- 24 Temmuz 2023
- 581
- 1.803
- 33
- Konu Sahibi Evrimnecla
-
- #1
neden cevreniz boyle insanlarla dolu?
bence kendinizi bir sorgulayin.
benim de gerek kenar mahallede büyümüş olmam, gerek is arkadaslarim sayesinde bu tarz bir cevrem var. ama bu tarz cevreyi sevmedigim icin emek vere vere oluşturdugum daha kalabalik bir gezgin cevrem de var, sehir ici kültür turlarinda, tiyatro molalsrinda tanisip arkadas oldugum entelektüel cevrem de var..sizin cevreniz sirf evlenmek icin evlenen ve görümce altin konusan insanlardan ibaretse bir aynayi kendinize cevirin, derim
Evlilikleri gözlemliyorum çoğunluğu kadınların hep bir şeyleri alttan almasıyla, tolere etmesiyle yürüyor ve ben o kadar sabırlı bir insan olmadığımı düşünüyorum.
evlilik her zaman kısıtlanma değil. sizin çevreniz böyleymis. bu kadar donanımlı biri olarak çevrenizi kendinize göre de seçebilirdiniz diye düsünüyorum
Bulundugunuz cevre cok fena diyecegim ama benim burada gozlemledigim bu cumleyi kuranlar genelde evliliginde mutsuz olup kendine teselli arayanlar, ask hayatindan memnun olmayanlar, kimseyi bulamiyorum diye aglayanlar.
sizinle aynı görüşte olmayan insanlarla cevrelemek zorunda değilsiniz ki kendinizi. kaldı ki bazı insanların hayatı ve durusu budur. eleştirmek de yanlış geliyor bana. her insanın hayatta derdi, tasası, telaşı farklı. benim de her türden, her tarzdan arkadasim vardır ama kendi hayatıma uydurmaya çalışmam hiçbirini. yani siz hem çevreden şikayet edip hem de uzaklaşmıyorsunuz.Seçemiyorum maalesef çünkü Siirt’te çalışıyorum çok küçük ve geleneksel bir yer. Öğretmen ortamı da öyle.
Evlenmeyi çevrenizdeki olaylara göre genelleyemezsiniz. Ayrıca evlenmek zorunda da değilsiniz madem bu kadar sıcak bakmıyorsanız. Anlattığınıza göre gayet rahat yaşayan birisiniz çevre neden etkiliyor bu kadar sizi?
sizinle aynı görüşte olmayan insanlarla cevrelemek zorunda değilsiniz ki kendinizi. kaldı ki bazı insanların hayatı ve durusu budur. eleştirmek de yanlış geliyor bana. her insanın hayatta derdi, tasası, telaşı farklı. benim de her türden, her tarzdan arkadasim vardır ama kendi hayatıma uydurmaya çalışmam hiçbirini. yani siz hem çevreden şikayet edip hem de uzaklaşmıyorsunuz.
valla ben de su an hakkarideyim. bana uymayan, eslerinden başka hiçbir kazanımları olmayan insanlarla cevrili etrafım. ben mesela secebiliyor ve uzak durabiliyorum. mesafemi ve muhabbetimi koruyorum. yani mecbur değilsiniz illa herkesle arkadas olmaya. sizin muahbbetiniz bana saçma geliyorsa ikinci sefer neden sizinle oturayım?Yaşadığınız yer şekillendiriyor çevrenizi. Kimseyi yargılamıyorum ki ben burada kendi içimdeki çatışmayı anlattım.
valla ben de su an hakkarideyim. bana uymayan, eslerinden başka hiçbir kazanımları olmayan insanlarla cevrili etrafım. ben mesela secebiliyor ve uzak durabiliyorum. mesafemi ve muhabbetimi koruyorum. yani mecbur değilsiniz illa herkesle arkadas olmaya. sizin muahbbetiniz bana saçma geliyorsa ikinci sefer neden sizinle oturayım?
bana sanırım çok çatışma gibi gelmedibelli bir görüsünüz var. eğer sağlam temellere dayanıyorsa etrafınızda dönen muhabbetler sizi neden endişelendiriyor ki evliliğe karşı? ohh be iyi ki bekarım demeniz gerekiyor anlattıklarınıza göre
o zaman siirtin o küçük yerini neden genelleyip kendinizi icinde hissediyorsunuz ki?Bebeğim öğretmenim, Siirt gibi bir yerde çalışıyorum. Ben de isterdim Bornova’da, Kadıköy’de yaşayayım farklı insanlarla tanışayım…
bu mesela siirtin küçük bir kesimi icin belki doğrudur ama gercekte cogu erkek esiyle fikir alisverisinde bulunuyor. ben Karadeniz'liyim, bizde kararları kadin verir genelde. bir sey olacaksa kadindan sorulur. ki simdi bile köyde temel atma vs yapilacak tonla is var annem gitti basinda durdu. o karar verir, babam para yollar:) kendi iliskilerimde de yaratici fikirleri olan genelde ben oldugum icin benim fikirlerim icraate geçer. erkekler zeki kadinlardan hoslanir, partnerinin her seyden anlamasiyla gurur duyar ve bunu dile getirir - benim yakin cevremde. dedem bile -yasasa 90 yasinda olacakti- ananemin fikrini alirdi, ananem istedi diye onun uygun gördüğü yerden yazlik almis falan.Varsa aklıma yatmayan bir şey dibine kadar tartışırım. Bazen karşımdaki adamı bastırdığım bile oluyor ve erkekler buna asla katlanamıyorlar. Kendilerinden daha zeki bir kadın onları korkutuyor galiba.
buna da katilmiyorum:) herkesin iliskisi birbirinden farkli farkli geliyor bana. ben jest olsun diye sevgilimin dilini ogreniyorum mesela. o dilde bildigim az kelimeden yalan sohbetler kuruyorum. buna karsilik sevgilim benim uydurdugum hikayeyi cizgilestirmis, unutmayalim diye tüm ayrintilari resme dökmüş:) ya da gittiğimiz tatilleri dönüşte cizgi kitap haline getiriyor. ya da kampa giderken yanimizda plakcalar götürüyoruzYani bir iltifat, bir jest, bir hediye. Herkesin ilişkisi birbirinin aynısıymış gibi ya sanki
eslerinin koynunda olmak dhaa keyifli geliyor olabilir bekar arkadasla muhabbetten. benim de sevgilim sehrime tasindi, her saniyemi onunla gecirmek istiyorum. eski is arkadaslarima verilmiş sozum vardi (2 kadin 2 erkegiz) çocuklardan birinin evinde soz verdigim yemegi yapacagim. onda bile is cikis saatinde gidip sevgilimi bir gun gormemek yerine cumartesiye ayarladim, sabah sevgilimle guzelce kahvalti hazirlar haftasonu tembelligi yapariz, ogleden sonra arkadasima giderim diye.Sosyal biriyimdir ancak neredeyse tüm arkadaşlarım evlendiğinden pek çok etkinliğe katılmıyorlar çünkü ya eşleri izin vermiyor (ki ben bunu asssla anlamıyorum) ya da çocukları bahane ediyorlar. Çocuğa bu akşam eşin baksın diyorum “ay yok bakamaz o” falan diyorlar. Ben bunu yapamam galiba.
Evlenen arkadaşlarım dünyaya kapandı.
siirtin kucuk bir yerinde belki hayatinda istanbula Antalyaya gitmemiş insanlarin ne de ilgisini cekiyordur emin ol senin kaybolmus pasaportunBen geçende yurt dışında pasaportumu kaybettiğimi sandım onu anlatmak istiyorum, o ise bilezikleri istediler diyor
toplumun buyuk bir kısmı laf olsun diye evleniyor. onlara uyarsan mutlu olmazsin. daha yasin 27ama en sonunda hissettiğim duygu yalnızlık. Bu toplum pek çok kişiyi evlenmeye itiyor sırf yalnız kalmamak için evlenen birisi evlilikte nasıl mutlu olur bilmiyorum. Evlenirsem yalnızlıktan kaçmak için evleneceğim ancak
evet bu doğru. bazı ortamlarda sanki ladın kocasını bize satmaya çalışıyor gübi hissediyorum. ya da bir yerde otururken ortamda biri eşini çağırıyor, sonra herkes çağırıyor.. yani ben esimle oturmak istesem sizi çağırmazdım zatenAy bunu denedim, baktım daha yalnız kalıyorum hepten sıkıldım.Herkesle arkadaş olayım demiyorum zaten ben vıcık vıcık kuzum,cicim arkadaşlığı da yapamam yani oturup konuşabileceğim insan gerçekten yok. İnsanız sonuçta bir yerde paylaşım kurmak, sosyalleşmek istiyoruz bu da bir ihtiyaç. Aksi takdirde hepten depresif bir ruh hali oluyor.
Herkesin hayatı fazzzzzla evlilik olmuş durumda herkes kocasını anlatıyor. Hiçbir erkeğin karısını bu kadar anlattığını görmedim
evet bu doğru. bazı ortamlarda sanki ladın kocasını bize satmaya çalışıyor gübi hissediyorum. ya da bir yerde otururken ortamda biri eşini çağırıyor, sonra herkes çağırıyor.. yani ben esimle oturmak istesem sizi çağırmazdım zaten
ama dediğim gibi ben direkt uzaklaşıyorum. çağırdıklarında gitmiyorum. yalnızlık bana daha cazip geliyor o ortamlara girmektense.
Sizin çevrede sıkıntı varBuraya yazmayalı uzun zaman olmuştu. Kadro değişmiş, üzüldümNasılsınız kızlar?
Son zamanlarda sıkıntılı bir duygu yaşıyorum ya da ben sıkıntılı olarak görüyorum bilemiycem
27 yaşındayım, bir süredir ilişkim yok karşıma birileri çıkıyor tanımak bile istemiyorum. Flört ediyorum, adam benden hoşlanıyor bunu anlıyorum çünkü görünüşüm ve sohbetim iyidir ama iş ciddileşince uzaklaşıyorum, bir adamı tanıma süreci inanılmaz yorucu geliyor bana. Evlilikleri gözlemliyorum çoğunluğu kadınların hep bir şeyleri alttan almasıyla, tolere etmesiyle yürüyor ve ben o kadar sabırlı bir insan olmadığımı düşünüyorum. Varsa aklıma yatmayan bir şey dibine kadar tartışırım. Bazen karşımdaki adamı bastırdığım bile oluyor ve erkekler buna asla katlanamıyorlar. Kendilerinden daha zeki bir kadın onları korkutuyor galiba.
Bir erkeğin yaptığı bir şey de beni mutlu etmiyor. Yani bir iltifat, bir jest, bir hediye. Herkesin ilişkisi birbirinin aynısıymış gibi ya sanki
Sosyal biriyimdir ancak neredeyse tüm arkadaşlarım evlendiğinden pek çok etkinliğe katılmıyorlar çünkü ya eşleri izin vermiyor (ki ben bunu asssla anlamıyorum) ya da çocukları bahane ediyorlar. Çocuğa bu akşam eşin baksın diyorum “ay yok bakamaz o” falan diyorlar. Ben bunu yapamam galiba.
Evlenen arkadaşlarım dünyaya kapandı. Yalnızca eşlerini ve görümcelerini anlatıyorlar, ortak noktamız kalmadı hiçbirisiyle.
Ben geçende yurt dışında pasaportumu kaybettiğimi sandım onu anlatmak istiyorum, o ise bilezikleri istediler diyor
Anlaşamamak, kayınvalide sorunları, kısıtlanmak, aldatılma ihtimali…
Bin tane şey… ama en sonunda hissettiğim duygu yalnızlık. Bu toplum pek çok kişiyi evlenmeye itiyor sırf yalnız kalmamak için evlenen birisi evlilikte nasıl mutlu olur bilmiyorum. Evlenirsem yalnızlıktan kaçmak için evleneceğim ancak
Bu hissettiğim şey geçici mi acaba ya? Değilse bir an önce kafayı yiyeyim de rahat edeyim yoksa evleneceğim daha kötü olacak
Sizin çevrede sıkıntı varben gayet doğru bildiğimi savunurum adım zaten muhalefet benim alttan aldığım da olur almadığımda.
Ayrıca kız arkadaşlarımla akşam gezmesine gideceksem eşim çocuklara ödev yaptırır yedirir içirir uyutur ben genelde gece herkes uyuduktan sonra ancak gelirim.ortamda da hiç çocuk konuşmayız zaten her gün çocuk görüyorum bi de arkadaşlarımla mu konuşayım ayol
görüşmeyin aman. sırf bu yüzden tanımadan nefret ettiğim bir kız var benim Allah günah yazmasınEvet evet aynen eşler de geliyor, eşler gelince zaten hepten kasıntı bir ortam oluyor herkes kontrollü davranıyor. Doğallık sıfır
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?