yanlış anlaşıldım

daha önce sevgi ve nefret başlığı altında ben konu açıp içimdeki derdimi buraya yazmıştım okadar çok bunaldıydımki aklıma gelen diyemediğim herşeyi buraya dökmüştüm ama bazı arkadaşlar beni yerden yere vurmuşlar belki anlatım hatası yapmışımdır zaten kendimi hiç iyi ifade edememişimdir konu şu ben eşimi yürüme özürlü yazmiştım ama 8 senedir eşimin yanında başkasıda olsa sakat yada topal kelimesi kullanmadım belki alınır diye ben evlenirken bilerek evlendim allah onu bana yollamiş nasıl redederdim sadece daha iyi kıymet bilir beni çok sever bende onu severim die düşünmüştüm nedediyse yaptım hep onun yüzünü gözledim bazı arkadaşkar kimbilir senin ne kusuru n var buraya yazmamişin demiş kusursuz insan olurmu ben herzaman kendini yerden yere furan oldum belkide biraz kendimi sevmeliymişim niyeboşanmıyosun diyolar belkide kaderimde buda vardır ama yıkmak değil yapıcı olmak istiyorum kimin evliliği çok mükemmelki tabiki özürlü olması sperminin olmaması onun sucu değil ama ben tedavide okadar acılar cektimki bunu yaşayanlar bilir hiç yanımda olmadı ben maddi manevi kendimi parçalarken yanımda olmadı dahada kötü oldu evlenirken mutlu olacağimı düşünmüştüm ama olmadı sabrediyorum inşeaallah ölümüm çok uzak değildir intihar etmem inanan bir insanım günahını biliyorum sadece ailemi üzmek istemiyorum ben sadaece sevgi ve ilgi istedim eşimden okadar çok kalbimi kırıyoki okadar yaralıyımki ve okadar yanlızımki ben sadece içimi boşaltmak istiyorum patlamamak için ne olur artık beni yargılamayın herkes çektiğini bilir biliyorum dünyada okadar şey olurken bunlara dert demem doğru değil ama her dert çekenin yanında elini tutan olsa seveni olsa daha kolay değilmi :2:anne olmayı okadr çok istedimki zaten o yüzden evlenmiştim halada istiyorum ama yas 35 gec oldu artık şimdiye çocuğum olsaydı kim ondan sevgi beklerdiki o isterse hiç çıkmasın anasının koynundan bebeğim bana yeterdi zaten eskisi kadar istemiyorum böyle mutsuzken kıyabilirmiyim artık olada cennete girersemorda kavusurum yavruma ne yapalım yazgı

Sen üzülme tatlim, herseyde bir hayir vardir. maalesef erkekler hic bir zaman kendi eksiklerini görmezler. Cocugun olmayacaksada kabullenen madem öyle, evlatlikda söz konusu degilse ozaman kendine ve hayatina odaklan.
Isine gücüne, rahat yasamana, kendin icin birseyler yapmaya basla. Kocan seni bayagi ezmis belli, ister kör olsun ister topal olsun, saglam olanlarda eslerine rahat vermiyorlar bu yönden bir fark olmuyor zaten, bos bosuna üzme kendine. Bundan sonra bir silkelen ve kendi hayatini güzellestir.
Zaten hepimiz ölecegiz, surda seninde kalmis rahat yasiyabilecegin bir kirk senen, sonrasi zaten her türlü hastalikla bunaklikla gececek, madem 35 sene böyle gecmis, bir 35 senede kendini düsünerek gecir. Hickimse ve hicbirsey icin üzülmeye degmez, evlat istedin olmadi bosver artik okadar büyütme gözünde, farz etki sorun sende olsaydi baska kocadada olmuyacakti.
Yada farzetki dogurdunda kaybettin sonrada bir kazada bir hastalikta. Hayatta neler neler oluyor, senden degerli hicbirsey olmasin bundan sonra hayatinda, ne koca ne evlat hasreti, bosver gec artik bunlari, seni kurtaracak, hayatini güzellestirecek bir tek sen varsin.

Ben de ufacık da olsa bu konuya değinmek isterim senin aracılığınla, gerçekten burada bir insan konu açtığında çoğu üye hemen yargılama moduna geçiyor ki bence kimsenin kimseyi yargılama hakkı yoktur, aynı fikirde olmazsan karşında insanın yanlış olduğunu düşündüğün fikirlerini güzel bir dille yazabilirsin. (içimde ukte olmuştu, söylemiş oldum en azından.)

Canım sana gelince içinde bulunduğun durum ve psikoloji yüzünden bunalıp patlama noktasına gelmen çok normal böyle durumlarda insan ister istemez o anki hisle farklı şeyler bile söyleyebiliyor. Umarım şu saatten sonra hayatında bir şeyler yoluna gider ne bileyim bi' mucize bebeğin falan olur inşallah. Allah yardımcın olsun.