- 29 Ekim 2014
- 566
- 458
- 53
Merhaba Kizlar,
Bende evlilik asamasinda olmasamda, arefesinde gibi bi’seyim.. Zor bela, buyuk sabirla, imtihanlarla, zaman zaman uzuntu, zaman zaman mutlulukla sevdigimle bu gunlere gelmis bulunmaktayim. Benim derdim biraz annemle. Annem sevdigimle evlilik kararindan once de bu iliskiye mezhepsel sorunlardan dolayi sicak bakmiyoru, ama sen sevdiysen istiyorsan yapacakta bisey yok deyip istemeyerek kabullendi. Erkek arkadasim daha once evlenip bosandi, cocugu yok, yasida buyuk degil. Ayni yastayiz. Ancak ben bunu simdiye kadar anneme soylememistim. Ne zaman ki artik evlilik teklif etti evlenmeye artik karar verdik o zaman soyledim zor bela. Zaten mevcut durumu zor kabullenen annem, bunu duyunca iyice gerilmeye ve beni germeye basladi. Cok sertlesti, soguklasti. Kaderdir kismettir, iste boyle olaylar artik normaldir desemde, hicbiseyi normal karsilamadi. Madem bu kadar iyi bi adam madem soyle madem boyle neden bosandi, evlenirken tanimadi mi, gozu kapali miydi, bir suru seruven dondurdu. Neyse, aradan bir kac gun gecti erkek arkadasimla tanistirmaya karar verdim. Bulustugumuzda konustugumuzda her sey cok normaldi, ayni gun erkek arkadasimin da annesi ile tanistirdik hep beraber bulustuk falan. Hee dey dedigim gibi yolundaydi. Neyse yine biz artik eve donmeye basladik, yolda basladi, iste memleketten gelmisler burda bi seye sap olamamislar kendilerini yetistirememisler, cocuk kendini ifade edemiyor, kendini savunamiyor, annesi soyle boyle, bir suru bisey soyledi. Soylediklerine inanamadim. O kadar olumsuz ve o kadar farkli yerlerden bakiyor ki. Halbu ki erkek arkadasim cidden saf, temiz, kimse ile ilgili kotu dusunmeyen, beni gercekten sevip sayan sahip cikan ve gosteren birisi, yillardir bu ani bekliyorduk. Yani anneme de senin icin yirtik olmasi lazim yalanci olmasi lazim yuzsuz olmasi piskin olmasi mi lazim dedim. Bu soylediklerinden ziyade cocugun karakterine safligina temizligine odaklanman lazimdi dedim. Neymis gelirken bi kazak bi pantolon giymis daha ozenli olacakmis. Beni kivanc tatlitug falan begenecekti sanirim. Yani daha da burada yazamayacagim o kadar cok sey soyledi ki..
ben simdi ne yapayim.. Ben sevgimden sevgilimden o kadar cok eminim ki, dedigim gibi bu gune gelebilmek icin az ugras vermedik. Ve cok hyecanliydi, sesi icine kacmisti resmen :) erkekler icin kolay degil, kizlar bi sekilde sirinlik yapiyor naz yapiyor nazli nazli konusuyor ama erkekler dik durmak zorunda, oldugu gibiydi.
Bana benzer biseyler yasayan var mi. Nasil yol aldiniz neler yaptiniz neler yapmaliyim gecer mi yoksa ayni sekilde devam eder mi, cidden icim cok sıkkın
Bende evlilik asamasinda olmasamda, arefesinde gibi bi’seyim.. Zor bela, buyuk sabirla, imtihanlarla, zaman zaman uzuntu, zaman zaman mutlulukla sevdigimle bu gunlere gelmis bulunmaktayim. Benim derdim biraz annemle. Annem sevdigimle evlilik kararindan once de bu iliskiye mezhepsel sorunlardan dolayi sicak bakmiyoru, ama sen sevdiysen istiyorsan yapacakta bisey yok deyip istemeyerek kabullendi. Erkek arkadasim daha once evlenip bosandi, cocugu yok, yasida buyuk degil. Ayni yastayiz. Ancak ben bunu simdiye kadar anneme soylememistim. Ne zaman ki artik evlilik teklif etti evlenmeye artik karar verdik o zaman soyledim zor bela. Zaten mevcut durumu zor kabullenen annem, bunu duyunca iyice gerilmeye ve beni germeye basladi. Cok sertlesti, soguklasti. Kaderdir kismettir, iste boyle olaylar artik normaldir desemde, hicbiseyi normal karsilamadi. Madem bu kadar iyi bi adam madem soyle madem boyle neden bosandi, evlenirken tanimadi mi, gozu kapali miydi, bir suru seruven dondurdu. Neyse, aradan bir kac gun gecti erkek arkadasimla tanistirmaya karar verdim. Bulustugumuzda konustugumuzda her sey cok normaldi, ayni gun erkek arkadasimin da annesi ile tanistirdik hep beraber bulustuk falan. Hee dey dedigim gibi yolundaydi. Neyse yine biz artik eve donmeye basladik, yolda basladi, iste memleketten gelmisler burda bi seye sap olamamislar kendilerini yetistirememisler, cocuk kendini ifade edemiyor, kendini savunamiyor, annesi soyle boyle, bir suru bisey soyledi. Soylediklerine inanamadim. O kadar olumsuz ve o kadar farkli yerlerden bakiyor ki. Halbu ki erkek arkadasim cidden saf, temiz, kimse ile ilgili kotu dusunmeyen, beni gercekten sevip sayan sahip cikan ve gosteren birisi, yillardir bu ani bekliyorduk. Yani anneme de senin icin yirtik olmasi lazim yalanci olmasi lazim yuzsuz olmasi piskin olmasi mi lazim dedim. Bu soylediklerinden ziyade cocugun karakterine safligina temizligine odaklanman lazimdi dedim. Neymis gelirken bi kazak bi pantolon giymis daha ozenli olacakmis. Beni kivanc tatlitug falan begenecekti sanirim. Yani daha da burada yazamayacagim o kadar cok sey soyledi ki..
ben simdi ne yapayim.. Ben sevgimden sevgilimden o kadar cok eminim ki, dedigim gibi bu gune gelebilmek icin az ugras vermedik. Ve cok hyecanliydi, sesi icine kacmisti resmen :) erkekler icin kolay degil, kizlar bi sekilde sirinlik yapiyor naz yapiyor nazli nazli konusuyor ama erkekler dik durmak zorunda, oldugu gibiydi.
Bana benzer biseyler yasayan var mi. Nasil yol aldiniz neler yaptiniz neler yapmaliyim gecer mi yoksa ayni sekilde devam eder mi, cidden icim cok sıkkın
