- 1 Ağustos 2012
- 106
- 26
- 298
- Konu Sahibi SilverNight
- #1
Herkese merhaba. Ben çok uzun zaman once uye olmuş fakat pek yorum yazmayan biriyim ve işte o pencereden kafamı uzatma zamanı gelenlerdenim.. Lafı uzatmak istemiyorum burda olma sebebim 6 yıllık ilişkimin bitmiş olması. Henüz bir kaç gün oldu ama her bir gün, yil gibi geldiğinden zaman gecmiyor.. Ne desem bilmiyorum, elle tutulur bir sebebimiz yoktu, onu suclayabilecegim, bana sunu yapti, deger vermedi, hakaret etti vs diyebilecegim bir sey yok. Olan tek şey sanki artik farkli hayaller kuruyoruz gelecek icin. Ortak hicbir yerde bulusamiyoruz. 19 yasimdaydim basladigimizda, 2 yildir nisanliydik ve 25 yasimda bitti. Aslinda okul bitince evlenmek icin nisan yaptik ama once planlari bozup askere gitti ve 1 yil ayri kaldik. Bu süreçte ben issiz kaldim, zaten kendi bolumumden nefret ettiğim için kendi isimi de yapmak istemiyordum ve psikolojim daha da bozuldu. İsin komik yani çok şükür suan ikimizin de isi, evi var ama bir türlü ortak kararlar alamiyoruz (farkli sehirlerdeyiz). Bana sormadan arkadasiyla isini kuracagi yeri belirledigi zamandan beri tartisiyoruz ve beni anlamak istemiyor. İnsanlar evlenirken yasayacagi yeri ortak secmeli diye düşünüyorum, haksiz miyim sizce? Bunu bastan konuşmuş olsak hadi yine neyse diyecegim ama 4 sene baska şeyler soyleyip son zamanlarda emrivaki yapmasini kaldiramiyorum. Bu belki asilacak bir sebepti ama bunu bile asamiyoruz çünkü olaylara farkli acilardan bakiyoruz.
Bir diger mesele de bazi karakter farkliliklarimiz. Yetistirme ve kültür farkliligindan kaynaklanan seyler var ve yillar sonra anladim ki o hep ben bir gun degisirim diye beklemis. Oysa ben onu oldugu gibi kabul etmiştim.. bilmiyorum cok üzgünüm.. tanidigim kimseyle konusmak istemiyorum ve hickimseye de soylemedim. Böyle kanadi kirik bir kuş gibi cirpiniyorum sadece.. cozum bulamiyorum, uyuyamiyorum, aglayamiyorum bile.. ailem ilgilenmezken her seyime destek olup yanimda oldu yillarca ve şimdi yok.. ondan baska kimseyi istemiyorum, onun yaninda kimseyi düşünemiyorum.. icim cok aciyor. Çözebilir miyiz acaba diyerek konusmak istiyorum ama sonra vazgeciyorum çünkü daha once de ara vermistik ve duzeltemedik.. yillar sonra gününün nasil gectigini anlatacak kimsenin olmamasi agir geldi en çok da.. sadece paylaşmak istedim okuyan herkese teşekkürler, yorum yapmasaniz bile bi dua etseniz yeter..
Bir diger mesele de bazi karakter farkliliklarimiz. Yetistirme ve kültür farkliligindan kaynaklanan seyler var ve yillar sonra anladim ki o hep ben bir gun degisirim diye beklemis. Oysa ben onu oldugu gibi kabul etmiştim.. bilmiyorum cok üzgünüm.. tanidigim kimseyle konusmak istemiyorum ve hickimseye de soylemedim. Böyle kanadi kirik bir kuş gibi cirpiniyorum sadece.. cozum bulamiyorum, uyuyamiyorum, aglayamiyorum bile.. ailem ilgilenmezken her seyime destek olup yanimda oldu yillarca ve şimdi yok.. ondan baska kimseyi istemiyorum, onun yaninda kimseyi düşünemiyorum.. icim cok aciyor. Çözebilir miyiz acaba diyerek konusmak istiyorum ama sonra vazgeciyorum çünkü daha once de ara vermistik ve duzeltemedik.. yillar sonra gününün nasil gectigini anlatacak kimsenin olmamasi agir geldi en çok da.. sadece paylaşmak istedim okuyan herkese teşekkürler, yorum yapmasaniz bile bi dua etseniz yeter..