Konuştum bu sabah,
Defaaten seninle konuşulduğu halde, halen oğluma karşı davranışlarında bir değişiklik yok. Bir gece öncesinde omzunu sıkıp taciz ediyorsun ertesi gün ensesine patlatıyorsun. Çocuğa ettiğin hakaretleri saymıyorum bile . (Bilimum salak, gerizekalı vb.) Lütfen artık çoçuklarıma 'gestapo' gibi davranmaktan vazgeç. Bilmem farkında mısın ama çocuklarımla iletişimin emir kiplerinden öteye geçmiyor. Kimse bizim çocuklarımızı sevmek zorunda değil ama kimse onlara fiziksel ya da sözel olarak şiddet uygulayamaz. Geçen yıl bize İstanbul a geldiğinde çocuğa yemek yerken 'sana bi vururum beynin tavana yapışır' dediğinde benim annem şok oldu. Üstelik çocuğun tek suçu yavaş yemek yemek idi. O gece annem polis çağırmayı bile düşündü ve ben onu bir şekilde ikna edip vazgeçirdim. DAvranışlarının tuhaflığının ayırdına varmanı istiyorum. Evet annenin oğluma karşı aşırı düşkünlüğünü ona annesi gibi davranmasını ben de yadırgıyorum ama bunun böyle olmasında çocuğun bir suçu yok. O yüzden eğer ki annnenin torunlarına ilgisini kıskanıyorsan , öfkenin nensnesi yeğenlerin olmamalı. Bunu annenle çözmelisin bizi ilgilendirmez. Çocuklarla bir problemin varsa da bu senin kişisel sorunundur istersen profesyonel yardım alırsın. Son olarak söylüyorum" çocuklarıma hakaret aşağılamada bulunma! Vücut dokunulmazlıklarına saygı göster.!" Çünkü onlarında izzet-i nefisleri ve karakterleri var. Ben yaşadığım müddetçe buna izin vermeyeceğim.
Bir kere daha olursa polise ifade verirsin dedim.