- 3 Kasım 2012
- 1.582
- 265
- 163
birde o tarafı var tabi :)
Maalesef canım, insanlar nankördür diye boşa dememişler

Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
birde o tarafı var tabi :)
Benim yapabileceğim en büyük fedakarlık gururumdan vazgeçmek..
hayatımın en güzel yıllarını,eğitim hayatı etkileyen yılları 16-23 yaş arasını lise aşkıma verdim...sonra aşk bitti...orta kalitede bir eğitim aldığımla kaldım
fedakarlıksa kendimden ummadığım kadar çok fedekarlık yaptım onun için.pişmam mıyım ?tabi ki evet çünkü sonu gelmiyor gelicek gibide değil.ondan ve sevgisinden emin olmasam çoktan bitmişti!
Aklıma gelen; sırf ailem istedi diye istemediğim bir liseye gittim.. Ben buraya değil .... lisesine gitmek istiyorum dediğim halde kendileri de bilmedikleri, araştırmadıkları basmakalıp fikirlere sahip oldukları liseye kayıt ettirdiler beni.. Benim ingilizcem çok iyidir hiç değilse ingilizce öğretmeni olursun dediler.. Bana sorulmadı bile.. Ve ne oldu? Beni,m kayıt olduğum sene ingilizce öğr. ne gitme hakkı kaldırıldı o okuldan.. Ben çocuk aklımla gitmek istemiyorum demiştim ısrarla demekki içime doğmuş.. Keşke babamların içine doğsaymış.. E doğal olarak ünv.de istemediğim bir bölümde okudum.. Toplam 8 senem boşuna gitti.. Ünv.den mezun olacağım sene erkek arkadaşımla tanıştım ve ilk defa aşık oldum.. Hep şöyle düşündüm;"Demekki hepsinin bir nedeni varmış, kaderimdeki kişiyle tanışmam için bu fedakarlığı yapmam gerekiyormuş.." Ve o andan sonra pekte takılmadım bu istemediğim bölümde okuyup, o meslek sahibi olmama.. Sonuç; erkek akadaşımdan da ayrıldım..
Onun için yaptığım fedakarlıklar da cabası.. Mesela o kişi içinde onun oturduğu yerde yaşamayı kabul etmiştim annem ve babam bu konuya kesinlikle karşı oldukları halde yavaştan yumuşatmaya çalışıyordum annemi, onun için her hayalimi erteledim bir an önce söz nişan olsun diye.. 2. ünv. olanağıyla aöfde istediğim bölüme gitmek istiyordum mesela ama mezun olupta memlekete döndüğümde sadece bekledim.. O iş bulsun gelsin söz yapalım belki 5-6 ay sonrada nişan sonra kendi hayatımı düzene koyacaktım.. Ama 1 sene 3 ay iş bulamadı daha doğrusu çabalamadı bile.. Hem onun sorumsuzluklarına katlanıp fedakarlık yaptım hemde giderek değişen hareketlerine.. Ve sonunda hala iş bulamadı olan benim senelerime oldu.. Şimdi sadece kendi isteklerimi göz önünde bulunduruyorum geç olsa da :)
yurt dışında doğup büyüyen biri olarak, eğitimimi tamamlamayı bekledikten sonra, evlenip onun için türkiye ye yerleştin.
Tüm çevremi, arakdaşlarımı en önemlisi ailemi geride bıraktım. Herkes ortalama ayda 2-3 kes ailesini görürken ben artık bir özlemle gitmeyi yada ailemden birilerinin gelmesini bekliyorum...
Sadece şunu söyleyeceğim, hiç kimse için değmezmiş. Siz siz olun, heleki daha flört ediyorsanız, lütfen ama lütfen eğitiminizi hedefinizi hiç kimse için bırakmayın.
Taki istediğiniz yere ulaşana kadar. Ondan sonra ister evlenirsiniz ister evlenmezsiniz, fakat ayrıldıktan sonra hayatınızı bir şekil kimseye muhtaç olmadan sürdürebilirsiniz!
en büyük fedakarlık ailemi bırakıp onun yaşadığı yere tayin istemekti pişmanım!!
Aslında fedakarlık mı yoksa alttan alta kendıme baglama ıstegımı bılmıyorum ama hayatımdakı her ınsanın elı kolu oluyorum ve bır sure sonra bana bagımlı hale gelıyorlar bensız hıcbır karar veremıyorlar hıcbırsey dusunemıyorlar.Ama bunu bır erkek ıcın kolay kolay yapmam sadece aılem ıcın gecerlı.tabıı bunu yaparak sadece kendı hayatımı degıl kardeslerımın ve annemınkınıde yasıyorum ve bu cok yorucu
demekki bu senin karekterinde olan bir şey canım[/QUO
malesef kı ole cnm