Yazilanlari okuyunca sadece sikayet ediyorum gibi olmus. Tabi hakli olarak been eksik anlattim. İki universite bitirdim yuksek lisans yaptim kpss drn guzel bir puan aldim mulakatta elediler 6 kez ucundan dondum. Aileme ozellikle ergenlikte "ben ozgur olmak istiyorum" diye kac kere kavga ettim sayisini hatirlamiyorum normal bagirma cagirma da degil. Bi keresinde annemin cevabi su oldu "e tatile gittik ya daha ne" ozgurlukten kasiti ailenin dibinde yasamak. 17.00 da eve geliyorsam okuldan cikip abartmiyorum 17.01 de balkonda bakiyor olur yanimda arkadasim varsa kim o ne konusuyordunuz ne dedi diye mutlaka sorar tamam devir kotu de her zaman boyleydi ve hic arkadasim olmadi bu yuzden. Bu sadece birkac olay bunun gibi nice kavga oldu en sonunda baktim kendim iyice hasta oliyorum he he dedim gectim. Sevgilim olsun evleneyim dedim sevilmedim. zaten acikcasi umidim yok ben erkek olsam boyle aileyle istemezdim. Yine de belli etmemeye calistim dertlerimi olmadi yanlis insanlardi belki. Yani ugrasiyorum devam et diyorum kendime ha gayret diyorum ama ben tam bitise yaklasirken sanki camdan bi kapi cikiyor. Yolumu degistireyim diyorum yine ayni.
Birde dikkat cekmek beni sevin sevkat gosterin diye yazmadim bunlari. Gercekten hissettiklerim bu. İster inanin ister inanmayin ona bile gucum yok zira..