- 31 Ocak 2023
- 32
- 11
- 3
- 45
- Konu Sahibi yorgunbirserce
- #1
Başlığımda sorum kızlar normalmi yaşadıklarım idrak edemiyorum artık uzun yazacam şimdiden teşekkürler yorumlarınız için. Eşimle severek evlendik. Nişanlılık döneminde saygıyı aşacak şeyler yaptı küfürlü konuşma istemediği birşey olduğunda yakıp yıkma gibi hemen çeker giderdi ben halada sevdiğine inanırdım. Stresten diye çoğu zaman teselli ettim sanırım kendimi. Aile olarakta eşimin yönündende çok zor dönem geçirdim o sırada. Nasıl desem narsist tanımından başka birşey aklıma gelmiyor. Herşeye bir açıklaması olurdu. Herşeyi benim yanlış yaptığıma inandırırdı. Çevrem giderek o kadar azaldıki çünkü herkes kötüydü beni boşuna meşgul ediyorlardı. Kendininse tonlarca arkadaşı var. Benim rehberimde arayıp dertleşeceğim bir insan kalmadı kendimi uzak tutmaktan. En son ailemle gittiğim düğünde kimden izin aldın o nasıl giyinmek nasıl insanların içine öyle çıkarsın dedi. Kızlar tesettürlüyüm dizime kadar giyinmiştim. Günlerce tartıştı. Kıskanıyorum niye anlamıyorsun dedi yine sonunda. Yıllardır aynı şey dinden ordan burdan vuruyor başlıyor anlatmaya arkadaşlarının eşiylr görüşmek istediğimde belki o seninle görüşmek istemiyor nasıl bir insansın evde neyin eksik arkadaş arıyorsun diyor. Ama sorun şuki ben yeni yeni görüyorum kendime nasıl kıymışım. Rahat uyuyamıyor ses oluyor diye 3 yıldır ayrı odada uyuyor. Oturunca konuşacağımız pek birşey yok ne anlatsam başım ağrıdı kadın konularına napcam deyip küçümser. Giyindiğim kilom herşeyim bir eleştiri konusu olmuştur ona. Ve ben kendimi o kadar kanadı kırık hissediyorumki artık sevgisiz kalmış ailesinden uzakta çocuğuma yetmeyece çalışarak geçiriyorum bütün günlerimi ben çok Gülen çok neşeli bir kızdım şimdi kızım mutlu görsün diye kahkahalar atıyorum ama içi boş. Benim için şu anda tek sorun aslında çocuğuna dünyanın en iyi en ilgili babası garip bir şekilde çocuğum çok mutlu onunlayken ona herşeyin en güzelini en iyisini alır. Sorsan benimde yediğim önümde yemediğim arkamda. Aldığı deterjana kadar fiyatını söylüyor ben onu yiyecekmişim gibi. Atanıp maddi olarak bu sıkıntıdan çıkmak istedim son çare aynı evde ayrı yaşasalar umrumda olmaz dedim. Ondan cüzi bir miktar kitap parası talep ettim. İş paraya gelince istemiyorum çalışmanı dedi kendi kendine Çalışarak yapabiliyorsan yap ama benden birşey isteme cümlesi bu. Aylardır çabalıyordum uyumuyor çalışıyordum son umudum bu benim kitapsız anlatımsız zorlanıyorum. Bundada teksin dedi yine ben yapayalnız hissediyorum çocuğum herşeyim ama iyiki o var. Bırakmak istemiyorum kendimi ama yorgunum kızlar ben hayata nasıl tutunacam bilmiyorum artık bana bir akıl fikir verin.
