Canım oğlum 2 gün sonra 22 aylık olacak. Aynı seninki gibiydi az yiyordu seçiciydi. Hatta tüm gün bu çocuk yine yemedi sürekli memede acaba doyuyor mu, az yediği için vitaminleri besinlerden alabiliyor mu, uykusu ne zaman düzelecek, ben ne zaman dinlenebileceğim diye kendimi yiyip bitiriyordum. Bir de dişleri çoğaldıkça ısırmaya ve çok acıtmaya başlamıştı ve her gittiğimiz yerde 30 40 dkda bir emzirecek yer aramaya devam ediyordum haliyle artık ikimiz içinde bu durum/döngü sıkıntıya dönüştü. Bir de benim psikolojim baya etkilenmeye başlamıştı açıkçası evet tabi ki emzirmek müthiş bir duyguydu ama benim için son 6 aya kadar o duygu git gide azalmıştı. Bugün memeyi bırakmamızın 3. gününün sabahı. Ben geçtiğimiz 2 ay boyunca kademeli şekilde, anlatarak, yılmadan ve usanmadan bıraktırmaya çalıştım fakat öyle akıllılar ki her türlü manipülasyonla beni yola getirdi. Günde 30-40 dkda bir memeye gelen bebek sabah 3 gece 2 geliyordu ama geldiğinde de 30 dk falan memeyi bırakmıyordu yani bu yöntem yemedi bizde. Velhasıl kelam 3 gün önce işte, bant yapıştırdım, şeffaf bant. Çünkü çok severek emdiği memesinden kötü tat, koku vs gelmesin istedim. Midesi bulanmasın, travma o şekilde olmasın istedim. Siyah bantta bana doğru gelmedi. Şeffaf bant ile uç küçük ve basık göründüğü için “Aa annecim bak meme gitmiş, süt bitmiş gördün mü?” dedim hep ve o da bakıp AAA dedi “Hadi bay bay yapalım memeye, artık bardak ve biberonla süt içeceğiz” dedim o da beni dinledi ve biberonla içiyor süt. 3 günde 10-15 kere açtırıp bakıyor ama bantı görünce hiç emmeyi denemedi bile. Sadece ilk gece zor geçti uykudan uyanınca 3-5 dk emer hemen uyuyakalırdı onun eksikliği baya zor geldi ama salladım, rahatlatıcı frekanslar dinlettim, sevdim, okşadım ve anlattım hep. Sonunda sızdı ve sabah güzel uyandı…. Evet çok üzüldüm hala üzülüyorum boşluğa düşmüş gibiyim çünkü anne için de zor o bağı kopartmak ama inan henüz 3 gün olmasına rağmen özgür hissediyorum. Bedenim yeniden tamamen bana ait. Bu hissi özlemişim. :) Umarım yazdıklarımla yardımcı olabilirim…