Kızlar.Şuan rahat ama devam edersem zaman zaman monoton hissettiğim sevdiğim bir yerde çalışıyorum.Evimi seviyorum,ama yalnızlık bazen boğuyor.Bazen de iyiki evim var diyorum.Burda yakın bir arkadaş çevresi de bulamadım kafama göre.Ama genel anlamda burayı seviyorum.İlçedeyim.Hemşireyim.Ailem merkezde.Merkezde veimize yakın bir hastaneye başvuru yapmıştım,nisan tayin dönemi için.Puanım yetmez,diyordum,geldi..Merkez olduğu için yoğun bir hastane,herkes,burdaki gibi olmaz diyorlar.Ama asistanların varlığı da bir yardım diyen birine rastaladım,orda kısa bir süre çalışmış.Gitmeme şansım da var.Aam şimdi gitmezsem bir daha ne zaman gideceğim.Evli olsam bu sessiz sakin yer güzel olur.Ama evde beni bekleyen biri de yok.Böyle yoğun bir yere gitmekle iyi mi yapıyorum acaba?Mecbur gideceğim de ,endişeliyim..Bu kadar zorlanacağımı düşünmemiştim..Ne olacak ,nasıl ortam olacak endişesi beni gerginleştirdi..Biraz konuşmaya ihtiyacım var..
Biliyor musun senin hissettiklerini bazen bende hissediyorum ben şuan merkeze uzak olan bir ilçedeyim sakin bir yer bikaç kişiden başka vakit geçirmekten hoşlandığım kimse yok evliyim ama eşimde sıkılıyor haliyle ikimizde memleketimizden ayrıyız ve ailemiz uzak sakin yerde çalışmak güzel oluyor büyük yerler gerçekten yoğun hemşiresin üstelik çok yorulabilirsin eğer hareketli bir hayatı seviyorsan tempoya ayak uydurabilceğini düşünüyorsan merkeze git ama merkeze gittiğinde ailen ile yaşaycaksın bu güzelde olabilir ama insan bazen yanlızlığıda istiyor ya evinde kendi düzenin kendi yaşamın var merkezede yakınmış zaten oturuğudn yer kafana esince gidp görebiliyorsan onlar gelebiliyorsa yani özlem çekmiyorsan yanlız yaşamak güzel olmalı :)düşündüğün zaman ilerde evleneceksn çoluk çocuk olacak telaşe koşturma:)
Ben de hep öyle düşünüyordum ,oyüzden 4 yıldır burdaydım..Ablamın gelmemi istemesi,burda bazen monotonluk hissettiğimden,ve bir arkadaşımın teşvikiyle başvurdum..Mecbur gidecem gibi..Oranın güzelliklerini düşünmem lazım değil mi..Yeni insanlar tanımak yeni arkadaş çevresi belki daha iyi olur..''İyiki gelmişim''demek istiyorum ama ben böyle hevessiz olursam önyargılı bakarım herşeye...İsterdim ki '2tamam burdan gitmeliyim burası beni sıktı dediğim vakit ''gideyim..Öyle hissetiğim anlar oldu sonra geçti hep..Böyle hissedeceğimi bilseydim ,eylül dönemini beklerdim.Şimdi herkes duydu.Hem de gitmeyince bir başvuur cezası vardır herhalde.
hımmmm anladım uzun zamanda olmuş ama ya yeter bnce bu kdar sakin yaşamyeni gitmemişsin :)senin yerinde olsam giderdim ben kendi düşncelerim gereği ailemi çok severimm hep onalrı görmek isterim akrabalarımı özlerimm giderdim yeniden doğmuş gibi olurdum yeterince kendinle başbaşa kalmışşsın zaten gittiğinde günlerin nasıl geçtiğini anlamayacaksın belkide mutlu olacaksınn alışverişlerrr :) arkadaşlarla gezmeler :) eve geldiğinde sıcak bir yemek içtenn anne baba gülümsemesii ahh ahh git ya hiç bekleme keşke bende gidebilsemm
Bir buçuk saatlik mesefadeyiz merkezle.Haftada bir gidiyordum zaten.Özellikle bu aralar orda daha mutlu olur oldum ,çünkü sallantılı bir ilşkim var,oldu olmayacak,ayrıldık derken yalnız çok bunalıyorum bazı zamanlar.Ozamanlar ailem ,iyi geliyor..Sırf buyüzden bile gitmem gerek gibi düşünüyorum..
Ablam otoriterdir pek duygusal değildir.Ama gelmemi sitiyor ve bu sıralar aramızda hiç sıkıntı yok.Önceden olmuştu..
Hem ben kira vermeyeceğim ,hem onlara da daha iyi yardım edebileceğim.Yeğenlerim beni seviyor.Annem var..Kadın yaşlı zaten yanında olayım değil mi?
Hastanede de yeni bir ortam aktivite belki de iyi gelir..Hiç canım sıkılmaya vaktim kalmaz belki..
Hem kilo vermek istiyordum biraz aktivite ,belki zayıflamama yardımcı olur,burada çok aktiviteli bir bölümde çalışmıyorum şuan..Ama acilin yorculuğundan sonra burası dinlendirmişti beni..Dinlenmek yeter zahir,nereye kadar burda kalacam değil mi?
4 yıldır merkeze gitmeyi hiç canım istemiyordu,şimdi yeni yeni dinlenmek yeter giibi hissediyorum..Ama bu rahatlığı bırakmak beni hüzünlendirdi..Zirvede bırakmam lazım değil mi:)Ay neden bukadar üzüldüm ki?
Oradan da bilgi almaya çalışacam en kısa zamanda.Bilmediğim şey beni korkutuyıor..En çok duyduğum,'yoğun''.
benimde hemşire bir arkadaşım var merkezde çalışıyor oda çok yoğun ama bir alıştı bir uyum sağladıki bu duruma hem dilinde yoğunum vaktim yok fln diyor ama gezmediği yer yapmadığı etkinlik kalmıyıor saedce uzun uzadıya tatili pek olmuyor onun haricinde nöbetten çıkıp gezmelere gittiğini çok bilrim :)) evet kira vereceğine annenlere yardımda etmiş olursn evlenmeden önce yanlarında daha çok kalmış olursun ailenn arkdaşların hep yanında destek olurlar sana yanlız kalmak istersen biriki gün gidersin biyerlre hiç düşünme yaa sadece briaz daha yorulursun ama diğer kalanları o yorgunluuğğuna değer ne olacakki çok şükür taş taşımıyoruz kafamız gölgede Allah daha zor şartlarda çalışanlara kolaylık versin değilmii :))
Kızlar ben pişman oldum bu başvuruyu yaptığıma...Başvuruda son gün olunca alelacele başvurmuştum ,fazla araştıramadan..Öğrendimki:Fazla mesai varmışEn az 48 saat yani 160 +48 gibi...Haftasonu gidip bizzat yerinden araştıracağım....İş yerinde de yayıldı,yerime hemen eleman bile göndermişler.''Karar ver ya sen o gidecek''dedi sorumlu.Ne demek o, dedim,''Ben kalırsam idare beni burdan alıpı yeni geleni mi verecek''dedim.Çok ayıp ederler böyle yaparlarsa ''dedim.Ben bilmem iidare bilir''dedi..Cevabımı da alamadım.
Ayrıca şimdi gitmezsem bir buçuk yıl başvur yapamama cezası varmış.Becayiş yapabilirmişim neyseki..Ben burdan gitmeye hazır değilmişim yaa...Burası sakin...Aktiviteye,yeni birşeye,hazır değilmişim..Sanki eski bölümüm gibi yoğun yorucu ve kötü arkadaş çevresi olacak diye korkuyorum...Anksiyeteye girdim(yoğun endişe). Huzursuzum..
Kızlar.Şuan rahat ama devam edersem zaman zaman monoton hissettiğim sevdiğim bir yerde çalışıyorum.
Hele ayrılık oldu mu yalnızlık iyice çekilmez oluyor,sallantılı bir ilişkim var..Evimi seviyorum,ama yalnızlık bazen boğuyor.Bazen de iyiki evim var diyorum.Burda yakın bir arkadaş çevresi de bulamadım kafama göre.
Ama genel anlamda burayı seviyorum.İlçedeyim.Hemşireyim.Ailem merkezde.
Merkezde eimize yakın bir hastaneye başvuru yapmıştım,nisan tayin dönemi için.Puanım yetmez,diyordum,geldi..Merkez olduğu için yoğun bir hastane,herkes,burdaki gibi olmaz diyorlar.Ama asistanların varlığı da bir yardım diyen birine rastaladım,orda kısa bir süre çalışmış.
Gitmeme şansım da var.
Ama şimdi gitmezsem bir daha ne zaman gideceğim.Evli olsam bu sessiz sakin yer güzel olur.Ama evde beni bekleyen biri de yok.Öte yandan ailem;boşanmış otoriter bir abla 4 yetişkin yeğen ve annemden ibaret...Ablamla aram şimdilik iyi..Odam olmayacak.Belki kızların odasına sığışırım.Beniz seviyorlar..Ablam da gelmemi istiyor..
Böyle yoğun bir yere gitmekle iyi mi yapıyorum acaba?Mecbur gideceğim de ,endişeliyim..Bu kadar zorlanacağımı düşünmemiştim..
Ne olacak ,nasıl ortam olacak endişesi beni gerginleştirdi..
Evimi dağıtmak..Rahat,alıştığım işyerimi bırakmak..Orda böyle bir bölümde bulunamam..Ama belki hayatıma renk gelir..
Risk alıyorum şuan..Endişe,heyecan,belirsizlik..
Biraz konuşmaya ihtiyacım var..
son yazdığını okuyunca üzüldüm ve gitmemiş olmanı ümit ettim...gittiysen de umarım mutlusundur, her şey olacağına varır, su akar yolunu bulur...sıkma canını cnm... bizi habersiz bırakma
Oraya meslektaşlarım'' yoğun ve geliri düşük, biz burdan kaçmak istiyoruz''deyince ordan vazgeçtim.Bir kere hareketlendirdim kendimi diye burda kalmak da oan bana tuhaf geldi...Başka bir hastaneden becayiş buldum.Buna red dilekçesi yazıp o becayişi düşünüyorum..Orası da şehir hast.olduğu için yoğun ama eğitim araştırma hastanesinden daha az yoğun olurmuş..Geliri de daha iyi.Eve biraz uzak..Diğeri yakındı..Ama çalışma şartları daha iyi görünüyor..Araya tanıdık koyarsam belki istediğim bölümlere de gidebilirm..
Becayişi de hemen buldum...Bunun için de endişelendim..Umarım iyi olur yaa..Aşırı yorgunluktan ve gece nöbetlerinden korkuyorum..Umarım zorlanmam..Ailemin yanında da herzaman rahat olurum inşallah..