Yalnizim..

Lutfen icimi rahatlatcak seyler soyleyin cok ihtiyacim var.artik cok yiprandim kime guvensem sonunda yari yolda birakiliyorum.cevremdeki insanlara bakiyorum benim yasimdayken daha cok hata yapmis olan kadinlarin hayati o kadar yolundaki..niye boyle oluyo.evlendikleri kisiler dort dortluk yoldan kiz gecerken karim incinmesin diye basini ceviren cinsten..benim karsima cikanlr da kirio da kiriobeni.kotu bi kizmi olmak gerekio el ustunde tutulmak icin?artik hic biseye ne evlilige ne sevgiye inancim kalmadi..kendimi cok yalniz hissediyorum konuscak kimsem yok.bide dis gorunus meselesi var tabi cogu erkek arkadasimin ya annesi begenmez beni ya ablan daha guzel derler ya surekli elestirilirim ki bn o kadar da sikayetci degilim gorunusumden..surekli ezilen tarafim yani..hatam ne benim?mutlu olamiyorum olsam da uzun surmuo.ufak bi meseleymis gbi gorunebilir ama butun enerjimi alio ne bisey yasicak hevesim kaldi ne kendimi kimseye anlatcak halim..gecmisimin pismanliginin da payi var cok fazla tabi..daha bu yasta kendimi 60 yasinda gibi hissediyorum kurtulamiyorum bu ruh halinden.

Öncelikle karşına doğru adamlar çıkamaması seninle alakalı değil. Bu konuda kendini suçlamaktan vazgeç. Sonrasında, ablanın ya da başka birinin seninle kıyaslanması hiç hoş değil. Kaç yaşındasın bilmiyorum ama lütfen kendine değer ver, hayattaki amacın bir erkek olmasın. Kendine bir hedef koy, ona yoğunlaş. Zamanla işlerin düzeleceğini göreceksin.