Yeni evlendim evime alışamadım, benim canım çok sıkılıyorrr




işte bende bundan alışamamaktan korkuyorum.konya yakın aslında hızlı trende yapıldı gelir gidesin diolar ama öyle olmuyo ha deyince gidemiyosun.iş arıyoruz oluverirse die kursa felanda gidemiyorum.hafta sonu konyadaydım sanki hiç evlenmemiş gibi oldum eşimi çok ösledim ama evimi değil: kardeşimde evli annemlere 1 sokak ötede sürekli gelir gider.çok şanslı kıskanıyorum resmen.ben nie uzaktayım diyorum.ama kendim istedim böyle olmasını.eşimi çok seviyorum.eşimin ailesi gelicek bayramda benm aslında bi sıkıntımda bu.yazları sinopta yaşıyolar kışları şuan oturduğum evimde kalıyolardı.biz kira vermeyelim die evin içini keyfimize göre yaptırıp buraya oturduk.ee dolayısıyla ankara gelince burd akalıcaklar.buda bunaltıyo beni anlaşamamaktan korkuyorum.ben biraz geçimsiz biriyimdir.yani öyle bana karışılmasından felan hoşlanmam.aynı evde yapabilcekmiyiz bilmiyorum 3,4 ay kalırlar.offffffffffff offfffffffff evlilik hiçte öyle dışardan göründüğü gibi değilmiş.Allah yardımcımız olsun
 





ayyyy ayyyyy senin durumun daha kötü ben bunalıma girerdim heralde senin yerinde olsammm
 
bende yeni evlendim kocaeliden Doğu'ya geldim.O kadar sosyal bi ortamdan bu kadar pasif bi ortama girince kendimi temizliğe verdim :) Korkuyorum hasta olacam diyeArkadasım yok,ailem yok,eşim gece gündüz çalışıyor ne yapacağımı bilmiyorum nasıl zaman geçirecem evde neylerle oyalanacam bilmiyorum daha 20 gün oldu ama bunalıma girmek üzereyim
 
bende yakinda evlenipte baska bi sehire gidecem, bütün arkadaslarim, bütün ailem burda kalacak, yazdiklariniz beni korkutuyor.. ben zaten kac aydir kafa yoruyom diyom orda nasil yasayacam kime gidecem diye.. umarim hersey sandigimdan daha kolay olur
 
canım benim ya seni o kadar iyi anladım ki..evli değilim ama yıllardır ailemden uzakta okuyorum ve ailemden her ayrılıp gelişimde bunalıma giriyorum..evlenince ne olacak halim bilmiyorum (ama gün geçtikçe alışıyorum yine de şükret ki akşamları sevdiğin insan yanında benim gibi yurt köşelerinde değilsin.Bu arada sana bir önerim olacak memleketine çok sık gidip gelirsen evine hiç alışmazsın.OFFF ya Ankara da sevilcek bir yer değil ki HAKLISIN
 
zamanla alışırsın canım çocuğun olursa zamanın daha dolu geçerben yeni evli değilim ama şehir değiştirdim 2 yıldır burdayım.burda akrabam ailemden kimse yok maalesef yakın bir dost da edinemedimbu nedenle bende pek alışamadım ama çocuklarım olduğu için zamanım biraz doluyor.yinede sıkıldığım zamanlar oluyor tabii:97:
 
kızlarrrr size bir müjdem var p.tesi işe başlıyorum.Allahım a şükürler olsun.bu sıkıntıdan kurtulcam.şimdi tempolu günler beni bekliyoooor...dün doğum günümdü ve dün bi görüşmeye gittim ve oldu çok iyi bir doğum günü hediyesi:) sıkılan arkadaşlar umarım sizde bi çıkar yol bulursunuz.belkide buraya 1,,2 ay sonra evle iş zor oluyo yapamıyorummm die bi konu açabilirim görürseniz şaşmayın:) şimdide bu korku sardı beni.Allahtan eşimle aynı mesleği yapıyoruz ve yorgunluğumu sıkıntımı anlıycakk die umuyorum:)
 


Canım bende 4 aylık evliyim evliliğe alışmak yeni bir düzene alışmak gerçekten çok zor inanki bende çok zorlandım daha yeni yeni bişeylere alışıyorum ama sende birde şehir değişikliği olmuş zorlanman çok normal canım ama eşininde kimsesi yokmuş bu yüzden beraber elele verip birbirinize can yoldaşı olun zaman içinde orada arkadaş, komşu edinirsin mutlaka. Ama aynı şehirde bile olsa insan ailesini görmeden yapamıyo ben halen o konuda alışmış değilim hep aklım annemlerde kalıyo onları sürekli görmek istiyorum ama evimizede alışmak zorundayız canım artık evlendik. Benim yengem 20 yıllık evli bende alışamadıgımı söylediğimde bana alışmanın zaman aldıgını söyledi yıllar geçiyo dedi çocugun oldugunda hele bi 10 yılı devir tam olarak alışıyosun dedi canım kolay değil kaç sene ailemizle yaşadık birden düzenimiz değişti elbetteki alışma süreci olucak canım Allah kolaylık versin sana ve bizim durumumuzda olan herkeze.
 
Aynı durumu yaşayan ne kadar cok kisi varmışben de 3 ay once istanbula evlendim ve alışamama durumunu yasıyorum.İstanbul'un elit diye nitelendirildigi bir yerinde yasıyorum.insanların burnu bir karış havada.kimseyi tanımıyorum,sitede yaşayanlar birbirine selam bile vermiyor.çalışmıyorum da.sıkıntıdan 1 haftadır KPSS ye çalısmaya başladım.esimin ailesi bize yakın oturuyor ama her saatte onlarla görüşmek bana mutluluk vermiyor..cok korkuyorum ya alışamazsam sırf bu yüzden cocuk istegimi bile erteledim.esimle de bu konudan dolayı sorun yasamaya başladık.ne yapicammm bennn
 
mrb bende 3 yıllık evlıyım ıst dan c.klaeye gelın gıttım tamamen ruh saglıgım bozulmustu orda kımsem yok arkadasım muhabete hasret kalmıstım esım de ıs nedenıyle bazı geceler eve gelmıodu yanlız kalmıstım bı donem ıce kapanıklık basladı bende hepten sus pus oturur oldum evde esım kapıdan cıkınca saatlerce kapının onunde agldıgımı bılrım bır gun ıse gıderken bnı camdan kapnın onunde aglarken gormus ve dusunmus tasınmıs benı ıst tasınmaya karar vermıs cok skur ıyım suan senı ve senn gbı yanlız tek basına olanları ıyı anlarım suan ıst da oturuyoruz ıkımızde calısıoruz esımden allah razı olsun cok anlayıslı ılk bır sene evlılıgım berbattı suan cok sukur altlattık o donemı senı yorumunu okurken kendı yasadıgım canlandı gozumun onunde bende paylasmak ıstedım bende senn gıbı gece gec saatlere kadar oturup sabah 4 ten asagı kalkmazdım zor gunlerdı cok skur gectı bıttı allah yardımcımız olsun hepımızın nerde varsa yanlızlık zor ama anca yasayan blır bunu sana tavsıyem uyku saatlerını duzene sok cık gez dolas bır mesgale bul kendıne yoksa zor gurbetcılık allah yardmcın olsun...
 
gerçektende zor başka bi şehre alışmak.çıkıp geziyim diosun ama kendi başına nereyi gezceksin gezsende tat alamassınki.bidebenm annemle babam arasında sorunlar var bu da çok etken bana.hergün kötü bi haber alıyorum .annemin yanında olmak , ona destek olmak istiyorum.düşündükçe duvarlar üzerime üzerime geliyo sanki.p.tesi işe başlıyorum ama olsun bu değiştirmiycek hiç bişeyi gene aklım orda.10 yıl geçtiğinde alışırz tabi ama o 10 yıl geçene kadar neler atlatıcas belkide.annemin kıymetini şuan daha iyi anlıyorum anne olmak bi evi çekip çevirmek ne kadarda kutsal birşeymiş .ah annecim öyle özlüyorum ki kokusunu sıcaklığını.meğersem ne kadar güvendeymişim ailemin yanındayken.şimdi uzaktayım artık bende bir aile kurma çabasındayım.gerçekten zormuş.sağol annem sağol.....
çok duygulandım bu gece ağlıyorum şuan...ne zamana kadar devam edicek bu
 
bende 3 aylık evliyim.ailemden uzaga eşimin ailesinin yanına geldim.burda yalnızımm hıc kımse yok demişssin.bi de eşinin ailesinin olup da sırf kötülük olsun diye aramamaları sormamaları yuzunden yalnız kalmak var.resmen terkedilmişlik duygusu..bende diotum madem uzaga gittim bari kimsenin olmadıgı bi yere gitseydim de hiç olmazsa kımsemız yok deseydim.ben hala yalnızım hala kımse yok.ne komsu ne arkadas.evin eşyalarının başını bekliorum.napalım kısmet böyleymiş
 

merhaba arkadaşım bende haziran 29 da ewlendim ve ewdeyim ilk başlarda hergün ağlıyordum daralıyordum sıkıntıdan benim ailemde eşimin ailesi çok yakınımızda aynı semtteyiz ama yinede insan bi anda alışamıyor ben daha yeni yeni alışıyorum ewime üstelik eşi gece çalışıyor bir ay sonra işe başladı aksam 8 de gidiyor sabah 9 gibi falan geliyor zamanla ewini sahipleniyor sanırım insan sıkıntıdan patlıyorum gün içinde ama herkeste olur sanırım bu alışırsın zamanla takma kafana
 


Canimmmm valla yazdiklarini okudumda kusura bakma ama seni rahat sıkıo valla tam sopaliksin
 
bende bu duyguları sadece ben mi yaşıyorum diye düşünüp üzülüyordum,demek ki benim gibiler de varmış.ben de 3 aylık evliyim,yurtdışında yaşıyorum,ilk defa ailemden ayrıldım,henüz işe de başlamadım,ingilizcem yetersiz,insanlarla konuşamıyorum tıkanıp kalıyorum,burda da kadınlar dışarı güvenli bir şekilde çıkamıyor malesef,alışverişe bile gidemiyorum henüz,arada bir eşimin arkadaşlarının hanımlarıyla görüşüyorum ama rahatça bi şeyler paylaşabileceğim insanlar değiller,ben 22 yaşındayım benden büyükler çoluklu çocuklu insanlar yıllardır burdalar alışmışlar herşeye,eşim de çok çalışıyo,eve yorgun argın geliyo,hiç doğrudürüst beraber vakit geçiremiyoruz,orda burda uyuyakalıyor zaten,daha tam olarak karı-koca bile olmadık :/ evim çok güzel aslında ama ben hiç sevmiyorum,ev işi yapmak gelmiyor içimden,bütün gün uyuduğum oluyor,burası çok sıcak bi yer olduğu için herşey hemen bozuluyor,her yerde böcekler geziyor,ilaçlıyoruz hemen ertesi gün yine geliyorlar,kertenkeleler bile giriyor evin içine,nemden dolaptaki şeyler bi süre sonra böcekleniyor hatta kurtlanıyor :/

off ne zaman geçecek bu haller,ne zaman alışcam ben,şöyle mutlu iyi bi ev hanımı olmak istiyorum,ailemi çok özlüyorum,Türkiye'yi çok özlüyorum,hiç samimi olmadığım arkadaşlarımı bile çok özlüyorum :/
 
üzülme ben kendi memleketimde evli olduğum halde üç ayda alıştım biraz zaman alıyo ama alışılıyo zaten evliiik başlıca sorun bence
 
üzülmeyin bende yeni evlendim 2-3ay oldu.bide eşim geceleride calısıyor.yalnızlık nedir iyi bilirim koskoca sehirde tek basıma hissediyorum bende.benden tavsiye iyi bi komsu bul,ben öyle yaptım sağolsun kendini yalnız hiddetmiyorsun en azından :))
 
bende gaziantepliyim boluya gelin geldim ama gelmez olsaydım saçlarım agardı gurbette olmak çok kötü şubat ayında doğum yapacağım yanımda kimse yok yanlızım bir buçuk yıldır burdayım ama hiç arkadaş edinmedim hala memleketime gideceğim sanırıyorum buraya ait hissetmiyorum kendimi evdede huzursuzluk oluyor hep bu yüzden
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…