yalanlardan nefret edıyorum soyleyenlerı anlamaya calısıyorum anlayınca ses cıkarmıyorum aama hosuma gıtmıyor duymak bıle,
mesela ben normalde hiç bir konuda söyleyemiyorum yani biri bana bir şey sorsa illa ki doğruyu söyluyorum ve bu cok yaralayıcı oluyor,
kım ne kadar abes bır sey sorarsa cevabını ggercekten dogru olarak verıyorum ve bu huyumdan nefret edıyorum.
ama cok nadir söyledıgım yalanlar var ama o kadar bellı baslı ki, hayatımı kurtarmaya yetmıyen türden,
mısal sevgılıme kk ya gırdıgımı soylemıyorum, bilse gelır burayı okur, ama ne dıyorum hııc bakınıyordum nette, evde oldugumda nete gırmıyorum zaten tv ızlıyorum dıyorum, ama o kadar kötu bır yalancıyım kı bellı oluyor tum gun kalkmıyorsun basından dıyebılıyor, keske daha guzel yalan soyleyebılsem mesela ozaman bana kalkmıyorsun netten dıyemez suclar gıbı konusmazdı.
ama işte gel gör kı yalan malan gerekıyor aslında... süslü yalanları soyleyebılene askolsun.