- 26 Ocak 2015
- 548
- 486
- 103
Nasıl birseyin icindeyim bilmiyorum ama artik yasamak haram bana. Ölmek istiyorumm. Nedeni ne mi? Nedeni çokk. Daha 19 yasinda olmama ragmen bu hayattan cok sey cektim. Peki niye ben.
Size kàbus gibi gecen günlerimi anlatip icimi dökmek istiyorum;
Küçük bir kiz cocugu düşünün, çok kücük ama. 7 yaş diyelim. Disarda oynuyosunuz, tuvaletiniz geliyo ama eve gitmek istemiyosunuz, cunku eve gidersiniz anneniz sizi bir daha disari birakmaz. Sonra apartmanin bos biryerine yapiyosunuz. 13 yasindaki abiniz görüyo ve seni anneme söylicem diyo. Sizde yalvariyosunuz abi söyleme diye. O da bir sartla söylemem; senin üstüne cıkıcam diyor. Cocuksunuz bilmiyosunuz. Korkudan tamam diyosunuz. Sonra abiniz pijamanizi assagi indirip arka taraftan ustunuze cikiyor. Tabi siz ne oldugunu anlamiyosunuz. Sonra bir aksam misafir geliyor, herkes oturma odasinda oturmus cay içiyor, sizde kiz kardesinizle saklanbac oynamak icin digeer odaya gidiyosunuz. Abiniz geliyo; gel beraber saklanalim elif bizi bulmaz diyo. Gidiyosunuz anne-babanizin yatak odasina, ordada sizi tehdit ediyor cişini apartman bosluguna yaptin, gidip misafirlerin yaninda anneme babama söylicem diye. Tekrardan o teklifi sunuyor. Ve caresizce yine o igrenc seyi kabul ediyosunuz. Sonra ne oluyo biliyormusunuz? Abi dediginiz kisiyle ayni ortamda bulunmak istemiyorsunuz, korkuyosunuz ondan. Birgün anneniz temizlik yaparken, anne abim benim üstüme çıktı diyorsunuz, anneniz temizlige devam ediyor. Hic bisey söylemiyor. Anne benim cocuklugumu elimden aldilar, sen nerdeydin anne! Dmeeyi o kadar cok istedim ki, ve ben o cocuk yasimda daha cok olgunlastim, suan gözümden akan yaslarin sahibini kim vericek? Allahim ben o cocuk yasimda ne günah isledimde, bedelini bu sekilde ödedim? Ben ne yaptim da bu kadar cok sey yasadim? Neden annem yanimda deildi? Neden o insan benim abim oldu? Niye ya niyeee. Ulan ben her gün bir avuç toprağa hasret kaldim bee. İçime kapandım, hissizlestim, kendimi kirli hissetdim, sitem ettim anneme, hep yanlız kaldim, ağladim, ölmek istedimm, intihar etmek istedim. Yasamak istemiyorum artik cok yoruldum hayatt. Ezilmekten, hergün aklima gelen bu pislik olaydan yoruldumm. Her gece aglamaktan bi hàl oldum. Her seyi olmamış gibi içime atmaktan yoruldumm. Ne yapicam bilmiyorum, nefessiz kaliyorum bazen. Burdan tüm annelerimize sesleniyorum; kardeşte olsalar cocuklarinizi hicbir zaman yanliz birakmayin, onlarla arkadas gibi olun ki gelip sizlere birsey oldugunda rahatlikla anlatabilsin.
Size kàbus gibi gecen günlerimi anlatip icimi dökmek istiyorum;
Küçük bir kiz cocugu düşünün, çok kücük ama. 7 yaş diyelim. Disarda oynuyosunuz, tuvaletiniz geliyo ama eve gitmek istemiyosunuz, cunku eve gidersiniz anneniz sizi bir daha disari birakmaz. Sonra apartmanin bos biryerine yapiyosunuz. 13 yasindaki abiniz görüyo ve seni anneme söylicem diyo. Sizde yalvariyosunuz abi söyleme diye. O da bir sartla söylemem; senin üstüne cıkıcam diyor. Cocuksunuz bilmiyosunuz. Korkudan tamam diyosunuz. Sonra abiniz pijamanizi assagi indirip arka taraftan ustunuze cikiyor. Tabi siz ne oldugunu anlamiyosunuz. Sonra bir aksam misafir geliyor, herkes oturma odasinda oturmus cay içiyor, sizde kiz kardesinizle saklanbac oynamak icin digeer odaya gidiyosunuz. Abiniz geliyo; gel beraber saklanalim elif bizi bulmaz diyo. Gidiyosunuz anne-babanizin yatak odasina, ordada sizi tehdit ediyor cişini apartman bosluguna yaptin, gidip misafirlerin yaninda anneme babama söylicem diye. Tekrardan o teklifi sunuyor. Ve caresizce yine o igrenc seyi kabul ediyosunuz. Sonra ne oluyo biliyormusunuz? Abi dediginiz kisiyle ayni ortamda bulunmak istemiyorsunuz, korkuyosunuz ondan. Birgün anneniz temizlik yaparken, anne abim benim üstüme çıktı diyorsunuz, anneniz temizlige devam ediyor. Hic bisey söylemiyor. Anne benim cocuklugumu elimden aldilar, sen nerdeydin anne! Dmeeyi o kadar cok istedim ki, ve ben o cocuk yasimda daha cok olgunlastim, suan gözümden akan yaslarin sahibini kim vericek? Allahim ben o cocuk yasimda ne günah isledimde, bedelini bu sekilde ödedim? Ben ne yaptim da bu kadar cok sey yasadim? Neden annem yanimda deildi? Neden o insan benim abim oldu? Niye ya niyeee. Ulan ben her gün bir avuç toprağa hasret kaldim bee. İçime kapandım, hissizlestim, kendimi kirli hissetdim, sitem ettim anneme, hep yanlız kaldim, ağladim, ölmek istedimm, intihar etmek istedim. Yasamak istemiyorum artik cok yoruldum hayatt. Ezilmekten, hergün aklima gelen bu pislik olaydan yoruldumm. Her gece aglamaktan bi hàl oldum. Her seyi olmamış gibi içime atmaktan yoruldumm. Ne yapicam bilmiyorum, nefessiz kaliyorum bazen. Burdan tüm annelerimize sesleniyorum; kardeşte olsalar cocuklarinizi hicbir zaman yanliz birakmayin, onlarla arkadas gibi olun ki gelip sizlere birsey oldugunda rahatlikla anlatabilsin.
