)
6 ay oncesine kadar tek yasiyordum. Inanilmaz guzel bir hayat tek yasamak bana gore. Hala tadi damagimda kaldi, ne ariyorum o gunleri ama... Ben hem calisip hem okudugum icin zaten cok mesgul oluyordum. Arta kalan surede dizilerimi izlerdim filmler seyrederdim, kendime super sofralar kurardim. Simdi malesef ailemle yasiyorum, malesef diyorum, o hayattan sonra hic cekilmiyor
Mutlaka bir kez daha yalniz yasama keyfini tatmadan evlenmeyi filan dusunmuyorum.
Bende en çok kurduğum sofralarımı, izlediğim filmlerimi özledim. Geçen gün kendime mis gibi sofra hazırladım hevesle baktım ekmek yok alıp gelene kadar abim bitirmiş iştah miştah kalmadı zaten ondan sonra :)
Ah ah o üniversite sonrası eve dönüş yokmu bitirdi beni
Bende kendi evimi istiyorum tekrar
hem kimse gözyaşlarımı görmez , hem de kendimi sıkmam hiç..ayrıca eve gelince direk pantolonu falan atıp öyle cıbıl cıbıl gezmeye alışmışım , şimdi ailemin yanındayım , tişörtü eşofmanı atmamak için zor tutuyorum kendimi banyo sonrası istediğin kadar yağlan tuzlan :37 ağda yaparken öyle rahat rahat 
Aynen burda da oyle. Tek basina ozene bezene hazirladigin kahvaltiyla evdeki herkese (4 kisiyiz) hazirlanan bir olmuyor. Insanin hicbirseye hevesi kalmiyor artik. Benim de babam oyle mesela, abin gibi.
Kendi evimde her kahvaltida krep vardi, istisnasiz her sabah krep, yanina mis gibi bir sofra, ve onun yanina bir Turk sinemasi koyardim. Izleye izleye yerdim. Simdi hic icimden gelmiyor hicbirsey yapmak. Krep gun icimde aklima bile gelmiyor. Tek yasamak gibisi yok gercekten, aileyle yasamaya geri donunce anlasiliyor kiymeti. Tek yasayanlar kiymetini bilsin.
Amin amin inşallah :)) yoksa gözüm açık gider benim ya şu dünyadan en çok istediğim şey bu
belkı ordan evlenırsın bellımı olur..ya hos gercı burda okuoruz evlı olupta kendını yalnız hısseden..kımımızde cok kalabalıktan hoslanmıoruz maşallah ortası yok bu hayatta ya zaten suna ınanıorumkı bu hayat artık bı gecım kavgası ıcıne gırmış..para kazancın nerdeyse oraya gıdıosun..bende ondan ıstıoruum dısarda bı hayat kurayım bellı bı duzenım olsun..anamıza babamıza nekadar sırt yaslayabılırız..bugun varlar yarın yoklar...hayatın kanunu...cogu ınsan yalnızlıktan korkkar ama basa glınce ınsanoglunun alışamayacağı sey yoktur bence..hepımızın gönlüne gore olsun senınde arkadasım
