- 20 Mayıs 2008
- 4.879
- 79
- 163
- 39
- Konu Sahibi icimdeki_sen
-
- #1
canım benimm bende yalnızlıgı sevıyorumm aslında sevmek diilde kendi yalnızlıgıma sıgınıyorum sanırım bu kendimi koruma içgüdüsüü helede odundan ayrıldıktan sonra iyice yalnızlıgıma gömüldüm cunku kendime olan guvenımı ve ınsanlara olan guvenımı aldı götürdüü o yüzden kacıyorum sanırımm tek çareyı yalnızlıgımda buluyorum ama cok normal bir durum değil aslındaa
gerçi yavas yavas aşmaya baslıyorum içimdenn odunun acısı gittikçee o yüzdenn sanırım bazı dönemler böyle hisssetmemiz normal gibi gelıyorrrrr
ama bu surekli hale gelmesinn canımm ınsanlardan uzaklaşma hep yalnız kalmaaa hep yalnızlıgınla hesap yapmaa cunku bi süre sonra insan kendinii kotu hissedıyoo herşeyi yalnız basına cözemez hale gelıyorr
Bende arada bir yanliz olmayi seven biriydim....biriydim diyorum cünkü bir aile olduktan sonra artik istesende yanliz kalmiyorsun...hatta özlüyorsun bile yanlizligi
Hayatta herseyin oldugu gibi bununda dozu vardir...dozunu kacirmadigin sürece hicbirseyin sana zarari olmaz aslinda...fakat kacirirsan basin derde girer diye düsünüyorum...
Kendini cok fazla soyutlaman iyi degil...her ne kadarda herseyi icinde yasamak sana daha güzel geliyorsa inanki sevdiklerinle paylasmak cok daha güzel...tabikide paylasmak istediklerin vardir..bu her insanda var..en yakinindakine bile anlatamadiklari...ama o kadarda özeli olacak insanin...
yanlızlığınamı aşıksın...?
halbuki ben yanlızlığı hiç sevmem...
bu sözde beni anlatıyor...
yanlızlık bana göre değil...
ablacım herşeyin fazlası gibi bununda fazlası tabiki zarar,
insan sonuçta sosyal bir varlık,ve iletişim olmadan yapamaz..
bir insanla birşeyler paylaşmak,öğrenmek,dertleşmek ,bunlar insan için son derece faydalı şeyler..
elinden geldiği kadar sosyal ortamlara dahil ol derim,
ben insanlarla konuşmayı,sohbet etmeyi çok seven bir insanım,kendimi bu şekilde daha rahat hissediyorum,
bazen başkalarıyla birlikteyken kendi dertlerini unutur insan.arada bir olabilir ama herzaman kendini dinlememeli insan...
yalnizligima asigim...
beni anlatan kisa ve öz bir cümle...
herseyi yalnizligimda hallediyorum, sonuca bagliyorum...
bazen soruyorum kendime normal mi acaba bu kadar cok bagimligi olmak yalnizligima, dogru mu?
ama olmuyor iste deniyorum kalabaliklarda aklimda beni mesgul eden birsey olunca yada üzgünsem, dokunsalar aglayacak bir durumum varsa yapamiyorum...
bazen günlerce evden cikmak istemiyorum tek kelime bile konusmak istemiyorum ve bunu bazen beni bile sinir ediyor...
ancak yalnizligimda buluyorum bütün cözümü...
konusmak yetmiyor bazen cözmüyor sorunlari....
benim gibi olan varmi?
yalnizligini bu kadar cok seven varmi?
yalnızlıktan oldum olası korkmuşumdur o yüzden de hiç sevemedim:1no2:
eğer bir derdim varsa, yada bişeye çok sıkıldıysam, üzüldüysem yalnız kalmayı çok severim ben. Nedenini sorgulamaya başlarım kendi içimde, odama kapanırım. bu yanlızlığı sevmemin sebebi beni kimsenin ağlarken yada üzgünken görmek istemememdir sanırım:çok üzgünüm:
uzgunken skkinken yalnuzligmi seviyorm ne yalan soliyim yalnizligim benim icin cok kiymetli bilincli bit tercih bu ama.
kendimi anlatan 3 kelimin icinde yalnizlik vardr.
beni dengede tuttuguna inaniyrum sosyal iliskilerim olsun hayatim olsun hepsi bu sayede daha dengeli ileriyor.
ben boyle huzurlyum.
yalnizlik insanin kendisi sahiplenmesi demektir bir bakima....
insan hic kendinden korkar mi?
eğer bir derdim varsa, yada bişeye çok sıkıldıysam, üzüldüysem yalnız kalmayı çok severim ben. Nedenini sorgulamaya başlarım kendi içimde, odama kapanırım. bu yanlızlığı sevmemin sebebi beni kimsenin ağlarken yada üzgünken görmek istemememdir sanırım:çok üzgünüm:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?