9 ay boyunca neler hayal etmiştim neler düşünmüştüm oysa şimdi kurabileceğim bir hayalim yok umudum yok bana bakan bir çift göze o kadar çok ihtiyacım var ki anlatamam 13.12.11 de doğdu yağmurum 16.12.11 de bana veda etti sadece 3 kere görebildim kızımı yoğun bakımdan çıkamadı meleğim oysa ben hep bekledim iyileşecek ve biz ewimize gideceğiz die bekledim ama olmadı meleğim ewine gelemedi beşiğine yatamadı ona aldığım hiç bir kıyafetini giyemedi küvezdeyken battaniye istediler ona sardılar kucağıma verirlerken 10 dk bile durmadı kucağımda o battaniyesini bi poşete koydum ağzını sıkıca kapattım meleğimin kokusu gitmesin diye...doğum yaptığım hastanede çalışıyoruz eşimle 2 ay sonra işe başlıcam ama yenidoğan yoğun bakımın önünden nasıl geçeceğim bilmiyorum hamile kadın görmek istemiyorum bebek görmek istemiyorum canım yanıyor kimse beni anlamıyor annem şimdiliik bende kalıyor ona doğru bakıp anne ben senin ewladınım bak yanındayım ama benim ewladım yanımda değil diyorum ama içimden diyorum çünkü o bile beni anlamıyor doya doya bile ağlayamıyorum buna izin bile vermiyorlar eşim gözümün önünde eriyor herşeyi içine atıyor korkuyorum ya ona da bişi olursa diye o yüzden güçlü gibi gözükmeye çalışıyorum ama çok yoruldum dayanacak gücüm kalmadı duvarlar üstüme üstüme geliyor daha bir hafta olmuş evladını kaybedeli internette ne işin var diyen olursa uzandığım çekyattan sadece lavaboya gitmk için kalkıyorum o kadar içime atıyorum ki herşeyi belki beni tanımayan birileri vardır die benim gibi evlat acısı çeken beni anlayan biri vardır die düşünüyorum....
-
Yemek yarışmalarımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz ve bu sezonun ilk kategorisi "Kırmızı Et Yemekleri!" Mangaldan tencereye, fırından tabağa en iddialı tariflerinizi bekliyoruz. Lezzet dolu bir rekabet sizi bekliyor, siz de bu nefis maceraya davetlisiniz! Hazırsanız önlüğünüzü kapın, mutfakta buluşalım! Yeni sezon, yeni lezzetler! Kırmızı et severler buraya! -
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
yarın tam bir hafta oluyo meleğimi kaybedeli
- Konu Sahibi hnf10
- Başlangıç Tarihi
canım çok geçmiş olsun.Rabbim bi daha yaşatmasın.bende aynı şeyleri yaşadım.ama benim bebeğim daha küçüktü kaybettiğimde.ne kadar zor dimi insanın en yakınının bile onu anlamaması...anlayamazlar çünkü evlat kaybetmediler.şu dünyadaki en acı şey hakikaten evlat acısıymış...ben 22 eylülde kaybettim melis ahsenimi:))) sana ağlama,kendini hırpalama demiyorum.ağla hemde bağıra bağıra.içine atma yeterki.ben öyle yapamadım kafayı yiyecem zannettim.eşim evden çıksa da ağlasam diye bakıyordum.acısı hiç bir zaman geçmeyecek ama inan bana hafifleyecek.bizden çok daha kötü durumda olanlarını gördüm.kimisi hiç hamile kalamıyor.kimisi 9 kez düşük yapmış.bunları okudukça daha çok şükrediyorum rabbime.enazından hamile kalabiliyoruz.bizim cennette şefaatçilerimiz olacak inşallah onlar.sen,ben şimdi oldukları kadar onlara bakamaz mutlu edemezdik.bide böyle düşün.tabi anne yüreği diyorlarya mantığı,acıyı reddediyo.ama acımızı hafifletecek tek yol yeni bir bebek,meleklerimize kardeş......
canım yanıyor içim acıyor ben her gece sabaha karşı 5 te uyanıyorum eşimin telefonu çalacak ebru 'onur hastaneye kadar gelsene diyecek' içime kızgın yağlar dökülecek işin kötü yanı da arayan kişi arkadaşım yenidoğan yoğun bakımın sorumlusu hastane de eşimle çalıştığımız yer her işe gittiğimde ben biraz daha yıkılacağım...ben düzelmeye çalıştıkça gözümün önünden başka bebekler geçecek...benim bi an önce hamile kalmam gerek ama dr um 1 yıl beklemen gerek sezeryan oldun vücudunun toparlanması gerek dedi peki bu 1 yıl nasıl geçecek sanki 1 asırmış gbi geliyor zaman hiç geçmeyecek ben çocuk sahibi olmayacakmışım gibi geliyor...meleğim de gelişim geriliği vardı o yüzden bi sürü sağlık problemi çıktı birinci bebekte gelişim geriliği varsa ikincisinde 2 kat daha risk oluomuş ya yine aynı şeyleri yaşarsam:...(
canım doktorun bekle dediyse bekle bence.vücudun toparlansın,vitamin depolarını doldursun.allah göstermesin 2. de de bişey olur kendini daha çok suçlarsın bekleseydim diye.zaman hiç geçmeyecekmiş gibi geliyo ama inan bana akıp gidiyo.bende hemen hamile kalmak istiyordum.doktorum 3 ay bekle dedi.günleri saydım adeta.ama şuan biraz daha beklemek istiyorum.şubattan sonra deneyecem.benim bebeğimde anensefali vardı.o yüzden sürekli folik asit kullanıyorum ve 2. gebeliğimde tekraralama riski yüzde 5.bu beni okadar korkutuyorki.yine aynı şeylere nasıl dayanırım bilmiyorum.canlı bebeği doğurup ölmesine izin vermek inan bana kendiliğinden ölmesinden daha acı.kendimi hep katil gibi hissettim.İnşallah Rabbim bizi bi daha evlat acısıyla sınamaz.kucağımı sağlıklı evlatlarla doldurur
canım benim inş sağlıklı bir bebeğe sahip oluruz rabbim inşallah bize bugünleri tekrardan yaşatmaz bende kendimi suçlu hissediyorum onu ben öldürdüm bunda benim suçum var düzgün beslenmedim haplarımı kullanmadım hamileliğim boyunca çok stres yaptım kardeşim kaza geçirdi ameliyat oldu 40 gün kalkmadan yattı benim evimde kaldı onu gördükçe üzüldüm... yoğun bakımdayken birkaç fotografını çekmiştim yağmurumun onlara bakıp bakıp ağlıyorum elimden başka bir şey gelmiyor onun fotoğrafına bakıp beni affet kızım diyorum ondan milyonlarca özür diliyorum bebeğimi kaybetmenin yanında çektiğim vicdan azabı da beni mahvediyor
inşallah canım okadar çok istiyorumki sağlıklı,hayırlı,uzun ömürlü bi bebeğimin olmasını.Rabbim isteyen herkese versin.bende hep aynı şeylerle suçlamıştım kendimi.düzgün beslenmedim,vitaminlerimi düzgün almadım,dikkat etmedim diye.ama biz ne yaparsak yapalım Allah onların ömrünü okadar yazmış.elimizden hiç bişey gelmez.millet hamile kalıyo,bebeği istemiyo,düşürmek için neler yapıyo yine de düşmüyo.herşey alın yazısı....ben kızımın bütün ultrason resimlerini attım.psikoloğum at dedi.ilk başta atmak istemedim.sanki kızımı atıyormuşum,onu istemiyormuşum gibi geldi.ama baktıkça daha çok üzülüyordum
atamam ki canım resimlerini evet bakıp bakıp ağlıyorum belki daha da kötü olmama sebep oluyor ama kıyamam ondan kalan birkaç fotoğraf ve battaniye bebeğimin beyninde iskemi ve ödem vardı hep uyku halindeydi 3 defa yanına aldılar beni sadece bir defa gözünü açtığını gördüm ve şans eseri o sırada fotoğrafını çekiyordum o fotoğrafını büyüttürdüm hep o fotoğrafına bakıyorum...bizler böyle çocuk acısıyla can çekişirken nasıl oluyor da insanlar bebeklerini istemiyorlar sokağa atıyorlar düşürmeye çalışıyorlar...
şu an yazacak hiç ama hiç vaktim yok. ama duyarsız kalamazdım. karşımda bir ben daha var ve onu tek başına bırakamazdım. gözünü seveyim sakin ol hnf. yazabileceğim çok şey var. saçmalayabilirim şu an. çnk o kadar taze ki acın. o tazeliğin neler hissettirdiğini neler söylettiğini bilirim.
öncelikle tamamen sakin ol ve ağla. görüşmek istemediğin tek kişiyle görüşme şu anda.
içinden hep dua et. O seni görüyor ve duyuyor açılan ellerini geri çevirmeyecek. şu an hiç bir cümle sana yyetmeyecek. ettiğin dualarla rahatlayacaksın sadece.
tekrar tekrar yazacağım sana. aklıma ne gelirse geldikçe yazacağım. hemen şunu yollayayaım oku da.
yanındayız hnf yanındayız yanındaaaaaa... seni en iyi anlayacaklar yanında olacaklar.
öncelikle tamamen sakin ol ve ağla. görüşmek istemediğin tek kişiyle görüşme şu anda.
içinden hep dua et. O seni görüyor ve duyuyor açılan ellerini geri çevirmeyecek. şu an hiç bir cümle sana yyetmeyecek. ettiğin dualarla rahatlayacaksın sadece.
tekrar tekrar yazacağım sana. aklıma ne gelirse geldikçe yazacağım. hemen şunu yollayayaım oku da.
yanındayız hnf yanındayız yanındaaaaaa... seni en iyi anlayacaklar yanında olacaklar.
bu yaşadıkların sana imtihan amaçlı verildi.
olayın taze olduğu anda gösterdiğin sabır ve tevekkül büyük mükafatlar kazançlar getirecektir sana.
bebeklerimiz en güzel yerde. bir damla hayat kadar yanımızda olmayacaklar sadece.
ve buluşma günü geldiğinde sonsuza dek beraber olacaksınız kardeşleriyle onunla hepiniz.
olayın taze olduğu anda gösterdiğin sabır ve tevekkül büyük mükafatlar kazançlar getirecektir sana.
bebeklerimiz en güzel yerde. bir damla hayat kadar yanımızda olmayacaklar sadece.
ve buluşma günü geldiğinde sonsuza dek beraber olacaksınız kardeşleriyle onunla hepiniz.
bana vakit ayırdığın için öncelikle çok teşekkür ederim...beni benim gibi insanlar anlayabilir bende o insanları anlyabilirim şükrediyorum dua ediyorum ama bazen neden demekten de kendimi alamıyorum kimi zaman delirmeye başladığımı düşünüyorum kimi zaman hala karnımdaymış tekme atıyormuş meleğim gibi hissediyorum ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemiyorum bazen ölmeyi düşünüyorum ama eşim 13 yaşında annesini kaybetmiş şimdi evladını kaybetti bir de beni kaybederse ne yapar onun için yaşamaya çalışıyorum yaşayabileceğim kadar yemek yiyorum yaşayabileceğim kadar su içiyorum..elimden başka hiç bir şey gelmiyor
başın sağ olsun söylecek hiç birşey bulamıyorum. Allahım size güç sabır versin bunun tesellisi olamaz biliyorum. Meleklerin mekanı cenettir orda kavuşmanızı ve sizin iyi olmanızı dileyebiliyorum sadece. Ailene ve sana sabır dilerim.
çok saol teşekkür ederim meleğime kavuşmayı o kadar çok istiyorum ki anlatamam umarım bende sizin gibi bir gün mutlu anne diyebilirm kendime...
Canım benim kendimi suçlu hisettirdin bana. Bence sende mutlu bir anne olmalısın bunu zamanla sağlayabilirsin, herşey henüz çok taze. Senin yerine koymaya çalışıyorum kendimi, yaşadıklarını anlamam, bilmem imkansız ama tahmin edebiliyorum... ve insan olarak inana bende okuduklarımdan sonra çok derin üzüntü hisediyorum. İnanmanı isterim ki şuan bende seninle ağlıyorum. Yanlış bir şey söylemekten çok korktuğum için kısacık yazıp geçtim. Sakın etrafındakilere aldanıp ta içine atma ve eşine güçlü görünmeye çalışma bunlar senin duygularını ötelemekten ibaret sadece, nerde olursan ol ağlicaksan ağla hatta çığlık at iyi olmanın yolu önce içindekilerden kurtulmak. şuanda yeniden hamile kalmayı istemen çok normal ama önce zihnen sağlıklı olmayı hedeflemelisin beden zaten kendini toparlar. Lütfen içine atma hiç bir duyguyu...
Son düzenleme:
amin...rabbim sabır versin ben başka birşey istemiyorum...biliyor musunuz bende eşimde sağlıkçı eşim günde kaç kişinin hayatını kurtarıyor kaç kişiyi ölümden döndürüyor ama kendimize bi faydamız olmadı boşuna dememişler terzi kendi söküğünü dikemezmiş elimiz kolumuz bağlı hiç bir şey yapamadık yavrumuza bana söylemediler bile iyileşecek sandım arkadaşlarım kandırdı beni düzelir dediler eşim herşeyi biliyormuş umudu yokmuş sadece beni üzmemek için söylememiş bana kurduğu cümle orası yoğun bakım bizim ordan da bilmen lazım her ihtimale karşı kendimizi hazırlamalıyız anlayamadım bu cümleden ya da anlamak istemedim hep umut ettim dua ettim düzelecek evimize gideceğiz diye narkozun etkisi geçince kalktım ayağa yoğun bakımın önüne kadar gittim ama giremedim içeri kapının ordan geri döndüm yan odadan bebek sesleri duydum keşke kızımda yanımda olsaydı dedim....dedimmm...dedimmmm...ama olmadı:...(
yooooo sakın benim yüzümden suçlu hissetme rabbim mutluluğuna mutluluk katsın kimsenin mutluluğunda gözüm yok ağlama üzülme çocuğuna sarıl sadece ben sarılamıyorum sen sarıl ben öpemiyorum sen öp ona hiç bağırma onu hep sev:....((
Okurken ağladım. Göz yaşlarım sel oldu. hala gözlerim doluyor. Erkekler ne yazık ki pek anlamıyor ya da işlerine öyle geliyor. yazdıklarını paylaşmak istedim. Duymak bile istemedi. Tüp bebek planlıyorum. En korktuğum şeylerden biri düşük yapmak ya da yavrumu kaybetmek. sahip değilim daha bile ama düşüncesi bile içimi mahvediyor. hele ki bunu yaşamak... Yine de güçlü olup bir an önce kendini toplamalısın. 99 depreminde teyzem,teyzemin kızını ve eşini yitirdik. cenazeleri enkaz altından biz çıkardık. her şeyde biz vardık. üzerine evde çok konuşup çok ağladık. Acı yaşanmalı ki atlatılsın diye düşündüm hep. Annem depresyon geçirdi. Bizim de pisikolojimiz bozuldu. Hala bile zaman zaman düşünüp ağlarım. Annemden 8 yaş büyük teyzem ve 6 yaş büyük teyzem enkaza gelmediler bile. her şey bittikten sonra misafir gibi cenazedeydiler. hele büyük olan kendini resmen korudu. belki bencilce davrandı ama onun pisikolojisi hepmize göre çok daha iyi. Mutlaka üzülmüştür ama aynı sıkıntıları yaşamadı. demek istediğim bir an önce kendini topla. Dışarı çık. ve bunu bilmeyen insanlarla birlikte ol. Onlarla zaman geçirmek için kendini zorla. seni konuşturmayıp başka şeylerden bahsedenlere kızabilirsin ama şimdi onlara hak veriyorum. Kendini kapamak yas tutmak acıya acı katıp seni depresyona sürükler. Olan olmuş hayata tutun yeniden. Bir kaç ay sonrada tekrar dene ve hamile kal. bebeğin doğumunda 1 seneyi geçmiş olur zaten. Hiç bir şey yokmuş gibi davrananlara kızma doğrusu bu. Evden çık ve hayata tutun
sevgiler
sevgiler
elbette ki erkekler bizim kadar duygusal değiller...ama hakkını yemeyeyim kocam bir hafta da 3-4 kilo verdi benden gizli gizli ağladı saklamaya çalışsa da şişen gözlerinden anladım bunu ben bebeğimle anne-kız olmayacaktım iki arkadaş olacaktık o benim herşeyim olacaktı bu şehirde kimsem yok kime arkadaş dediysem bi şekilde kuyumu kazmaya çalıştı kimseye güvenim kalmadı çevremde güvenebileceğim kimsem de olmadı zaten kızımla gezip tozacaktık kızımla dertleşecektik bu yalnız dünyamda o olacaktı benim gün ışığım ama olmadı ben yine yalnız kaldım kimsesiz kaldım
( şuan bi bebeğim olsun çok istiyorum ama 1 yıl çocuk yapmamız yasak ve 2. çocuğumu da kaybetme riskim çok yüksek:...(
