Yaş 30…

Cankiriklarim

Cankiriklarim

İki prens annesi 👑
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
23 Ocak 2017
4.217
5.568
32
30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor :KK43:
 
Rabbimden hep hayırlısını dileyin insanların içsel yaşantısında ne yaşadıklarını bilemezsiniz. Belki de başkaları da sizin hayatınıza imreniyordur. Yetinmeyi bilip mutlu olursanız üzülmezsiniz kariyerinizde ilerlemek istiyorsanızda umarım güzel yerlere hayırlıysa gelirsiniz 🥰
 
İşin sırrı kendimizi başkaları ile kıyaslamamakta galiba,en güzel yaşam kendi yaşadığımız başkalarının ne yaşadığına bakarken kendi yaşadığımızı kaçırmamak lazım,gayet de güzel iki evladınız ve işiniz var güzel bir yerdesiniz bence daha iyisi oluyorsada mücadeleden vazgeçmeyin
 
Cankiriklarim .!.:
30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Neye üzüldünüz tam olarak diğer arkadaşlarınızla aranızda ki statü farkına mı? Yapmayın lütfen işinizi seviyorsanız kıyaslama yaparak mutsuz etmeyin kendinizi. Önce valla '' kuzenim mi la bu? '' :KK70: Sonra atandım deyince anladım. Çünkü oda hödük eşi yüzünden 5 yıllık üniversiteyi 3 yılda zorlayarak bitirdi üniversite hayatını bile yaşayamadı. Üstüne evlilik baskısı ve çocuk diye tutturmasından dolayı ( çalışmasını da istemiyordu ) kızın hayatını elinden aldı. Ha tek suçlu eşi mi? Hayır. Sonuçta kimse zorla evlendirmiyor bazen karar alırken mantığını ön planda tutmak gerek. O yüzden siz yine atanmışsınız kendi ayaklarınızın üzerinde duruyorsunuz bu çok güzel bir şey bence :)
 
Aynısını bizim bölümden de bir kız yaptı, benim 6 senede zor bitirdiğim okulu 3.5 senede dereceyle bitirdi, hemen akabinde üniversitede araştırma görevlisi olarak başladı; biz şey diyorduk bu Amerika'ya gider bir iki seneye.
Sonra bir askerle evlenmiş, formasyon alıp öğretmen olmuş, iki çocuk yapıp o işi de bırakmış.
Ulan madem böyle bir hayat yaşayacaktın, çanı neden yükselttin demezler mi?
Bazı kadınlar içgüdülerine yeniliyor, ailesinden ne gördüyse onu devam ettiriyor.
Ama emeklerine yazık, boşa bir hayat gibi geliyor bana tabi siz mutluysaniz bana b*k yemek düşer.
 
Basarilarinizin onunde kendiniz durmussunuz evet ama olan olmus . suan yaptigignz kiyaslama ve bu hayat boyu bitmez . İstedgnz ise girseniz daha farkli kiyaslamaya girersiniz bu döngü devam eder. Kiyas yapmayin ancak hedefinizi yoamadgnza uzuluyorsanz devam etmek yine sizin elinizde
 
Cankiriklarim .!.:
30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor :KK43:
Genişletmek için tıkla...

Merhaba kendinizi üzmeyin herkesin yaşam serüveni farklı. ben 30 yaşında öleceğimi düşünürdüm çocukken şükür ölmedim. :)
Doktoraya başlarken 30 yaşında biter diyordum 32 de hala bitmedi :KK66:
İki çocuğunuz olmuş ve öncelikleriniz değişmiştir. eş ile ilişkinize ve kariyer basamaklarına odaklanmak için doğru zamanı belirleyehilirsiniz. Sürekli başkalarına bakarak kendimizi kıyaslamak ne kadar doğru? O arkadaşlarınız da sizin yaptığınız bazı şeyleri yapamamış olabilir aile kurmak vs gibi
 
Yanlış anlaşılma olmuş sanırım. Ben o kişileri kıskanmıyorum. Sadece kendime ket vurdugumu düsünüyorum. En son alese gireyim yüksek lisans yapayım diye sınava basvurdum. Ama o hafta eşimin vizeleri vardı. Bana sen cocuklarla kal ben vizeler icin gitmeliyim diyip gitti. Kendisi baska sehirde hukuk okuyor(devam zorunlulugu yok sınavlara gidiyor). Bu arada 3. Üniversitesi olacak oysa benim bir ales sınavına girecek zamanım yok… tüm bunlar yoruyor işte. Hele eşin de buna değmez gibi geliyorsa çoğu zaman…
 
Gokcesag .!.:
Aynısını bizim bölümden de bir kız yaptı, benim 6 senede zor bitirdiğim okulu 3.5 senede dereceyle bitirdi, hemen akabinde üniversitede araştırma görevlisi olarak başladı; biz şey diyorduk bu Amerika'ya gider bir iki seneye.
Sonra bir askerle evlenmiş, formasyon alıp öğretmen olmuş, iki çocuk yapıp o işi de bırakmış.
Ulan madem böyle bir hayat yaşayacaktın, çanı neden yükselttin demezler mi?
Bazı kadınlar içgüdülerine yeniliyor, ailesinden ne gördüyse onu devam ettiriyor.
Ama emeklerine yazık, boşa bir hayat gibi geliyor bana tabi siz mutluysaniz bana b*k yemek düşer.
Genişletmek için tıkla...
Çok tanıdık geldi hikaye:) kesinlikle aileden görülenler cok önemli… zamanla anlıyor insan…
 
Cankiriklarim .!.:
Yanlış anlaşılma olmuş sanırım. Ben o kişileri kıskanmıyorum. Sadece kendime ket vurdugumu düsünüyorum. En son alese gireyim yüksek lisans yapayım diye sınava basvurdum. Ama o hafta eşimin vizeleri vardı. Bana sen cocuklarla kal ben vizeler icin gitmeliyim diyip gitti. Kendisi baska sehirde hukuk okuyor(devam zorunlulugu yok sınavlara gidiyor). Bu arada 3. Üniversitesi olacak oysa benim bir ales sınavına girecek zamanım yok… tüm bunlar yoruyor işte. Hele eşin de buna değmez gibi geliyorsa çoğu zaman…
Genişletmek için tıkla...

Daha çooook gençsiniz bu yaşta neler neler yapılır yani. Hele ki alt yapı da sağlamsa ki zeki ve azimli bir insanmışsınız.
Biraz bencil olmaya hakkınız var bence. Hala kariyeriniz için bir şeyler yapabilirsiniz, ALES de güzel bir adım. Tabii istiyorsanız
 
Cankiriklarim .!.:
30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor :KK43:
Genişletmek için tıkla...
30 umda adaletten mezun oldum ,DGS ile hukuka girmek için uğraşıyorum bu benim 20 yaşındaki hayalimdi,yine 30 umda gazetecilik bölümü de okuyorum bu da 18 yaşındaki hayalimdi:) hayat İŞTE bazen bazı şeyler geç kısmet oluyor o yaşlarda mantıklı düşünemiyoruz başka şeylerin derdine düşüyoruz :) zamanı boşa harcamış hissediyorum ben de keşke daha önce avukat olsaydım boş şeylerle uğraşana kadar şimdi zengin olurdım bürom olurdu filan diyorum ama değiştiremem :) 40 yaşında da aynı sitemi etmemek için şimdiki zamanı değerlendiriyorum:) hayat avukat olmayı nasip etmedi ama her durumda her yanlışımda dahi arkamda durup bana aşkla bakan bir eş nasip etti :) kıyaslamayın kimseyle o yüzden :) kimlerin neyi kazanıp neyi kaybettiğini bilemeyiz
 
Cankiriklarim .!.:
Yanlış anlaşılma olmuş sanırım. Ben o kişileri kıskanmıyorum. Sadece kendime ket vurdugumu düsünüyorum. En son alese gireyim yüksek lisans yapayım diye sınava basvurdum. Ama o hafta eşimin vizeleri vardı. Bana sen cocuklarla kal ben vizeler icin gitmeliyim diyip gitti. Kendisi baska sehirde hukuk okuyor(devam zorunlulugu yok sınavlara gidiyor). Bu arada 3. Üniversitesi olacak oysa benim bir ales sınavına girecek zamanım yok… tüm bunlar yoruyor işte. Hele eşin de buna değmez gibi geliyorsa çoğu zaman…
Genişletmek için tıkla...
Sen izin verdigin icin kalkip gidiyor, ben olsam kiyameti koparir o alese sinavina girerdim.
 
Gokcesag .!.:
Aynısını bizim bölümden de bir kız yaptı, benim 6 senede zor bitirdiğim okulu 3.5 senede dereceyle bitirdi, hemen akabinde üniversitede araştırma görevlisi olarak başladı; biz şey diyorduk bu Amerika'ya gider bir iki seneye.
Sonra bir askerle evlenmiş, formasyon alıp öğretmen olmuş, iki çocuk yapıp o işi de bırakmış.
Ulan madem böyle bir hayat yaşayacaktın, çanı neden yükselttin demezler mi?
Bazı kadınlar içgüdülerine yeniliyor, ailesinden ne gördüyse onu devam ettiriyor.
Ama emeklerine yazık, boşa bir hayat gibi geliyor bana tabi siz mutluysaniz bana b*k yemek düşer.
Genişletmek için tıkla...
😂😂Allah iyiliğini versin
 
Cankiriklarim .!.:
30. Yaşımda nerede olmak istediğimle ilgili hep hayaller kurardım ve şuan bu hayallere çok uzak hissediyorum. Şükürler olsun tek bir şey hayalimden öte güzel, o da 2 evladım. Ama kariyer anlamında, eş ilişkisi anlamında tam bir hayal kırıklığı içindeyim. Biraz daha açıklarsam; çok iyi bir liseden ve akabinde yine çok iyi bir üniversiteden mezun oldum. Okuduğum bölümü 4 senede bitirmekte zorlanırken diğer arkadaşlarım, ben 3 senede dereceyle bitirdim. Herkes ağzı açık bölümümde yeteneklerime imrenirken ben 22 yaşımda koştur koştur kpssye girip türkiye geneli derece yapıp atandım. Atandığım sene de eşimle evlendim. Atanma düşüncem ya da memurluk isteğim yoktu sadece eşimin annesi atanmadan evlenemezsiniz diyince hırs yapmıştım. Şimdi bakıyorum bölümü zar zor bitirenler çok iyi konumlarda. Ya üst düzey yöneticiler beyaz yakanın zirvesi, ya da yurt dışında. Ben kendimi harcamış gibi hissediyorum… Bu his beni cok üzüyor :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Aman boşver.ben de atanınca dünyalar benim olmuştu ama şimdi hiçbir his yok içimde gidip geliyoruz işte.siz de öyle olacaktınız.dünyanın en iyi konumunda da olsan, en iyi ilişkisini de yaşasan kısa bir süre sonra eski ruh haline dönüyorsun.neye sahip olduğunun pek de bir önemi yok bence hayatta.iki gün sonra ne mutluluğu kalacaktı sanki.şimdi de herkesin hayali yurt dışı ama oradakiler de mutlu değil.bu sefer de adapte olamadık, yalnız kaldık, arabama tek binince bir anlamı olmuyor ki falan diye.pahalı birşey alıyorsun mutlu oluyor musun hayır.sadece mutlu olmalıyım diye düşünmeye çalışıyorsun ama olmuyor. velhasılkelem bence biz bu dünyaya mutlu olmaya gelmedik.insan doğasına aykırı bence.işte evliliyim, çocuğum var, işim var diye kendimizi avutmanın derdindeyiz ama o işler öyle olmuyor 😄
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
Eski nişanlımla evlenirsek düzelir mi her şey
10 11 12
Yorumlar
221
Görüntüleme
14K
matmazelvera
matmazelvera
uranus35
Çocuk konusunda pişman olur muyum?
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
5K
Zeybltaslan
Zeybltaslan
B
Bundan sonra ne yapmalıyım?
4 5 6
Yorumlar
101
Görüntüleme
17K
Tayinnnnn
T
O
Fikirlerinize ihtiyacım var
2 3 4
Yorumlar
66
Görüntüleme
4K
oliida
O
E
30 yaş çok mu geç sanırım motivasyona ihtiyacım var
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
3K
Cui Bono
Cui Bono
X