Ablam ve ben Almanya'da büyüdük, annem derdi ki seni yatağına koyardım, altın temiz, karnın tok yanına maymununu bırakırdım ben işlerimi yapardım:)) bizde çocuk olay oluyor, çocuğumda çocuğum modunda herkes, evde tepinen, ağlayan, bağıran çocuklara aman yavrum şeklinde yaklaşılıyor, kıyamıyorum deniliyor, çocuktur yapar deniliyor sonra da önüne geçilemiyor. Son yıllarda işi gücü bırakıp çocuk psikolojisine sardı herkes, herkeste bir filozofluk, internetten okuyup çocuk psikolojisi diye kendilerini parçalıyorlar ama çocuklara bak kuralsız, bağımlı vs... Çocuğun çocuk olduğunu kabullenmek lazım bence öncelikle, fazla misyon yüklememek gerek. Yeğenimi büyüttüm ablamla birlikte, kesin kurallarımız vardı, her çocuk gibi ağlayarak isterdi, odana git ağlaman bitince gel derdim, kuzum 3 yaşındaydı:)) ağlardı ağlardı gelirdi, anlatırdı derdini sonra ağlamadan anlatmaya başladı. Yemek yemezdi, bütün gün verme açım demezdi, masaya oturtur yemeğini önüne koyardım, yemek bitmeden oynamak yok derdim, önceleri saatlerce o masada oturdu inadından, sonra oyun cazip geldi, yemeğini yemeye başladı. Gündüz dışarı çıkarırdım sakin sakin oynardı, gece olunca top oynayası gelirdi, altta insan var olmaz derdim inadına tepinirdi, bir kez topunu aldım odasına gönderdim, hafifte sesimi yükselttim insanları rahatsız etmeyeceğiz diye baktım yine tepiniyor, alt katta kedi var uyuyamıyor sen koşunca yazık değil mi dedim, kafasına yattı:))) çocuklar çok kıymetli, insan gözünden sakınıyor, ne isterlerse olsun istiyor ama onlara kurallar olduğunu, yalnız yaşamadıklarını öğretmek gerek diye düşünüyorum. Sevgiyi de hissettirmek gerek, yeğenimle hep özel bir ilişkim oldu, geceleri odasına götürür yatağına yatırmadan kucağıma alır kafasını omzuma yaslar biraz konuşurdum onunla, saçını seve seve muhabbet ederdim, sırf o on dakikalık keyif için yatmaya itiraz etmezdi:)) ablamla hep uyumlu olduk bu konuda, birimizin söylediğini diğeri ezmedi, tutarsızlık yapmadık, çocuk bunlar sürekli mum gibi olamazlar ama kuralları olmalı, saygıları olmalı. Onunla yıllar geçirdik, çocukluk, ergenlik, okul yılları şimdi kocaman yetişkin bir kadın, çokta başarılı demek ki doğru yoldan gitmişiz ablamla.