Yardıma ihtiyacım var boşanmalı mıyım ? Bunlar boşanma sebebi mi

Aysegul Bayram

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
13 Aralık 2021
19
4
25
Çok uzun yazmamak adına son dönemlerde yaşadığım ‘en basit’ huzursuzluklarımdan bahsedicem tabi bide artık tükendiğimden. 1 buçuk yıllık evliyim 3 aylık kızım var bi önceki konumda doğumdan beri olanlardan birini anlatmıştım. İlgisizlikten şikayetçiyim. Değersiz hissediyorum. Şuan çalışamadığım için maalesef koca eline bakıyorum… Öncelikle bunca zaman hiç çok bir şey isteyen bir kadın olmadım hep kendi ayaklarının üstünde duran ve kolay kolay bişey isteyebilen biri değilim ve istemedim de evlenirken de dahil. Doğum hediyesi istediğimde anlayışsız , halden anlamayan biri oldum. Kredi mi çekeyim keyfi dendi fakat kendisine kredi çekip telefon aldı. Bana da sağolsun ailem almıştı telefon 2 gün sonra kendine alıp geldi. Eve geliyor yemek yiyor çayını koyuyorum sonra oyunun başına oturuyor. İlgi alaka yok ha tabi kendince ilgileniyor. 2 kez çocuğu beraber yıkayabildik baktım kalkmıyor kendim yıkıyorum artık onuda. Günlük 10 dakika çocuğu seviyor gerisi yok. Hafta tatillerinde bir günüm var diyor akşamları da yorgun. Bi kahve içmeye bile gidelim demek yok. Ve ben mutsuzum hayatımın böyle geçecek olması beni delirtiyor. Sonra çevreme baktığımda bu hayatı isteyenler var diyerek kendimi suçluyorum. ‘En azından aldatmıyor,akşam eve geliyor,eve bakıyor’ bunları düşünerek kendimi durdurmaktan da yoruldum. Ben karnım doysun diye evlenmedim ama duygusal boşluğum da dolmuyor. Çocuğumun psikolojisini düşünüyorum boşanırsak ne olur diye ne yapacağımı bilmiyorum artık. Kızımın her gün ağlayan mutsuz bi anneyle büyümesindense boşanmış ailenin çocuğu olması daha mı iyi sizce ?
Ekleme yapıyorum ;
Doğumumu kendi ailem karşıladı ve bu yüzden 3 günlük anneyken annesi kavga çıkardı. Neymiş annem hastane parayı aldı ama haketti demiş. Bu başa kalmakmış. Sonrasında eşimin kredi kartını sıfırladı ailem rahat edelim diye bebek odamı da onlar aldı her türlü desteği verdiler sağolsunlar. Ama bu kavgalar olunca eşim annem eve gelince hoşgeldin bile demedi lavabodan çıkamadı. Bugün sabah mesaj attım benim ihtiyaçlarım var özellikle sevgine ilgine diye gelince konuşalım akşam veririm paranı diye yanıtlamış. Onunla konuşamıyoruz çünkü asla anlamaz. Önceki günlerde de ağzıma zeklendiği için kızdım ve yapma dedim bunu dedim diye ona baskı yapıyormuşum kendimden nefret ettiriyormuşum. Bu arada ben 2 3 gündür onun gibi davranıyorum. Yemeğini yapıyorum çayını demliyorum aşkım diyorum ama sarılmıyorum öpmüyorum çok sohbet etmiyorum ve dün benimle hiç muhatap bile olmadı. Dün ağlarken yakalandım noluyor kaç gündür dökül bakalım dedi. Benimde gönlümün alınmasına ihtiyacım kadınım ben değer görmek istemem suç olamaz. Bunları anlattığımda ilgileniyorum ya napmamı istiyorsun gibi gibi şeyler. Tükendim..
 
Son düzenleme:
Çok uzun yazmamak adına son dönemlerde yaşadığım ‘en basit’ huzursuzluklarımdan bahsedicem tabi bide artık tükendiğimden. 1 buçuk yıllık evliyim 3 aylık kızım var bi önceki konumda doğumdan beri olanlardan birini anlatmıştım. İlgisizlikten şikayetçiyim. Değersiz hissediyorum. Şuan çalışamadığım için maalesef koca eline bakıyorum… Öncelikle bunca zaman hiç çok bir şey isteyen bir kadın olmadım hep kendi ayaklarının üstünde duran ve kolay kolay bişey isteyebilen biri değilim ve istemedim de evlenirken de dahil. Doğum hediyesi istediğimde anlayışsız , halden anlamayan biri oldum. Kredi mi çekeyim keyfi dendi fakat kendisine kredi çekip telefon aldı. Bana da sağolsun ailem almıştı telefon 2 gün sonra kendine alıp geldi. Eve geliyor yemek yiyor çayını koyuyorum sonra oyunun başına oturuyor. İlgi alaka yok ha tabi kendince ilgileniyor. 2 kez çocuğu beraber yıkayabildik baktım kalkmıyor kendim yıkıyorum artık onuda. Günlük 10 dakika çocuğu seviyor gerisi yok. Hafta tatillerinde bir günüm var diyor akşamları da yorgun. Bi kahve içmeye bile gidelim demek yok. Ve ben mutsuzum hayatımın böyle geçecek olması beni delirtiyor. Sonra çevreme baktığımda bu hayatı isteyenler var diyerek kendimi suçluyorum. ‘En azından aldatmıyor,akşam eve geliyor,eve bakıyor’ bunları düşünerek kendimi durdurmaktan da yoruldum. Ben karnım doysun diye evlenmedim ama duygusal boşluğum da dolmuyor. Çocuğumun psikolojisini düşünüyorum boşanırsak ne olur diye ne yapacağımı bilmiyorum artık. Kızımın her gün ağlayan mutsuz bi anneyle büyümesindense boşanmış ailenin çocuğu olması daha mı iyi sizce ?
Aile hayatını siz daha iyi bilirsiniz ama bunlar inanın her evde az çok var yani burda hemen boşanmak yerine başka şeyler düşünebilirsiniz maddi sıkıntı çok sorun oluyor evet ama eşinizin anladığı bir dil varsa öyle konuşmayı deseniz ilk önce oyundan ayrılması gerekiyor tabi yada siz uyuyunca oynasın mesela ufak tefek çözümlerle halledebilecek gibi eğer eşinizle aranızda sevgi saygı bitmemişse bence aşabilirsiniz 🙏🏻
 
Aile hayatını siz daha iyi bilirsiniz ama bunlar inanın her evde az çok var yani burda hemen boşanmak yerine başka şeyler düşünebilirsiniz maddi sıkıntı çok sorun oluyor evet ama eşinizin anladığı bir dil varsa öyle konuşmayı deseniz ilk önce oyundan ayrılması gerekiyor tabi yada siz uyuyunca oynasın mesela ufak tefek çözümlerle halledebilecek gibi eğer eşinizle aranızda sevgi saygı bitmemişse bence aşabilirsiniz 🙏🏻
Keşke konuşunca anlasa o kadar isterdim ki.. bu en basit olay bu arada. Bi önceki paylaştığım konutunda okuyup cevaplar mısınız 🙏 Geçen ağlarken yakalandım işten erken geldi noluyor kaç gündür ‘Dökül bakalım’ diyor bana. Bugün mesaj attım benimde ihtiyaçlarım var en çokta ilgine sevgine dedim gelince vereyim paranı diye yanıtlamış bi önceki günlerde de ağzıma zeklenmişti bende yapma dedim diye ona baskı kuruyor oldum ve kötü bakışlarla kendinden Nefret ettiriyorsun dedi. Bide benim modum 2 gün düşük olsun 3.gün benimle hiç konuşmaz. Kadınlar ilgi ister,şevkat ister gönlünün alınmasını ister benim hiç gönlüm alınmadı 😌
 
Çok uzun yazmamak adına son dönemlerde yaşadığım ‘en basit’ huzursuzluklarımdan bahsedicem tabi bide artık tükendiğimden. 1 buçuk yıllık evliyim 3 aylık kızım var bi önceki konumda doğumdan beri olanlardan birini anlatmıştım. İlgisizlikten şikayetçiyim. Değersiz hissediyorum. Şuan çalışamadığım için maalesef koca eline bakıyorum… Öncelikle bunca zaman hiç çok bir şey isteyen bir kadın olmadım hep kendi ayaklarının üstünde duran ve kolay kolay bişey isteyebilen biri değilim ve istemedim de evlenirken de dahil. Doğum hediyesi istediğimde anlayışsız , halden anlamayan biri oldum. Kredi mi çekeyim keyfi dendi fakat kendisine kredi çekip telefon aldı. Bana da sağolsun ailem almıştı telefon 2 gün sonra kendine alıp geldi. Eve geliyor yemek yiyor çayını koyuyorum sonra oyunun başına oturuyor. İlgi alaka yok ha tabi kendince ilgileniyor. 2 kez çocuğu beraber yıkayabildik baktım kalkmıyor kendim yıkıyorum artık onuda. Günlük 10 dakika çocuğu seviyor gerisi yok. Hafta tatillerinde bir günüm var diyor akşamları da yorgun. Bi kahve içmeye bile gidelim demek yok. Ve ben mutsuzum hayatımın böyle geçecek olması beni delirtiyor. Sonra çevreme baktığımda bu hayatı isteyenler var diyerek kendimi suçluyorum. ‘En azından aldatmıyor,akşam eve geliyor,eve bakıyor’ bunları düşünerek kendimi durdurmaktan da yoruldum. Ben karnım doysun diye evlenmedim ama duygusal boşluğum da dolmuyor. Çocuğumun psikolojisini düşünüyorum boşanırsak ne olur diye ne yapacağımı bilmiyorum artık. Kızımın her gün ağlayan mutsuz bi anneyle büyümesindense boşanmış ailenin çocuğu olması daha mı iyi sizce ?

Bu boşanma sebebidir veya değildir demek bize düşmez. Mutsuzsan boşanırsın. Sana eşya gibi davranan adamın önüne yemeğini çayını da koymayıver. Bebekle de ilgisi yokmuş zaten. Paşa hazretlerine hizmetçi lazım sanırım.
 
Bu boşanma sebebidir veya değildir demek bize düşmez. Mutsuzsan boşanırsın. Sana eşya gibi davranan adamın önüne yemeğini çayını da koymayıver. Bebekle de ilgisi yokmuş zaten. Paşa hazretlerine hizmetçi lazım sanırım.
Siz evli misiniz yada çocuğunuz var mı ?
 
Gelir durumunuzu en iyi siz bilirsiniz. Doğum hediyesi alabilmek için kredi mi çekeyim deniyorsa , gelen anca yetiyor evi döndürmeye belli ki anlamı çıkıyor.

Eşinizin kredi çekerek cep telefonu almasını da anormal bulmadım ben. Peşin alma imkanı olmadığı için bu şekilde taksitlendirmiş olarak algıladım. Cep telefonu ihtiyaç çünkü.

Yeni anne olmuşsunuz , ne güzel. Bu güzel günlerinizde fark etmeden kendinizi başkalarıyla kıyaslıyor olabilir misiniz ?

Bir lafı söylemenin bin farklı yolu var. Eşinizi fark etmeden kırıyor , rencide ediyor olabilir misiniz ?

Mis gibi süt kokan bebeğinizle tatlı tatlı geçirebileceğiniz bu günleri kendinize zehir etmeyin.

Belki eşiniz de ilgi istiyor ? Evlat onun da evladı. Sert bir tutum sergilemeden gel banyosunu yaptıralım deseniz ; bir tebessüm etseniz belki hiç sorun kalmayacak.

En ufak sıkıntıda boşansam mı diye düşünmek normal mi ? bilemedim.
 
en ufak sıkıntıyı yazdığımı belirtmiştim ☺️ Telefonunda bir sorun yoktu bu arada oyunda kaçtığı için yeni telefon aldı.
 
Gelir durumunuzu en iyi siz bilirsiniz. Doğum hediyesi alabilmek için kredi mi çekeyim deniyorsa , gelen anca yetiyor evi döndürmeye belli ki anlamı çıkıyor.

Eşinizin kredi çekerek cep telefonu almasını da anormal bulmadım ben. Peşin alma imkanı olmadığı için bu şekilde taksitlendirmiş olarak algıladım. Cep telefonu ihtiyaç çünkü.

Yeni anne olmuşsunuz , ne güzel. Bu güzel günlerinizde fark etmeden kendinizi başkalarıyla kıyaslıyor olabilir misiniz ?

Bir lafı söylemenin bin farklı yolu var. Eşinizi fark etmeden kırıyor , rencide ediyor olabilir misiniz ?

Mis gibi süt kokan bebeğinizle tatlı tatlı geçirebileceğiniz bu günleri kendinize zehir etmeyin.

Belki eşiniz de ilgi istiyor ? Evlat onun da evladı. Sert bir tutum sergilemeden gel banyosunu yaptıralım deseniz ; bir tebessüm etseniz belki hiç sorun kalmayacak.

En ufak sıkıntıda boşansam mı diye düşünmek normal mi ? bilemedim.
Bu güzel günlerimi Kayınvalidem sağolsun başından mahvettiği için yaşayamadım. Bi önceki konumu okur musunuz sizde acaba ☺️ Bir de bi hanımefendiye yanıt verdim onu da okur musunuz
 
Eşiniz kendi hayatını kurmuş.
Siz evde bekleyen, çocuğa bakan bir kadınsınız sadece onun için.

Mutlu değilseniz zaten aynı evi paylaşmanın anlamı yok.

Daha şimdiden 40 yıllık evliler gibisiniz
Sonrasını düşünün yani!
 
Nasıl bir evliliğiniz olduğunu merak ettim bütün evlilikler benimki gibi sanıyorumda 😌

Benim eşim de oyun oynar, sever de. Karışmam ben. İşten gelir yemeğimizi hazırlar yer oturur sohbet ederiz. Güzel film çıkmışsa onu izleriz. Sonra herkes sevdiği şeyi yapmaya gider. O oyununu oynar ben kendi hobilerimle ilgilenirim. Yardım istediğimde oyunu bırakır gelir. Ayrı zaman geçirmek iyidir fakat sizinkisi anormal bir durum. Trip atıp mutsuz görünmek yerine konuşmayı deneyin eşinizle. Benim karşımda birisi trip atsa benim de konuşasım gelmez. Açık olun, ne istediğinizi söyleyin.

Bebek olayına gelince, bebeği siz tek başınıza yapmadığınız gibi bakımını da sadece siz üstlenmek zorunda değilsiniz. Baştan alıştırmayın şu adamları rahatlığa. Sonra ben anlamam bebek bakımından deyip kenara çekilirler tüm iş sizin omuzlarınızda kalır.
 
Keşke konuşunca anlasa o kadar isterdim ki.. bu en basit olay bu arada. Bi önceki paylaştığım konutunda okuyup cevaplar mısınız 🙏 Geçen ağlarken yakalandım işten erken geldi noluyor kaç gündür ‘Dökül bakalım’ diyor bana. Bugün mesaj attım benimde ihtiyaçlarım var en çokta ilgine sevgine dedim gelince vereyim paranı diye yanıtlamış bi önceki günlerde de ağzıma zeklenmişti bende yapma dedim diye ona baskı kuruyor oldum ve kötü bakışlarla kendinden Nefret ettiriyorsun dedi. Bide benim modum 2 gün düşük olsun 3.gün benimle hiç konuşmaz. Kadınlar ilgi ister,şevkat ister gönlünün alınmasını ister benim hiç gönlüm alınmadı 😌
Ya çok halden anlamaz birisiymiş gerçekten ya bebek de daha küçük hiç mi heyecanı falan olmaz galiba onda da bi uzaklık var o dediği şeyler hiç hoş değil bende benzer şeyler yaşamıştım ama eşim düzeldi ama onunla konuşabiliyordum hunadamla çokta konuşulmuyor gibi işiniz var mı aileniz destek mi peki maddiyatınız olması gerekiyor biraz 😕
 
Çok uzun yazmamak adına son dönemlerde yaşadığım ‘en basit’ huzursuzluklarımdan bahsedicem tabi bide artık tükendiğimden. 1 buçuk yıllık evliyim 3 aylık kızım var bi önceki konumda doğumdan beri olanlardan birini anlatmıştım. İlgisizlikten şikayetçiyim. Değersiz hissediyorum. Şuan çalışamadığım için maalesef koca eline bakıyorum… Öncelikle bunca zaman hiç çok bir şey isteyen bir kadın olmadım hep kendi ayaklarının üstünde duran ve kolay kolay bişey isteyebilen biri değilim ve istemedim de evlenirken de dahil. Doğum hediyesi istediğimde anlayışsız , halden anlamayan biri oldum. Kredi mi çekeyim keyfi dendi fakat kendisine kredi çekip telefon aldı. Bana da sağolsun ailem almıştı telefon 2 gün sonra kendine alıp geldi. Eve geliyor yemek yiyor çayını koyuyorum sonra oyunun başına oturuyor. İlgi alaka yok ha tabi kendince ilgileniyor. 2 kez çocuğu beraber yıkayabildik baktım kalkmıyor kendim yıkıyorum artık onuda. Günlük 10 dakika çocuğu seviyor gerisi yok. Hafta tatillerinde bir günüm var diyor akşamları da yorgun. Bi kahve içmeye bile gidelim demek yok. Ve ben mutsuzum hayatımın böyle geçecek olması beni delirtiyor. Sonra çevreme baktığımda bu hayatı isteyenler var diyerek kendimi suçluyorum. ‘En azından aldatmıyor,akşam eve geliyor,eve bakıyor’ bunları düşünerek kendimi durdurmaktan da yoruldum. Ben karnım doysun diye evlenmedim ama duygusal boşluğum da dolmuyor. Çocuğumun psikolojisini düşünüyorum boşanırsak ne olur diye ne yapacağımı bilmiyorum artık. Kızımın her gün ağlayan mutsuz bi anneyle büyümesindense boşanmış ailenin çocuğu olması daha mı iyi sizce ?
Ben önceki konuyu göremedim bu arada nereden bakıldığını bulamıyorum galiba
 
Benim eşim de oyun oynar, sever de. Karışmam ben. İşten gelir yemeğimizi hazırlar yer oturur sohbet ederiz. Güzel film çıkmışsa onu izleriz. Sonra herkes sevdiği şeyi yapmaya gider. O oyununu oynar ben kendi hobilerimle ilgilenirim. Yardım istediğimde oyunu bırakır gelir. Ayrı zaman geçirmek iyidir fakat sizinkisi anormal bir durum. Trip atıp mutsuz görünmek yerine konuşmayı deneyin eşinizle. Benim karşımda birisi trip atsa benim de konuşasım gelmez. Açık olun, ne istediğinizi söyleyin.

Bebek olayına gelince, bebeği siz tek başınıza yapmadığınız gibi bakımını da sadece siz üstlenmek zorunda değilsiniz. Baştan alıştırmayın şu adamları rahatlığa. Sonra ben anlamam bebek bakımından deyip kenara çekilirler tüm iş sizin omuzlarınızda kalır.
Konuşulmuy
Ya çok halden anlamaz birisiymiş gerçekten ya bebek de daha küçük hiç mi heyecanı falan olmaz galiba onda da bi uzaklık var o dediği şeyler hiç hoş değil bende benzer şeyler yaşamıştım ama eşim düzeldi ama onunla konuşabiliyordum hunadamla çokta konuşulmuyor gibi işiniz var mı aileniz destek mi peki maddiyatınız olması gerekiyor biraz 😕
Ailem arkamda çok şükür bu gün gitsem açarlar kucaklarını maddi durumları da oldukça iyi zaten evlendiğimden beri bize hep onlar destek oldu. Doğumumu onlar karşıladı rahat edelim diye eşimin kredi kartını sıfırladılar ama o yine keyfi kredi çekti. Ve ben annesiyle tartıştığım için o da benim ailemle pek muhatap olmuyor artık
 
Bu yazdıklarınızdan boşan ya da boşanma demek çok zor.
Baktığında ortada ciddi bir şey yok ama yaşayan sizsiniz.
Çok mutsuz hissediyorsanız,boşananmak çözüm gibi geliyorsa boşanın o zaman ne diyim ki?
Doğum hediyesi istemek garip geldi ama hediye söylenmeden alınır,ben söyleyip aldıktan sonra ne anlamı var ki hediyenin?
Durumu mu yoktu acaba eşinizin?
Doğum masrafları falan bazen insanı çok zorlayabiliyor.
Ve çok mu yoğun işleri ondan böyle ilgisiz olabilir mi?
 
Çok uzun yazmamak adına son dönemlerde yaşadığım ‘en basit’ huzursuzluklarımdan bahsedicem tabi bide artık tükendiğimden. 1 buçuk yıllık evliyim 3 aylık kızım var bi önceki konumda doğumdan beri olanlardan birini anlatmıştım. İlgisizlikten şikayetçiyim. Değersiz hissediyorum. Şuan çalışamadığım için maalesef koca eline bakıyorum… Öncelikle bunca zaman hiç çok bir şey isteyen bir kadın olmadım hep kendi ayaklarının üstünde duran ve kolay kolay bişey isteyebilen biri değilim ve istemedim de evlenirken de dahil. Doğum hediyesi istediğimde anlayışsız , halden anlamayan biri oldum. Kredi mi çekeyim keyfi dendi fakat kendisine kredi çekip telefon aldı. Bana da sağolsun ailem almıştı telefon 2 gün sonra kendine alıp geldi. Eve geliyor yemek yiyor çayını koyuyorum sonra oyunun başına oturuyor. İlgi alaka yok ha tabi kendince ilgileniyor. 2 kez çocuğu beraber yıkayabildik baktım kalkmıyor kendim yıkıyorum artık onuda. Günlük 10 dakika çocuğu seviyor gerisi yok. Hafta tatillerinde bir günüm var diyor akşamları da yorgun. Bi kahve içmeye bile gidelim demek yok. Ve ben mutsuzum hayatımın böyle geçecek olması beni delirtiyor. Sonra çevreme baktığımda bu hayatı isteyenler var diyerek kendimi suçluyorum. ‘En azından aldatmıyor,akşam eve geliyor,eve bakıyor’ bunları düşünerek kendimi durdurmaktan da yoruldum. Ben karnım doysun diye evlenmedim ama duygusal boşluğum da dolmuyor. Çocuğumun psikolojisini düşünüyorum boşanırsak ne olur diye ne yapacağımı bilmiyorum artık. Kızımın her gün ağlayan mutsuz bi anneyle büyümesindense boşanmış ailenin çocuğu olması daha mı iyi sizce ?
Canım biraz duygusal boşlukta olabilirsin hemen boşanmaya getirme aklına halledilebilir meseleler gibi geldi bana önceki yazılarınızı okumadım bilmiyorum tabi ben 8 yıllık evliyim inan benim eşim de bizi bir yere getirmez sürekli iş çocukları sever ama biraz ben bakayım sen işini yap yada dinlen demez evlendim evde kaldım desem yeridir ama idare ediyorum hep konuşmayı denesen eşinle böyle böyle içindekileri döksen belki anlayabilir mi seni acaba bilemiyorum😒
 
Bu güzel günlerimi Kayınvalidem sağolsun başından mahvettiği için yaşayamadım. Bi önceki konumu okur musunuz sizde acaba ☺️ Bir de bi hanımefendiye yanıt verdim onu da okur musunuz

Önceki konunuza baktım. Evet çok tatsız olaylar yaşanmış ancak bu demek değil ki yakın bütün gemileri.

En güzel günlerim mahvoldu da demeyin. 2 kişilik bir aileden cocuklu bir aileye geçiş yaptınız. Nasıl ki biz kadınlar bazen kuruyoruz kafamızda erkekler de kuruyor. Dogum hediyesi , hastane parası , cep telefonu derken konunuz dallanıp budaklanmış.

Size göre : eşinizin telefonunda belki sorun yoktu. Ancak bazı modellerde artık bazı finansal uygulamalar desteklenmiyor , tek sebep oyun olmayabilir.

Kim ne dedi , ne oldu yu bir kenara bırakmalısınız öncelikle. Evet söylenenler unutulmaz , doğru. Ancak fark etmeden sizde son söylenecek sözü ilk söylemiş olabilir misiniz ?

Eşinizi seviyorsanız sizin de biraz çaba göstermeniz gerekiyor. O da bocalıyor , ilgi bekliyor , kendini yetersiz hissediyor olabilir.
 
X