- 2 Aralık 2013
- 2.460
- 2.493
- 448
- Konu Sahibi icimdekibosluk
-
- #21
4 ayda evlenmek bencede delı işi...cok mu nkotu asık oldun gozun dondu...? sonra gozunden perde indi....4 ay sonucta.
Epeydir durumumu paylaşmıyorum sitede. Sorunların hallolmasından değil , yine aynı şeyler yaşanacak, bir şey değişmeyecek kaygısından. Özetlersek evliliğimde 2 buçuk yılı geride bıraktım. Çoğu huzursuz, kavgalı tartışmalı aylardan oluşan 2 buçuk yıl. İki kez ayrılmanın eşiğinden döndük. Artık konuşmak bile gelmiyor içimden (eşimle) . Bazen üzülüyorum halimize, gidip hadi barışalım diyip sarılıyorum. 5 dakika geçmeden yine bir konudan dolayı tartışmaya başlıyoruz. Önceden derdim ki her şeye rağmen bu adamla evlendiğime pişman değilim, şimdi diyemiyorum. Keşke evlenmeseydim, keşke yalnız olsaydım, en azından binbir türlü kaygım olmazdı. Geleceğe dönük hiçbir plan yapamıyorum, çünkü bilmiyorum ki bu evlilik daha ne kadar sürecek. Hayat enerjim yok, gün boyu surat beş karış haldeyim. Aile faktörü olmasa dimdik dururum aslında. Çalışıyorum. Maddi anlamda muhtaç değilim eşime. Off çok bölük pörçük anlatmış olabilirim halimi. Neden diyenler olacaktır. Eşimle o kadar farklıyız ki. Nasıl bir araya geldik anlamıyorum. Flört de ettik 4 ay. Kültürler, dine olan yakınlığımız, siyasi görüşler vs çok farklı. Çok baskılıyor beni , bilhassa giyimime. Kusur arayan her giyside bulur bir şey. 'Benim eşim şöyle şöyle olacak. Olmazsa kapı orada.' Diyip duruyor. Çok bunaldım, bıktım, yıprandım, soğudum, sessizleştim. Bir de tartışmalarda çok kaba olabiliyor, küfürün alasını ediyor. Unutamıyorum, yutamıyorum o küfürleri.
Şöyle ki zaten tanıdığım biriydi , ortak tanıdıklar vardı. Arkadaş değildik , görüşmüyorduk da. Ama biliyorduk birbirimizi. Sonra başladı, hızla ilerledi. Evet çok sevdim , aşık oldum. Mantığımı yitirmedim çünkü mantığıma uymayan bir durumu yoktu. Evlendikten sonra yaptırımlara başladı, kusur bulmaya başladı, o çok muhafazakarlaşınca ben ona göre çok uç noktada kaldım (ona göre)4 ayda evlenmek bencede delı işi...cok mu nkotu asık oldun gozun dondu...? sonra gozunden perde indi....4 ay sonucta.
Çok dedim ben buyum , istediğin oranda değişemem diye. Fayda etmiyor. Ya değişir, istediğim gibi biri olursun diyor ya da boşanırız diyor. O kadar takıntılı biri ki mesela bi pantolon modeli var (dar paça desenli fln) diyor ki bunu evli bir kadın giyer mi? Bu,o kadının çok rahat bir insan olduğuna işarettir, millet o tarz kıyafetlere şöyle şöyle anlam yüklüyor gibi. Cahil cahil, yobaz yobaz konuşmalar. Uyuz oluyorum ya uyuz uyuz. Tahammül edemiyorumevli değilim. bekarada boşamak kolay derler. ama inanın hayat çok kısa. bu kadar üzülmenize gerçekten değmez. siz busunuz. sizi böyle kabul etmiyosa kendi bilir.
kapı orda diyo ama kendisi gitmiyo. siz bi kere deyin ben böyleyim buyum. beğenmiyosan kapı orda diye.
sizin gitmenizi istiyo çünkü kendisi gidince insanlar onun ayrılmak istediğini söyleyecek. ama siz giderseniz 'o gitti' diyebilecek.
galiba erkeklerin bi çoğu böyle. kendileri korkak ya. siz kendinizi düşünün.
oturup konuşup orta yol bulamıyosanız daha fazla yıpranmanın anlamı yok bence.
Çok dedim ben buyum , istediğin oranda değişemem diye. Fayda etmiyor. Ya değişir, istediğim gibi biri olursun diyor ya da boşanırız diyor. O kadar takıntılı biri ki mesela bi pantolon modeli var (dar paça desenli fln) diyor ki bunu evli bir kadın giyer mi? Bu,o kadının çok rahat bir insan olduğuna işarettir, millet o tarz kıyafetlere şöyle şöyle anlam yüklüyor gibi. Cahil cahil, yobaz yobaz konuşmalar. Uyuz oluyorum ya uyuz uyuz. Tahammül edemiyorum
vardı o tarzda bir pantolon, çok tartıştık pes ettim giymiyorum , attım. Bazen de emin olamadıysam fotoğrafını yolluyorum hayır derse almıyorum. Çok ağrıma gidiyor bu durum, neyse diyip derin bir nefes alıp boş verrr diyorum. Mesele onu alıp giymek değil, mesele bu adamın ve onun gibi binlerce dar zihniyetteki insanın nasıl böyle sığ düşünebildiği, benim nasıl böyle yobaz biriyle evlenebildiğimpeki siz o pantolonu çıkarıyomusunuz? ya da çıkarmıyosunuz ne diyo. merak ettim açıkçası.
ama cidden sinir bozucu ve yıpratıcı. ki bu sadece bir tane örnek
C
vardı o tarzda bir pantolon, çok tartıştık pes ettim giymiyorum , attım. Bazen de emin olamadıysam fotoğrafını yolluyorum hayır derse almıyorum. Çok ağrıma gidiyor bu durum, neyse diyip derin bir nefes alıp boş verrr diyorum. Mesele onu alıp giymek değil, mesele bu adamın ve onun gibi binlerce dar zihniyetteki insanın nasıl böyle sığ düşünebildiği, benim nasıl böyle yobaz biriyle evlenebildiğim
Epeydir durumumu paylaşmıyorum sitede. Sorunların hallolmasından değil , yine aynı şeyler yaşanacak, bir şey değişmeyecek kaygısından. Özetlersek evliliğimde 2 buçuk yılı geride bıraktım. Çoğu huzursuz, kavgalı tartışmalı aylardan oluşan 2 buçuk yıl. İki kez ayrılmanın eşiğinden döndük. Artık konuşmak bile gelmiyor içimden (eşimle) . Bazen üzülüyorum halimize, gidip hadi barışalım diyip sarılıyorum. 5 dakika geçmeden yine bir konudan dolayı tartışmaya başlıyoruz. Önceden derdim ki her şeye rağmen bu adamla evlendiğime pişman değilim, şimdi diyemiyorum. Keşke evlenmeseydim, keşke yalnız olsaydım, en azından binbir türlü kaygım olmazdı. Geleceğe dönük hiçbir plan yapamıyorum, çünkü bilmiyorum ki bu evlilik daha ne kadar sürecek. Hayat enerjim yok, gün boyu surat beş karış haldeyim. Aile faktörü olmasa dimdik dururum aslında. Çalışıyorum. Maddi anlamda muhtaç değilim eşime. Off çok bölük pörçük anlatmış olabilirim halimi. Neden diyenler olacaktır. Eşimle o kadar farklıyız ki. Nasıl bir araya geldik anlamıyorum. Flört de ettik 4 ay. Kültürler, dine olan yakınlığımız, siyasi görüşler vs çok farklı. Çok baskılıyor beni , bilhassa giyimime. Kusur arayan her giyside bulur bir şey. 'Benim eşim şöyle şöyle olacak. Olmazsa kapı orada.' Diyip duruyor. Çok bunaldım, bıktım, yıprandım, soğudum, sessizleştim. Bir de tartışmalarda çok kaba olabiliyor, küfürün alasını ediyor. Unutamıyorum, yutamıyorum o küfürleri.
Çok dedim ben buyum , istediğin oranda değişemem diye. Fayda etmiyor. Ya değişir, istediğim gibi biri olursun diyor ya da boşanırız diyor. O kadar takıntılı biri ki mesela bi pantolon modeli var (dar paça desenli fln) diyor ki bunu evli bir kadın giyer mi? Bu,o kadının çok rahat bir insan olduğuna işarettir, millet o tarz kıyafetlere şöyle şöyle anlam yüklüyor gibi. Cahil cahil, yobaz yobaz konuşmalar. Uyuz oluyorum ya uyuz uyuz. Tahammül edemiyorum
Yeni yetme değilim , ama maalesef öyle davrandırılıyorum. Üstümde hoşuna gitmeyen bir şey olsun suratı düşüyor, günü zehir ediyor bana. Ama beğdndiği bir şey varsa üstümde , o gün benden iyisi benden güzeli benden kıymetlisi yok. Yani beni bir kıyafet olarak görüyor. Beni değil üstümdekiyle beni değerlendiriyor. Ve hani gerçekten bir kocanın rahatsız olacağı kadar açık giysem hak vereceğim de o da değil.çok üzüldüm sizin adınıza. hani genç kızlarımız vardır evden çıkmadan sevgilisine foto atar onay almak için. onlar geldi aklıma.
ne denir bilemedim ama gerçekten yazık etmeyin kendinize
kendi bakıyor demekki o pantolonu giyene, başka erkeklerde onun o kadınlara baktığı gözle sana bakmasın diye giyme diyor, yoksa insanın aklına nerden gelir, pantolon yani alt tarafı öyle olsa ne böyle olsa ne
kendi bakıyor demekki o pantolonu giyene, başka erkeklerde onun o kadınlara baktığı gözle sana bakmasın diye giyme diyor, yoksa insanın aklına nerden gelir, pantolon yani alt tarafı öyle olsa ne böyle olsa ne
Bec
neden? İnanın kendimi zerre düşünmüyorum, kulak tıkarım etrafa olur biter. Ama ailem... Bundan önceki iki vakamızda çok kötü oldular. Benim bir kardeşim de boşandı, ondan ilk darbeyi aldılar. Sanki ailede kara bir bulut var gibi.
Sonuna kadar katılıyorum size. Şnsan kendinden bilir işi. Bunu kendisine söylediğimde kabul etmiyor tabii, o niyetle bakmıyorum diyorkendi bakıyor demekki o pantolonu giyene, başka erkeklerde onun o kadınlara baktığı gözle sana bakmasın diye giyme diyor, yoksa insanın aklına nerden gelir, pantolon yani alt tarafı öyle olsa ne böyle olsa ne
İnşallah öyle olur. Şu an hiçbir şey yapmaya enerjim yok. Sadece düşünüp duruyorum. Şu an zaten yıllık iznimdeyim. Hemen hemen tüm gün evde ve genellikle yalnızım. Eşim işten gelince de yalnızım. İzin dönüşü hala bu ruh halinde olursam atarım adımımı diye düşünüyorumAilen senin mutsuz olmani istemez. Bu sefer iyi düsün ve ayrilacaksan hemen bosanma davasini ac. Ailenin üzerine kara bulut yok, sadece alinmis yalnis kararlar var. Dört aylik dönemi ile zaten bu evlilik yürüse mücize olur.
Sende, kardesinde tekrar mutlu olabilirsiniz, sadece biraz cesaret gerekiyor sanirim.
olabilir herşey insanlar için.iş arkadaşım boşandı abisi ablası önceden boşanmıştı.üç kardeş boşanık yani.olmuyormu oluyor.Rabbim beterinden saklasın.Bec
neden? İnanın kendimi zerre düşünmüyorum, kulak tıkarım etrafa olur biter. Ama ailem... Bundan önceki iki vakamızda çok kötü oldular. Benim bir kardeşim de boşandı, ondan ilk darbeyi aldılar. Sanki ailede kara bir bulut var gibi.
Epeydir durumumu paylaşmıyorum sitede. Sorunların hallolmasından değil , yine aynı şeyler yaşanacak, bir şey değişmeyecek kaygısından. Özetlersek evliliğimde 2 buçuk yılı geride bıraktım. Çoğu huzursuz, kavgalı tartışmalı aylardan oluşan 2 buçuk yıl. İki kez ayrılmanın eşiğinden döndük. Artık konuşmak bile gelmiyor içimden (eşimle) . Bazen üzülüyorum halimize, gidip hadi barışalım diyip sarılıyorum. 5 dakika geçmeden yine bir konudan dolayı tartışmaya başlıyoruz. Önceden derdim ki her şeye rağmen bu adamla evlendiğime pişman değilim, şimdi diyemiyorum. Keşke evlenmeseydim, keşke yalnız olsaydım, en azından binbir türlü kaygım olmazdı. Geleceğe dönük hiçbir plan yapamıyorum, çünkü bilmiyorum ki bu evlilik daha ne kadar sürecek. Hayat enerjim yok, gün boyu surat beş karış haldeyim. Aile faktörü olmasa dimdik dururum aslında. Çalışıyorum. Maddi anlamda muhtaç değilim eşime. Off çok bölük pörçük anlatmış olabilirim halimi. Neden diyenler olacaktır. Eşimle o kadar farklıyız ki. Nasıl bir araya geldik anlamıyorum. Flört de ettik 4 ay. Kültürler, dine olan yakınlığımız, siyasi görüşler vs çok farklı. Çok baskılıyor beni , bilhassa giyimime. Kusur arayan her giyside bulur bir şey. 'Benim eşim şöyle şöyle olacak. Olmazsa kapı orada.' Diyip duruyor. Çok bunaldım, bıktım, yıprandım, soğudum, sessizleştim. Bir de tartışmalarda çok kaba olabiliyor, küfürün alasını ediyor. Unutamıyorum, yutamıyorum o küfürleri.
İnşallah öyle olur. Şu an hiçbir şey yapmaya enerjim yok. Sadece düşünüp duruyorum. Şu an zaten yıllık iznimdeyim. Hemen hemen tüm gün evde ve genellikle yalnızım. Eşim işten gelince de yalnızım. İzin dönüşü hala bu ruh halinde olursam atarım adımımı diye düşünüyorum
Evet 4 ay gibi kısa bir sürede evlilik kararı aldık. İmzayı attığımızda 6 ay olmuştu. 4 ay içinde hemen hemen her gün görüşüyorduk. Yoğun geçen bir flört dönemiydi. Ama insan tanıyamıyor ki aynı evde yaşamak bambaşka. Dedim ya flört döneminde ne küfrünü duydum , ne giyim kuşam takıntısınıSiz 4 aylık flortle esınızı tanıdıgımızı mı düşündünüz???? Gercı bunun 4 ay 4 yılla alakası yok ama çok hızlı karar vermişsiniz sanki
Hani sancılı bir dönem vardır ya. Karar alınır, çiftler evi ayırır.biri gider biri kalır. İş, aileye anlatılır. Ve herkes sorar ne oldu, sebep ne diye. Gerçi bizim iki kriz anımız daha olmuştu, ailelere yansıdığı için biliyorlar az çok. Bu kez belki çok irdelemezler, büyükler olarak yine arayı bulmaya çalışırlar. İşte bu evrede bir hayal kırıklığı vardır herkeste. Sen mutlu, güçlü gözükmeye çalışırsın ki onlar da öyle olsun. Yaşadım bu senoryayı en dibine kadar, yine yaşayacak olmaktan çekiniyorum. Kendim için değil anne babam için. Bu ülkede 30 da olsan 40 da olsan hala hesap vermek zorunda hissediyor insanSunu unutmayın insan hayata 1 defa geliyor ve 1 dega yasıyor, korkmayın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?