• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yaşadığım çocukluk ve bunun yeni başlayan evliliğime etkisi...

Bunu her onume gelen konu icin soylemem ama, biraz psikolojik destege ihtiyaciniz var bence. Cocukluk travmalariniz olmus, atlatamamissiniz ki cok normal. Zaten farkindasiniz durumun, biraz destekle cok rahatlarsiniz inanin.
 
Geçen gözleri doldu dedi ki sana yardımcı oluyorum balkonu yıkıyorum yemeğe yardım ediyorum bulaşığa ediyorum ama işteki yorgunluğunu eve yansıtma biraz iş yapsan öfleyip püflüyorsun bunu gülerek mi söyledi ben burayı tartışma olarak anladım. neyse bence siz yorum istemiyorsunuz. kendiniz bilirsiniz


Gözleri doldu yazmışım.Yani benim bildiğim tartışma sinirli şekilde olur ya da fikir alış verişi şeklinde olur.Ama kendisinin gözlerinin dolduğunu yani üzüldüğünü neden böylesin diye bana dile getirdiğini anlatmışım.
 
Terapi al ,sosyal hayatın dibine vur (illa eşinle degil) ,5 dakikanı bile boş bırakma ,yorgunluktan adama saracak halin kalmasın :)) sabır taşı değil ,birgün o da patlar .yeni başlayan evliliğin sorunlarla devam etmesini yada bosanmayi istemezsin herhalde ..bunun için azıcık frene bas ..
 
Terapi al ,sosyal hayatın dibine vur (illa eşinle degil) ,5 dakikanı bile boş bırakma ,yorgunluktan adama saracak halin kalmasın :)) sabır taşı değil ,birgün o da patlar .yeni başlayan evliliğin sorunlarla devam etmesini yada bosanmayi istemezsin herhalde ..bunun için azıcık frene bas ..


Zaten yorgunluktan sinir basıyor.Adama saracak boş vaktim zaten yok hareketleri batıyor.Bir erkekle yaşamak değişik geldi.Ev sorumluluğunu almak kendimle uğraşırken onun eklenmesi.Ya ben derdimi anlatamadım ya sizler farklı açılardan bakıyorsunuz.Ben zaten çalışıyorum sosyal hayatım aktif evde oturmaktan eşime sarmıyorum yani.Neyine sarcam ben zaten rahatlık istiyorum
 
Zaten yorgunluktan sinir basıyor.Adama saracak boş vaktim zaten yok hareketleri batıyor.Bir erkekle yaşamak değişik geldi.Ev sorumluluğunu almak kendimle uğraşırken onun eklenmesi.Ya ben derdimi anlatamadım ya sizler farklı açılardan bakıyorsunuz.Ben zaten çalışıyorum sosyal hayatım aktif evde oturmaktan eşime sarmıyorum yani.Neyine sarcam ben zaten rahatlık istiyorum
O zaman çalışma :) ne diyelim :)
 
Bunu her onume gelen konu icin soylemem ama, biraz psikolojik destege ihtiyaciniz var bence. Cocukluk travmalariniz olmus, atlatamamissiniz ki cok normal. Zaten farkindasiniz durumun, biraz destekle cok rahatlarsiniz inanin.


Her önüne gelene söylemediğinize emin misiniz?Evet haklısın kötü çocukluk geçirdim evlilik korkutuyor olumsuz bakıyorum.Ama etrafımdaki evlenip adapte olamayan hemen alışamayan dolayısıyla agresif olan insanlar bayanlar çok.Hani ekstrem bir şey söylerim dersin ki psikologa git bak bunu herkese önermem.Ama olağan bir sorun herkesin geçirebileceği bir dönem farkındaysan.Yani yeni bir hayata başladım.Eğer evliysen tecrübelerinden yol gösterebilirsin.Niye herkes psikologa taktı 1 haftadır evliyim diyorum 1 haftada psikologa git diye öneri mi olur.O kadar paylaşımlar okudum ki aldatılan bilmem eşi kötü davranan kendini hiç gibi hisseden bir sürü kimse psikolog diye bir şey dememiş onlara
 
Ne duymak istiyorsunuz söyleyin onu yazılımda rahatlayın :rolleyes:



Ben tecrübe duymak istiyorum bu dönemi geçiren insanlar olmuştur mutlaka.Yeni bir hayat sonuçta..herkes mi evlilik meraklısıydı da hemen alıştı yani.Cevaplar evet tatmin etmedi çünkü bana 10 tane farklı soru sor hepsine bu cevapların aynısını verebilirim.Psikologa git,sosyal aktivite yap,hobilerin olsun,vazgeç bu tavırlarından...
 
Zaten yorgunluktan sinir basıyor.Adama saracak boş vaktim zaten yok hareketleri batıyor.Bir erkekle yaşamak değişik geldi.Ev sorumluluğunu almak kendimle uğraşırken onun eklenmesi.Ya ben derdimi anlatamadım ya sizler farklı açılardan bakıyorsunuz.Ben zaten çalışıyorum sosyal hayatım aktif evde oturmaktan eşime sarmıyorum yani.Neyine sarcam ben zaten rahatlık istiyorum
Evliliğin ilk yılı, eşiniz de olsa bir başkasıyla bir arada yaşamak zor gelebilir. Bu çok normal. Hele ki mutsuz, huzursuz bir ailede yetişmişseniz daha katı, kuralcı bakmanız çok normal. Ben de öyleyim nefret ediyorum bu huyumdan çok katı kuralcıyım. Takıntılı, aşırı ciddi bir babayla büyüdüm. İnsanlara bakıyorum ne kadar rahatlar.
Yetişme tarzınızın etkisi yani bunlar. Ama eşinizi seviyorsanız biraz farkına varın kendinizde hoşlanmadığınız davranışların. Ve daha dikkatli davranın.yani ani ve kırıcı bir tepki yerine daha sakin bir dille anlatmaya çalışın.
İnsanın anlaştığı bir eşinin olması, hayatı paylaşması birlikte hareket etmesi güzel şey. Bak ben 2 çocukla yalnız başına yüklendim hayatın yükünü. Sevdiğim anlaştığım acımı sevincimi paylaştığım bir eşim olsaydı yanımda keşke. :KK43:(
 
Merhaba kızlar ben sitedeki yorumları soruları hep okurdum ama nedense üye olmak aklıma gelmemişti ve üye olmaya karar verdim.Konuma gelirsek zor bir çocukluk geçirdim.Birbirlerine tahammül edemeyen sürekli didişen benim kavga gürültü içinde büyümeme neden olan ikili (annem ve babamla( geçti çocukluğum.Geceleri hep dua ederdim Allahım en azından benim ailem huzurlu olsun ilerde diye...Bilmiyorum o yaşlarda nasıl gelirdi aklıma evlilik ile ilgili bir duada bulunmak..Üniversiteye geçerken annemle babam ayrıldı.Annemi de babamı da çok seviyorum.Annem ve babam zor insanlardır sinirli,tahammülsüz,sakin anlatmayı başaramayan ama hep üzerime titreyen seven ebeveynlerdi.Babam sorumsuzdur ama annem melektir her şeyime koştu her ihtiyacımı karşıladı okuttu bir yerlere gelmemi sağladı.Dört buçuk senedir sevgili olduğum adamla evlendim.Dünya tatlısıdır.Yalnız ben annemin babamın tepkilerini görüyorum kendimde.Ağzını şapırdatma,şunu niye böyle yaptın,bunu niye böyle yaptın..gibi konuşmalarımla çok huysuzum.Gül diyorum kendime yok hemen unutuyorum yine huysuz oluyorum.Geçen gözleri doldu dedi ki sana yardımcı oluyorum balkonu yıkıyorum yemeğe yardım ediyorum bulaşığa ediyorum ama işteki yorgunluğunu eve yansıtma biraz iş yapsan öfleyip püflüyorsun...haklısın hayatım dedim ama yine aynıyım.Biliyordum böyle olacağını zamanla o da sinirli konuşur çünkü ben nasıl davranırsam o da yapar aynı annem babam gibi oluruz herhalde.Biliyorum beceremeyeceğimi evlenmeyelim hazır değilim dedim ama hep bir baskı hep bir ısrar...nereye kadar hayır diyebilirdim?Zaten herkes konuşup duruyor yardım ediyor değil mi?hmmmmm zamanla bırakıyorlar.İlgileniyor değil mi?hmmmmmm sonradan ilgilenmiyorlar...zaten huzursuzum değişecek diyip daha da soğutuyorlar.Ne yapayım ben yardım edin.Aklıma kötü şeyler geliyor.Burada okuyorum aldatma konularını hmm o da aldatırsa falan diyorum.Daha şimdiden zindan ettim evliliği kendime.
Canim kendini uzme.Seninle benzer bir cocukluk gecirdim bende.Annem ve babam surekli kavga ederdi.Kardesimle ben yillarca onlarin kavgalariyla buyuduk.İkisi de iyi insanlardir ikisinin de kendince hatalari var.Ben bunlardan kendime ders cikariyorum.
Annen gibi davranma meselesine gelince,bu cok normal .Her insan kendi cevresinin ortalamasidir aslinda.Benim uc senelik bir birliktwligim var.Zamanla annem gibo davrandigimi tavirlarmin ona benzedigini farkediyorum:KK43:ama anladigim kadariyla annelerimiz cok iyi insanlar.Demek ki sen iyi yonlerini de fazlasiyla aldin ,farkinda degilsin.
Ayrica annelerimizin davranislarini gordugumuzde neden boyle davrandigini analiz edecek anlayacak yasta degildik
Kadinlar durduk yere sinirlenmez, ben annemin neden simdi bu kadar babama sinirli olduguni anliyorum.Cunku yillarca onca kavgaya ragmen ayrilmadi,belki babami cok sevdigi icin yada bizim ayriliga alisamayacagimizi dusundugu icin.Zamanla kadinlar,esleri duzelmedikce o kadar doluyor ki sinirli,stresli,kavgaci gorunebiliyorlar disaridan.Sen dogmadan once annenin ne kadae uzuldugunu gormedin,ve annen senin tanidigin yapida da degildi belki.
Demek istedigim senim esin baban gibi degil.Davranislari baban gibi olmayacak.Seni sinirlendiren dolduran annenin uzuldugu seyler olmayacak.Artik devir de degisti zaten.Yani sen annen gibi dolmayacaksin.Bu sebeple annenin kopyasi da olmayacaksin.
Eger sen de yillarca cekmis biri olsaydin hayatin kisiligin annene benzerdi.
Ama esin seni seviyor,deger veriyor ve anliyorsa bunlari konusarak yardim alarak asabilirsiniz.
 
Evliliğin ilk yılı, eşiniz de olsa bir başkasıyla bir arada yaşamak zor gelebilir. Bu çok normal. Hele ki mutsuz, huzursuz bir ailede yetişmişseniz daha katı, kuralcı bakmanız çok normal. Ben de öyleyim nefret ediyorum bu huyumdan çok katı kuralcıyım. Takıntılı, aşırı ciddi bir babayla büyüdüm. İnsanlara bakıyorum ne kadar rahatlar.
Yetişme tarzınızın etkisi yani bunlar. Ama eşinizi seviyorsanız biraz farkına varın kendinizde hoşlanmadığınız davranışların. Ve daha dikkatli davranın.yani ani ve kırıcı bir tepki yerine daha sakin bir dille anlatmaya çalışın.
İnsanın anlaştığı bir eşinin olması, hayatı paylaşması birlikte hareket etmesi güzel şey. Bak ben 2 çocukla yalnız başına yüklendim hayatın yükünü. Sevdiğim anlaştığım acımı sevincimi paylaştığım bir eşim olsaydı yanımda keşke. :KK43:(



Eşiniz nerde ki? Çok teşekkür ederim adam akıllı iki yorumdan birisisin.Haklısın içim biraz daha rahatladı.Umarım başarırım sakin bir şekilde alışmayı.
 
Ben tecrübe duymak istiyorum bu dönemi geçiren insanlar olmuştur mutlaka.Yeni bir hayat sonuçta..herkes mi evlilik meraklısıydı da hemen alıştı yani.Cevaplar evet tatmin etmedi çünkü bana 10 tane farklı soru sor hepsine bu cevapların aynısını verebilirim.Psikologa git,sosyal aktivite yap,hobilerin olsun,vazgeç bu tavırlarından...
Buraya herkes kendi düşüncesini yazıp size yardımcı olmaya çalışıyor ve siz onların içinden istediğinizi alırsınız, ister uygular isterseniz uygulamazsınız orası size kalmış
 
Eşimi küçük küçük azarlıyorum diye psikolojik bir destek alma aşamasına geldiğimi düşünmüyorum.Biraz daha sakin olmam lazım ve evliliğe adapte olmam lazım onun yollarını arıyorum.
Psikolojik yardım almak için çok büyük sorunlarınızın olmasına gerek yok ve yardım almak rahatsız olunacak bir durum da değil.
Kendimizi daha iyi tanımak, ailemizle-eşimizle ilişkimizi düzenlemek, kendimizi sağlıklı ifade etme yollarını öğrenmek, evlilik ilişkisinin dinamiklerini anlayıp çatışmaları çözebilmek vb bir çok nedenle psikolojik yardım alınabilir.

O 'küçük küçük azarlamalar' diye tanımladığınız iletişim şekli evliliklte zamanla 'büyük büyük sorunlar' çıkarır size.
Eşinizin sabrı sizi yanıltmasın o sabır taşı çatlarsa çok üzülürsünüz. Erkeklerde farklı bir 'erkeklik gururu' oluyor.
Bu yorumu 25 yıllık evli ve uzmanlık alanı psikolojik danışmanlık olan biri olarak yazıyorum ve yazdıklarımla sizi kırmadığımı umuyorum.
 
Buraya herkes kendi düşüncesini yazıp size yardımcı olmaya çalışıyor ve siz onların içinden istediğinizi alırsınız, ister uygular isterseniz uygulamazsınız orası size kalmış

Neyini uygulıcam ki ortada kayda değer bir fikir yok ben o kadar yazmışım psikologa git,yok yürü hobi bul..ne alaka yani?Evliliğe alışamıyorum eşime asabi davranıyorum diyorum cevap psikolog ve hobi.Alacak bir şey yok geçiştirilmeyi sevmiyorum.
 
Merhaba kızlar ben sitedeki yorumları soruları hep okurdum ama nedense üye olmak aklıma gelmemişti ve üye olmaya karar verdim.Konuma gelirsek zor bir çocukluk geçirdim.Birbirlerine tahammül edemeyen sürekli didişen benim kavga gürültü içinde büyümeme neden olan ikili (annem ve babamla( geçti çocukluğum.Geceleri hep dua ederdim Allahım en azından benim ailem huzurlu olsun ilerde diye...Bilmiyorum o yaşlarda nasıl gelirdi aklıma evlilik ile ilgili bir duada bulunmak..Üniversiteye geçerken annemle babam ayrıldı.Annemi de babamı da çok seviyorum.Annem ve babam zor insanlardır sinirli,tahammülsüz,sakin anlatmayı başaramayan ama hep üzerime titreyen seven ebeveynlerdi.Babam sorumsuzdur ama annem melektir her şeyime koştu her ihtiyacımı karşıladı okuttu bir yerlere gelmemi sağladı.Dört buçuk senedir sevgili olduğum adamla evlendim.Dünya tatlısıdır.Yalnız ben annemin babamın tepkilerini görüyorum kendimde.Ağzını şapırdatma,şunu niye böyle yaptın,bunu niye böyle yaptın..gibi konuşmalarımla çok huysuzum.Gül diyorum kendime yok hemen unutuyorum yine huysuz oluyorum.Geçen gözleri doldu dedi ki sana yardımcı oluyorum balkonu yıkıyorum yemeğe yardım ediyorum bulaşığa ediyorum ama işteki yorgunluğunu eve yansıtma biraz iş yapsan öfleyip püflüyorsun...haklısın hayatım dedim ama yine aynıyım.Biliyordum böyle olacağını zamanla o da sinirli konuşur çünkü ben nasıl davranırsam o da yapar aynı annem babam gibi oluruz herhalde.Biliyorum beceremeyeceğimi evlenmeyelim hazır değilim dedim ama hep bir baskı hep bir ısrar...nereye kadar hayır diyebilirdim?Zaten herkes konuşup duruyor yardım ediyor değil mi?hmmmmm zamanla bırakıyorlar.İlgileniyor değil mi?hmmmmmm sonradan ilgilenmiyorlar...zaten huzursuzum değişecek diyip daha da soğutuyorlar.Ne yapayım ben yardım edin.Aklıma kötü şeyler geliyor.Burada okuyorum aldatma konularını hmm o da aldatırsa falan diyorum.Daha şimdiden zindan ettim evliliği kendime.

Seni çok iyi anlıyorum ben de böyle bir çocukluk geçirdim hatta 25 yaşında evlenene kadar da üniversite hariç hep bu ailenin içindeydim, sinir hastası olmuştum artık. Eşim kurtuluşumdu ama tabi bazı tavırlarımdan dolayı biz de sorun yaşadık. Eşim sonunda isyan etti ya sakinleş ya kendini düzelt ya biter gibisinden. Neyse zor olsa da ben kendimi geliştirdim hala da geliştirmeye devam ediyorum, kişisel gelişim, dua, maneviyat iyi geliyor. Ben özünde çok sakin bir insanım hatta melek gibisin diyenler vardır ama o ortam beni huzursuz sabırsız sinirli yapmıştı.

Halledersin canım, durumun farkına varman güzel.
 
Eşimi küçük küçük azarlıyorum diye psikolojik bir destek alma aşamasına geldiğimi düşünmüyorum.Biraz daha sakin olmam lazım ve evliliğe adapte olmam lazım onun yollarını arıyorum.

Geçirdiğin çocukluk sen farketmesende tüm hayatını etkileyecek, psikolojik destek bunun farkına varmanı ve doğru yönlendirilmeni sağlayacak. Benim eşim de bana önerdiğinde şiddetle karşı çıkmıştım ama çok yanılmışım çok iyi geldi bana. Sonrasında kendim devam ettim zaten kendimi geliştirmeye.
 
Psikolojik yardım almak için çok büyük sorunlarınızın olmasına gerek yok ve yardım almak rahatsız olunacak bir durum da değil.
Kendimizi daha iyi tanımak, ailemizle-eşimizle ilişkimizi düzenlemek, kendimizi sağlıklı ifade etme yollarını öğrenmek, evlilik ilişkisinin dinamiklerini anlayıp çatışmaları çözebilmek vb bir çok nedenle psikolojik yardım alınabilir.

O 'küçük küçük azarlamalar' diye tanımladığınız iletişim şekli evliliklte zamanla 'büyük büyük sorunlar' çıkarır size.
Eşinizin sabrı sizi yanıltmasın o sabır taşı çatlarsa çok üzülürsünüz. Erkeklerde farklı bir 'erkeklik gururu' oluyor.
Bu yorumu 25 yıllık evli ve uzmanlık alanı psikolojik danışmanlık olan biri olarak yazıyorum ve yazdıklarımla sizi kırmadığımı umuyorum.


Psikologa gitmek evet normal bir şey tabi ki güzel bir şey.Ama yeni ortaya çıkmış bir alışma sürecinde hemen psikologa koş demek anlamsız.Önce insan kendisi çabalar başaramıyorsa gider doktora böyle böyle der.Ben şuan dediğim gibi bu aşamada değilim ben tecrübelerden yola çıkıp yapmam gerekenleri başkalarından da uzun yıllardır evliliğini yürütmüş insanlardan da duymak istedim.Küçük küçük azarlamalar zamanla evet büyür ben de büyümeden engellemeye çalışıyorum.
 
Neyini uygulıcam ki ortada kayda değer bir fikir yok ben o kadar yazmışım psikologa git,yok yürü hobi bul..ne alaka yani?Evliliğe alışamıyorum eşime asabi davranıyorum diyorum cevap psikolog ve hobi.Alacak bir şey yok geçiştirilmeyi sevmiyorum.

Hep böyle misiniz ?? Gerçekten şu yazdıklarınıza inanamadım. İnsanlar gayet de kayda değer fikirler vermiş ne yapmalarını bekliyorsunuz? Çok dikkafalı ve dediğim dedik tavrınız var şu yazdıklarınızla.

Evlilik danışmanı, psikolog bunlar için var konuşmak ve derindeki sorunu çözümlemek için.
 
Geçirdiğin çocukluk sen farketmesende tüm hayatını etkileyecek, psikolojik destek bunun farkına varmanı ve doğru yönlendirilmeni sağlayacak. Benim eşim de bana önerdiğinde şiddetle karşı çıkmıştım ama çok yanılmışım çok iyi geldi bana. Sonrasında kendim devam ettim zaten kendimi geliştirmeye.


Yalnız ben farkındayım etkiliyor farkında olmasam anlatamazdım.Psikolog size ne anlattı da ne yaptı da düzeldiniz?Farkındalık dışında
 
Back
X