- 30 Kasım 2016
- 26
- 8
- 16
- 35
- Konu Sahibi binickimbileyok
- #1
(Arkadaşlar merhaba, arkadaşımın hesabını kullanarak yazıyorum şu an. O kendisine burada ki yorumların iyi geldiğini kendisini daha güçlü hissettiğini söyledi ve şu dönemde de her şey iyi. Oldukça toparlandı. Umuyorum ki bende biraz olsun iyi hissedebilirim sizler sayesinde, tecrübelerinizden yararlanmaya ihtiyacım var. Şimdiden yorum yazan, destek olan herkesten Allah razı olsun.)
Bir yıllık bir ilişkiden sonra türlü zorluklara göğüs gererek geçtiğimiz Ağustos ayında evlendik. Ailesel problemler, iş problemleri, hastalıklar... Çok fazla şey ile uğraşmak zorunda kaldık ve o dönem yanımızda ailelerimiz bile yoktu. Ev bulamadık, öğrenci iken benim kaldığım eve yapıldı düğünümüz. 1+1 küçük bir daire, ne çeyizlerimi sokabildim o evime (sığmadı.), ne de ''yeni gelin.'' gibi hissedebildim kendimi.
Düğünde de türlü tatsızlıklar oldu tabii, eşimin ailesinin erkenden düğünden ayrılması, dedikodular ve diğer tüm şeyler... Sevdiğim için mi gözüm görmedi, yoksa bu ilişkiye çok fazla mı inanıyordum bilmiyorum. Bildiğim tek şey ne yaşanırsa yaşansın o eli asla bırakmayacaktım!
Düğün bitti, biz kendimizi ''evli'' gibi hissedemedik pek. İşimiz yok, düzenimiz oturmadı, eşimin ailesiyle problemler yaşıyoruz derken bunca sıkıntının içinde daha evliliğimizin üzerinden altı ay bile geçmemişken geldi yanıma ve ''soğudum!'' dedi.
Üstelik bunu defalarca yaptı...
''Soğudum.''
''Daha güzel giyinsen keşke?''
''Düzgün yürü.''
Ben onunla tanışmadan önce egosu yerinde, kendine güvenen ve ayakları yere sağlam basan bir kadındım. Ama basiretim mi bağlandı bilmiyorum onunlayken güvenimi kaybettim ve bana ''soğudum senden!'' derken ''beni bırakma'' diye ağlayan bir kadına döndüm. Taa ki bu son ''soğudum.'' cümlesini duyana kadar. Aldım çantamı çıktım evden, bir kız arkadaşımın evinde kaldım. Canım acıyor, evliliğimin bitmesini istemiyorum ama bu şekilde de ne kadar yaşanır bilmiyorum.
Kafam çok karışık!
Yorumlarınızı bekliyorum.
Bir yıllık bir ilişkiden sonra türlü zorluklara göğüs gererek geçtiğimiz Ağustos ayında evlendik. Ailesel problemler, iş problemleri, hastalıklar... Çok fazla şey ile uğraşmak zorunda kaldık ve o dönem yanımızda ailelerimiz bile yoktu. Ev bulamadık, öğrenci iken benim kaldığım eve yapıldı düğünümüz. 1+1 küçük bir daire, ne çeyizlerimi sokabildim o evime (sığmadı.), ne de ''yeni gelin.'' gibi hissedebildim kendimi.
Düğünde de türlü tatsızlıklar oldu tabii, eşimin ailesinin erkenden düğünden ayrılması, dedikodular ve diğer tüm şeyler... Sevdiğim için mi gözüm görmedi, yoksa bu ilişkiye çok fazla mı inanıyordum bilmiyorum. Bildiğim tek şey ne yaşanırsa yaşansın o eli asla bırakmayacaktım!
Düğün bitti, biz kendimizi ''evli'' gibi hissedemedik pek. İşimiz yok, düzenimiz oturmadı, eşimin ailesiyle problemler yaşıyoruz derken bunca sıkıntının içinde daha evliliğimizin üzerinden altı ay bile geçmemişken geldi yanıma ve ''soğudum!'' dedi.
Üstelik bunu defalarca yaptı...
''Soğudum.''
''Daha güzel giyinsen keşke?''
''Düzgün yürü.''
Ben onunla tanışmadan önce egosu yerinde, kendine güvenen ve ayakları yere sağlam basan bir kadındım. Ama basiretim mi bağlandı bilmiyorum onunlayken güvenimi kaybettim ve bana ''soğudum senden!'' derken ''beni bırakma'' diye ağlayan bir kadına döndüm. Taa ki bu son ''soğudum.'' cümlesini duyana kadar. Aldım çantamı çıktım evden, bir kız arkadaşımın evinde kaldım. Canım acıyor, evliliğimin bitmesini istemiyorum ama bu şekilde de ne kadar yaşanır bilmiyorum.
Kafam çok karışık!
Yorumlarınızı bekliyorum.
Intihar olsa duramazdin.
