Ben çevremdeki arkadaşlarımdan maddi olarak hep kazık yedim ve halende yiyorum. Sizdede oluyordur mutlaka ama illa içimi dökmem lazım. Birkaç örneklerle vericem. Bazen arkadaşımla dışarı çıkarız mesela birşey görür fiatı 1 tl dir, bende bozuk yok sen ver ben sana sonra veririm der o sonra yoktur. Yada biryere gidiceğiz yol paralarını giderken sen, dönüşte ben vereyim olur, gidişi ben öderim ama dönüş bir şekilde tesadüf bir tanıdığın arabasıyla olur. mesela avon yapıyorum sipariş verilir bende sipariş vermem lazım avona, ürün gelir işte haftaya vereyim der faturamın günü gelir sen ver ben sana öderim denir ama ya unutulur yada ses çıkmaz. en son olayımda şöyle canım sıkıldı biraz. Bir arkadaşım eşinden ayrıldı evi kirada ve eşi buna nafaka bile ödemiyor, bana sipariş verdi haftaya öderim dedi o hafta oldu ses yok. Bugünde hep beraberdik işte ortak bir arkadaşımız onun evine alışveriş yapmış onu söyledi ve Allah razı olsun ondan falan filan dedi, içimden dedimki madem zor durumdasın niye sipariş veriyosun. Çalışıyor kendiside heralde dedim aybaşı vericek. sonra düşündüm ayranın yok içmeye neden parfüm kalem alıyorsun. 2 yıldır çalışıyorum her ay maaş aldığımda önce bütün eksiklerim faturalarımı öderim kalan paraylada, 1 aylık yol param ekmek ıvır zıvırlar için para ayırırım. Ben insan değilmiyim saçımı bile boyatamadım kendim boyadım beyazlarım çok çıkmaya başladığı için. şimdi düşünüyorum o parayı verirse bana yok arkadaşım sen dulsun buda benden sana hediyem olsun mu demeliyim yoksa almalımıyım. Sonrada düşünüyorum benim durumumda iyi değilki, bende alabilirim kendime parfüm ama ihtiyaç yoksa idare ediyorum almıyorum. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin ama bence insan önce evlatlarını sonra evini en sonda kendini düşünmeli diye düşünüyorum. Bizde insanız ama olmayınca olmuyor ne yapıcaksın.