Yaşamak bana zul geliyor ben dünyaya acı çekmeye gelmişim.

Anlattıklarınızdan yola çıkarak söylüyorum: sizin o evden tasinmaniz lazim. Hasta insanın yanında duracak psikolojisinde değilsiniz. Co-hasta olma ihtimaliniz çok yüksek. Hatta başlamış bile. Disardan tedaviye devam edip kendinizi toparlamaya çalışın. Uzaga tasinmaniza gerek yok, ama kendinizi geri çekebileceğiniz bir yeriniz olmali. Abinize acil şifalar dilerim. Allah annenize babanıza güç kuvvet versin. Ama onu bir hastaneye yatirmalari bir süre için belki daha iyi olurdu tedavisi açısından
 
hayattankoptum .!.:
Ya onlar da kötü niyetli değil napsınlar hayat da onlara neler yaşattı. Ben kimsede suç görmüom kader olarak görüom ve kimseye yardımım dokunmuyor diye çok üzülüyorum. En çok da anneme babama üzülüyorum iki çocukları da onları mutlu edemedi.
Genişletmek için tıkla...
Kimse annesini babasını mutlu etmek zorunda değil ki....
Hepımız bir sürpriz yumurtayız her sey olabilirdi...
Siz önce kendinizi mutlu edin...
 
hadikonusalim .!.:
Aile anne baba çocuk iletişimi nasıldı? İki çocukları da psikolojik olarak bu kadar dipteyse ailede bir sıkıntı olmalı. Ciddi psikolojik destek almalısınız
Genişletmek için tıkla...
Ya annem babam değil de ben bu tip rahatsızlıkların genetik olduğunu düşünüyorum onların yaklaşımı ile değil de kader yaratılış ile açıklıyorum durumu. Beynimizde işlevsel bir bozukluk var çarpık düşünceler var ve aşırı derece dış dünyadaki insanları önemseme var.
 
terliksi06 .!.:
Evde namaz kılınıyor mu kuran okunuyor mu? Evden maneviyat çıkınca dert giriyor güzel kardeşim. Allah yardımcınız olsun
Genişletmek için tıkla...
Annem çok inançlıdır hep okur.
Pamukannesi83 .!.:
Anlattıklarınızdan yola çıkarak söylüyorum: sizin o evden tasinmaniz lazim. Hasta insanın yanında duracak psikolojisinde değilsiniz. Co-hasta olma ihtimaliniz çok yüksek. Hatta başlamış bile. Disardan tedaviye devam edip kendinizi toparlamaya çalışın. Uzaga tasinmaniza gerek yok, ama kendinizi geri çekebileceğiniz bir yeriniz olmali. Abinize acil şifalar dilerim. Allah annenize babanıza güç kuvvet versin. Ama onu bir hastaneye yatirmalari bir süre için belki daha iyi olurdu tedavisi açısından
Genişletmek için tıkla...
Yattı bir süre gözetlendi. Arada gene gidiliyor ilaçlarını alıyor ya o da napsın işte.
 
Canım her şeyi neden bu kadar kafana taktın sen. Kardeşinin hastalığı çok kötü ama her şey allah’tan bu kadar üzme kendini. Evliliğide takma, yaşın daha genç. işinde varmış ne güzel. Bu kadar hayattan bıkıcak bi durumda değilsin ki sen. Kendi hayatına dört elle sarıl pozitif düşün, aklına gelen negatif düşünceleri at beyninden. Seni mutlu edicek uğraşlar bul.
 
Ahh 😔 çok üzülüyorum ya böyle okuyunca.
Bende suanda hayatımın en zor donemindeyim sanırım ve seni çok iyi anlıyorum çıkmaza giriyo insan..
Bak kardesim klişe olucak ama rabbine sığın çok çok çok dua et . En son raddeye geldiğinde bitti dediğinde içinden yavaş yavaş salavat cek soguk suyla abdest al . Bak bu dediklerimi ciddiye al gerçekten ise yarıyo ben uzun zamandır bunlarla ayakta kalıyorum diyebilirim her sona geldigimde dua edip namaz kılıyorum toparlaniyorum bi şekilde . Kardesim şakın isyan etme herseyi yap ama İsyan sakinetme. Rabbim tez zamanda sağlığına kavustursun insallah . VE SUNU AKLİNDAN CİKARMA ÖNNCE SEN ÖNCE KENDİM DEMEYİ ÖĞREN SEN SEN SEN KENDİNİ DEĞERLİ HİSSET ♥️
 
Dediğiniz doğru bence, birtakım genetik sıkıntılar var abinizde de sizde de bu denli şikayet olması açısından.

Ailede anksiyete, depresyon, bipolar hastası var mı? Hatta şizofreni tarzı hastalıklar var mı sülalede?
 
Smeeygle2 .!.:
Bırak hayatınızda biri olmamasını. Bu psikoloji ile olsaydı da durmazdi zaten. Hayatını bir erkeğe endeksli yaşamayı da anlamıyorum doğrusu. İşin var çık ayrı eve tedavini ol iyiles. Abin hasta ise annen baban sağ onlar bakar şimdilik dert edinecek problemin yok.ayrıca çok dert etsen zaten raporunda ne yazdığına bakar çare aramaya ugrasirdin.
Genişletmek için tıkla...

Oyle acimasizsiniz ki... Agzim acik kaldi yorumunuzu okurken.
 
Allah yardımcınız olsun.Yorumları okuduğum kadarıyla yaşadıklarınızın zamanla birikmesi sonucu hep kendinizi suçlamışsınız.İnsanın öz eleştiri yapması çok olgun bir tavır ama burada da her şeyde olduğu gibi adaletli olmak gerekir.Zira var olan sorunlar kompleks bir yapı arz eder çoğu zaman ve tek suçlu siz olamazsınız.Herkesin suçluluk oranları vardır.Siz bütün payı kendinize alıyorsunuz. Genetik faktörler ve kader meselesi mutlaka etkilidir ama yine belirli oranlarda olabilir.Böyle düşünmek sizi iyice güçsüzleştirir.Sanırım çocukluğunuzdan gelen belirli şemalar var . Duygusal yoksunluk şeması,kusurluluk şeması gibi belki.Bunların sizde olup olmadığını anlamak için bir kitap önerebilirim: Jeffrey E.Young /Janet S. Klosko -Hayatı Yeniden Keşfedin. Hayata daha farklı bakış açılarıyla bakmak için de Dale Carnegie -Üzüntüyü Bırak Yaşamaya Bak.
 
Şunun bir farkına varmalısınız öncelikle.
SİZ KAHRAMAN DEĞİLSİNİZ.
Tüm olmamışlıkları oldurmak gibi bir göreviniz yok.
Başkalarını bir kenara bırakıp sadece kendinizi düşünerek bir şeyler yapın.
En acilinden..
 
hayattankoptum .!.:
Ya abidir yardım edilir annedir babadır dibine kadar bakılır. Benim sorunum şu kendim çok berbat durumdayım. Keşke ben ruh sağlığı düzgün bir birey olsam da aileme her açıdan çok faydalı olsam. Korkum ilerde hepimizin daha çok mağdur olması. Ben ağır hastayım ama hastaneye yatamıyorum.

Ya bu tip rahatsızlıklar genetik ailede yani abimde var anlattığım gibi. Ben aşırı hassas, kırılgan, takıntılı, depresyona eğilimli biriyim. Aşırı karamsarım duygusal ilişkilerde hem ben hatalar yaptım hem de karşıma kimi piç kimi karaktersiz kimi beni aldatan ama her seferinde suçu bana atan insanlar çıktı. Ben kendimi aşırı suçladım, sen sorunlusun dedim. Düşün düşün düşün psikolojim alt üst oldu ayrılıkları kaldıramadım. Kolum kesilmiş gibi oldum o insanlarla tekrar konuştum çünkü ölme aşamasındaydım ama istemediler e denedik olmadı modunda davrandılar. Hiçbir zaman sevilmediğimi düşündüm özgüvenim özsevgim özsaygım alt üst oldu. Kendimden nefret ettim hayattan koptum zaten son 3 yıl aktif bir şekilde depresyondayım. 33 yaşında bitti son görüştüğüm insanla. Bir baktım 36 yaşına gelmişim ve yapayalnızım tutuncak hiçbir dalım yok. Bu beni zaten zayıf bir insanım depresyona soktu.

Bi de son dönemde işte baskılar arttı, bir yandan okumaya çalışıyordum okulu yapamadım bırakıcam. Kaldıramadım bunları.
Genişletmek için tıkla...
Merhaba 👋
Öncelikle çok geçmiş olsun. Allah şifanızı versin ailenize ve size. Size bir kaç önerim olacak. Uygularsan ve çabalarsan inanın kazanırsın.
Asla işini gücünü bırakma. Normal arkadaşlar edin sosyal çevrende normal olmaya çalış nasıl dersen insanlara bak pisikokojine iyi gelecek yerlerde Bikaç saat kendine zaman ayır sahilde yürü müzik dinleyerek bir kafede kahve iç. Ve şöyle düşün abin hasta rabbim yokluğunu göstermesin ama hayat bu bununla sınanıyorsunuz sen kendin için ailen için iyi psikolojiye iyi bir hayata ihtiyacın var iyi olmak için çabala. Abini böyle kabul et arada sevdiği birşeyler getir birlikte yiyin ☺️ buda bir yardındır. Sorunun çözümü olanları kabul edip kendi hayatına yön vermen 🙏
 
hayattankoptum .!.:
Ya abidir yardım edilir annedir babadır dibine kadar bakılır. Benim sorunum şu kendim çok berbat durumdayım. Keşke ben ruh sağlığı düzgün bir birey olsam da aileme her açıdan çok faydalı olsam. Korkum ilerde hepimizin daha çok mağdur olması. Ben ağır hastayım ama hastaneye yatamıyorum.

Ya bu tip rahatsızlıklar genetik ailede yani abimde var anlattığım gibi. Ben aşırı hassas, kırılgan, takıntılı, depresyona eğilimli biriyim. Aşırı karamsarım duygusal ilişkilerde hem ben hatalar yaptım hem de karşıma kimi piç kimi karaktersiz kimi beni aldatan ama her seferinde suçu bana atan insanlar çıktı. Ben kendimi aşırı suçladım, sen sorunlusun dedim. Düşün düşün düşün psikolojim alt üst oldu ayrılıkları kaldıramadım. Kolum kesilmiş gibi oldum o insanlarla tekrar konuştum çünkü ölme aşamasındaydım ama istemediler e denedik olmadı modunda davrandılar. Hiçbir zaman sevilmediğimi düşündüm özgüvenim özsevgim özsaygım alt üst oldu. Kendimden nefret ettim hayattan koptum zaten son 3 yıl aktif bir şekilde depresyondayım. 33 yaşında bitti son görüştüğüm insanla. Bir baktım 36 yaşına gelmişim ve yapayalnızım tutuncak hiçbir dalım yok. Bu beni zaten zayıf bir insanım depresyona soktu.

Bi de son dönemde işte baskılar arttı, bir yandan okumaya çalışıyordum okulu yapamadım bırakıcam. Kaldıramadım bunları.
Genişletmek için tıkla...

Hiç gezi yapmayı düşündünüz mü? Biraz sizde şey var sanki, yalnızım sevgilim yok gibi bi şey. Tam çözemedim. Abinizin durumu için geçmiş olsun diyorum. Ama hayatı da kendiniz için zorlaştırmayın bence. Biraz da siz kendinizi hasta ediyorsunuz sürekli olumsuz düşünerek. Belki 50 yaşınızda hayatınızın aşkıyla tanışacaksınız? Bu durumda 50 yaşına kadar depresyonda mı olmayı düşünüyorsunuz? Hayata tutunmaya çalışın. Ben sizin yerinizde olsam, hiç bilmediğim yerleri gezmeye giderdim. Hem çalışıyorsunuz da, yeni hobiler denemeye çalışırdım. O kadar çok şey var ki, hayatınıza heyecan katmaya çalışın bence. Bunları küçümsemeyin, inanın o kadar çok etkili şeyler ki. Belki içinizden yapmak bile gelmeyebilir ama bir adım atarsanız çok fark edecektir. Haftasonu çıkın bilmediğin ve çok merak ettiğiniz bi şehre gidin. Günlük turlara katılın. Yani yapabileceğiniz o kadar şey var ki.
 
hayattankoptum .!.:
Ya annem babam değil de ben bu tip rahatsızlıkların genetik olduğunu düşünüyorum onların yaklaşımı ile değil de kader yaratılış ile açıklıyorum durumu. Beynimizde işlevsel bir bozukluk var çarpık düşünceler var ve aşırı derece dış dünyadaki insanları önemseme var.
Genişletmek için tıkla...
Psikolojik bazı rahatsızlıklar genetik miras maalesef ancak senin bahsettiğin mevzular genelde yetiştirme tarzıyla alakalı. Anne babada sıkıntı olma ihtimali yüksek bence
 
hayattankoptum .!.:
İlaçlarını kullanıyor. Ayrı evde yapamadım çünkü sürekli kendimle baş başa kaldım dışarı falan çıkamıyordum kimseyle konuşmuyordum. İyice psikolojim bozuldu. Çok kötü hissettim zaten sonra majör depresyona girdim 4 hafta hastanede yattım.
Genişletmek için tıkla...
Engel grubundan mi atandiniz peki yani sizin de raporunuz var mi ben genetik olduğunu düşünüyorum hem siz hem abiniz bu sekildeyseniz.
Yarini pek dusunmeyin kim ole kim kala bugünü yasayin ayrıca evlilik de zor is bosver saglam psikoloji gerektirir kolay degil koca ve cocuk bakmak ..Size iyice zor gelir bence..
 
Ben de senin abinin hastalığında iki tane var. Biri raporlu hemde. Annem öldü kanserden babam inme geçirdi parkinson oldu. Ben gidip intihar edeyim bari.
Vallahi sende imkan var ki hasta olabiliyorsun bende o imkanda yok.
Olsam ne olacak. Toplu aile faciası.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
uçsuz bucaksız yalnızlık
Yorumlar
19
Görüntüleme
706
Manolya999
M
Louder
Annemle evi ayırma süreci ve acılar...
10 11 12
Yorumlar
222
Görüntüleme
8K
Tahin Helva
Tahin Helva
M
Gene hüsranla biten bir ilişki
Yorumlar
7
Görüntüleme
489
Blanc12
B
DepresifCivciv
Korkunç kaynana baskısı
6 7 8
Yorumlar
158
Görüntüleme
6K
elif kurt45
E
Y
  • Kilitli
Eşim ve abisiyle ortak işi
Yorumlar
15
Görüntüleme
785
Dreamies
Dreamies
Back
X