Yapamadığım annelik...

Dün haberlerde, 9 aylık bebeğinin cinsel organında sigara söndüren vicdansız sözde anneyi gördükten sonra, yedirip içirip bakmak da yani şiddet uygulamadan büyütmek de benim için iyi annelik sınıfına dahil oldu maalesef.
 
Çok teşekkür ederim . Ben depresyon bipolar yada işte diğer şeyler ama psikolojik olarak iyi değilim farkındayım ama hastaneye gittiğimde daha önceleri emzirdigim için tedavi olamadim. O zamanlar tabiki daha kucuktu kızım. Şimdilerde de ara ara emzirmeyi bırakmaya çalışıyorum ama bu güne kadar ya ben çok sabırlı olamadım yada bırakmaya hazır değildi bilemem ama emzirdigim için gidemiyodum tekrar hastaneye. Çünkü yine düşük doz ilaç vercekler bana bı etkisi olmayıp kızımı huzursuz edicek. Emzirmeyi kesince ilk isim hastane olacak ama o süreye kadar artk dayanılmaz bı noktaya gelmiştim. Çok teşekkür ederim yanımda olduğunuz için ❤️
Ne demek canım. Anladım ki bu hayatta en zor sinavlardan biri ruhen hasta olmak. Allah'ım kimseye kaldıramayacağı yük vermezmis. Pozitif olmaya odaklan. Senin modunu düşüren insanlardan ve durumlardan uzaklaş. Duanın gücüne inan. En kısa zamanda toparlanman dileğiyle canım 😘
 
Bebeğin daha çok küçük. Çocuğun ilk Bi kaç yılı emdi emmedi yedi yemedi uyudu uyumadıyla geçiyor zaten. Bunlarla uğraşmaktan çok vakit kalmıyor. Biraz daha büyüyüp ele avuca gelince, çocuk anlamaya başlayınca daha eğlenceli hale geliyor. Yani normal bence anlattıkların. Ayrıca geç değil bundan sonra daha ilgili davranabilirsin ilgisiz olduğunu düşünüyorsan. Her gün belli etkinlikler yapabilirsin yaşına göre. Önemli olan kaliteli vakit geçirmen. Emin ol yaptıkça daha keyif alırsın. Daha iyi hissedersin. Yapamadıklarına oturup kahırlanacağına, şu andan itibaren yaparak karşılıklı daha mutlu olabilirsiniz. Annelerin hepsi böyle hissediyor zaten. Hep yetersiz hissediyoruz.

Bence eşinle problemlerini eğer ayrılmayaksan Bi süre ötele. Ne yaşadınız bilmiyorum ama geri birleşip affetmeye karar verdiysen geçmişte yaşamayı bırak. Eğer şuan sorun yoksa kendini toparlayana kadar en azından bu konuları rafa kaldır. Çocuğuna ve kendine odaklan. Benim de evliliğimde çok sorunlu Bi dönemim geçti. Ama o dönemde bile oğluma yapmam gerekenleri yaptım. Hatta ben mutsuz oldukça oğluma daha çok sarıyorum. Ona birleyler öğretmek en keyif aldığım şey. Napayım el oğlu için kendi oğlumu ihmal edemem. Herşey olacağına varır sürekli sorunları düşünme.

Bir de ufak şeyleri büyütme. Altı ıslanmış bezi unutmuşsun değiştirmeyi, su vermeyi unutmuşsun falan. İnsanız biz. Bebeğin ilk Bi kaç yılı çok yorucu uykusuz geçer. Birşeyleri unutmak ya da eksik yapmak normal. Anne de olsak hatalarımız olur. Kendine deli gibi yüklenme. Bu seni içinden çıkılmaz Bi sarmala sokar. İyi şeylere odaklan. Bebeğini seviyorsun elinden geleni yapıyorsun. Daha iyisini yapmak kalbindeki sevgide mevcut. 🙂
Çok haklisiniz. Gecenler de bı oyun oynamistim ve mutluluğu çok iyi gelmişti bana. Sanırım bunu daha fazla yapmalıyım.

Eşimle sorunlarda kalmış olmak konusunda sanırım öyle. Ayrılık yada evli kalmak konusunda ne olur ilerisi bilemiyorum ama şu anda o sorunları tamamen hayatımdan çıkarmam gerekiyo sanırım.

Buraya yazanların çoğu hepimiz benzer şeyler yaşıyoruz sorguluyoruz yada zorlanıyoruz yazmış. Biseyleri yaşayan tek ben değilim farkındayım tabiki ama yine de bunu normal olduğunu tekrar öğrenmek iyiymiş
 
Dün haberlerde, 9 aylık bebeğinin cinsel organında sigara söndüren vicdansız sözde anneyi gördükten sonra, yedirip içirip bakmak da yani şiddet uygulamadan büyütmek de benim için iyi annelik sınıfına dahil oldu maalesef.
Hah işte onları inanin ben kendimi bu kadar kotulerken elime verseler ömür boyu işkence yaparım. Onları ne içeri atmak ne de başka bişey iflah eder bence. O kişiler ayrı bı boyut yani.
 
Yetersiz annelik hissi bence anne olan herkesij yaşadığı bir durum.
Siz eşiniz ya da evliliğinizle olan tüm sorunları bir kenara evladınızı bir kenara bırakın.Hayatınızda eşinizde evliliginizde olmasa devam edecek tek şey anneliginiz.Onu da sorguladığınıza göre daha iyi olması için caba sarfetmek istediğiniz kesin.
Benim bebegimde memeye çok düşkündü.25 aylıkken bıraktık.Şimdi 30 aylık ara ara hala yoklar.Ama sizin durumunuz farklı o yüzden ilk iş olarak emzirmeyi bırakıp tedavi görmeye başlayın.Güzel günler gelecek emin olun.
 
Hah işte onları inanin ben kendimi bu kadar kotulerken elime verseler ömür boyu işkence yaparım. Onları ne içeri atmak ne de başka bişey iflah eder bence. O kişiler ayrı bı boyut yani.
O yüzden kendinize fazla yüklenmeyin. Doktor iyi gelecektir eminim.
 
ben depresyonda ilaca karşıyım (aşırı ileri derecede değilse tabi). ilaç daha ileri derece ruh hastalıkları içindir. hayattaki zorlukları kendi gücümüzle aşmalıyız. zaten bu süreçte güçleniriz. aynı spor yaparken kaslarımızın güçlenmesi gibi. zayıf yanlarımız güçlenir ve hayatı öğreniriz, olgunlaşma süreci budur.

terapi alın, doğada vakit geçirin, orman dağ deniz bakir yerlerde gezin, ağaçlara sarılın, düzenli uyku beslenme spor, zaman ayırın kendinizi şımartın, kendinize hediyeler alın, reiki, yoga, meditasyon, mindfulness, aile dizimi, nlp, Emdr, eft, regresyon, silva metodu, access bars, şamanik yöntemler vs illa biri işe yarar. ilginizi çekenden başlayın denemeye iyileşmek için. beyin zamanla dersini öğrenecek. siz yeterki yerinizde saymayın ve adım atın. beyninizin iyileştirme gücüne şaşıracaksınız. zamanla meyvelerini yersiniz. zorluklar hep çıkacak. yağmur yağmayı durduramazsınız. şemsiye taşımayı, şemsiyeyi açıp yağmurdan korunmayı öğreneceksiniz.

öğrendiklerinizi sizden gelen nesle aktarın. vahşi doğada hayatta kalma becerilerimiz gelişir ve bunu aktarırız bizden sonrakilere. önce siz öğrenin, kendinizi geliştirin güçlenin. doğal seleksiyona yenik düşmeden bizden gelen nesile öğreticez hayatta kalmayı. ilaca güvenip de gelişimini durdurma. ilaca bağımlı olmayın. beyin yapısı bozuluyor yıllarca gereksiz ilaç kullanılınca.
Bu yaz aşırı kilo alıp 3 ay önce spor ve diyete başlamıştım. O sürede kendimi çok iyi hissetmiştim. Sanırım spor egzwrsiz diyet ve dışarı çıkmakla başlayabilirim.

İlaç konusunda bende sizin gibi düşünüyorum normalde. Önceki mesajlarda da var benim annem ve babam bipolar annem yıllardır kullanır ordan biliyorum. Yan etkileri azimsanmaz. Ama benim şu anda ihtiyacım olduğunu düşünen sadece ben değil gittiğim doktorlar olmuştu.
 
Ne demek canım. Anladım ki bu hayatta en zor sinavlardan biri ruhen hasta olmak. Allah'ım kimseye kaldıramayacağı yük vermezmis. Pozitif olmaya odaklan. Senin modunu düşüren insanlardan ve durumlardan uzaklaş. Duanın gücüne inan. En kısa zamanda toparlanman dileğiyle canım 😘
Teşekkür ederim 🙏❤️
 
Çok haklisiniz. Gecenler de bı oyun oynamistim ve mutluluğu çok iyi gelmişti bana. Sanırım bunu daha fazla yapmalıyım.

Eşimle sorunlarda kalmış olmak konusunda sanırım öyle. Ayrılık yada evli kalmak konusunda ne olur ilerisi bilemiyorum ama şu anda o sorunları tamamen hayatımdan çıkarmam gerekiyo sanırım.

Buraya yazanların çoğu hepimiz benzer şeyler yaşıyoruz sorguluyoruz yada zorlanıyoruz yazmış. Biseyleri yaşayan tek ben değilim farkındayım tabiki ama yine de bunu normal olduğunu tekrar öğrenmek iyiymiş
Yaşına göre internetten etkinlik bak yavaş yavaş yap onları. Bütün gün değil ama yaparken kaliteli vakit geçir. Sadece çocuğuna odaklanarak. Az daha büyüsün geri bildirim almaya başladığında sana da çok keyifli gelecek zaten. Benim oğlan 7 yaşında. Senin hissettiğin bütün duygulardan geçtim. Hala kendimi kötü Bi anne gibi hissettiğim oluyor. Hatta bu konuda kötü hissettiğimde artık oğlumla konuşuyorum. O da beni sakinleştirip pofpofluyor. Minnağım benim. 🙂 Annelik delilik işi. Bu duyguların sebebi hep çok sevmekten. O kadar çok seviyoruz ki hep daha iyisini hakettiklerini yetemediğimizi düşünüyoruz. Zaten beben küçük. Leğene su döktürsen, kavanoza fasulye attırsan, müzik açıp elini kolunu oynatsan al sana etkinlik. Gözünde büyütme. Kocanı ve onla ilgili sorunları at kenara. Hem belki sen mutlu olduğunda o problemlerde çoktan geride kalmış olur. Ya da ilerde bakarsın çaresine.
 
Bu yaz aşırı kilo alıp 3 ay önce spor ve diyete başlamıştım. O sürede kendimi çok iyi hissetmiştim. Sanırım spor egzwrsiz diyet ve dışarı çıkmakla başlayabilirim.

İlaç konusunda bende sizin gibi düşünüyorum normalde. Önceki mesajlarda da var benim annem ve babam bipolar annem yıllardır kullanır ordan biliyorum. Yan etkileri azimsanmaz. Ama benim şu anda ihtiyacım olduğunu düşünen sadece ben değil gittiğim doktorlar olmuştu.
devlet hastanesinde psikiyatristler günde hasta başı 5-10 dk ayırabiliyorlar. bu yetersiz sürede teşhis konulması ve tedavi önerilmesi ne kadar doğrudur tartışılır. aşağıda ülkemizdeki antidepresan kullanımı ile ilgili rakamları bildiren linki bırakıyorum. yani kapıdan girene ilaç yazılıyor gibi birşey :) özel kliniklerde de durum çok farklı değil.

aslında modern tıpta beyin mr ları ile filan belli oluyor şizofren vs durumlar. işte o zaman beyin gelişimine dair kesin tanı konulabiliyor. beyin kimyasalları vs incelenebiliyor sorunlumu eksik mi (ben uzmanı değilim ama). ilaç işinin ticari olduğunu artık sağır sultan biliyor ve günümüzde dünyada ilaç sektörüne hizmet eden en popüler alan ruhsal sorunlar.


bunu da buldum. "2017 yılı TÜİK istatistiklerine göre ilk beş yılda boşanma oranı yüzde 39, yani 100 evli çiftten 39’u boşanıyor." evlilik yaparken daha iyi düşünecek yeni nesil. gelişicez hep birlikte.
 
Bence bir an önce psikolojik destek alın. Bu durumdan kurtulun. Yoksa böyle sürüp gidecek. Siz iyi olunca bebginiz de mutlu olacak
 
Destek almaya gitmiştim ama emzirdigim için düşük doz ilaç verdiler ve bı ise yaramadigi icin bıraktık. Emzirme kesince ilk isim o olcak ama çok geç olmasından korkuyorum .
Herkesin problemi tabiki var kimsenin hayatı güzel değil ama ben bana verilen bu bebeğin çocuk sahibi olamayan onca kadına haksızlık olduğuna inanıyorum.
Bence 15 ay ilaç kullanmanız gerekiyorsa memeden kesmek için iyi bi süre,bebeğin sağlıklı bi anneye daha çok ihtiyacı var
 
devlet hastanesinde psikiyatristler günde hasta başı 5-10 dk ayırabiliyorlar. bu yetersiz sürede teşhis konulması ve tedavi önerilmesi ne kadar doğrudur tartışılır. aşağıda ülkemizdeki antidepresan kullanımı ile ilgili rakamları bildiren linki bırakıyorum. yani kapıdan girene ilaç yazılıyor gibi birşey :) özel kliniklerde de durum çok farklı değil.

aslında modern tıpta beyin mr ları ile filan belli oluyor şizofren vs durumlar. işte o zaman beyin gelişimine dair kesin tanı konulabiliyor. beyin kimyasalları vs incelenebiliyor sorunlumu eksik mi (ben uzmanı değilim ama). ilaç işinin ticari olduğunu artık sağır sultan biliyor ve günümüzde dünyada ilaç sektörüne hizmet eden en popüler alan ruhsal sorunlar.


bunu da buldum. "2017 yılı TÜİK istatistiklerine göre ilk beş yılda boşanma oranı yüzde 39, yani 100 evli çiftten 39’u boşanıyor." evlilik yaparken daha iyi düşünecek yeni nesil. gelişicez hep birlikte.
Teşekkür ederim bakicam muhakkak
 
Neden çocuk yaptınız? Planlı mıydı?
Hayır benim için planlı değildi. Neden nasıl niçin diye çok sorguladım bende sizin gibi. En başında neden evlendimle başlayan şimdilerde neden ben anne olmusumkiyle devam eden dışardan bakildiginda yapılabilecek eleştirilerden daha ağır bı şekilde hemde. Bunları da aştım doğal olarak çünkü bu sorgular hep devam ediyo sonu yok yani. Şu anda neden çocuğum oldu dan ziyade kendimi nasıl geliştirip nasıl anne olurum moduna dönüş yapıyorum. Yani geçiş yapmaya çalışıyorum uğraşıyorum kendimce. Bı gün kendimi sorguluyosam eğer diğer gün daha iyi olmaya çalışıyorumm diğer gün yine sorgulamakla geciyo derken artk kaldıramadıgimi fark ettim. Olay bu .
 
Destek almaya gitmiştim ama emzirdigim için düşük doz ilaç verdiler ve bı ise yaramadigi icin bıraktık. Emzirme kesince ilk isim o olcak ama çok geç olmasından korkuyorum .
Herkesin problemi tabiki var kimsenin hayatı güzel değil ama ben bana verilen bu bebeğin çocuk sahibi olamayan onca kadına haksızlık olduğuna inanıyorum.
Emzirmeyi kesin ve doğru düzgün tedavi olun.Su an psikolojik olarak kötüsünüz, bu anne sütünden çok daha önemli.Siz düzelince her sey düzelecek
 
Bı bebeğe yapılabilecek en büyük kötülk onu annesiz bırakmak mı olur. Yoksa sadece yemeğini yedirip suyunu içirip altını değiştirip başka ilgilenmeden mutsuz bi çocuk olarak büyümesine sebep olmak mı?
Neden ben anne olmusum. Yaşadığım şeylerin üstüne artk asla mutlu olamıyorum. Kızım var 15 aylık ve ona anne olamıyorum. Bebek görüyorum yolda yada orda burda. Ben kızımı neden mutlu edemiyorum öyle. Burda bile görüyoruz çocuk sahibi olabilmek için onca insan arasında neden ben anne olmusum ki. Daha kendime hayrim yokken anne olabilecek gücüm yokken neden ben.
Yatakta bebeğin yanına uzanıp elini tutmanız bile onu mutlu eder. Kendinize haksızlık etmeyin.
Belliki başka dertleriniz var. Bu dönem bir yardım alsanız. Bakış açınızı değiştirip her şeyi yoluna koymanın bir yolunu bulursunuz. Allah yardımcınız olsun
 
Back
X