Yaşamak istemiyorum.

Bukeett__ · Perşembe 00:02

Nerden başlasam bilmiyorum niye buraya bunları anlattığımı da bilmiyorum sadece o kadar çok sıkışmış hissediyorum ki hiçbiyere sığamıyorum… herseyimden kendimden öyle bıktım ki artık kendime katlanamıyorum mezuna kaldım kaç kere bıktım mesleğim olsun diye sırf yine giricem sınava ailemle yaşıyorum aile denirse aynı evde yaşayan 5 kişi sadece benim gözümde etrafımdan kazık yedim herkesin gerçek yüzünü görmek kullanılmak eskiden gelen kalan travmalar o kadar bunaldım ki aynaya bile bakmak istemiyorum bazen biriyle konuşursam kendimi yakıştıramıyorum yanına ya da saçma sapan insanlara denk geliyorum kimseye güvenemiyorum çok uzun zamandır kendime ait hiçbiri şeyimi sevmiyorum hayatımın bi döneminde kendimi kız olarak bile görmemiştim ben intih4r etmiştim başaramamıştım hala izi var ne yaşasam içime gömdüm bazen o kadar düşünürdüm ki herseyi kendime sürekli zarar verdiğim bi dönem oldu suan yine inti4ar etmeyi düşünüyorum ara sıra bunları bilse yakınlarım bana deli gözüyle bakar ama ben bu hayatta kendime verdiğim zararı kimseye asla vermedim tam aksine kimse kırılmasın etmesin diye kendim mahvoldum tükendim bazen o kadar istiyorum ki evden uzaklaşmayı hatta bu şehirden hani bi çanta yap çık git hayat seni götürsün bi yere diyor içimde ki ses biraz cesaretim olsa suan çıkarım giderim gidecek bi yerim yok kimsem yok param pulum bildiğim tek şey o kadar yorgun hissediyorum ki herseyden uzaklaşmak istiyorum allahım bana gidecek yer ver diye yalvarıyorum bazen 21 yaşındayım ama yemin ederim Kuran çarpsın o kadar bitmiş hissediyorum ki asla geçmiyor bu his bi olay bi olay daha yaşarsam ani bi cesaretle kendimi öldürebilirim belki geçer o zaman bu hislerim ama nasıl anlatılır bilmiyorum hiç mi insanın hiç mi gidecek yeri olmaz rehber de arayacak tek bi insan olmaz mı bi insanın nasıl bu kadar kimsesi olmaz anlamıyorum biri sarılsa saatlerce ağlar dururum tek bi kelime edemem buraya yazamadığım o kadar şey var ki belki bilmediğiniz için ciddiye bile alıp okumazsınız bu yazdığımı gülersiniz belki ama ben gülmedim yaşadığım hiçbirseye en güzel yaşlarımda yanlızlıgı dibine kadar yaşadım yaşıyorum her türlü pisliği insanı gördüm bu dünyayı istemiyorum artık umarım Allah tez zamanda alır canımı ben cesaret edip yapmadan…

Sudanli · Perşembe 00:18

Bunları düşünme sınavını düşün

Hytagac · Perşembe 00:20

Şöyle söyleyeyim sana üniversitede gecemediğim zorlandığım sınavları hatırlamıyorum bile.Her hâl geçicidir buna inanırsan iyi edersin.Zaman öyle bir geçecek ki sen bu geçemedim olmuyor dediğin sınavı hatırlamayacaksın bile buna inan. Neler yaşanıyor hayatta daha çok gençsin.

Bilinmeyen zaman · Perşembe 00:36

Uyumaya çalış, gece olunca duygularımız ağırlaşıyor. Daha çok gençsin sağlığın yerindeyse çoğu şeyi atlatırsın.Yillar geçip dönüp bu gunlere baktığında kendine güleceksin.Keske ölüm bı son olsaydı ama değil duygularına yenilme güçlü olmaya bak ve insanlardan beklentiye girme seni senden daha iyi anlayacak hickimse yok demem o ki ilacın da sensin güçlü olmaya bak

Kemalim yapmaz · Perşembe 00:42

Daha hayatın başındasın kızım, yok öyle hemen pes demek. Mücadeleye devam. Zaten hayatı anlamlı kılan da bu mücadele. Herşey güllük gülistanlık olsa ne anlamı olurdu hayatın. Çok şey yaşadım diyorsun ya emin ol daha hiçbir şey yaşamadın. Her akşamın bir sabahı var, tatlım.

Adakumru · Perşembe 01:07

Gidecek yerin olsa gidebilecekmisin? evden kaçmak anlamında mı bu isteğin
Sen kendini seversen,herkes seni sever sen kendine kıymet vermezssen kimse sana kıymet vermez,
Bu dünyaya gelme sebebimiz var hepimizin asıl sınav ne zaman başlar belli olmaz belkide sen o sınavı şuan veriyorsun ve geçecek güzel güneşli günler çiçekli bahçeler önüne serilecek önce kendine sonra ailene değer ver ve bunu hisssettir sıkı sıkı sarıl onları öp olumlu olduğunu hissettir daha çok gençssin hedeflerini güzel belirlersen ilerde başka bir ülkeye bile gidebilirsin ama önce kendine gel silkelen ve kalk ...

Gelbegokyuzum · Perşembe 01:37

İnan hayatının en güzel yaşındasın.ve bir şey söyleyeyim mi herkes aynı insan azlığından muzdarip.kimse 4/5 ilk bir hayat yaşamıyor.ortalamayi bul yeter , dairenin içinde kal yani.bitiyor zaten hayat dediğin şey de en sonunda bari sonunu görelim en iyisinden değil mi?boş ver sen hayat sonlandırma fikrini bir calis mezuna kalmak çok da vahim bir şey değil.ya daha 21 yaşındasın ya..istesek geri alamadığımız o zaman var ya şimdi senin avuclarinda istersen bunu en güzeli yapmak elinde hadi başla bir yerlerden.

Aysenimi · Perşembe 02:49

Bukeett__ .!.:
Nerden başlasam bilmiyorum niye buraya bunları anlattığımı da bilmiyorum sadece o kadar çok sıkışmış hissediyorum ki hiçbiyere sığamıyorum… herseyimden kendimden öyle bıktım ki artık kendime katlanamıyorum mezuna kaldım kaç kere bıktım mesleğim olsun diye sırf yine giricem sınava ailemle yaşıyorum aile denirse aynı evde yaşayan 5 kişi sadece benim gözümde etrafımdan kazık yedim herkesin gerçek yüzünü görmek kullanılmak eskiden gelen kalan travmalar o kadar bunaldım ki aynaya bile bakmak istemiyorum bazen biriyle konuşursam kendimi yakıştıramıyorum yanına ya da saçma sapan insanlara denk geliyorum kimseye güvenemiyorum çok uzun zamandır kendime ait hiçbiri şeyimi sevmiyorum hayatımın bi döneminde kendimi kız olarak bile görmemiştim ben intih4r etmiştim başaramamıştım hala izi var ne yaşasam içime gömdüm bazen o kadar düşünürdüm ki herseyi kendime sürekli zarar verdiğim bi dönem oldu suan yine inti4ar etmeyi düşünüyorum ara sıra bunları bilse yakınlarım bana deli gözüyle bakar ama ben bu hayatta kendime verdiğim zararı kimseye asla vermedim tam aksine kimse kırılmasın etmesin diye kendim mahvoldum tükendim bazen o kadar istiyorum ki evden uzaklaşmayı hatta bu şehirden hani bi çanta yap çık git hayat seni götürsün bi yere diyor içimde ki ses biraz cesaretim olsa suan çıkarım giderim gidecek bi yerim yok kimsem yok param pulum bildiğim tek şey o kadar yorgun hissediyorum ki herseyden uzaklaşmak istiyorum allahım bana gidecek yer ver diye yalvarıyorum bazen 21 yaşındayım ama yemin ederim Kuran çarpsın o kadar bitmiş hissediyorum ki asla geçmiyor bu his bi olay bi olay daha yaşarsam ani bi cesaretle kendimi öldürebilirim belki geçer o zaman bu hislerim ama nasıl anlatılır bilmiyorum hiç mi insanın hiç mi gidecek yeri olmaz rehber de arayacak tek bi insan olmaz mı bi insanın nasıl bu kadar kimsesi olmaz anlamıyorum biri sarılsa saatlerce ağlar dururum tek bi kelime edemem buraya yazamadığım o kadar şey var ki belki bilmediğiniz için ciddiye bile alıp okumazsınız bu yazdığımı gülersiniz belki ama ben gülmedim yaşadığım hiçbirseye en güzel yaşlarımda yanlızlıgı dibine kadar yaşadım yaşıyorum her türlü pisliği insanı gördüm bu dünyayı istemiyorum artık umarım Allah tez zamanda alır canımı ben cesaret edip yapmadan…

20 lerin ilk yarısının tam aksine en güzel yıllar değil en kötü geçen yıllar olduğunu düşünüyorum.tamam beden sağlıklı ama beyin hiç sağlıklı olmuyor.buralarda aynı yaş grubundan çok konu okuyoruz ki benim de 25,26 yaşına kadar hayatım berbat geçmişti.ben yaşananlardan ziyade beynin yaşa bağlı çalışma sisteminde böyle bir etki olduğunu düşünüyorum. Kime sorsam 20 lerin başından şikayetçi.30 a doğru ve geçince insanlara bir huzur, doygunluk geliyor.zaten bilim beyin gelişimini 25 yaşına kadar tamamlıyor diyor.şu an ergenlikten bile çıkmış değilsiniz yani.doğal süreçler olduğunu düşünüyorum.ben de o yaşlarda senden hâlliceydim.o kadar sinirli, stresliydim ki gecenin bir vakti evden kaçıp sabaha kadar orada burada gezdiğimi bilirim.ben de 25 ten sonra huzuru buldum.sabredin bu dönemler de geçecek.bambaşka bir zihniyete kavuşacaksınız.hatta bir kaç sene sonra şu yazdığın şeylere şaşırıp kalacaksın.

Siyah Palto · Perşembe 03:04

Maksat gerçekten aileden uzaklaşmaksa asıl sıkıntı aile ve çaresizliğinizin sebebi onlarsa yatılı bakıcılık işine bakın hem gidecek bi yer hem para pul birikimi için en iyi iş secenegı

kısa sürede kendinize yeni bi hayat kurarsınız ama evden giderken bu dusuncelerın Hepsını geride bıeakmalısınız. . Yoksa gittiğiniz hiç bi yerde mutlu olamazsınız

vilora · Perşembe 04:15

Sınava odaklan, şuan bunları düşünme. Sınavdan sonra emin ol daha güzel olacak, inşallah istediğin bölüme ve istediğin şehire gidersin. Tercih yaparken o eve bir daha seni getirmeyecek bir tercih yap, saçma sapan bölümler sakın yazma. Her şey geçiyor, klasik bir cümle ama öyle.

lophorina · Perşembe 05:05

Kendini öldürmek o kadar kolay değil. Muhtemelen ölmeyeceksin ama çok sıkıntı çekeceksin. Sıkıntına sıkıntı ekleyeceksin ve bunu bütün sosyal çevrenin önünde yaşayacaksın. Belki de geri dönülmez hasar alacaksın.

Sırt çantasını kapıp gitmek de Tr'de yapılacak en akılsızca şeylerin başında geliyor üstelik sen bir kadınsın. Başına ne korkunçluklar gelir sence, düşünebiliyor musun?

Sana her zaman umut vardır tarzı klasik şeyler söylemeyeceğim çünkü depresyondasın ve yalan söylediğimi düşüneceksin. Ama her şey sandığın kadar kötü değil.

Önünde bir sınav var ve belirsizliğin içinde yapılacak en son şey geleceği düşünmek. Böyle hasta olursun işte. Önündeki adıma bakman lazım. Bugün ne yapabilirim bugün ne ders çalışabilirim tarzında düşünmen lazım.

Birkaç defa mezuna kalmışsın, ailenin imkanlarını yazmamışsın ama anladığım kadarıyla seni kendi haline bıraktılar ama senden çok da ümitli değiller arada laf dokunduruyorlar -sadece tahmin ediyorum-. Yapsınlar, bu süreci kendin için yaşıyorsun zorluğunu kendin çekiyorsun faydasını kendin göreceksin çevren sana yardımcı olabilir neye ihtiyacın olduğunu görebilir ama seni tam anlayamaz bunu da bir kabul et.

Sonuç olarak hayat düşünerek yaşanmaz, eylemle yaşanır. Kendini harap etme, günlük yapman gerekenleri yap kendini meşgul tut. Hiçbir şey sonsuza kadar sürmez bu süreç de yaşanıyor ve bitecek.

Hangi şehirdesin, niye konuştuğun arkadaşın, tanıdığın, teyzen, kuzenin ya da herhangi bir duygusal desteğin yok? Hiç kendini birine açmayı denedin mi yoksa böyle bir şansım yok diye mi düşündün her zaman?

Terapi ya da ilaç alıyor musun?

İntiharı daha önce denediğini kim biliyor?

Ahuzarr · Perşembe 08:55

Bukeett__ .!.:
Nerden başlasam bilmiyorum niye buraya bunları anlattığımı da bilmiyorum sadece o kadar çok sıkışmış hissediyorum ki hiçbiyere sığamıyorum… herseyimden kendimden öyle bıktım ki artık kendime katlanamıyorum mezuna kaldım kaç kere bıktım mesleğim olsun diye sırf yine giricem sınava ailemle yaşıyorum aile denirse aynı evde yaşayan 5 kişi sadece benim gözümde etrafımdan kazık yedim herkesin gerçek yüzünü görmek kullanılmak eskiden gelen kalan travmalar o kadar bunaldım ki aynaya bile bakmak istemiyorum bazen biriyle konuşursam kendimi yakıştıramıyorum yanına ya da saçma sapan insanlara denk geliyorum kimseye güvenemiyorum çok uzun zamandır kendime ait hiçbiri şeyimi sevmiyorum hayatımın bi döneminde kendimi kız olarak bile görmemiştim ben intih4r etmiştim başaramamıştım hala izi var ne yaşasam içime gömdüm bazen o kadar düşünürdüm ki herseyi kendime sürekli zarar verdiğim bi dönem oldu suan yine inti4ar etmeyi düşünüyorum ara sıra bunları bilse yakınlarım bana deli gözüyle bakar ama ben bu hayatta kendime verdiğim zararı kimseye asla vermedim tam aksine kimse kırılmasın etmesin diye kendim mahvoldum tükendim bazen o kadar istiyorum ki evden uzaklaşmayı hatta bu şehirden hani bi çanta yap çık git hayat seni götürsün bi yere diyor içimde ki ses biraz cesaretim olsa suan çıkarım giderim gidecek bi yerim yok kimsem yok param pulum bildiğim tek şey o kadar yorgun hissediyorum ki herseyden uzaklaşmak istiyorum allahım bana gidecek yer ver diye yalvarıyorum bazen 21 yaşındayım ama yemin ederim Kuran çarpsın o kadar bitmiş hissediyorum ki asla geçmiyor bu his bi olay bi olay daha yaşarsam ani bi cesaretle kendimi öldürebilirim belki geçer o zaman bu hislerim ama nasıl anlatılır bilmiyorum hiç mi insanın hiç mi gidecek yeri olmaz rehber de arayacak tek bi insan olmaz mı bi insanın nasıl bu kadar kimsesi olmaz anlamıyorum biri sarılsa saatlerce ağlar dururum tek bi kelime edemem buraya yazamadığım o kadar şey var ki belki bilmediğiniz için ciddiye bile alıp okumazsınız bu yazdığımı gülersiniz belki ama ben gülmedim yaşadığım hiçbirseye en güzel yaşlarımda yanlızlıgı dibine kadar yaşadım yaşıyorum her türlü pisliği insanı gördüm bu dünyayı istemiyorum artık umarım Allah tez zamanda alır canımı ben cesaret edip yapmadan…

Seni o kadar iyi anlıyorum ki yaşıtız. Sana kocaman sarılıyorum geçecek demiyorum çünkü benden bu zor zamanları atlatabilirmiyiz bilmiyorum.

suhleylaa · Perşembe 17:20

Bukeett__ .!.:
Nerden başlasam bilmiyorum niye buraya bunları anlattığımı da bilmiyorum sadece o kadar çok sıkışmış hissediyorum ki hiçbiyere sığamıyorum… herseyimden kendimden öyle bıktım ki artık kendime katlanamıyorum mezuna kaldım kaç kere bıktım mesleğim olsun diye sırf yine giricem sınava ailemle yaşıyorum aile denirse aynı evde yaşayan 5 kişi sadece benim gözümde etrafımdan kazık yedim herkesin gerçek yüzünü görmek kullanılmak eskiden gelen kalan travmalar o kadar bunaldım ki aynaya bile bakmak istemiyorum bazen biriyle konuşursam kendimi yakıştıramıyorum yanına ya da saçma sapan insanlara denk geliyorum kimseye güvenemiyorum çok uzun zamandır kendime ait hiçbiri şeyimi sevmiyorum hayatımın bi döneminde kendimi kız olarak bile görmemiştim ben intih4r etmiştim başaramamıştım hala izi var ne yaşasam içime gömdüm bazen o kadar düşünürdüm ki herseyi kendime sürekli zarar verdiğim bi dönem oldu suan yine inti4ar etmeyi düşünüyorum ara sıra bunları bilse yakınlarım bana deli gözüyle bakar ama ben bu hayatta kendime verdiğim zararı kimseye asla vermedim tam aksine kimse kırılmasın etmesin diye kendim mahvoldum tükendim bazen o kadar istiyorum ki evden uzaklaşmayı hatta bu şehirden hani bi çanta yap çık git hayat seni götürsün bi yere diyor içimde ki ses biraz cesaretim olsa suan çıkarım giderim gidecek bi yerim yok kimsem yok param pulum bildiğim tek şey o kadar yorgun hissediyorum ki herseyden uzaklaşmak istiyorum allahım bana gidecek yer ver diye yalvarıyorum bazen 21 yaşındayım ama yemin ederim Kuran çarpsın o kadar bitmiş hissediyorum ki asla geçmiyor bu his bi olay bi olay daha yaşarsam ani bi cesaretle kendimi öldürebilirim belki geçer o zaman bu hislerim ama nasıl anlatılır bilmiyorum hiç mi insanın hiç mi gidecek yeri olmaz rehber de arayacak tek bi insan olmaz mı bi insanın nasıl bu kadar kimsesi olmaz anlamıyorum biri sarılsa saatlerce ağlar dururum tek bi kelime edemem buraya yazamadığım o kadar şey var ki belki bilmediğiniz için ciddiye bile alıp okumazsınız bu yazdığımı gülersiniz belki ama ben gülmedim yaşadığım hiçbirseye en güzel yaşlarımda yanlızlıgı dibine kadar yaşadım yaşıyorum her türlü pisliği insanı gördüm bu dünyayı istemiyorum artık umarım Allah tez zamanda alır canımı ben cesaret edip yapmadan…

Sizin yaşlarınızda olmak isterdim. Düşünsenize hiç hayatınıza kimse müdahale etmiyor. Hayat sizin elinizde. Arkadaşlarınız, çevreniz ile olan ilişkilerinize kimse müdahale etmiyor. Özgürce düşünüp fikirlerinizi söyleyip paylaşabiliyorsunuz. Özgürce birileri ile konuşabiliyorsunuz .Herkes gelip geçicidir 21 yanındakileri hatırlamıyorum bile . Ama o zamanlar daha özgüvenli, saygın , mutlu olmasam da özgür olduğumu biliyorum. En güzel tavsiyem ne istersen Allah'tan iste. Üniversite gittiğimde alanım alımlar azalmış hayal kırıklığı ile okumuştum. Şimdiki aklım olsa oturur çalışırdım, 1 kişi de alınacaksa ben olmalıydım. İnan ki farklı yerlere gittiğinde olaylara farklı bakıyor, zihnin susuyor, olayları güzel değerlendiriyorsun ve huzuru hissediyorsun. İnan ki insanlar kendilerine verdikleri değer, sevgi, saygı derecesinde insanlar da öyle oluyor. Fakat; dışarıdan tüm hayatına müdahale edenler yoksa tabi. Dua et Allah'a..

Bukeett__ · Perşembe 22:30

Ahuzarr .!.:
Seni o kadar iyi anlıyorum ki yaşıtız. Sana kocaman sarılıyorum geçecek demiyorum çünkü benden bu zor zamanları atlatabilirmiyiz bilmiyorum.

Bende sana kocaman sarılıyorum canım benim umarım hersey yoluna girer…

Bukeett__ · Perşembe 22:34

lophorina .!.:
Kendini öldürmek o kadar kolay değil. Muhtemelen ölmeyeceksin ama çok sıkıntı çekeceksin. Sıkıntına sıkıntı ekleyeceksin ve bunu bütün sosyal çevrenin önünde yaşayacaksın. Belki de geri dönülmez hasar alacaksın.

Sırt çantasını kapıp gitmek de Tr'de yapılacak en akılsızca şeylerin başında geliyor üstelik sen bir kadınsın. Başına ne korkunçluklar gelir sence, düşünebiliyor musun?

Sana her zaman umut vardır tarzı klasik şeyler söylemeyeceğim çünkü depresyondasın ve yalan söylediğimi düşüneceksin. Ama her şey sandığın kadar kötü değil.

Önünde bir sınav var ve belirsizliğin içinde yapılacak en son şey geleceği düşünmek. Böyle hasta olursun işte. Önündeki adıma bakman lazım. Bugün ne yapabilirim bugün ne ders çalışabilirim tarzında düşünmen lazım.

Birkaç defa mezuna kalmışsın, ailenin imkanlarını yazmamışsın ama anladığım kadarıyla seni kendi haline bıraktılar ama senden çok da ümitli değiller arada laf dokunduruyorlar -sadece tahmin ediyorum-. Yapsınlar, bu süreci kendin için yaşıyorsun zorluğunu kendin çekiyorsun faydasını kendin göreceksin çevren sana yardımcı olabilir neye ihtiyacın olduğunu görebilir ama seni tam anlayamaz bunu da bir kabul et.

Sonuç olarak hayat düşünerek yaşanmaz, eylemle yaşanır. Kendini harap etme, günlük yapman gerekenleri yap kendini meşgul tut. Hiçbir şey sonsuza kadar sürmez bu süreç de yaşanıyor ve bitecek.

Hangi şehirdesin, niye konuştuğun arkadaşın, tanıdığın, teyzen, kuzenin ya da herhangi bir duygusal desteğin yok? Hiç kendini birine açmayı denedin mi yoksa böyle bir şansım yok diye mi düşündün her zaman?

Terapi ya da ilaç alıyor musun?

İntiharı daha önce denediğini kim biliyor?

Çalışıyorum yakın arkadaşlarım var evet hep görüşemiyoruz zaten ben yakınlarıma biseylerimi anlatıp onları sıkmak istemiyorum sivastayım yıldizeli ve hayır intihar girisimimi kimse bilmiyor sadece izi duruyor bileğimde dikkatli bakılınca anlaşılıyor o da diyecek pek biseyim yok neyle meşgul edersem edeyim kafamı düşünceler gitmiyor beynimden zamanla düzelir belki hersey bilmiyorum

Bukeett__ · Perşembe 22:37

Kemalim yapmaz .!.:
Daha hayatın başındasın kızım, yok öyle hemen pes demek. Mücadeleye devam. Zaten hayatı anlamlı kılan da bu mücadele. Herşey güllük gülistanlık olsa ne anlamı olurdu hayatın. Çok şey yaşadım diyorsun ya emin ol daha hiçbir şey yaşamadın. Her akşamın bir sabahı var, tatlım.

Tatlın mıyım gerçekten

lophorina · Perşembe 23:16

Bukeett__ .!.:
Çalışıyorum yakın arkadaşlarım var evet hep görüşemiyoruz zaten ben yakınlarıma biseylerimi anlatıp onları sıkmak istemiyorum sivastayım yıldizeli ve hayır intihar girisimimi kimse bilmiyor sadece izi duruyor bileğimde dikkatli bakılınca anlaşılıyor o da diyecek pek biseyim yok neyle meşgul edersem edeyim kafamı düşünceler gitmiyor beynimden zamanla düzelir belki hersey bilmiyorum

Umarım her şey düzelir. Psikiyatriden randevu alamaz mısın?

Kemalim yapmaz · Perşembe 23:37

Bukeett__ .!.:
Tatlın mıyım gerçekten

Evet, senin geçtiğin yollardan çok uzun zaman önce geçtim

Bukeett__ · Perşembe 23:58

Kemalim yapmaz .!.:
Evet, senin geçtiğin yollardan çok uzun zaman önce geçtim

Umarım sizin gibi bende geçerim biter şu yollar…

Bukeett__ · Cuma 00:00

lophorina .!.:
Umarım her şey düzelir. Psikiyatriden randevu alamaz mısın?

Bi defa gitmiştim inthrdan bi süre sonraydı yatırmak istedi yok dedim ilaç yazdı iki tane sabah akşam için ama çok yan etki yapmıştı ve robot gibi hissettiriyordu bıraktım

lophorina .!.:
Umarım her şey düzelir. Psikiyatriden randevu alamaz mısın?

Yaşamak istemiyorum.

Yeni Üye

Popüler Üye

Üye

Guru

Uçurumun kenarındayım Hızır

Üye

Ne güzel şeydi ah şu çocukluk 🎈

Popüler Üye

Popüler Üye

Yeni Üye

Üye

Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Yeni Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Üye

Uçurumun kenarındayım Hızır

Yeni Üye

Yeni Üye

Benzer Konular