- 1 Temmuz 2016
- 712
- 420
- 18
- 33
- Konu Sahibi cimcimelif
- #1
Merhaba güzel insanlar..
Benim uzun süren bir ilişkim vardı ve bu ilişkim üniversite dönemi boyunca sürdü. İlişkimi özetlemem gerekirse, benimle ilgilenmeyen biriydi, ben de artık bu ilgisizliğe alışmıştım. Ayrıca ona da alışmıştım bunu çok iyi biliyorum.Kendisi çok iyi biri ama bazı şeyler aramızda sorun oluyordu. Annesi beni yaşıtım gibi kıskanıp laf söylüyordu, arkamdan lafımı yapıyordu. Ama bir şekilde bu ilişki sürüp gitti, bunda alışkanlık etkiliydi.
Ben üniversite son sınıftayken, hayatımdaki insan da askere gitti. İlk zamanlar çok üzülmüştüm ama zaman geçtikçe ondan uzaklaşmaya başladığımı fark ettim. Bu durumu ondan bir kaçış olarak kullandım. Ondan uzaklaşmaya başladım bu askerlik dönemi süresince... Uzaklaşmak benim için kolay olmuştu çünkü arayıp sormuyordu. Merak etmiyordu ilgisizliğine devam ediyordu. Bu arada çok rahat bir askerlik yaptı elinin altında akıllı telefonu vardı oyu oynamaya zamanı vardı ama bana nasılsın yazmaya zamanı yoktu. Sonra ben ayrılmak istedim bir müddet ara verdik arkasına hemen benim okulumdan kızlarla konuşmuş beni aradığında söyledi. Barışmak istediğini, çok üzgün olduğunu, bu şekilde psikolojisinin bozulduğunu söyledi. Bende o askerde olduğu için kabul ettim. Sonra içime kurt düştü neden bu insanla devam ediyorum diye düşündüm. O üzülmesin diye ben üzülüyordum. O mutsuz olmasın diye ben mutsuz oluyordum. Sonra dayanamadım, belki bencillik olarak görecek bazılarınız ama bir bahaneyle ayrıldım. İlk önce kabullenemedi. Ne istersen yaparım dedi arkadaşlarını devreye soktu ama benim içimdekiler bitmişti.
İşte kızlar sorun da burada...
Bazen üzülüyorum. Bazen acaba ona haksızlık mı yaptım diyorum. Bunu dememde çevrem de çok etkili...Hangi arkadaşımı görsem çok kötü bir şey yaptığımı, askerdeki birinden ayrılmanın vicdansızlık olduğunu söylüyorlar. Kısacası vicdan muhakemesi yapıyorum. Bu arada üzerinden baya zaman geçti hayatıma başkası girdi ve şuan hayatımda olan insanı çok seviyorum. Sadece size sorum şu... O insanı askerdeyken terk ederek vicdansızlık mı yapmışım? Arkadaşlarım bana bunu neden sürekli söylüyor olabilirler?
Benim uzun süren bir ilişkim vardı ve bu ilişkim üniversite dönemi boyunca sürdü. İlişkimi özetlemem gerekirse, benimle ilgilenmeyen biriydi, ben de artık bu ilgisizliğe alışmıştım. Ayrıca ona da alışmıştım bunu çok iyi biliyorum.Kendisi çok iyi biri ama bazı şeyler aramızda sorun oluyordu. Annesi beni yaşıtım gibi kıskanıp laf söylüyordu, arkamdan lafımı yapıyordu. Ama bir şekilde bu ilişki sürüp gitti, bunda alışkanlık etkiliydi.
Ben üniversite son sınıftayken, hayatımdaki insan da askere gitti. İlk zamanlar çok üzülmüştüm ama zaman geçtikçe ondan uzaklaşmaya başladığımı fark ettim. Bu durumu ondan bir kaçış olarak kullandım. Ondan uzaklaşmaya başladım bu askerlik dönemi süresince... Uzaklaşmak benim için kolay olmuştu çünkü arayıp sormuyordu. Merak etmiyordu ilgisizliğine devam ediyordu. Bu arada çok rahat bir askerlik yaptı elinin altında akıllı telefonu vardı oyu oynamaya zamanı vardı ama bana nasılsın yazmaya zamanı yoktu. Sonra ben ayrılmak istedim bir müddet ara verdik arkasına hemen benim okulumdan kızlarla konuşmuş beni aradığında söyledi. Barışmak istediğini, çok üzgün olduğunu, bu şekilde psikolojisinin bozulduğunu söyledi. Bende o askerde olduğu için kabul ettim. Sonra içime kurt düştü neden bu insanla devam ediyorum diye düşündüm. O üzülmesin diye ben üzülüyordum. O mutsuz olmasın diye ben mutsuz oluyordum. Sonra dayanamadım, belki bencillik olarak görecek bazılarınız ama bir bahaneyle ayrıldım. İlk önce kabullenemedi. Ne istersen yaparım dedi arkadaşlarını devreye soktu ama benim içimdekiler bitmişti.
İşte kızlar sorun da burada...
Bazen üzülüyorum. Bazen acaba ona haksızlık mı yaptım diyorum. Bunu dememde çevrem de çok etkili...Hangi arkadaşımı görsem çok kötü bir şey yaptığımı, askerdeki birinden ayrılmanın vicdansızlık olduğunu söylüyorlar. Kısacası vicdan muhakemesi yapıyorum. Bu arada üzerinden baya zaman geçti hayatıma başkası girdi ve şuan hayatımda olan insanı çok seviyorum. Sadece size sorum şu... O insanı askerdeyken terk ederek vicdansızlık mı yapmışım? Arkadaşlarım bana bunu neden sürekli söylüyor olabilirler?
