Öfke problemi olan bir insandan ışık hızıyla uzaklaşmalısın.28 yaşındayım. Erkek arkadaşım da benden 3 yaş büyük. Hiçbir ortak noktamız yok. Ben üniversite mezunu bankacıyım , o lise mezunu taksisi var.
Ben birkaç kere onun taksisine bindim ama hiç öyle bana asılma falan olmadı, benim dikkatimi çekti, fiziksel olarak hoş buldum. Aslında o da benden hoşlanmış ama resmi davranmış, sonradan söyledi. Bir ortak arkadaş sebebiyle sosyal medyada tanıyor olabileceğin kişilerde görmüş, bir cesaret eklemiş beni. O şekilde bir bahaneyle bir gün yazdı, ertesi gün buluşmaya karar verdik.
Daha ilk konuşmamızda olamayacağını anladım ama duygusal olarak büyük bir boşluktayım. Ne lafımız uyar ne siyasi görüşümüz. Dar görüşlü bir insan, başka fikirleri asla kabul etmez. Üstelik öfke problemi var. Bana karşı değil ama, diğer insanlara öfkelendiğini, küfürlü konuştuğunu gördüm. Üstelik daha önce bu öfke problemi sebebiyle birileriyle mahkemelik olmuş düşünün, sözde beraat etmiş ama bilmiyorum.
Sadece sevilme ihtiyacından dolayı bu kişiyleyim. Psikoloğa gidiyorum, kendime değer vermeme problemim var, şefkat eksikliğim var. Sanki layık olduğum kişi buymuş gibi kendimi cezalandırıyorum. Bir saçımı okşaması, bebeğim demesi, sarılması bana her şeyi unutturuyor.
Üstelik ilk kez bu kişiyle beraber oldum, bekaret falan zaten umrumda değil sadece bugüne kadar istememiştim kimseyi. Buna da şaşırdı, bir süre inanamadı nasıl kimseyle olmazsın diye. Güzel bir kadınım, çevremden ilgi görürüm, şık giyinirim vs. Ama duygusal olarak yakınlaşamam kimseyle. İlk gecemizde otele gittik bazı sebeplerden, kendimi bu seviyelere kadar düşürdüm yani. Orada da ayrı bir travma yaşadım onu belki sonra anlatırım.
Bir kere mantıklı sebeplerimi sunup ayrılmak istedim. O da istemiyorum ama sana saygı duyarım başına bela olacak değilim dedi ama daha yolda elini tuttum barıştık. Neyse uzun oldu, normalde asla mantıksız bir insan değilim inanın aklı başındayım ama bu yola girdim bir kere. Aile arkadaş kimseye anlatamıyorum. Ona kalsa yarın gider evleniriz, ama daha fazla ümit de vermek istemiyorum. Bana akıl verin nasıl bitireyim?
Hayatınızdaki onemli bir erkekten sefkat beklentinizi karsilayamamis gibisiniz, garip olan yaptığınızın hata oldugunu bilip de devam etmeniz, bu sebeple bir intikam oldugunu dusundum ben.Üyeliğini pasifleştirdi en son ama net bir fikrim yok.
İlk soruya cevabım da net değil, terapi alıyorum ama çözebilmiş değilim.
Ayrılın ümit vermek istemiyorsanız,hakkında bu tip düşünceleriniz varsa.28 yaşındayım. Erkek arkadaşım da benden 3 yaş büyük. Hiçbir ortak noktamız yok. Ben üniversite mezunu bankacıyım , o lise mezunu taksisi var.
Ben birkaç kere onun taksisine bindim ama hiç öyle bana asılma falan olmadı, benim dikkatimi çekti, fiziksel olarak hoş buldum. Aslında o da benden hoşlanmış ama resmi davranmış, sonradan söyledi. Bir ortak arkadaş sebebiyle sosyal medyada tanıyor olabileceğin kişilerde görmüş, bir cesaret eklemiş beni. O şekilde bir bahaneyle bir gün yazdı, ertesi gün buluşmaya karar verdik.
Daha ilk konuşmamızda olamayacağını anladım ama duygusal olarak büyük bir boşluktayım. Ne lafımız uyar ne siyasi görüşümüz. Dar görüşlü bir insan, başka fikirleri asla kabul etmez. Üstelik öfke problemi var. Bana karşı değil ama, diğer insanlara öfkelendiğini, küfürlü konuştuğunu gördüm. Üstelik daha önce bu öfke problemi sebebiyle birileriyle mahkemelik olmuş düşünün, sözde beraat etmiş ama bilmiyorum.
Sadece sevilme ihtiyacından dolayı bu kişiyleyim. Psikoloğa gidiyorum, kendime değer vermeme problemim var, şefkat eksikliğim var. Sanki layık olduğum kişi buymuş gibi kendimi cezalandırıyorum. Bir saçımı okşaması, bebeğim demesi, sarılması bana her şeyi unutturuyor.
Üstelik ilk kez bu kişiyle beraber oldum, bekaret falan zaten umrumda değil sadece bugüne kadar istememiştim kimseyi. Buna da şaşırdı, bir süre inanamadı nasıl kimseyle olmazsın diye. Güzel bir kadınım, çevremden ilgi görürüm, şık giyinirim vs. Ama duygusal olarak yakınlaşamam kimseyle. İlk gecemizde otele gittik bazı sebeplerden, kendimi bu seviyelere kadar düşürdüm yani. Orada da ayrı bir travma yaşadım onu belki sonra anlatırım.
Bir kere mantıklı sebeplerimi sunup ayrılmak istedim. O da istemiyorum ama sana saygı duyarım başına bela olacak değilim dedi ama daha yolda elini tuttum barıştık. Neyse uzun oldu, normalde asla mantıksız bir insan değilim inanın aklı başındayım ama bu yola girdim bir kere. Aile arkadaş kimseye anlatamıyorum. Ona kalsa yarın gider evleniriz, ama daha fazla ümit de vermek istemiyorum. Bana akıl verin nasıl bitireyim?
Ben anladım bu herifin derdini, belli bir hayat ve siyasi görüşü olanlara iyi gözle bakmıyor, sizi de en azından birkaç kişiyle beraber olmuş biri olduğunuzu sandı, iki takılır geçerim dedi, bakire olduğunuzu görünce şaşırdı, üzüldü, vicdan da yaptı biraz. Sizinle ciddi bir yol düşünmüyordu, hala da düşünmüyor, bakmayın hadi gidelim evlenelim dediğine. Muhtemelen ne aile yapısına ne de çevresine uymuyorsunuz, siz onları beğenmezsiniz onlar da sizi. Sizin aileniz bu elemanı görse vesayetinizi nasıl alabilirim diye araştırmalara koyulur diye düşünüyorum. Denemesi bedava, hadi evlenelim deyin, birkaç ay içinde daha nikah salonuna gitmeden, işin içine aileler de girer gibi olunca neler oldu gelir anlatırsınız.28 yaşındayım. Erkek arkadaşım da benden 3 yaş büyük. Hiçbir ortak noktamız yok. Ben üniversite mezunu bankacıyım , o lise mezunu taksisi var.
Ben birkaç kere onun taksisine bindim ama hiç öyle bana asılma falan olmadı, benim dikkatimi çekti, fiziksel olarak hoş buldum. Aslında o da benden hoşlanmış ama resmi davranmış, sonradan söyledi. Bir ortak arkadaş sebebiyle sosyal medyada tanıyor olabileceğin kişilerde görmüş, bir cesaret eklemiş beni. O şekilde bir bahaneyle bir gün yazdı, ertesi gün buluşmaya karar verdik.
Daha ilk konuşmamızda olamayacağını anladım ama duygusal olarak büyük bir boşluktayım. Ne lafımız uyar ne siyasi görüşümüz. Dar görüşlü bir insan, başka fikirleri asla kabul etmez. Üstelik öfke problemi var. Bana karşı değil ama, diğer insanlara öfkelendiğini, küfürlü konuştuğunu gördüm. Üstelik daha önce bu öfke problemi sebebiyle birileriyle mahkemelik olmuş düşünün, sözde beraat etmiş ama bilmiyorum.
Sadece sevilme ihtiyacından dolayı bu kişiyleyim. Psikoloğa gidiyorum, kendime değer vermeme problemim var, şefkat eksikliğim var. Sanki layık olduğum kişi buymuş gibi kendimi cezalandırıyorum. Bir saçımı okşaması, bebeğim demesi, sarılması bana her şeyi unutturuyor.
Üstelik ilk kez bu kişiyle beraber oldum, bekaret falan zaten umrumda değil sadece bugüne kadar istememiştim kimseyi. Buna da şaşırdı, bir süre inanamadı nasıl kimseyle olmazsın diye. Güzel bir kadınım, çevremden ilgi görürüm, şık giyinirim vs. Ama duygusal olarak yakınlaşamam kimseyle. İlk gecemizde otele gittik bazı sebeplerden, kendimi bu seviyelere kadar düşürdüm yani. Orada da ayrı bir travma yaşadım onu belki sonra anlatırım.
Bir kere mantıklı sebeplerimi sunup ayrılmak istedim. O da istemiyorum ama sana saygı duyarım başına bela olacak değilim dedi ama daha yolda elini tuttum barıştık. Neyse uzun oldu, normalde asla mantıksız bir insan değilim inanın aklı başındayım ama bu yola girdim bir kere. Aile arkadaş kimseye anlatamıyorum. Ona kalsa yarın gider evleniriz, ama daha fazla ümit de vermek istemiyorum. Bana akıl verin nasıl bitireyim?
Siz nerden biliyosunuz meredith greyi daha pazar günü üye olmuşsunuz?Üyeliğini pasifleştirdi en son ama net bir fikrim yok.
İlk soruya cevabım da net değil, terapi alıyorum ama çözebilmiş değilim.
Yeni üye oldum ama forumun sıkı takipçisiyim. Zaten yalan söyleyecek olsam bilmiyorum, o kim derdim. O değilim.Siz nerden biliyosunuz meredith greyi daha pazar günü üye olmuşsunuz?
Sadece yanlış kararlar aldığım bir dönemdeyim. Bir yanlışımı diğeri takip etti böyle oldu. Biraz acımasız olmadı mı bu tanımlamanız?Kan emici gibi bi yaşam enerjiniz var içim çürüdü kendine değer vermeyen insan biz deyince mi yapacak bişeyleri
İşte yapılan hata bana yapmaz, bana demez şeklinde düşünmek oluyor. Ama garantisi yok tabi ki. Başkasına küfreden sana da eder veya şiddet uygular. Farkındayım.O öfke bir gün size yönelecektir, hatta mahkemelik olan siz bile olabilirsiniz bu sefer.
Merhametli, sakin ruhlu, akıllı uslu erkeklerle birlikte olmak lazım.
Benim önceki sevgililerim hep b*kun içiydi. En sonuncusu bağırmadı bile. Ben olsam bana bağırırdım ama tercih etmedi.
Valla onu bunu bilmem tip, parası vs. bir yana da bir erkeğin şiddet eğiliminin olup olmaması en baş kriter olmalı.
Bakın Debra, insan ilişkileri zamanla aşınıyor. Hiçbir zaman cicim aylarındaki gibi kalmıyor.İşte yapılan hata bana yapmaz, bana demez şeklinde düşünmek oluyor. Ama garantisi yok tabi ki. Başkasına küfreden sana da eder veya şiddet uygular. Farkındayım.
Teşekkür ederim bitireceğim ilk yüz yüze gelişimizde. İnşallah sorun çıkarmaz.Bakın Debra, insan ilişkileri zamanla aşınıyor. Hiçbir zaman cicim aylarındaki gibi kalmıyor.
2 senelik ilişkim var, ilk zamanlara görsen adam yere basma kafama bas modundaydı. Zamanla kötü huylarını gördüm hem de bir sürü. Ama ona şu anda tek bir konuda güvenebilirim. O da bana asla bedenen zarar vermez, ağzından gün yüzü görmemiş küfürler çıkmaz. Çünkü normal hayatında da öyle biri değil.
Ama sinirli, ağzı bozuk, şiddete meyilli bir adam ilişki yıpranınca ya da yol ayrımı olunca kısacası size bir eyvallahı kalmadığında tüm öfkesini salabilir.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?