Yasamaktan biktim.

Sunu dicem doğru bir şey diyince nedesen herkes suclar ee nede olsa dogru soyleyeni dokuz koyden kovarlar demi. Ben 17 yasimda neneme bakmistim yillar once hicde sikayet etmemistim, bazen geceleride yaninda yatardim, yemegini yapar saclarini tarar, ustunu degistirirdim. Sonradan oldugunde keake yasadiginda biraz daha ilgilenebilseydim diye düşünmüştum. Simdi ben o mesajda ne yazmisim sizlerde halen ne diyorsunuz. Cok değişik, halilara takilan ben olmusum, benim mesajimda halilara takilan siz dwmekki halilarda keramet 😁
Konu sahibi annesine bakmaktan şikayet etmiyor ki. Anneniz ya ölmüş olsaydı demişsiniz. Bazı durumlar ölümden daha çok can yakabilir. Annesini ani bir trafik kazasında kaybetmiş biri olarak bunu söylüyorum. Çünkü annemin yaşlanmaya başladığını idrak ettiğimde içim parçalanmaya başladı. Bazı şeyleri tekrar tekrar sorduğunda bunuyor mu acaba diye düşünüyordum. O benim annemdi, onun ilerde beni unutacağını, tanımayacağını, küçük bir çocuk gibi olacağını düşnmek beni mahvediyordu. Elbette ki böyle bir durumda ona bakacaktım. Sıkıntı ona bakmak değildi, gözümün önünde eridiğini, hastalandığını, acı çektiğini görecek olma düşüncesi beni yaralıyordu. Annemdi o benim, canımdı, enerjisi bitmeyen meleğimdi. Bir gün enerjisiz kaldığını görecek olmaktan korkuyordum. Ve hiçbir hastalığı olmayan annem bir anda gidiverdi. Şimdi diyorum ki hasta olmadan, yatalak olmadan, acı çekmeden, hiçbir şeyi unutmadan, tertemiz gitmesi hepimiz için daha hayırlıydı belki de. Yani sonuç olarak bana kalırsa bazı şeyler ölümden daha fazla yaralar insanı. Daha çok üzer, daha çok parçalar. Konu sahibine Allah yardım etsin, sabırlar versin inşallah.
 
Bir psikiyatriste gidip ilac kullanmaya baslasaniz mesela sizi sakinlestirecek hayata daha pozitif bakmanıza sebep olacak bir ilaç ...huzur çok önemli bu ilaç sayesinde iç huzurunuzu bulabilirsiniz olaylara daha yumuşak bakabilirsiniz en azından bu dönemi bu şekilde atlatabilirsiniz diye düşünüyorum çünkü kendi başınıza iç huzuru yakalayamayacaginiz aşikar ..Allah yardımcınız olsun
 
Sabahlari bas agrisiyla kalkiyorum ve uyanip gercek hayata donmekten korkuyorum cogu zaman. Eskiden huzur kokan ev simdi kambusa donustu ve kendimi caresiz hissediyorum artik.

Annemin hastaligi (demans) huzurumuzu aldi, goturdu. Namaz kiliyor ve biraksak her namazda saatlerce tesbih cekiyor yuruyerek. 2-3 senedir bu boyle. Mudahale etmezsek bu sefer cisini tutamiyor (kadinsal hastaligi var) ve altina kaciriyor. Sadece kiyafetleriyle sinirli kalsa iyi, cogu zaman halilar ve yerler islaniyor. Idrar kokusuna alistik zaten. Isten eve geldigimde bu kokuyu aldigimda beynimin uyustugunu hissediyorum.

Yuruyerek tesbih cekme olayi yuzunden kac kere kriz gecirdim ama olmuyor. Asla vazgecmiyor bundan.

Kulaklari da duymuyor cihaz kullanmasina ragmen. Boyle olunca muhabbetlere katilamiyor ve konusmuyor da. Yeme, icme, namaz kilma ve hasta abisini arama disinda hicbir faaliyeti yok.

Bu aralar orgu ormeye yoneltiyorum onu. Gayet de duzgun ve hizli oruyor. Sasirtiyor beni.

Yasamaktan biktim. Dua etmeyi de biraktim haliyle. Her gece yatmadan once semaya yonelttigim olme istegimden sonra hangi ruh haliyle dua edecegim ki?

Uzun yazdim, kusura bakmayin lutfen. Sahip oldugunuz seylerin kiymetini bilin. Evinizde huzur varsa sizden sanslisi yok.

Ananem alzheimer 3 aşağı 5 yukarı aynı seviyede. Çok zor bi hastalık özellikle bakan için. Benimde annem bakıyor Allah yardımcısı olsun diye dua ediyorum. Antidepresan kullanıyor musunuz? Hastalara bakan hasta yakınlarına kesinlikle veriyorlar. Eğer gitmiyorsanız bi psikiyatri ye gidin durumu anlatın. Anneniz değişmeyeceği için, ( ki Değiştirmeye de çalışmayın değişmez hastalığın seyri böyle) siz hayatınızı değiştirin. Çok zor bi hayat, Allah yardımcınız olsun. Ve bence lütfen dualarınızdan vazgeçmeyin 🙏🏻
 
Ayşem midir nedir şu akıl fukarasını alıntılamayı bırakın artık. Değmez.

Böyle insanlardan gerçekten nefret ediyorum.
Forumda bir ton var.
Sorsan üzüldüm derdine, yardımcı olmak istedim der, araya tekme tokat sıkıştırmadan edemezler.
Ayıp bu ne biçim yorum diye haksızlığa ses çıkarınca da ''Sana ne benim yorumumdan sana mı sorcam. ''
der işin içinden çıkarlar.

Dipte hisseden bir insanın kafasının üzerine basınca iyi hisseden zavallılar bunlar.

Keşke üye olurken site bir şekilde enerjisini alsa da ''Siteye kabul edilecek kadar insan değilsiniz. '' mesajı ile
üyelikleri reddedilse..
 
Bakiniz burdada halidan bahsetmis yüklenin

Allah kimsenin başına vermesin ama siz halden anlayacak biri değilsiniz. Başına gelmeyen anlamaz. Yaşlı bakmakla hasta bakmak üstelik böylesine bi hastalığa aynı şey değil. Sürekli aynı şeyleri yaşamak her gün insanın psikolojisini pert eder. Dilerim hiç bi zaman yaşamazsınız ama yaşarsanız da şaşırmam. Kınadığınız başınıza gelmeden rabbim canınızı almazmış.
 
Ne desem bilemiyorum, o kadar üzgünüm ki. Sana, Milanaya, bu hastalıkla yüzleşen mücadele eden herkese.

Annen şu an tam olarak nasıl bilemiyorum, hiç kendine geliyor mu, sizleri tanıyor mu, normal bir şekilde konuşabiliyor mu bilmiyorum. Ama bil ki annen senin bu şekilde umutsuz, mutsuz, tamamen hayattan bıkmış olmanı asla istemezdi.

kızımı senin yerine, kendimi de annenin yerine koyuyorum, hastalıktan çok bu canımı acıtırdı bilseydim, farkında olsaydım. Annen senin canın biliyorum, yaşadıkların da çok zor onu da biliyorum. Allah yardımcın olsun diyorum sadece.

Milana22 Milana22 baban için de çok geçmiş olsun, annenin söyledikleri çok içimi acıttı :(
 
Konu sahibi arkadaşım Allah acil şifalar versin annenize.
Yaşamadan atmak kolay.
İnsan en sevdiğine bu acı hastalığı konduramaz, çare olamama duygusu yıpratır.
Eğer imkanınıza varsa yardım alın, yardımcı tutun.
Omzunuzdaki yükü hafifletin.
Kendinizi ayakta tutmanız için bu şart.
Çok üzüldüm sizin için.
Lütfen güçlü durun.
 
Ne desem bilemiyorum, o kadar üzgünüm ki. Sana, Milanaya, bu hastalıkla yüzleşen mücadele eden herkese.

Annen şu an tam olarak nasıl bilemiyorum, hiç kendine geliyor mu, sizleri tanıyor mu, normal bir şekilde konuşabiliyor mu bilmiyorum. Ama bil ki annen senin bu şekilde umutsuz, mutsuz, tamamen hayattan bıkmış olmanı asla istemezdi.

kızımı senin yerine, kendimi de annenin yerine koyuyorum, hastalıktan çok bu canımı acıtırdı bilseydim, farkında olsaydım. Annen senin canın biliyorum, yaşadıkların da çok zor onu da biliyorum. Allah yardımcın olsun diyorum sadece.

Milana22 Milana22 baban için de çok geçmiş olsun, annenin söyledikleri çok içimi acıttı :KK43:

Annem su an kendinde, bizi taniyor, istedigi zaman gayet normal bir sekilde konusabiliyor, disarida gunluk yuruyusunu duzenli bir sekilde yapip eve duzgun sekilde donebiliyor, yollari sasirmasi falan yok, istahi falan da iyi ama hayattan kopus durumu var. Arada inliyor mesela. Ruhu daraliyor sanki.

Cok sag olun.
 
Tesbih olayında kriz geçirecek ne var kadın hasta anlamıyor işte örgüyü biliyor ama derseniz o tür rahatsızlıklarda eski olaylar hatırlanır
 
Bazı insanlar başkaları üzerinden kendini övüp kendini vicdanlı addederek egosunu tatmin etmeyi çok seviyor. Özelikle burada çok görüyorum böylelerini . Hasta bir insana bakan bir insanı kimse hadsizce eleştiremez. Herkes haddini bilsin .Ayrıca hasta yakınlarıyla ilgili bir doktorun şöyle dediğini okumuştum. Hasta bakimi cok zor bir iş ve bir süre sonra bu agir yükten dolayı o kişiler de o hastalığa yakalanıyor .O yuzden devlet hastalar icin bakıcılık hizmeti vermeli .

Konu sahibi bence siz de mutlaka bir bakici tutun .Boyle hem psikolojik hem fiziksel olarak cok yipraniyorsunuz.
 
Son düzenleme:
Ayşem midir nedir şu akıl fukarasını alıntılamayı bırakın artık. Değmez.

Böyle insanlardan gerçekten nefret ediyorum.
Forumda bir ton var.
Sorsan üzüldüm derdine, yardımcı olmak istedim der, araya tekme tokat sıkıştırmadan edemezler.
Ayıp bu ne biçim yorum diye haksızlığa ses çıkarınca da ''Sana ne benim yorumumdan sana mı sorcam. ''
der işin içinden çıkarlar.

Dipte hisseden bir insanın kafasının üzerine basınca iyi hisseden zavallılar bunlar.

Keşke üye olurken site bir şekilde enerjisini alsa da ''Siteye kabul edilecek kadar insan değilsiniz. '' mesajı ile
üyelikleri reddedilse..

Dipte hisseden bir insanın kafasının üzerine basınca iyi hisseden zavallılar bunlar.
Şu kısım o kadar doğru ki !Bu sitede duygu sömürüsü yaparak duyarsız vicdansız halini fark etmeyenler çok rahatsızlık verici.
 
Sabahlari bas agrisiyla kalkiyorum ve uyanip gercek hayata donmekten korkuyorum cogu zaman. Eskiden huzur kokan ev simdi kambusa donustu ve kendimi caresiz hissediyorum artik.

Annemin hastaligi (demans) huzurumuzu aldi, goturdu. Namaz kiliyor ve biraksak her namazda saatlerce tesbih cekiyor yuruyerek. 2-3 senedir bu boyle. Mudahale etmezsek bu sefer cisini tutamiyor (kadinsal hastaligi var) ve altina kaciriyor. Sadece kiyafetleriyle sinirli kalsa iyi, cogu zaman halilar ve yerler islaniyor. Idrar kokusuna alistik zaten. Isten eve geldigimde bu kokuyu aldigimda beynimin uyustugunu hissediyorum.

Yuruyerek tesbih cekme olayi yuzunden kac kere kriz gecirdim ama olmuyor. Asla vazgecmiyor bundan.

Kulaklari da duymuyor cihaz kullanmasina ragmen. Boyle olunca muhabbetlere katilamiyor ve konusmuyor da. Yeme, icme, namaz kilma ve hasta abisini arama disinda hicbir faaliyeti yok.

Bu aralar orgu ormeye yoneltiyorum onu. Gayet de duzgun ve hizli oruyor. Sasirtiyor beni.

Yasamaktan biktim. Dua etmeyi de biraktim haliyle. Her gece yatmadan once semaya yonelttigim olme istegimden sonra hangi ruh haliyle dua edecegim ki?

Uzun yazdim, kusura bakmayin lutfen. Sahip oldugunuz seylerin kiymetini bilin. Evinizde huzur varsa sizden sanslisi yok.
Çok geçmiş olsun canım benim
 
Ne desem bilemiyorum, o kadar üzgünüm ki. Sana, Milanaya, bu hastalıkla yüzleşen mücadele eden herkese.

Annen şu an tam olarak nasıl bilemiyorum, hiç kendine geliyor mu, sizleri tanıyor mu, normal bir şekilde konuşabiliyor mu bilmiyorum. Ama bil ki annen senin bu şekilde umutsuz, mutsuz, tamamen hayattan bıkmış olmanı asla istemezdi.

kızımı senin yerine, kendimi de annenin yerine koyuyorum, hastalıktan çok bu canımı acıtırdı bilseydim, farkında olsaydım. Annen senin canın biliyorum, yaşadıkların da çok zor onu da biliyorum. Allah yardımcın olsun diyorum sadece.

Milana22 Milana22 baban için de çok geçmiş olsun, annenin söyledikleri çok içimi acıttı :KK43:

Canimsin cok sagol tatlim , valla bu o kadar berbat bir hastalik ki , esimdende bende de genetik olarak var ve ikimiz de her gece dua ediyoruz , allahim ne hastalik verirsen ver ama evlatlarimiza aci bize bu hastaligi verme diye , gercekten cok cok zor
 
Ne kadar acı çektiğini anlayabiliyorum. Seni asıl üzen hep yanında olan başını dizine koyacağın mutsuzluğunda seni avutacak eve geldiğinde yemek kokularının geldiği mutfağa yöneldiğin günlerin geride kalması. Evet annen küçükken sana öyle baktı ama o anneydi ama sen evlatsın. O nedenle böyle hissetmen normal.Anneni özlüyorsun anlıyorum. Şımarmayı bağırıp çağırmayı nazını çekmesini özlüyorsun. Yaşarken ölmüş gibi olması canını yakıyor. Ama yapabilecek hiçbir şey yok. Her insan Farklı sınanır bu hayatta. Bu da senin sınavın. Bu durumu kabullenemediğin için çok zor geliyor ve evet çok zor. Ama kabul et artık ve buna yönelik çözümler üret. Bu senin başına geldi. Bununla ne yazık ki yüzleşip kabullenmen gerekiyor. Eski anneni anılarının en güzel yerinde tut onunla ve vedalaş ve yeni annenle tanış. Onunla yeniden başla. O zaman hayat daha çekilir olacak emin ol.Allah yardımcın olsun
 
Yahu bu konuya bir cok kisi benden daha kotu yorumlar yazmis sizde ne merakliymissiniz biri bisey dedimi hemen aaa bak bu bunu demis vah vahlamaya allah bilir mesajin tamamini okuyaniniz bile yoktur siz bu kafayla suru pisikolojisi iste aysemi dert edinin siz bys
annenizden degerli olan halilarinizi
Bu lafinin ustune ne soylersen soyle hic bir etkisi olmaz. Istersen yazdiklarin 5 sayfa olsun. Bu hadsizligi yapmamaliydin. Ustelik bunu ölmek isteyen bir kadina soyluyorsun. bu kadar insan tepki gostermis biraz olsun utanmaliydin
 
Annemin ananesi ayni boyle idi. Belki buraz acimasiz bulunacak mesajım ama anneniz icin uygun bir bakimevi bulmaya calisin.
Ninemde onceleri boyle idi. Ki uzgunum ama bunlar iyi gunleri. Bu hastalik malesef iyiye gitmiyor.
Daha sonlari artik hagizasi iyice tukendigi icin ozellikle geceleri camlara cikip polis cagirin beni kacirdilar diye bagiriyordu. Kaldigi ev gencliginde yasadigi ev olmadigi icin taniyamiyordu orayi ariyordu. Sonralari cisiyle beraber kakasinida altina yapmaya. O kakayi duvarlara surmeye basladi. Yaptigi kakayi yemeyede basladiginda kendine zarar verneye basladiginda bakimevine yatırdılar. Istediginiz kadar sevin 24 saat gozunuzu ayirmamaniz gerekiyor bir yerden sonra ve bu gercekten mumkun degil. Ananem yatiriyordu kapilari kilitliyordu kacmasin diye camdan atlamaya kalkiyordu kaçırdılar beni diye. Bir yerdenn sonra hayati tehlike yaratiyorlar kendilerine.
Ninem ozel bir bakim evinde kaldi. El bebek gul bebek baktilar. Duygusal degil ama mantikli olani bu malesef.
 
Allah yardımcınuz olsun bu kadar kötü yorum yapanlar acaba bu durumu yaşamış mı? Birde sizi suçluyorlar, çok yazık empati yeteneği düşük insanlar maalesef her yerde mevcut,
Konu sahibi arkadaşım sen sabırlı ol gerekiyorsa akrabalardan destek al vefa akrabalarınız varsa tabi bazısı sadece iyi gün dostu çıkabiliyor, gerekirse psikoloğa gidip raharlatıcı ilaç yazdırın
Arada müzik dinleyin ruha iyi gelir bir kk takılmak beyni değişik yönlere çekmek hafifletir, bu sizin imtihanınız sanırım, daha az acı çekmek için kabullenin, o vakit yükünüzün azaldığını hissedeceksiniz
 
Konu sahibi sizi anlayabiliyorum yengemin annesi de hastaydı ve herkes kafayı yemek üzereydi.Onlar bakıcı tuttular, bakıma muhtaçtı çünkü.Uzaktan davulun sesi hoş gelir derler ya bu da öyle bir şey.İdrar kaçırması için de mesane pedi kullanabilirsiniz şu an kullanıyor musunuz bilmiyorum.Yaşlılar çocuk gibi aslında ve gerektiğinde de uzman yardımı almaktan çekinmeyin.Acil şifalar dilerim.
 
Back
X