Yaş 37, ailemle yaşıyorum ve kendime ait hiçbir şeyim yok

Başlığı görünce aklıma abim geldi ondan girdim. Tüm gün yatıyor, uyuyor, kendi kafasına göre takılmaca. Alakası yokmuş başlıkla. Neyse ablacım bunlar nasıl sözler az daha sık dişini virüs inşallah bitecek yakında o zaman evine dönersin. Ailenle, özellikle annenle biraz daha vakit geçirmeye bak. Şimdiden iyi eğlenceler dilerim. Hoşça kallll
 
Yani boşanmış olabilir ama çocuk olursa çok sıkıntı çekerim ben. Çünkü eski eşle görüşmesini kesinlikle istemem. Çok kıskanç biriyim ben.

O olmaz bu olmaz
Öyle istemem böyle istemem
Sizin gibi bir arkadaşım var geçen hafta 51. Yaşını kutladı, halen ailesi ile yaşıyor. O kimseyi beğenmemiş, kardeşleri evlenmiş gitmiş herkes düzenini kurmuş şimdi bu saatten sonra ah ben ne yaptım diyor. 36 yaşımda boşanmış iki çocuklu bir adamla evlendim, dünyaya bin kere gelsem yine eşimi seçerdim. Bu ön yargılar sadece hayatınızı zorlaştırır yapmayın yazıktır
 
Başlığı görünce aklıma abim geldi ondan girdim. Tüm gün yatıyor, uyuyor, kendi kafasına göre takılmaca. Alakası yokmuş başlıkla. Neyse ablacım bunlar nasıl sözler az daha sık dişini virüs inşallah bitecek yakında o zaman evine dönersin. Ailenle, özellikle annenle biraz daha vakit geçirmeye bak. Şimdiden iyi eğlenceler dilerim. Hoşça kallll
Evime dönme olayı yok. Ben virüsden önce zaten ailemin yanına gelmiştim.
 
Şu karantina beni mahvetti kızlar. Yaşım 37. 15 yıl yalnız başıma İstanbul’da yaşadıktan sonra tekrar memlekete döndüm ve ailemle yaşamaya başladım. Bu duruma alışmakta zorlanıyorum. Annem bana çok düşkün. Yalnız hiçbir yere gidemiyorum. O da benimle gelmek istiyor. Bana güvenmediğinden veya beni yalnız göndermek istemediğinden değil, kendine yoldaş olarak beni görüyor. Ben de ona kıyamıyorum ama hiç yalnız kalamıyorum. Evimi ayırsam annem çok üzülür biliyorum. Odamda mesela oje sürücem paldır küldür giriyor. Giyinirken pat dalıyor. Hiç özelim kalmadı anlayacağınız. Evlenemedim de. Yaşım da geçti. Bu yaştan sonra kimse bakmıyor bana. Arkadaşlar aracı oldu, biriyle görüştüm. Beyfendi daha genç istiyormuş. Onun yaşı 41. Artık evliliğe de umudum kalmadı. Bilmiyorum benim yaşımda mutlu evlilik yapanlarınız oldu mu? Bana bir umut verin ne olur. Karantinadan dolayı da evdeyiz. İyice sıkıntı bastı. Dışarı da çıkamıyorum. Psikolojim iyice bozulmaya başladı. Kızlar akıl verin ne olur. Sevgiler.
yalnız ben 41 yaşındaki adama takıldım, kendisi sanki çok mu genç de daha genç birini istiyormuş? bu erkeklere sinir oluyorum ya sinir!
 
Yani boşanmış olabilir ama çocuk olursa çok sıkıntı çekerim ben. Çünkü eski eşle görüşmesini kesinlikle istemem. Çok kıskanç biriyim ben.
Ben olsam ben de istemem . Benim dediğim kadin da boşanmış ama çocuksuz bir adamla evlendi. O ağır bir şey zaten hem çocuk hem eski es
 
Kardeşim başka şehirde yaşıyor. Benden başka kimseleri yok. Babam biz sana kaldık diyor. Hayatım sanırım bu. Aileme bakmak, onlara sahip çıkmak benim kaderim gibi hissediyorum. Sonra Allah korusun onlara bişi olsa bana ne olacak yalnız başıma diyorum.
Aynennn canım. Anne baban çok yaşlanmadan evlilik planı yap. 37 de bişey yok da. Ailenin beklentisi evlenmemen yönünde. Benim bir yakınımın annesi 2 yıl görüşmedi 42 yaşında evlendi diye. O kendini onunla yaşamaya alıştırmış çünkü. Benden sonra naparsa yapsın diyebiliyorlar yaş geçince. Bencillik tavan oluyor.
 
Ne güzel. Benim etrafımda yaşıtlarım 2. Çocukları bile okula gidiyor. Bana da herkes acınası bakıyor. Sanki bir kusurum varmış gibi, hastalığım varmış gibi.


Ben 23 yaşındayım evde kalmış muamelesi yapıyorlar. Umrumda değil. Hayat benim hayatım istediğim gibi yaşarım. bence hiçbir şey için geç değil ölmediğimiz sürece. Hayatın tadını çıkartın :)
 
Eltim 38 yaşındayken kendisinden 8 yaş küçük olan kaynımla ikinci evliliğini yaptı. Yani kısmetinizin nereden geleceği belli olmaz.
Ay çok güzel. Ya ne bileyim ben kendimden genç olsun da demiyorum. Ama denk olan birisiyle evlenmek isterim.
 
Ben yazdıklarınıza bakarak birey olamamis aile bağımlısı biri gördüm.
37 yaşında yetiskin bir kadınsınız. Belirtmeseniz hiç ayri evde yasadiginizi ve çalıştığınızı düşünmezdim. Kendinizi ailenize adamayi siz seciyorsunuz. Kardesiniz neden evli, neden o da aman annem babam ileride ne olur diye düşünüp evde yanlarinda kalmadi? Çünkü hayat devam ediyor, herkes kendi düzenini bir sekilde kurmak ister.
Öncelikle yetiskin bir birey olarak hayatiniza bakmanız gerek, korona sonrasi is arayın o kadar tecrübeniz var madem, illa ki bir is bulursunuz.
Bir de karsiniza cikan erkekleri de kategorize etmeyin bu evlenmiş olmaz, bu beni beğenmez vs. Elbette ilk kez evlenecek biri kendisi gibi biriyle evlenmek ister, hak veriyorum. Ama hayatın kime ne getirecegi belli değil ki, kaliplarla yaşanmıyor. Çocuklu biriyle belki yapamazsiniz eski esle bag olsun istememenizi anlarim ama cok detaylara takildiginiz izlenimine kapıldım.
Ben de 34 yaşındayım, ailemden uzakta yalniz yaşıyorum. Elbette ben de mutlu bir yuva kurmak isterim, anne olmak isterim ama bu kadar umutsuz degilim. Ha diyelim ki nasibimde evlilik yok, eee ben ne yapabilirim ki? Hayata küsüp aman ben evlenemedim anne olamadim diye karalar mi bağlamak lazim?
Annenizin yalnızlık duygusunu siz dolduramazsiniz, babaniz onun eşi/hayat yoldaşı. Yani siz evlenseniz de o yalnız olmayacak, hasta olsalar illa ki yanlarinda olursunuz. Onlara bir sey olur diye kendinizden neden vazgeciyorsunuz ki?
Annenizle konuşun, odama izinsiz girmezsen sevinirim.annecigim deyin, rahatsiz olduğunuz kısımları konusarak halledebilirsiniz diye düşünüyorum.
 
Ben yazdıklarınıza bakarak birey olamamis aile bağımlısı biri gördüm.
37 yaşında yetiskin bir kadınsınız. Belirtmeseniz hiç ayri evde yasadiginizi ve çalıştığınızı düşünmezdim. Kendinizi ailenize adamayi siz seciyorsunuz. Kardesiniz neden evli, neden o da aman annem babam ileride ne olur diye düşünüp evde yanlarinda kalmadi? Çünkü hayat devam ediyor, herkes kendi düzenini bir sekilde kurmak ister.
Öncelikle yetiskin bir birey olarak hayatiniza bakmanız gerek, korona sonrasi is arayın o kadar tecrübeniz var madem, illa ki bir is bulursunuz.
Bir de karsiniza cikan erkekleri de kategorize etmeyin bu evlenmiş olmaz, bu beni beğenmez vs. Elbette ilk kez evlenecek biri kendisi gibi biriyle evlenmek ister, hak veriyorum. Ama hayatın kime ne getirecegi belli değil ki, kaliplarla yaşanmıyor. Çocuklu biriyle belki yapamazsiniz eski esle bag olsun istememenizi anlarim ama cok detaylara takildiginiz izlenimine kapıldım.
Ben de 34 yaşındayım, ailemden uzakta yalniz yaşıyorum. Elbette ben de mutlu bir yuva kurmak isterim, anne olmak isterim ama bu kadar umutsuz degilim. Ha diyelim ki nasibimde evlilik yok, eee ben ne yapabilirim ki? Hayata küsüp aman ben evlenemedim anne olamadim diye karalar mi bağlamak lazim?
Annenizin yalnızlık duygusunu siz dolduramazsiniz, babaniz onun eşi/hayat yoldaşı. Yani siz evlenseniz de o yalnız olmayacak, hasta olsalar illa ki yanlarinda olursunuz. Onlara bir sey olur diye kendinizden neden vazgeciyorsunuz ki?
Annenizle konuşun, odama izinsiz girmezsen sevinirim.annecigim deyin, rahatsiz olduğunuz kısımları konusarak halledebilirsiniz diye düşünüyorum.
Aslında anneme söylüyorum. Odama öyle girme diye. Aman ne olacak kızım diyor. Evlenmek istiyorum. Aslında evlenip gitsem herşey güzellikle olacak ama. Ne bileyim bu konuda bayağı umutsuzum. Etrafımda kimse yok. Yani bekar olarak. Arkadaş çevrem var ama hepsi düzenini kurmuş. Hatta bazen insanlar nasıl buluyor böyle eşleri, nereden çıkıyorlar diye düşünüyorum. Çünkü sanki herkes evli, ben olayı kaçırmışım gibi geliyor.
 
Aslında anneme söylüyorum. Odama öyle girme diye. Aman ne olacak kızım diyor. Evlenmek istiyorum. Aslında evlenip gitsem herşey güzellikle olacak ama. Ne bileyim bu konuda bayağı umutsuzum. Etrafımda kimse yok. Yani bekar olarak. Arkadaş çevrem var ama hepsi düzenini kurmuş. Hatta bazen insanlar nasıl buluyor böyle eşleri, nereden çıkıyorlar diye düşünüyorum. Çünkü sanki herkes evli, ben olayı kaçırmışım gibi geliyor.
Benim de kısıtlı bir cevrem var küçük bir yerde oldugum için. Insan sosyallik arıyor haklisiniz ama bence olaya evlilik olarak degil de arkadas edinmek olarak baksaniz daha iyi olur. Hobileriniz varsa onlara yönelin, korona sonrasi sosyal.ortamlara da girin derim, arkadasin arkadasi falan bile vesile olabilir. Odak noktaniz kendiniz olsun. Siz kendinizle mutlu olmayı ogrendikce, hayatınıza da sizinle aynı frekansta insanlar girer.
Annenize de nolcak dediğinde ben rahatsızım diyerek sınır koyabilirsiniz. Benim.ailem de o konuda aman nolcak der ama ben daha lisedeyken onlara odama kapiyi calmadan girmemeleri gerektiğini aşıladim, alıştılar zamanla. Siz sınır koymazsaniz insanlar izinsiz ihlal etme hakkini kendilerinde bulur.
 
Annenizi üzmeyin. Onlar artık misafirler... Dediğimi anlıyorsunuzdur. Tavsiyem birkaç tane uygun fiyatlı tatil planı yapın. Kamping olabilir butik otel ya da pansiyon olabilir özellikle Güney bölgeleri tavsiye ederim. Bunlardan birine annenizi de götürün gönlü olsun. Diğerlerine yalnız gidin. Hem sosyalleşir hem de belki nasibinizi bulursunuz. Sizin için dua edeceğim
 
Sorun ailenizle yasamanizda degil, sorun annenizon size bagimliligi. Siz yokken etrafinda kim vardi? Kimsesi yok mu? Esi dostu, arkadaslari, komsusu? Bmher gittiginjz yere onu da goturerek alistirmissiniz. Simdi teklifsiz o da geliyordur. Oysa insanin nefes almasi gerekir. Arkadasiniz yok mu? Arkadasinizla bulustugunuzda annenizde mi geliyor? Bunlar normal davranislar degil.
Universiteye kayit olurken annem de benimle gelmisti hic istememe ragmen. Benim soyleyemedigimi benimle birlikte kayit yaptiranlar soylemisti. Teyze kizinka sende mi ayni bolumu kazandin da kayit yaptirmaya gekdin dediler? Cok utanmistim. Ama annem gata yaptigini o zaman anladi. Insanin kendine ozel alani olmali. Yavas yavas hayir demeyi ogrenmelisiniz.
Evlilik meselesine gelince 37 yaş gec degil. Bir arkadasim daha gecen sene evlendi. 40 li yaslarda o da.
Hayir demeyi ogrenmediginiz surece sirf o evden kurtulmak icin olmadik kisiyle de evlilik yapabilirsiniz. Kurtulusu evlilikte gormek yerine anne ile ilgili bu sorunu cozmelisiniz.
 
Back
X