- 22 Eylül 2015
- 197
- 182
- 23
- Konu Sahibi -denizkizi
- #1
Herkese iyi geceler.. belki bi dert olarak görmezsiniz ama bu ara psikolojim bozuk gibi cidden.. kendimi çok yalnız hissediyorum.. 21 yaşındayım üniversitedeyim etrafımdaki tüm kız arkadaşlarımın sevgilisi var hepsi mutlu. hepsinin uzun süreli ilişkileri vs vs.. ben hayatımda hiç aşık olmadım hanımlar gencim evet bu bir dert değil ama üniversite gibi bir ortamda hep bunu tatmak istedim 2 tane 3 ayı geçmeyen ilişkim oldu şu 3 yılda onlarla da belki hoşlanırım dedim çıktım ayrıldım. yani insanın bir tane mi yalnız kız arkadaşı olmaz yok yani hep sevgililere göre yaşam hep izin sistemi sevgilisyle aynı evde kalıyo zaten bir arkadaşım ev arkadaşım da izin alırsa hep evdeyiz bir yere ayda yılda bir çıkarız. yoruldum yani okuldan 2 3 tane arkadaşım var onlarla da 2 hafatada bir görüşürüm.. diğer kız arkadaşlarımın da sevgilisi var samimş oldum 4 kız arkadaşım var yani.. hepsini çok severim her zaman ilişkilerini de sevdim o ayrı benimkisi gıpta etmek mutluluğu bulamamak en azından bir şeyler yaşayabilme duyguları tatmam isteği.. bıktım ben takılıp eğleneceğim arkadaşım yok beni anlayan kız arkadaşlarım var ama farklı ünilerdeyiz anca telefonla dertleşiyoruz. şu son 2 3 ayda sınıftan bir çocukla samimiyetimiz arttı ve çocuga karşı acayip yoğun şeyler hissettim.. onla hayaller kurarken buldum kendimi çıktığım sevgililerimle bile kurmazken.. sonra çocuğa bu aralar yazdım naber filan konu açmaya çalışıyorum konuşmayı devam ettirme çabası içindeyim yok yani yoook normal arkadaş gibi bir extra ilgisi yok bana.. onu düşünüp durdum rahat 1 aydır ilk defa bir erkek için heycanlandım bu denli.. ilgisizliği bir kenara çocuğun müslüman olmadığını öğrenmemle de hayallerim yerin bin kat dibine girdi.
Diyorumki ulan bir insanda bir gram şans olur nerdeeeeee..
Diyorumki ulan bir insanda bir gram şans olur nerdeeeeee..
