Yalnızlık Senfonisi

Çok haklısın işte tam da anlatmak istediğim şey, iki laf ederken bile aman yanlış anlaşılmasın derdi, samimiyet sıfır çünkü, sanırım benim de bu düzene alışmam lazım çünkü bunu değiştirmek imkansız görünüyor
 
Ben birkaç senedir kimle konuşsam arkadaşsızliktan yakınıyor. Gerçekten böyle bir sorun var herkes yalniz bir de belli bir yaştan sonraarkadaş edinmek zor. Hatta bir yerde okumuştum şimdiki çocuklar da bu yalnızlığı yaşıyormuş yeni nesil arkadaşlık bağları kuramiyorlarmış onun yerine interneti tercih ediyormuş. Bizim en azından lisede ortaokulda iyi arkadaşlıklarımız vardı.
 
Herkes yalnız.. Birbirine destek olmak yerine köstek olma mücadelesi ve yine yalnızlık çocuklarımız da bu konuda şanssız malesef
 
Bende yalnızım arkadaş olarak bir kişi var oda sürekli gidip gelemiyorum komşular hiç yok olsada yaşıtım değil arkadaş grubu diye birşey yok olsada herkes ayrı bir telden çaLar sizin hatta hepimizin sikintsi dertlesecek gercek dostlar diğer türlüsü zaman geçirme eğlenme aracı olan arkadaşlar onlarda hiç samimi değil bence
 
Eskiden para pul yoktu,eşya yoktu, internet yoktu,TV kısıtlıydı. Gösteriş bilmezdik, hava atma,tatil bilmezdik. İnsan insanın dostuydu.Mutluyduk. Şimdi herşey var.. Herkes birbirine rakip. Güç, para yarışıyor. İnsan insandan kaçıyor. Sonuç yalnızlık.
 
Aynı duygular... Zaman geçirmek için insan çok haklısınız Ama dost yok böyle forumlar neden bu kadar aktif mesela çünkü bizi tanıyan birine derdimizi anlatsak ah vah eder ama içten içe bi oh çeker bakarsınız gitmiş başkalarıyla etkinlik yapıp boy boy resim atıyo bunu da yaşadım bizzat kime ne anlatacaksınz ki
 
Herkes "gösterme" derdinde gösterilecek bişeyler bulma. Kimse anlama paylaşma dertleşme derdinde değil, çok sevdiğim bir söz var eğer bilirseniz ekmeği paylaşmak ekmekten daha lezzetlidr, diye ne kadar doğru
 
Canım yıllardır zihnen bedenen şu yeryüzündeyim 30 yıldır yaşamsal faaliyetlerimi yerine getiriyorum dostum diyebileceğim bir TC vatandaşı bir ecnebistanlı ya da bir uzay mensubu herhangi bir varlık bulunmuyor.
Yok anam vallaha yok oturayım kalkayım iki sohbet edeyim diyebileceğim birileri olabiliyor ama ruhen her daim yalnızım.
niden niden deyip eşime anneme dert yakınmıştım yakın zamanda, hatta ben de konu açmayı düşünmüştüm sen gibi analiz isteyecektim burdaki hanımlardan..
Eğlenceliyim, komiğim akıllıyım mantıklıyım güzelim ne bileyim benim de arkadaşım dostum yoksa kimin olacak di mi
 
Aslında gösteriş önceden de vardı ama şimdilerde neredeyse hayat amacı oldu gösteriş. Çok garip bir zamanda yaşıyoruz.
 
Ben neden bıraktım geldim Ankaralardan memleketime ayy ayyyhh..

Her şey insanla güzel başta özgürlük kendine başınalık hoşuna gitse de (tabi öğrenciydim o zamanlar) zamanla insan yapay bi dünyada hissediyo kendini, kendinden birileri olmalı etrafında seni anlayabilecek..
Umarım kafa dengi arkadaşlar bulabilirsin canım kendine ama benim ailem eşimin ailesi yanımızda olduğu için açıkçası çok da eksikliğini hissetmiyoruz bi de başımda 2 afacan hafta sonları da onlar kankalık ediyo bana..

Hiç zamanım ve enerjim olmadığından misafir de almıyordum misafirliğe de gitmiyordum ama şu ara takılmak istiyorum ben de değişiklik olsun istiyorum..

Her ne kadar kafa yapılarımız uymasa dediğin tarzda fesat insanlarla karşılaşsak da her bir bireyden öğreneceğimiz bir şey var diye düşünüyorum o yüzden eğer çok rahatsız eden bi tip yoksa katılacağım ortamlarda bulunuyorum ve bakış açımın geliştiğini düşünüyorum..

Kalitesiz vakit geçireceğimi düşündüğüm ortamlardan da uzak duruyorum.. Tabi ben ailem yanımda olduğu için şanslıyım ama ben senin de kendini kapatmaman gerektiğini düşünüyorum canım..
 
Aslında gösteriş önceden de vardı ama şimdilerde neredeyse hayat amacı oldu gösteriş. Çok garip bir zamanda yaşıyoruz.
Valla canım 30 yıl öncesinden bahsediyorum. Senin yaşın kaç bilmiyorum. Bizde para yoktu ki neyin gösterisini yapalım
 
Ilkokuldan, liseden beri ayni sehirde olup arkadasliklarini surdurenler cok sanslilar. Biz surekli sehir degistirdik, duzenimiz hep bozuldu. Unoversote arkadaslarim da iki taneydiler kendi sehirlerine donduler okul bitince ben gene sap gibi kaldim. Ankara'ya da evlenip geldim. Su an arkadasim yok. Halbuki bi insani sevince candan seviyorum, duygusalim, insancilim diye dusunuyorum ama biraz da ortam meselesi sanirim.
 

Yalnız değilsiniz. Maalesef ailelerinden uzak yerlerde yaşayan çoğu insan bu durumun içinde.
 
İşte tam da bunun için yalnızsn, eğlenceli komik akıllı güzel..... Bunları hemcinslerimiz kolay kolay kabullenemiyor ki
Sohbete muhabbete gezmeye yemeye içmeye hep var birileri ama ben buna herşeyiyle güveniyorum diyebileceğimiz bi dost yok ve beni de bu üzüyor
 
Bende aslında çok yoğunum ama her şeyin yeri ayrı ya insan eksiklik hissediyor... Ben tam tersi iki arada bi derde misafir alırım yorarım kendimi ama insanlar biz gittik o da gelsin demeye üşenir oldu baktm bir iki üç ben çağırıyorum hemen de geliyorlar canım cicim ne oluyo yaa dedim artık
Ailen yanında olduğu için gerçekten de şanslısın zira ben onun eksikliğini çok hissediyorum boşluğu abuk subuk insanlarla doldurmaya çalışıyorum
İstesem de içime kazanamam çünkü bu benim ben buyum, ama kendimi başkaları için yormayı da bırakmalıyım en azından hak etmeyenler için bunu yapmalıyım
 
Merhaba bende de genel.olarak durumlar aynı bir elin parmaklariningecmez arkadaşlarım belki de boylesindaha güzel güven sağlamak ve kazanmak gerçekten zor istanbulda yaşayanlar varmi aranızda?
 
Hangi şehirde yaşıyorsunuz benim de çok benzer dertlerim var
 
Bende öğretmenim kursları zamanında bende denedim kurs bitince arkadaslıkta bitiyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…