- 11 Haziran 2020
- 267
- 701
- 33
- 37
- Konu Sahibi catlover00
- #61
Ebeveyn-çocuk ilişkisi 18 yaş hadi farklı ülkelerdeki farklı kanun tanımlamalarını da dikkate alırsak, en fazla 21 yaşında bitmesi gereken bir şey. Bu evlat kimliğimizi tamamen kaybetmemiz anlamına gelmiyor tabiiki de.
Sağlıklı tutumlara sahip mutlu aile ile yetişmek ile aşırı korumacı, çocuğuna sorumluluk vermeyip, daima ihtiyaçlarını karşılayan, kişisel sınır kavramının olmadığı bir aile büyümek tam olarak aynı şey değil. Tek ortak yan, evet mutlu çocukluk. Ama birisinde ruhen sağlıklı kendine yeten bireyler yetişir.
Evlilik gibi ağır bir sorumluluğu yüklenecek kadar olgun olduğunu düşünüp, yeni taşındığın evinde 2 hafta boyunca anneni babanı özleyip, adapte olamamak malesef ki çözülmesi gereken bir psikolojik problemdir.
Aynı şeyi bir erkek yazsa, ana kuzusu diye buralarda sayfalarca gömülmüştü.
hiç ailemden ayrı yaşamamıştım,baba evinde de gayet rahattım , önüme gelip önümden kalkıyodu,yiyip içip geziyodum.annemle babam da gayet iyi anlaşır kavga gürültü olmaz.ama ben kendi evimi çok seviyordum,iş yapayım,yerleştireyim çok hoşuma gidiyordu..eşim ilk zamanlar iş seyahatine gidiyordu ben baba evime kalmaya gitmezdim annemle babamı çağırıdım onlar kalırdı benle,annem kızardı bu kadar sene bu evde yaşamadın sanki niye kalmıyosun diye..aaa bu arada 14 sene önce instagram falan da kullanmıyorduk,pembik gelin kavramı yoktu,story , sunum falan bilmiyodum ama ilk evim olduğu , istediğim gibi döşediğim için galiba vakit geçirmeye bayılıyodum
sonuçta annemin evi :) demek ki böyle oluyor belli bir zaman sonra
