlik gosterdim hep arayip soran taraf ben oldum ama simdi ise koca bir omru devirmis jayatinda kimsesi kalmamis bir köşede ölümü bekleyen yasli insanlar gibi hissediyorum kendimi
Birilerine birsey anlattigim zaman bile adam akıllı dinlemediklerini dinliyormus gibi yaptiklarini hissedebiliyorum
Uzun lafın kısası hayatimda en cok korktugum sey yalnizlikti simdi iliklerime kadar yalnizligi yasiyorum
Kitap,film yuruyus hepsi bir yere kadar bi sureden sonra insani boguyor yada tek basina yapmak bana zevk vermiyor
