Yapamadığım annelik...

Sosyal medya üzerinden fenomen anneleri takip ediyor musunuz bilmiyorum ama bırakmanızı öneririm. İnsanı saçma sapan bir psikolojiye sokuyorlar. Ben anne olmadığım halde o sayfaları engelledim.
Yoo hayır. Takip ettigim komik sayfalar vardır genelde modum yukselsin diye. Oda nadiren üç beş güne bı girerim. Sosyal medyayla aram vok yok. O konuda özürlü
Ne alaka ? Neden bu kadar dramatize ediyorsunuz? Ayrıca sözüm ona çocuk sahibi olmak için çabalayan insanlardan neden siz anne oldunuz diye üstün olasınız ki. Belki sadece aile baskısıyla istiyorlar ya da sırf çocuğum olsun diye istiyorlar. İnsanların yerine geçip düşünüyorsunuz. Tam kavram karmaşası bence.

Çocuğunuz neden mutsuz olsun ayrıca. Öyle bi yazmışsınız ki sizi robot anne olarak hayal ettim. Hiç mi sarılmıyorsunuz. Altını değiştirip karnını doyurup sürekli beşiğe mi yatırıyorsunuz. Nedir yani tam olarak.
Kendimi üstün görmek değil mesele asıl onlri üstün görmek. Çünkü insanlar anne olabilmek için kendi istedikleri için onca çaba sarf ederken benim bu şekilde olmam haksızlık geliyo. O insanlara yapılan haksızlık bana değil.
Sarılıyorum tabiki. Ama bı oyun oynamak dışarıya alıp gezmek vs bunları sürekli yapamıyorum. Oyun oynuyorum 15 dk sonra bırakıyorum dışarıya hazırlaniykrum uyku saati diye yada hava soğuk falan diye sürekli bı bahanem var
 
annelik sonsuz bir yolculuk, 24 yaşına geldim annem bana hala bebek gibi davranır ve annem bebekliğimden beri çalışır ben orda burda büyüdüm ama annem dünyanın en iyi en güçlü annesi, benimle vakit geçiremediği için asla ona kötü anne demedim sende kötü değilsin zamanla oturacak duyguların


annesin daha ne olsun dünyadaki en özel duygu
Yaa çok iyisiniz. Umarım benim kızım da benimle ilgili böyle düşünür gerçekten mesajından sonra ağladım
 
Bı bebeğe yapılabilecek en büyük kötülk onu annesiz bırakmak mı olur. Yoksa sadece yemeğini yedirip suyunu içirip altını değiştirip başka ilgilenmeden mutsuz bi çocuk olarak büyümesine sebep olmak mı?
Neden ben anne olmusum. Yaşadığım şeylerin üstüne artk asla mutlu olamıyorum. Kızım var 15 aylık ve ona anne olamıyorum. Bebek görüyorum yolda yada orda burda. Ben kızımı neden mutlu edemiyorum öyle. Burda bile görüyoruz çocuk sahibi olabilmek için onca insan arasında neden ben anne olmusum ki. Daha kendime hayrim yokken anne olabilecek gücüm yokken neden ben.
Neden böyle düşünüyorsunuz..
 
Mükemmel annelik yoktur.Cocugunuzu ve kendinizi başkaları ile kiyaslamayin
 
Neden böyle düşünüyorsunuz..
Çünkü annelik benim yaptığım olduğuna inanmıyorum. Temel ihtiyaç karşılamak değil ki. Sevgi vermek güven vermek her dk yanında olmak ne biliyim oyun oynamak dışarıya çıkartmak yani bı insan sadece karnı doymakla sadece nefes alır. Ben yeterli sevgi verebildigime inanmiyorm yada oyun oynayabildigime. Seviyorum tabiki ama ona hissettirdigimi düşünemiyorum
 
Çünkü annelik benim yaptığım olduğuna inanmıyorum. Temel ihtiyaç karşılamak değil ki. Sevgi vermek güven vermek her dk yanında olmak ne biliyim oyun oynamak dışarıya çıkartmak yani bı insan sadece karnı doymakla sadece nefes alır. Ben yeterli sevgi verebildigime inanmiyorm yada oyun oynayabildigime. Seviyorum tabiki ama ona hissettirdigimi düşünemiyorum
Bende çocuk sahibi olmak istiyorum son bikac aydır, bu düşünceler beni de sarıyor, acaba iyi bir anne olabilir miyim , her anlamda yetebilir miyim diye , hayat şartlarının ne getireceği belirsiz bu yüzden artık tevekkül edip rabbime bıraktım, o ne zaman layık görürse o zaman gelsin meleğim, belki dört dörtlük bir anne olamam ama en azından merhametli bir annesi olacak çocuğumun, yani sizde kendinizi suçlamayın muhakkak destek alın belli ki depresyondasınız..
 
Yoo hayır. Takip ettigim komik sayfalar vardır genelde modum yukselsin diye. Oda nadiren üç beş güne bı girerim. Sosyal medyayla aram vok yok. O konuda özürlü

Kendimi üstün görmek değil mesele asıl onlri üstün görmek. Çünkü insanlar anne olabilmek için kendi istedikleri için onca çaba sarf ederken benim bu şekilde olmam haksızlık geliyo. O insanlara yapılan haksızlık bana değil.
Sarılıyorum tabiki. Ama bı oyun oynamak dışarıya alıp gezmek vs bunları sürekli yapamıyorum. Oyun oynuyorum 15 dk sonra bırakıyorum dışarıya hazırlaniykrum uyku saati diye yada hava soğuk falan diye sürekli bı bahanem var
Arkadaşım bak demek istediğim de o kimse kimseden üstün değil. Kafandan sil şunu ben aramadan hamile kaldım buna rağmen nasıl anneyim vs triplerini.

Sen zannediyor musun ki senin dışında tüm anneler 7/24 kendilerini bebeklerine vakfedip sürekli başlarında bekliyorlar. Yani o da küçük bir insan. Elbette ihtiyacını karşılayacaksın bak ne güzel sen de karşılıyormuşsun. Ama bence yanlış düşünüyorsun sürekli onunla nasıl oynayabilirsin. Mesela yemek yaparken ana kucağına koyarsın oyalanır dimi


Ya da çalışan anneler ne hissetsin. Sabah çıkıyorlar akşam dönüyorlar. Etrafına bakıyorsun sosyal medyaya bakıyorsun zannediyorsun ki herkes muhteşem anne bi sen eksiksin. Yok öyle birşey yani.
 
Yapmadıklarınızdan dolayi vicdan azabi cekiyor olmaniz bence sizin iyi bir anne oldugunuzu gosteriyor. Sadece tedavi ve destege ihtiyaciniz oldugunu dusunuyorum. Enerjiniz arttiginda cocugunuzla daha verimli vakit gecirebileceginize inanıyorum. Kiziniz baya buyumus, ilacla tedavi olmak icin memeden kesebilirsiniz.
 
Mutlu bir bebek için mutlu bir anne gerekir o yüzden şuan önemli olan sizin psikolojiniz lütfen kendinize haksızlık etmeyi bırakın ve psikolojik olarak kendinizi daha çok yıpratmamaya çalışın
Bende anne olmak için çok uzun zaman uğraşam bir kadınım ama bu benim sizden çok ebeveyn olmayı hakettiğim anlamına gelmez çünkü evlat nasip işidir Allah takdir ederse verir size ne mutlu ki takdir etmiş
İçinizde bulunduğunuz psikoloji sizi böyle düşündürüyor iyi bir anne olmanın formulu yoktur sanırım siz kendinizi iyileştirdikten sonra çocugunuz zaten çok mutlu bir çocuk olacaktır
Rabbim tez zmanda sıkıntılarınızı aşmanıza yardım etsin
 
Destek almaya gitmiştim ama emzirdigim için düşük doz ilaç verdiler ve bı ise yaramadigi icin bıraktık. Emzirme kesince ilk isim o olcak ama çok geç olmasından korkuyorum .
Herkesin problemi tabiki var kimsenin hayatı güzel değil ama ben bana verilen bu bebeğin çocuk sahibi olamayan onca kadına haksızlık olduğuna inanıyorum.
Bu kadar kotuyken emzirmek onceligin olmamali
 
Kendinizi eksik ifade ediyorsunuz bence. Ben gerçekten anlayamadım konunuzu kusuruma bakmayın. Neden bebeğinize tam olarak sevginizi yansıtamadığınızı, neden onunla az oyun oynadığınızı düşünüyorsunuz? Bunu örneklerdirirseniz daha iyi anlaşılır konu.
Bir depresyon sürecince olup,bu nedenden ötürü mü bu hislere kapıldınız, yoksa ciddi ciddi bebeğinizi ihmal mi ediyorsunuz gerçekten anlamadım. Birde eksik olduğunuzu düşündüğünüz noktaları neden geliştirmeye çalışmıyorsunuz?
 
Az cok herkesin pskolojik sorunu var ve olmusturdur da çünkü yeni bir hayat ,yeni bir düzen .size bağımlı bir bebek... oğlum yeni doğdugun da öyle bir dibe düştüm ki pskolojim alt üst oldu.yanimda yardım edecek kimse yok . yalnızım.cocugum kolik susmuyor sürekli ağlıyor.evi afedersiniz b.k götürüyor.yemek yiyemiyorum uyuyamıyorum.dedim çıldırıyorum ben .kesin kafayı felan siyiracagim.pskologa gittim.dedi ilaç kullanman lazim.emzirmeyi bırak.nasil bırakayım peki ? Oğlum başka bir şey yemez.kendimi toparlamam lazım dedim.millet nasıl güçlü dedim.cocuguma tutundum.beni iyileştiren o oldu.ama bitti mi dertlerim bitmedi.o sıkıntıli dönemde annemiin çok ağır hastalığı çıktı.yogun bakımlarda, hastanelerde küçücük çocukla geçti hayatımız.bir tarafta babamın başka bir kadınla ilişkisi gün yüzüne çıktı.ve gecen sene annemi kaybettim.hayat nefes aldığımız sürece bitmiyor.herkesin hayatında farkli bir mucadele var.kimse.mukemmel değil ve mükemmel bir hayat yaşamıyor.sadece hayata tutunmak için sebepler buluyorlar.sizde sebebinizi bulun.bence en büyük sebebiniz de çocuğunuz olsun.
 
Kendinizi eksik ifade ediyorsunuz bence. Ben gerçekten anlayamadım konunuzu kusuruma bakmayın. Neden bebeğinize tam olarak sevginizi yansıtamadığınızı, neden onunla az oyun oynadığınızı düşünüyorsunuz? Bunu örneklerdirirseniz daha iyi anlaşılır konu.
Bir depresyon sürecince olup,bu nedenden ötürü mü bu hislere kapıldınız, yoksa ciddi ciddi bebeğinizi ihmal mi ediyorsunuz gerçekten anlamadım. Birde eksik olduğunuzu düşündüğünüz noktaları neden geliştirmeye çalışmıyorsunuz?
Psikolojik sorunlar yaşıyorum. Ağlarken yazdım kusura bakmayın eksiklikler için gerçekten dolmustum ve uzun uzadıya biseyelr yazmak yorucu geldi. Ben bipolar bı ailede büyüdüm yani zaten tam anlamıyla iyi bı durumum yoktu. Üstüne evlilik sevdiğim adamla oldu ama onunla çok sorun yaşadık. Hamile kaldım istemeden yani korunmak istediğim ay bebek oldu. Eşimin ailesi yüzünden başlayan ve devaminda asilamauacak affedilemeyecek sorunlar. Bebekten sonra ayrıldık. Sonra görmeye gel git derken kızım huzursuzluklari eşimin ozurleri derken barıştık. Ne kadar barisirsan barış bazı şeyler asilmiyo araya soğukluk girdi bı kere. Onunla olan problemler beni dahada dibe geçti ve kızımla ciddi anlamda ilgilenemiyorum. Bezini degistirmeyi şu icircem diye unuturmu bı insan. Benim yüzümden pisik olduğu anlar oldu. Yada oyun oynamak için ortam yaratıp afedersin lavaboya gidip gelince geri bırakıyorum. Yani benim psikolojik sorunum fazlasıyla ona yansiyo. Bu güne kadar hastaneye niye gitmedim de ayrı. Gittim ama emzirdigim için ilaç tedavisi yapamadık. Şimdi fark ettirmeden bırakmaya çalışorum emzirmeyi ama çok bağlı. İşin icinden çıkamadım en son buraya yazdım bende.
 
Az cok herkesin pskolojik sorunu var ve olmusturdur da çünkü yeni bir hayat ,yeni bir düzen .size bağımlı bir bebek... oğlum yeni doğdugun da öyle bir dibe düştüm ki pskolojim alt üst oldu.yanimda yardım edecek kimse yok . yalnızım.cocugum kolik susmuyor sürekli ağlıyor.evi afedersiniz b.k götürüyor.yemek yiyemiyorum uyuyamıyorum.dedim çıldırıyorum ben .kesin kafayı felan siyiracagim.pskologa gittim.dedi ilaç kullanman lazim.emzirmeyi bırak.nasil bırakayım peki ? Oğlum başka bir şey yemez.kendimi toparlamam lazım dedim.millet nasıl güçlü dedim.cocuguma tutundum.beni iyileştiren o oldu.ama bitti mi dertlerim bitmedi.o sıkıntıli dönemde annemiin çok ağır hastalığı çıktı.yogun bakımlarda, hastanelerde küçücük çocukla geçti hayatımız.bir tarafta babamın başka bir kadınla ilişkisi gün yüzüne çıktı.ve gecen sene annemi kaybettim.hayat nefes aldığımız sürece bitmiyor.herkesin hayatında farkli bir mucadele var.kimse.mukemmel değil ve mükemmel bir hayat yaşamıyor.sadece hayata tutunmak için sebepler buluyorlar.sizde sebebinizi bulun.bence en büyük sebebiniz de çocuğunuz olsun.
Hepimizin ayrı hayat sınavı var. Ne denebilir ki başınız sağolsun. Tek sorunlu ben olmadığının farkinda olmama rağmen böyle şeyler duymak biraz kendime gelmemi sagliyo ne yalan söyleyeyim. Teşekkür ederim yazdığınız için
 
Hepimizin ayrı hayat sınavı var. Ne denebilir ki başınız sağolsun. Tek sorunlu ben olmadığının farkinda olmama rağmen böyle şeyler duymak biraz kendime gelmemi sagliyo ne yalan söyleyeyim. Teşekkür ederim yazdığınız için
Ha bu arada benim annem de aynı zamanda şizofrendi.benim de bu şekilde geçti yaşantım .ama siz artık geçmişi unutun bir gün her şey öyle geçiyor ki .ya ben bunları nasıl yaşamışım diyorsunuz.bazen oğlumun bebekligini özlüyorum.oysa ki büyüsun diye can atardim.emin olun hiç bir his ,hiç bir acı kalıcı değil.oyle olsa nasıl dayanirdi insanlik ?
 
Keske bunu o bebeyi dunyaya getirmeden once dusunseydiniz. Yazik!
Peki benim bunu düşünmediğimi yada korunmak istemediğimi nerden biliyosunuz.
Kısaca şöyle anlatayım ben 9 ay hamile kalmadim geri çekme ile korundk hep eşim çocuk istedi ve bıraktı bunu yapmayı. Ben ilaç kullanmak için ilk adetimi beklerken o ay hamile kaldm. Gidip çocuğumu aldırmayı bile düşündm çünkü sonunda eşimle sorun yaşayacamiz belliydi ama yapamadım. Ve kızım doğana kadar her ay ayrı bı sorunla karşılaştık gelişmedi suyu azaldı vs vs vs. Ona rağmen hayata tutundu şükür ki. Ama ben ona tutunmaya çalışırken düştüm. Dayanamadım ve en son buraya yazdım. Çünkü burda o kadar iyi niyetli insanlar var ki yada sorunlari olan biliyorum ki yazan olup kendime getircek beni ...
 
Peki benim bunu düşünmediğimi yada korunmak istemediğimi nerden biliyosunuz.
Kısaca şöyle anlatayım ben 9 ay hamile kalmadim geri çekme ile korundk hep eşim çocuk istedi ve bıraktı bunu yapmayı. Ben ilaç kullanmak için ilk adetimi beklerken o ay hamile kaldm. Gidip çocuğumu aldırmayı bile düşündm çünkü sonunda eşimle sorun yaşayacamiz belliydi ama yapamadım. Ve kızım doğana kadar her ay ayrı bı sorunla karşılaştık gelişmedi suyu azaldı vs vs vs. Ona rağmen hayata tutundu şükür ki. Ama ben ona tutunmaya çalışırken düştüm. Dayanamadım ve en son buraya yazdım. Çünkü burda o kadar iyi niyetli insanlar var ki yada sorunlari olan biliyorum ki yazan olup kendime getircek beni ...
Geri cekilmek bir korunma yontemi değildir.
Adam kendi kendine geri cekilmeyi birakiyor ve siz hamile kalmak istememenize ragmen kabul mu ettiniz?
 
Back
X