• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yaşadığım çocukluk ve bunun yeni başlayan evliliğime etkisi...

yani insanın huy olarak anne babaya çekmesi normal. ben de birazcık geçimsiz bi insanımdır. be kendimi böyle kabul ediyorum açıkçası.
Aynen ben de oyleyim. Annemle babamla kardesimle esimle soyle kavgasiz sinirlenmesiz tavir yapmasiz alinmasiz bir gunum gecmez. Ama etrafimdakiler de ben de kabullendik beni boyle :)
 
Benzer problemleri yaşadığım için evliliğimde sorunlar yaşadım eşimin de sorunları olması bizi neredeyse bir çıkmaza sürükledi. Size iki şey önereceğim ilki evliliğiniz oturunca kadar çocuk yapmayın ikincisi ise psikolog yardımı alın. Ben alıyorum çocukluğumda yaşadığım şeylerle bu derece yüzleşip şu anki hayatıma bu derece etki edebileceğini düşünmemiştim. Siz şimdiden farketmişsiniz. Terapi çok yardımcı olacaktır.
 
Eşimi küçük küçük azarlıyorum diye psikolojik bir destek alma aşamasına geldiğimi düşünmüyorum.Biraz daha sakin olmam lazım ve evliliğe adapte olmam lazım onun yollarını arıyorum.
Eşini azarladigin için değil küçüklükten gelen sırtında taşıdığın yüklerin yaraların için destek almalisin.rahatliyacaksin
 
Kesinlikle aynıyız . Bu yazıyı ben yazsam aynen böyle yazardım sanırım . 2 yıl 4 aylık evliyim hala ev işlerinde eşim yardımcı olur olması da gerekiyor zaten 5 aylık bir oğlumuz var. Oğlumuza da çok bakar ilgilenir . Ben huysuz taraf eşim alttan alan taraf . Aynılarını eşimde bana söyler. Hakkını ödeyemem asla . Bende çoğu zaman ona küçük jestler yapmaya çalışırım . Bende halimden çok memnun değilim ama elimden başkası gelmiyor maalesef
 
Psikolojik destek almak kötü bi şey değl ki yada illa şiddetli bi rahatsızlığınızın olması gerekmez. Yaşadığım çocukluğun evliliğime etkisi oluyor mu veya nasıl oluyor'un cevabını en iyi verecek yerde orası ayrıca. Öncelikle güzel zaman geçireceğinz bi amaç bulun sonrada yardım alın derim bende
 
Ya ben de öyle diyordum ama aklım kalıyor bu sefer daha şu işler var diye sinirlerim bozuluyor.Zaten eve gitmem 17.30 yemekti kaldır çaydı saat 10 oluyo

Bırak eksik olsun iş, başlarda bende senin gibiydim, baktım ki hayatımdan, eşimle geçireceğim güzel zamanlardan gidiyor vakit yapma dedim kendi kendime. Şu an sana yazarken evi b..k götürüyor ama umurum değil kedimizle keyif yapıyoruz bırak ipin ucunu biraz
 
Merhaba kızlar ben sitedeki yorumları soruları hep okurdum ama nedense üye olmak aklıma gelmemişti ve üye olmaya karar verdim.Konuma gelirsek zor bir çocukluk geçirdim.Birbirlerine tahammül edemeyen sürekli didişen benim kavga gürültü içinde büyümeme neden olan ikili (annem ve babamla( geçti çocukluğum.Geceleri hep dua ederdim Allahım en azından benim ailem huzurlu olsun ilerde diye...Bilmiyorum o yaşlarda nasıl gelirdi aklıma evlilik ile ilgili bir duada bulunmak..Üniversiteye geçerken annemle babam ayrıldı.Annemi de babamı da çok seviyorum.Annem ve babam zor insanlardır sinirli,tahammülsüz,sakin anlatmayı başaramayan ama hep üzerime titreyen seven ebeveynlerdi.Babam sorumsuzdur ama annem melektir her şeyime koştu her ihtiyacımı karşıladı okuttu bir yerlere gelmemi sağladı.Dört buçuk senedir sevgili olduğum adamla evlendim.Dünya tatlısıdır.Yalnız ben annemin babamın tepkilerini görüyorum kendimde.Ağzını şapırdatma,şunu niye böyle yaptın,bunu niye böyle yaptın..gibi konuşmalarımla çok huysuzum.Gül diyorum kendime yok hemen unutuyorum yine huysuz oluyorum.Geçen gözleri doldu dedi ki sana yardımcı oluyorum balkonu yıkıyorum yemeğe yardım ediyorum bulaşığa ediyorum ama işteki yorgunluğunu eve yansıtma biraz iş yapsan öfleyip püflüyorsun...haklısın hayatım dedim ama yine aynıyım.Biliyordum böyle olacağını zamanla o da sinirli konuşur çünkü ben nasıl davranırsam o da yapar aynı annem babam gibi oluruz herhalde.Biliyorum beceremeyeceğimi evlenmeyelim hazır değilim dedim ama hep bir baskı hep bir ısrar...nereye kadar hayır diyebilirdim?Zaten herkes konuşup duruyor yardım ediyor değil mi?hmmmmm zamanla bırakıyorlar.İlgileniyor değil mi?hmmmmmm sonradan ilgilenmiyorlar...zaten huzursuzum değişecek diyip daha da soğutuyorlar.Ne yapayım ben yardım edin.Aklıma kötü şeyler geliyor.Burada okuyorum aldatma konularını hmm o da aldatırsa falan diyorum.Daha şimdiden zindan ettim evliliği kendime.
Bence en önemli şeyi yapmışsınız. Sorununuzun ne olduğu ve neyden kaynaklandığını tespit edebilmişsiniz. Geriye sorunu çözmek kalıyor. En önemli kısmı bence halletmişsiniz çünkü çoğu zaman sorunun neyden kaynaklandığını bulmak için uğraşıyor terapistler. Bana kalırsa bir süre kendiniz sakin kalmayı ve daha sevecen olmayı deneyin. Hala beceremiyorsanız yardım alın lütfen. Çünkü eşinize yazık. Hem de bir süre sonra ister istemez o da tepki verecektir ve yüz göz olmaya başlayacaksınız haliyle. Bu, aranızda ki saygısı azaltır. Bunun önüne geçmek için bana kalırsa bir an önce harekete geçin. Maalesef ailemizdeki olumsuzlukların ne kadar farkında olsak da , eleştirsek de bir süre sonra kendi hayatımıza da entegre ediyor oluyoruz, sizi anlıyorum. Ama birbirinize saygınızı yitirmeden çözmek için bir an önce uğraş verin.

ve küçük bir istek ; yazınızı biraz düzeltirseniz çok daha iyi anlaşılır. Arada yazdığınız "hmm" falan gibi ifadeler anlaşılma zorluğu yaratıyor :) Sevgiler
 
Her önüne gelene söylemediğinize emin misiniz?Evet haklısın kötü çocukluk geçirdim evlilik korkutuyor olumsuz bakıyorum.Ama etrafımdaki evlenip adapte olamayan hemen alışamayan dolayısıyla agresif olan insanlar bayanlar çok.Hani ekstrem bir şey söylerim dersin ki psikologa git bak bunu herkese önermem.Ama olağan bir sorun herkesin geçirebileceği bir dönem farkındaysan.Yani yeni bir hayata başladım.Eğer evliysen tecrübelerinden yol gösterebilirsin.Niye herkes psikologa taktı 1 haftadır evliyim diyorum 1 haftada psikologa git diye öneri mi olur.O kadar paylaşımlar okudum ki aldatılan bilmem eşi kötü davranan kendini hiç gibi hisseden bir sürü kimse psikolog diye bir şey dememiş onlara
Cocukluk travmaniz varmis ve bu evliliginize yansimis,anlattiklarinizdan tek anladigim bu. Madem olagan herkesin yasadigi bir surec,bunu kendiliginden atlatirsin niye buralara gelip konular aciyorsun ki? Evliligimden ornek gosteremem cunku senin durumunla benimki farkli,neyini ornek gostereyim. Ayrica psikologa git onerisi niye bu kadar rahatsiz etti ben anlamadim, benim de gittigim zamanlar oldu kotu bisey degil ki
 
Malesef insan kotu oldugunu bildigi halde gordugu ve huy edindigi davranislarda bulunuyor. Cok klasik bir tavsiye olacak ama cift terapisine gidin. Ben kendi adima faydasini gordum. Nasil konusacagimi, yikici degil yapici olabilecegimi gordum. Bazen gercekten insan kendisindeki noksani fark etmiyor. Baskasinin sana soylemesi gerekiyor ne kadar yipratici ozelliklerinin oldugunu. Sadece esine karsi degil, kendine de boylesin. Baksana simdiden evhamlara girip, en kotu senaryolari kafanda cizip kendi kendine bile agir gelen stres yukliyorsun. Karsindakilere ne yaptigini bir de sen dusun
 
Zaten yorgunluktan sinir basıyor.Adama saracak boş vaktim zaten yok hareketleri batıyor.Bir erkekle yaşamak değişik geldi.Ev sorumluluğunu almak kendimle uğraşırken onun eklenmesi.Ya ben derdimi anlatamadım ya sizler farklı açılardan bakıyorsunuz.Ben zaten çalışıyorum sosyal hayatım aktif evde oturmaktan eşime sarmıyorum yani.Neyine sarcam ben zaten rahatlık istiyorum
Ben de böyle olmam inşallah.Ev sorumluluğu falan.Bana yardım da etmeyecek müstakbel kisi
 
Alıntıyı yapamadım ama şu:[/QUOTE]


Ben bana cevap verenleri azarlamıyorum.Siz gibi dik kafalı vs vs eleştiri yazanlara gayet tabi cevap veriyorum.Ben sinirimi de kimseden çıkarmıyorum kendime uygun cevap bulamadım diyorum.Ayrıca size de mantıklı bir cevap verdim burada herkesin sıkıntısı var yönlendirin herkesi psikologa.Çok mu Psikologa git diyesin var de tamam da arkadaşım kendin de bir şeyler kat da bir yardımcı olmaya çalış.
Ben de size arkadaşlarınız size dert falan anlatırsa bu kafada devam etmemenizi öneririm[/QUOTE]




Gereksiz oldu çıkışın ama Hak veriyorum biraz sana.Bugunlerde ben de sıkıntılıyım dün arkadaşıma dert anlattım.Bir kendinden birşeyler kat.O kadar anlattım uzun uzun bana dediği boşver takma bu kadar psikolaga git.Aklima geliyor zaten o da.Yine de anlatmak zehrimi dökmek rahatlattı biliyor musun.Bugune kadar kimseden uzun uzun tavsiyeler almadım etraftaki arkadaşlarımdan.Aksine ben çok tavsiyeler veririm iyi dinlerim.Anlatmak bile rahatlattı düşün.Sesli düşünmüş oldum.Psikolog iyi seçenek çünkü geçmişten geliyor bazı sıkıntılar o çıkarabilir birşey der seni rahatlatır belki.Ben de gidecem
Ama gerçekten evli arkadaşlar yada psikolojiden anlayan arkadaslar bir iki şey çıkarsa şu yüzüne ne güzel olur.Belki de bunun çıkarılacak birseyi mi yok bilemiyorum.Olmali halbuki.Cunku dün öyle bir anksiyete yasadimki geçmiş sorunlardan.Dogruyu goremedim.Birisi bana doğru yolu göstersin istedim.Birine ihtiyaç duydum.
Sen de sonra çok pişman olacağını adamın bırakıp gidebileceğini düşün.Ozaman dizginlersin kendini.Rolmodelin kötüymüş benim de kötüydü ablam ve eniştem ve onlarla çok vakit geçirmem dolayisiyla. Sonra çok başka başka sorunlar.. Burdaki psikolog hanım çok güzel yazmış.Onemli yazdıkları.
 
Eşimi küçük küçük azarlıyorum diye psikolojik bir destek alma aşamasına geldiğimi düşünmüyorum.Biraz daha sakin olmam lazım ve evliliğe adapte olmam lazım onun yollarını arıyorum.
Off canim yaa bu eşimi azarlama huyu ,ufacik şeylerde kalbini kırma huyu bende de var,ayni babama benzemeye başladigimi hissediyorum,hic birseyi begenmez kulp bulan birine döndüm,nefret ediyorum bbu huylarimdan ,bende kenarda bekleyeyim sana yapilan tavsiyeleri dinleyeyim
 
Evliliğin ilk yılı, eşiniz de olsa bir başkasıyla bir arada yaşamak zor gelebilir. Bu çok normal. Hele ki mutsuz, huzursuz bir ailede yetişmişseniz daha katı, kuralcı bakmanız çok normal. Ben de öyleyim nefret ediyorum bu huyumdan çok katı kuralcıyım. Takıntılı, aşırı ciddi bir babayla büyüdüm. İnsanlara bakıyorum ne kadar rahatlar.
Yetişme tarzınızın etkisi yani bunlar. Ama eşinizi seviyorsanız biraz farkına varın kendinizde hoşlanmadığınız davranışların. Ve daha dikkatli davranın.yani ani ve kırıcı bir tepki yerine daha sakin bir dille anlatmaya çalışın.
İnsanın anlaştığı bir eşinin olması, hayatı paylaşması birlikte hareket etmesi güzel şey. Bak ben 2 çocukla yalnız başına yüklendim hayatın yükünü. Sevdiğim anlaştığım acımı sevincimi paylaştığım bir eşim olsaydı yanımda keşke. :KK43:(
Canim yaa noldu eşine?
 
Canim kendini uzme.Seninle benzer bir cocukluk gecirdim bende.Annem ve babam surekli kavga ederdi.Kardesimle ben yillarca onlarin kavgalariyla buyuduk.İkisi de iyi insanlardir ikisinin de kendince hatalari var.Ben bunlardan kendime ders cikariyorum.
Annen gibi davranma meselesine gelince,bu cok normal .Her insan kendi cevresinin ortalamasidir aslinda.Benim uc senelik bir birliktwligim var.Zamanla annem gibo davrandigimi tavirlarmin ona benzedigini farkediyorum:KK43:ama anladigim kadariyla annelerimiz cok iyi insanlar.Demek ki sen iyi yonlerini de fazlasiyla aldin ,farkinda degilsin.
Ayrica annelerimizin davranislarini gordugumuzde neden boyle davrandigini analiz edecek anlayacak yasta degildik
Kadinlar durduk yere sinirlenmez, ben annemin neden simdi bu kadar babama sinirli olduguni anliyorum.Cunku yillarca onca kavgaya ragmen ayrilmadi,belki babami cok sevdigi icin yada bizim ayriliga alisamayacagimizi dusundugu icin.Zamanla kadinlar,esleri duzelmedikce o kadar doluyor ki sinirli,stresli,kavgaci gorunebiliyorlar disaridan.Sen dogmadan once annenin ne kadae uzuldugunu gormedin,ve annen senin tanidigin yapida da degildi belki.
Demek istedigim senim esin baban gibi degil.Davranislari baban gibi olmayacak.Seni sinirlendiren dolduran annenin uzuldugu seyler olmayacak.Artik devir de degisti zaten.Yani sen annen gibi dolmayacaksin.Bu sebeple annenin kopyasi da olmayacaksin.
Eger sen de yillarca cekmis biri olsaydin hayatin kisiligin annene benzerdi.
Ama esin seni seviyor,deger veriyor ve anliyorsa bunlari konusarak yardim alarak asabilirsiniz.
Yazdiklarinda kendimi gördüm,benim cocuklugumda annemin ve babamin kavga gurultuleriyle gecti,babam icer icer annemi döverdi hastanelik ederdi annem maddi gücü olmadigi icin ve bizler oldugumuz icin sesini cikaramazdi ayrilmazdi,babam hep sinirli agresif agzi bozuk her seye kavga cikaran eleştiren şiddete başvuran biriydi,yillarca anneme ve bizlere cok cektirdi annem genc yasta vefat etti neyse biz kaldik babamla başbaşa...en buyuk cocuk benim,evde en cok bana sardi hep niye temizligi böyle yaptin neden yemegi bu tencerede yaptin ,niye cami actin ev sogudu gibi sacma sebeplerden hergun kavga cikarirdi yillarca bekledim babam düzelir diye,ufakti kardeşlerim onlari arkada birakip gitmekte istemedim...neyse sonuca geleyim babam şimdi yeniden evlendi,şimdiki eşi bi kaza gecirdi bir sürü ameliyat gecirdi ona bakiyor,hayatini o kadina adadi şu an...Banada huylari kaldi bende gün gectikce gecmisi daha cok deşip mutsuz oluyorum,her gun kin ve nefretle dolup taşiyorum bunlari cocuguma ve eşimede yansitiyorum tabikide
 
Geçirdiğin çocukluk sen farketmesende tüm hayatını etkileyecek, psikolojik destek bunun farkına varmanı ve doğru yönlendirilmeni sağlayacak. Benim eşim de bana önerdiğinde şiddetle karşı çıkmıştım ama çok yanılmışım çok iyi geldi bana. Sonrasında kendim devam ettim zaten kendimi geliştirmeye.
Psikologa mi gidiyorsunuz,psikiyatriste mi?sadece ilacla düzelmek gecici ve üstünkörü gibii geliyor,terapi falan almak şart demi?
 
Hep böyle misiniz ?? Gerçekten şu yazdıklarınıza inanamadım. İnsanlar gayet de kayda değer fikirler vermiş ne yapmalarını bekliyorsunuz? Çok dikkafalı ve dediğim dedik tavrınız var şu yazdıklarınızla.

Evlilik danışmanı, psikolog bunlar için var konuşmak ve derindeki sorunu çözümlemek için.

bencede kesinlikle
 
Yazdiklarinda kendimi gördüm,benim cocuklugumda annemin ve babamin kavga gurultuleriyle gecti,babam icer icer annemi döverdi hastanelik ederdi annem maddi gücü olmadigi icin ve bizler oldugumuz icin sesini cikaramazdi ayrilmazdi,babam hep sinirli agresif agzi bozuk her seye kavga cikaran eleştiren şiddete başvuran biriydi,yillarca anneme ve bizlere cok cektirdi annem genc yasta vefat etti neyse biz kaldik babamla başbaşa...en buyuk cocuk benim,evde en cok bana sardi hep niye temizligi böyle yaptin neden yemegi bu tencerede yaptin ,niye cami actin ev sogudu gibi sacma sebeplerden hergun kavga cikarirdi yillarca bekledim babam düzelir diye,ufakti kardeşlerim onlari arkada birakip gitmekte istemedim...neyse sonuca geleyim babam şimdi yeniden evlendi,şimdiki eşi bi kaza gecirdi bir sürü ameliyat gecirdi ona bakiyor,hayatini o kadina adadi şu an...Banada huylari kaldi bende gün gectikce gecmisi daha cok deşip mutsuz oluyorum,her gun kin ve nefretle dolup taşiyorum bunlari cocuguma ve eşimede yansitiyorum tabikide


canım ben şu yazıyı okudum ve karar verdim ..... bunu bence bütün kadınlar okumalı.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Back
X