Arkadaşlar iyi günler,
Bu konuyu çok yakın bir arkadaşım için açıyorum. Kendisi aynı zamanda çok eski bir arkadaşımdır ve hala görüşürüz. Ona yardımcı olmak istiyorum ama ben pek bişey öneremedim açıkcası.
Şöyle özetleyeyim: Arkadaşım 34 yaşında, yüksek lisans mezunu, evli, okula giden iki çocuğu var, çalışmıyor ancak maddi bi kaygısı yok çünkü kocası gayet iyi kazanıyor. Yani atanıp mesleğini yapsa bile eşinin kazancının 1/4 ünü kazanabilecek ancak.
ancak arkadaşım yaşam enerjisini kaybetmiş durumda. Hiçbir şeyden ama hiçbir şeyden zevk almıyor.
yapabileceği bir çok şey var. Tenis oynayabilir, kitap okuyabilir; alışverişe çık gez, bitkilerle ilgilen, hobilerle ilgilen, çocuklarla vakit geçir, memleketinegit-gel..
Ne önerdimse hiçbir şey istemiyor.
Ağır depresyon geçiriyorum sanki diyor.
Psikolojik tedavi de gördü bu yüzden.
kısmen fayda gördüm diyor.
Hani gerçekten güzel de öyle takıntı edecek bir şeyi yok. Sevilmeme, ilgi görememe gibi bir şeyi de yok. 2 Evi var, birini yazlık olarak kullanıyorlar, eşinin ve kendisinin arabası var. İnsanların yıllarca çaba sarfederek elde etmek isteyeceği her şeye çoktan sahip. Biliyorum ama bunların hiçbiri gözümde yok diyor, benim için anlamlı değil diyor.
Ama bir şey eklemeliyim sanırım. Eşinin narsist olduğundan bahseder arada.
Bilemiyorum tek başına bir neden olabilir mi?
Bir çok parçaları bir araya getirip, hakkında uzun zamandır araştırma yapıp kendisi karar vermiş eşinde narsist kişilik bozukluğu olduğuna. Ama eşinin kesinlikle kabuk etmeyeceğini söyler. Bu yüzden ona hiç bahsetmemiş.
yani açıkçası adamın mesleği prestijli bir alanda ve egolu tavırları da var, şahit oldum bir kaç kez. Ama sever arkadaşımı biliyorum.
Bir de bir kaç defa atanmak için girişimlerde bulundu. Puanı hiç bir zaman yetemedi maalesef. Gerçekten bölümü atanmanın çok kısıtlı olduğu bir bölüm, öyle söyleyeyim, zor zaten yani.
bu arada farklı ve uzak şehirlerde yaşadığımız için arkadaşımla vakit geçirmek gibi bir şansımız da yok.
Kuantum olumlamalarına yöneldik bir ara beraber, ben hala devam ediyorum, ama arkadaşım işe yaramıyor bende demeye başladı.
İnancımın zayıfladığını bile hissediyorum gibi şeyler söylüyor. Size sorum şu ki
‘Arkadaşım için ne yapabilirim?
Ona ne önerebilirim?’
Bu konuyu çok yakın bir arkadaşım için açıyorum. Kendisi aynı zamanda çok eski bir arkadaşımdır ve hala görüşürüz. Ona yardımcı olmak istiyorum ama ben pek bişey öneremedim açıkcası.
Şöyle özetleyeyim: Arkadaşım 34 yaşında, yüksek lisans mezunu, evli, okula giden iki çocuğu var, çalışmıyor ancak maddi bi kaygısı yok çünkü kocası gayet iyi kazanıyor. Yani atanıp mesleğini yapsa bile eşinin kazancının 1/4 ünü kazanabilecek ancak.
ancak arkadaşım yaşam enerjisini kaybetmiş durumda. Hiçbir şeyden ama hiçbir şeyden zevk almıyor.
yapabileceği bir çok şey var. Tenis oynayabilir, kitap okuyabilir; alışverişe çık gez, bitkilerle ilgilen, hobilerle ilgilen, çocuklarla vakit geçir, memleketinegit-gel..
Ne önerdimse hiçbir şey istemiyor.
Ağır depresyon geçiriyorum sanki diyor.
Psikolojik tedavi de gördü bu yüzden.
kısmen fayda gördüm diyor.
Hani gerçekten güzel de öyle takıntı edecek bir şeyi yok. Sevilmeme, ilgi görememe gibi bir şeyi de yok. 2 Evi var, birini yazlık olarak kullanıyorlar, eşinin ve kendisinin arabası var. İnsanların yıllarca çaba sarfederek elde etmek isteyeceği her şeye çoktan sahip. Biliyorum ama bunların hiçbiri gözümde yok diyor, benim için anlamlı değil diyor.
Ama bir şey eklemeliyim sanırım. Eşinin narsist olduğundan bahseder arada.
Bilemiyorum tek başına bir neden olabilir mi?
Bir çok parçaları bir araya getirip, hakkında uzun zamandır araştırma yapıp kendisi karar vermiş eşinde narsist kişilik bozukluğu olduğuna. Ama eşinin kesinlikle kabuk etmeyeceğini söyler. Bu yüzden ona hiç bahsetmemiş.
yani açıkçası adamın mesleği prestijli bir alanda ve egolu tavırları da var, şahit oldum bir kaç kez. Ama sever arkadaşımı biliyorum.
Bir de bir kaç defa atanmak için girişimlerde bulundu. Puanı hiç bir zaman yetemedi maalesef. Gerçekten bölümü atanmanın çok kısıtlı olduğu bir bölüm, öyle söyleyeyim, zor zaten yani.
bu arada farklı ve uzak şehirlerde yaşadığımız için arkadaşımla vakit geçirmek gibi bir şansımız da yok.
Kuantum olumlamalarına yöneldik bir ara beraber, ben hala devam ediyorum, ama arkadaşım işe yaramıyor bende demeye başladı.
İnancımın zayıfladığını bile hissediyorum gibi şeyler söylüyor. Size sorum şu ki
‘Arkadaşım için ne yapabilirim?
Ona ne önerebilirim?’