- 24 Eylül 2013
- 3.112
- 946
- 198
- 35
Daha önceden paylaştığım konunun devamı belki..okumak isteyenler için
http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/caresizlik.779953/
Şimdiyse herşey aynı.Ben aylardır yok sayılmanın adam yerine konulmamanın cezasını çekiyorum.Annem ben konumasam gün içinde asla ne konuşur ne sohbet eder...tek başıma çabaladıkça ne kadar boşuna uğraştığımı anladım.
Karşınızda sizi aşağılayan,söylediklerinizi yarım yamalak dinleyen,dinlerkende LÜTFEDERMİŞ gibi yapan bir anne...
Başkalarına karşı öyle değil halbuki.
babamla sürekli tartışmalarından barışmalarından o kadar yoruldumki.
Şu yaşımda hayatımda biri olsa anlatıp paylaşacağım biri yok.
Tiksiniyorum artık.
Asıl anlatmak istediğimse bizim evin duvarları çok çok incedir.benim odamın bitişiğiyse banyo ve klozet..lütfen sonrasını midesi bulananlar okumasın.Her gece her sabah yerinden neredeyse çıkmış klozette rankk! diye bir ses..ve ardından idrarını yapma sesini bariz duyuyorum...uykudan uyanacak kadar!
Ben bunu defalarca söylememe rağmen HERGÜN aylardır psikolojim bozulmuş durumda.
Kim hergün birinin çiş yapma sesini duymak isterki!
Evet dizleri ağrıyor ve kilolu annem.mecburen kullanıyor belki ama ne yürüyüşüne ne yemesine dikkat etmiyorki.
Anne diyorum hadi kalk yürüyüşe gidelim...
anne spor...anne biraz yediklerini kısman lazım.Ne fayda..Üzülmüyormuyum ben elbetteki üzülüyorum...ama yıllardır diye diye bende tükendim.
İşin kötüsü ben anne hergün bu sesi duymaktan midem bulandı artık ya taşınalım her tarafı çürük bi ev zaten..yan komşu tuvalete gitse su sesi yine benim odamda!yok oda olmaz.
Ve annemin bi huyu var.derki sende yaşlanınca başına gelirse anlarsın!!
bende diyorumki ben zaten anlıyorum..........ama insan çözüm yolu üretmezmi..maddi durumun iyi olduğu halde neden...
Sanki aynı şeyi yaşasam bak kınadında başına geldi der gibi bakışla benle konuşuyor.
dedimki sevinecekmisin öyle bi durumda?
yok hayır diye geçiştirdi.
Bir anne çocuklarıyla kendini kıyaslayıp bi çok konuda başına gelsinde gör diye sevinir gibi yapabilirmi...
Bundan 7 yıl önce boşanma süreçleri vardı babamla hergün kavga kıyamet iğrençlik..
annemin evi terkederim diye tehdit etmesi...ağlama ve krizler..asla çocuklarını düşünmediler..ele güne ayıp olur diye boşanmadılar ve bugün halende 7 yıl geçmesine rağmen aynı konuları iğrenç bi şekilde tartışıyorlar yanımda...senden adam olmaz..senden karı olmaz.!tabiriyle..
AMAN ÇOCUKLARIMIZ VAR DİYE BOŞANMAYALIM DİYEREK AYRILMAYAN ANNELERE BU SÖZÜM.EĞER SİZ AYRILMADIĞINIZDA KAVGALAR DEVAM EDECEKSE ÇOCUKLARIN YANINDA.O MUTSUZLUKTANSA SAYGININ SEVGİNİN BİTMESİNDENSE BEN AYRI OLMALARINI TERCİH EDERDİM.
Bana bağırıp sanane sanane diyor annem.anne bağırma diyorum dahadamı bıkmadın söylemekten.Madem halende şikayetçisin o zaman neden ayrılmadınız.HERGÜN TEHDİT edeceğine boşansaydınız o zaman dedim.Çok yıprandığım tükendiğim bir andı..
Bana bağırarak -SEN EVLEN SEN BOŞAN O ZAMAN!!SENDE ADAMMISIN KONUŞUYORSUN.SENİ İLGİLENDİRMEZ KES diye cevabımı aldım.
Evet beni ilgilendirmez.çünkü ben onların çocuklarıydım!
Yani hiçkimse.
http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/caresizlik.779953/
Şimdiyse herşey aynı.Ben aylardır yok sayılmanın adam yerine konulmamanın cezasını çekiyorum.Annem ben konumasam gün içinde asla ne konuşur ne sohbet eder...tek başıma çabaladıkça ne kadar boşuna uğraştığımı anladım.
Karşınızda sizi aşağılayan,söylediklerinizi yarım yamalak dinleyen,dinlerkende LÜTFEDERMİŞ gibi yapan bir anne...
Başkalarına karşı öyle değil halbuki.
babamla sürekli tartışmalarından barışmalarından o kadar yoruldumki.
Şu yaşımda hayatımda biri olsa anlatıp paylaşacağım biri yok.
Tiksiniyorum artık.
Asıl anlatmak istediğimse bizim evin duvarları çok çok incedir.benim odamın bitişiğiyse banyo ve klozet..lütfen sonrasını midesi bulananlar okumasın.Her gece her sabah yerinden neredeyse çıkmış klozette rankk! diye bir ses..ve ardından idrarını yapma sesini bariz duyuyorum...uykudan uyanacak kadar!
Ben bunu defalarca söylememe rağmen HERGÜN aylardır psikolojim bozulmuş durumda.
Kim hergün birinin çiş yapma sesini duymak isterki!
Evet dizleri ağrıyor ve kilolu annem.mecburen kullanıyor belki ama ne yürüyüşüne ne yemesine dikkat etmiyorki.
Anne diyorum hadi kalk yürüyüşe gidelim...
anne spor...anne biraz yediklerini kısman lazım.Ne fayda..Üzülmüyormuyum ben elbetteki üzülüyorum...ama yıllardır diye diye bende tükendim.
İşin kötüsü ben anne hergün bu sesi duymaktan midem bulandı artık ya taşınalım her tarafı çürük bi ev zaten..yan komşu tuvalete gitse su sesi yine benim odamda!yok oda olmaz.
Ve annemin bi huyu var.derki sende yaşlanınca başına gelirse anlarsın!!
bende diyorumki ben zaten anlıyorum..........ama insan çözüm yolu üretmezmi..maddi durumun iyi olduğu halde neden...
Sanki aynı şeyi yaşasam bak kınadında başına geldi der gibi bakışla benle konuşuyor.
dedimki sevinecekmisin öyle bi durumda?
yok hayır diye geçiştirdi.
Bir anne çocuklarıyla kendini kıyaslayıp bi çok konuda başına gelsinde gör diye sevinir gibi yapabilirmi...
Bundan 7 yıl önce boşanma süreçleri vardı babamla hergün kavga kıyamet iğrençlik..
annemin evi terkederim diye tehdit etmesi...ağlama ve krizler..asla çocuklarını düşünmediler..ele güne ayıp olur diye boşanmadılar ve bugün halende 7 yıl geçmesine rağmen aynı konuları iğrenç bi şekilde tartışıyorlar yanımda...senden adam olmaz..senden karı olmaz.!tabiriyle..
AMAN ÇOCUKLARIMIZ VAR DİYE BOŞANMAYALIM DİYEREK AYRILMAYAN ANNELERE BU SÖZÜM.EĞER SİZ AYRILMADIĞINIZDA KAVGALAR DEVAM EDECEKSE ÇOCUKLARIN YANINDA.O MUTSUZLUKTANSA SAYGININ SEVGİNİN BİTMESİNDENSE BEN AYRI OLMALARINI TERCİH EDERDİM.
Bana bağırıp sanane sanane diyor annem.anne bağırma diyorum dahadamı bıkmadın söylemekten.Madem halende şikayetçisin o zaman neden ayrılmadınız.HERGÜN TEHDİT edeceğine boşansaydınız o zaman dedim.Çok yıprandığım tükendiğim bir andı..
Bana bağırarak -SEN EVLEN SEN BOŞAN O ZAMAN!!SENDE ADAMMISIN KONUŞUYORSUN.SENİ İLGİLENDİRMEZ KES diye cevabımı aldım.
Evet beni ilgilendirmez.çünkü ben onların çocuklarıydım!
Yani hiçkimse.