Yalnızlıktan kendi kendime konuşuyorum..

mb1

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
18 Mayıs 2012
2.254
1.465
133
Konya
Bıktım bu yalnızlıktan.. Öğrencilikten beri bu yalnızlık beni bırakmadı.. Nasıl bi sınavım varmış.. Az önce mesela, tee eskiden geçen bir konuşmayı, konuşmaya olan gereksiniminden midir nedir tekrar söylediğim sözleri filan söyledim.. Ara ara öyle söylediğim oluyor yani.. Bıktım..
 
Bıktım bu yalnızlıktan.. Öğrencilikten beri bu yalnızlık beni bırakmadı.. Nasıl bi sınavım varmış.. Az önce mesela, tee eskiden geçen bir konuşmayı, konuşmaya olan gereksiniminden midir nedir tekrar söylediğim sözleri filan söyledim.. Ara ara öyle söylediğim oluyor yani.. Bıktım..

Sizi çok iyi anlıyorum ben de izmir'den istanbul'a gelin geldim yalnızlığın ne kadar korkunç sıkıcı olduğunu burda öğrendim.dilerim ki gönlünüze göre arkadaşlar bulursunuz.bendeki yalnızlık hissini hiç bir şey geçirmiyor bekarken bu duygu olmazdı ailem arkadaşlarım sürekli birileri vardı yanimda ama şimdi ilk defa anladım kapıdan geçen birilerini tutup konuşma isteği olan yaşlıları 😞
 
Yediği kazıklardan bıkıp, gereksiz insanlardan ve yaptıklarından yorulup yalnızlık isteyen ve yalnızlığından mutlu olan sadece ben miyim diye düşünüyorum bazen.
Ben karaktersiz,zarar veren kişilerle görüşmektense yalnızlığı tercih ederim tabi ki ama öyle olmayan çok değerli insanlar da var öyle insanların yanında olmak onlarla vakit geçirmek bana Çok iyi geliyor.
 
Insanoglu yalnız biyere kadar yaşanılır. Sonra sevincini huznunu paylasacagin birini arar. Kazık yedikten sonra evet bi noktaya kadar yalnizlik huzur verir. Sonra yeniden butunlesme istegi dogar. Bu sefer daha dikkatli kazik yemeyecek olgunlukta....
 
Sizi hiç unutmuyorum.
Ben o değilim, onun nişanlısıyım...
İnşallah 2020 yılında biter yalnızlığınız. :dua: :KK200:
 
  • Beğen
Reactions: mb1
Ben de adımla kendime hitap ederek sohbet ederim kendimle sürekli. İnsanın kendinden iyi dostu mu olurmuş? Dedikodu yaparım, küfür ederim, sitem ederim, dua ederim, tüm bunları kendimle yaparım. Annem ve eşim aşırı dalga geçerler beni böyle hımır hımır kendi kendime konuşurken yakalayınca. Ne var be ? derim, kendimle halleşiyorum, karışmayın =))
Not: İlaçlarımı düzenli kullanıyorum
 
Sizi hiç unutmuyorum.
Ben o değilim, onun nişanlısıyım...
İnşallah 2020 yılında biter yalnızlığınız. :dua: :KK200:

Daha hala söylüyorum biliyor musun? Dün aklıma ne geldi.. Gideyim sosyal medya hesabından aklıma ne geldiyse ne söyleyeceksem söyleyim dedim bana o nişanlısıyım diye kişiye.. Aklımdan çıksın, o nişanlısıyım lafından kurtulayım diye.. Ama kurtulacağım da kesin değil.. Daha önceden aklımdan çıksın diye çok uğraştım ama ters tepti.. Vazgeçtim yazmaktan. Bişey elime geçmeyecekti..
 
Ooo ben ben 🙋🏼‍♀️ Çok pis yalnızım .

Konuşma kısmını kendim kendimle hallediyorum da benim sıkıntım sarılma kısmı. 2 aydır kimseye sarılmadım, kimse bana sarılmadı. Kocayı göreve gönderdim. Yeni taşındığım bir şehirdeyim ve kimim kimsem yok burda. Az kaldı pazarcı ablaya sarılacaktım bugün. Geçende bir market zincirindeki kasiyer kızı gözüme kestirdim 😂
Korkmayın henüz tercihlerim hemcinslerim değil 🤦🏼‍♀️

Koreliler gibi parayla sarılmacılar olsa basacam parayı sarılacam Allah sizi inandırsın 😍
 
Yediği kazıklardan bıkıp, gereksiz insanlardan ve yaptıklarından yorulup yalnızlık isteyen ve yalnızlığından mutlu olan sadece ben miyim diye düşünüyorum bazen.


Hayır,hayır.Yalnız değilsiniz.

Biraz da ironik oldu ama neyse :)
 
Genel olarak yalnızlığı severim. Arada bir görüştüğüm arkadaşlar da var.

Ama boş bir anımda bir kahve içmeye bile çağırmak için veya evine kafa dağıtmaya çat diye "geliyorum" diye bir arkadaşımı arayamadığımı farkettiğim gün aslında çok yalnız olduğumu anladım..

Açıkcası kimseye güvenim de kalmadı. Bir çok kişinin arkasından atıp tuttuklarının yüzüne karşı mıç mıç olduğunu gördüğümden bu yana, o ortamın bir parçası olmamaya çalıştım.

Sonuç olarak herkes eş dost diye gemisini yürütüyor, ben ise sadece soğuk nevale diye anılıyorum.

Yalancı riyakâr dostluk mu, yalnızlık mı? Şu yaşımda hala emin değilim. İnsana kendi ezberini sorgulatıyorlar..
 
Genel olarak yalnızlığı severim. Arada bir görüştüğüm arkadaşlar da var.

Ama boş bir anımda bir kahve içmeye bile çağırmak için veya evine kafa dağıtmaya çat diye "geliyorum" diye bir arkadaşımı arayamadığımı farkettiğim gün aslında çok yalnız olduğumu anladım..

Açıkcası kimseye güvenim de kalmadı. Bir çok kişinin arkasından atıp tuttuklarının yüzüne karşı mıç mıç olduğunu gördüğümden bu yana, o ortamın bir parçası olmamaya çalıştım.

Sonuç olarak herkes eş dost diye gemisini yürütüyor, ben ise sadece soğuk nevale diye anılıyorum.

Yalancı riyakâr dostluk mu, yalnızlık mı? Şu yaşımda hala emin değilim. İnsana kendi ezberini sorgulatıyorlar..
İşlerim o kadar yoğun ki haftasonu sadece uyumak istiyorum yalnızlığı ezelden beri severim severim de yalnız bırakmıyorlar ki ne varsa ben de bayılıyorlar bana te Allam ya :işsiz:
 
Back
X