- 3 Temmuz 2010
- 11.071
- 11.547
- 498
- Konu Sahibi redvelvetcake
-
- #1
Kızlar direkt konuya girmek istiyorum. Benim yakın bir arkadasım var. Üniversiteden tanışıyoruz kendisi 23 yasında, ben de 22.
Bizim durumlarımız denk, maddi olarak bir sıkıntı yok bu konuda bir kıskançlık oldugunu da düşünmüyorum cok sacma seyler cunku. Örneğin Odama klima takıldığı gun bizdeydi, sonra biz dısarı cıktık akşamında eve döndüm ne göreyim, klimanın önündeki parça ayrılmıs, dusmus. Servisten geldiler onlar bile dedi yıllardır ilk defa böyle bir sey gördum diye, ki kendi evinde tuvalette bile var klima.
Birkac sene önce yeni araba aldım, bir süre sonra da onunla buluşmuştum o gün ilk defa gördü arabayı, eve dönerken kaldırıma çıktım sag on çamurlugu surttum ve sag aynamı çarptım. Onunla bulustugum günlerde hep basıma bir seyler geliyor hem de ciddi seyler, düsüp bileğimi burktum, sokakta bayıldım, araba carptı, hayır bir de sakar bir insan da degilim hiç basıma gelmeyecek olaylar onunlayken oluyor. Çanta alıyorum kulbu kopuyor, elbise alıyorum üstüme bir sey dökülüyor.
Anneme söylediğim zaman basta sen abartıyorsun, sen onun nazarının değdigine sartlamıssın kendini o yüzden öyledir diyordu, ama ne zaman onunla buluştugum gun merdivenden düştüm o zaman annem de bu kızda bir sey var dedi. Ve bunlar sadece benim basıma gelmiyor.
Ilk defa sacımı boyattıgım gun ona resim atmıstım, boya o kadar koyu çıktı ki saclarım simsiyah oldu resmen. Yıllarca gittiğim kuafördü yani olmayacak bir hata oldu
Eski erkek arkadasımla tanıştırdıgım gunun ertesi günü cocuk beni terk etmişti. Böyle fesatlık mı denir buna bilmiyorum ama zamanında ona bahsettigimde hep "o cocuk çirkin, tipsiz, baba parası yiyor, ben onun mezun olduğu okuldan mezun olanlarla aynı kaldırımda bile yürümem, bölümü de kötü, o seni sevmiyor, baska kızlarla idare ediyordur" derdi ve ben bu cocuktan ayrılmamın üstünden bir bucuk iki sene gecti hala arada konusunu acar gecen seninkini gördum yine kızlarla bilmem ne diye. Zamanında ne kadar üzüldüğümü de biliyor, su an üzülmüyorum umrumda degil ama o cocuk hakkında bir sey duymak görmek istemiyorum kendisine de söyledim ilgilenmiyorum anlatma diye. Baska bir yakın arkadasımız daha var onun eski erkek arkadası icin de aynısını söylüyor. O arkadasımız biriyle görüşüyor mesela bu hemen olumsuz yorumlar yapıyor ama bilerek canını acıtmak ister ya bir insan aynen öyle. "Bu da olmaz bosuna uğraşma hehehe" tarzında. Iliski konusunda hicbir sey anlatmıyoruz ona sırf bu yüzden.
Evi arabası var, her seyi var; ama o kadar olumsuz bir kız ki aldığım çikolatayı göstersem o an elimden kayar düşer yani. Ders konusunda o kadar hırslıydı ki, hepimizin on katı çalısmasına rağmen hep düşük notlar aldı. Beni mutlu eden bir olayı anlatsam o is bozulur, mutsuz eden bir seyi anlatsam sevinir kaç kere şahit oldum resmen ben ağlarken kıkırdadı. Yakın da bir arkadasım cok zarif bir kız, cok düzgün, ailesi de öyle. Belli bir yastan sonra insanın kendisine uygun, denk arkadaslar bulması zor oluyor. Biz üç dört kız oturur hep ileride cocuklarımızı birlikte büyütürüz diye plan yapardık, ama artık buluştuğumuzda bir soğukluk oluyor üzülüyorum, cunku kimse ona bir sey anlatmak istemiyor. Eski sıcaklık, o eski samimiyet olmuyor. Nazarı da fesatlıgından değiyor herhalde artık böyle dusunuyorum. Bilmiyorum bu konunun bir çaresi var mı?
Bizim durumlarımız denk, maddi olarak bir sıkıntı yok bu konuda bir kıskançlık oldugunu da düşünmüyorum cok sacma seyler cunku. Örneğin Odama klima takıldığı gun bizdeydi, sonra biz dısarı cıktık akşamında eve döndüm ne göreyim, klimanın önündeki parça ayrılmıs, dusmus. Servisten geldiler onlar bile dedi yıllardır ilk defa böyle bir sey gördum diye, ki kendi evinde tuvalette bile var klima.
Birkac sene önce yeni araba aldım, bir süre sonra da onunla buluşmuştum o gün ilk defa gördü arabayı, eve dönerken kaldırıma çıktım sag on çamurlugu surttum ve sag aynamı çarptım. Onunla bulustugum günlerde hep basıma bir seyler geliyor hem de ciddi seyler, düsüp bileğimi burktum, sokakta bayıldım, araba carptı, hayır bir de sakar bir insan da degilim hiç basıma gelmeyecek olaylar onunlayken oluyor. Çanta alıyorum kulbu kopuyor, elbise alıyorum üstüme bir sey dökülüyor.
Anneme söylediğim zaman basta sen abartıyorsun, sen onun nazarının değdigine sartlamıssın kendini o yüzden öyledir diyordu, ama ne zaman onunla buluştugum gun merdivenden düştüm o zaman annem de bu kızda bir sey var dedi. Ve bunlar sadece benim basıma gelmiyor.
Ilk defa sacımı boyattıgım gun ona resim atmıstım, boya o kadar koyu çıktı ki saclarım simsiyah oldu resmen. Yıllarca gittiğim kuafördü yani olmayacak bir hata oldu
Eski erkek arkadasımla tanıştırdıgım gunun ertesi günü cocuk beni terk etmişti. Böyle fesatlık mı denir buna bilmiyorum ama zamanında ona bahsettigimde hep "o cocuk çirkin, tipsiz, baba parası yiyor, ben onun mezun olduğu okuldan mezun olanlarla aynı kaldırımda bile yürümem, bölümü de kötü, o seni sevmiyor, baska kızlarla idare ediyordur" derdi ve ben bu cocuktan ayrılmamın üstünden bir bucuk iki sene gecti hala arada konusunu acar gecen seninkini gördum yine kızlarla bilmem ne diye. Zamanında ne kadar üzüldüğümü de biliyor, su an üzülmüyorum umrumda degil ama o cocuk hakkında bir sey duymak görmek istemiyorum kendisine de söyledim ilgilenmiyorum anlatma diye. Baska bir yakın arkadasımız daha var onun eski erkek arkadası icin de aynısını söylüyor. O arkadasımız biriyle görüşüyor mesela bu hemen olumsuz yorumlar yapıyor ama bilerek canını acıtmak ister ya bir insan aynen öyle. "Bu da olmaz bosuna uğraşma hehehe" tarzında. Iliski konusunda hicbir sey anlatmıyoruz ona sırf bu yüzden.
Evi arabası var, her seyi var; ama o kadar olumsuz bir kız ki aldığım çikolatayı göstersem o an elimden kayar düşer yani. Ders konusunda o kadar hırslıydı ki, hepimizin on katı çalısmasına rağmen hep düşük notlar aldı. Beni mutlu eden bir olayı anlatsam o is bozulur, mutsuz eden bir seyi anlatsam sevinir kaç kere şahit oldum resmen ben ağlarken kıkırdadı. Yakın da bir arkadasım cok zarif bir kız, cok düzgün, ailesi de öyle. Belli bir yastan sonra insanın kendisine uygun, denk arkadaslar bulması zor oluyor. Biz üç dört kız oturur hep ileride cocuklarımızı birlikte büyütürüz diye plan yapardık, ama artık buluştuğumuzda bir soğukluk oluyor üzülüyorum, cunku kimse ona bir sey anlatmak istemiyor. Eski sıcaklık, o eski samimiyet olmuyor. Nazarı da fesatlıgından değiyor herhalde artık böyle dusunuyorum. Bilmiyorum bu konunun bir çaresi var mı?
Son düzenleme: