- 1 Şubat 2016
- 9.242
- 34.188
- 548
- Konu Sahibi Mayflower75
-
- #1
Merhaba hanımlar. .
Ben 16 yaşında bir kız,12 yaşında bir erkek annesiyim..ve bu yeni neslin teknoloji ile resmen aşk yaşayan hallerinden şikayetçiyim. .
Benim çocukluğum ve gençliğim hep arkadaşlar ile sokakta parklarda oynayarak geçti. Sürekli hareket halindeydik. .saklambaç körebe voleybol hatta futbol bile oynadım. Annemden gizli sokak satıcılarına aldığım macun şekeri,leblebi tozu,muhallebi haricinde sokakta olmamın bana hiçbir zararı olmadı. .ha birde eve gelip terli terli soğuk su içip hastalanmamdan annem sorumlu değildi..oda gizliydi cunku:- )
Ama şimdi kendi çocuklarıma bakıyorum ve çok üzülüyorum.okuldan eve geldiklerinde ev ödevlerini yapıp ya tv yada pc karşısında vakit geçiriyorlar..kızıma kitap okuma alışkanlığı asilayabildim en azından ama oğlumda oda yok.
Bazen ben onları alıp gimnastige yada bazı aktivetelere götürsem bile bu genelde benim zorlamam ile oluyor.sürekli baskı yapan bir anne olmak ta istemiyorum. .
Kizimin durumu bu yıl daha da tuhaflasti.
16 yaş hormonlar tavan tabi ne söylesem bana cemkirerek cevap veriyor..Eski usul anne terliği olayı da yok bende..bazen ah yapsam diyorum. .
Odasına kapanmaya bayılıyor.gel bizimle otur hiç değilse bir saat diyorum,tamam diyor yarım saat sonra gözü saatte oflayip puflayarak odasına kaçıyor.en sevdiği filmleri dahi açsam odasında laptopundan arkadaşları ile sohbet edip müzik dinlemek en büyük keyfi oldu artık. .
Bende üzülüyorum tabi.kızımin en güzel çağları gözümün önünde ama ayrı ayrı geçiyor.uzaklaşıyoruz gibi hissediyorum.
Konuşmaya çalıştım bu konuyu bir kaç kez ama pek bir değişiklik olmadı. .
Benim gibi bu durumda olan varmı?yada çocuk ve genç psikolojisinden anlayan.?nasıl davranayim ne yapayım ben?
Ben 16 yaşında bir kız,12 yaşında bir erkek annesiyim..ve bu yeni neslin teknoloji ile resmen aşk yaşayan hallerinden şikayetçiyim. .
Benim çocukluğum ve gençliğim hep arkadaşlar ile sokakta parklarda oynayarak geçti. Sürekli hareket halindeydik. .saklambaç körebe voleybol hatta futbol bile oynadım. Annemden gizli sokak satıcılarına aldığım macun şekeri,leblebi tozu,muhallebi haricinde sokakta olmamın bana hiçbir zararı olmadı. .ha birde eve gelip terli terli soğuk su içip hastalanmamdan annem sorumlu değildi..oda gizliydi cunku:- )
Ama şimdi kendi çocuklarıma bakıyorum ve çok üzülüyorum.okuldan eve geldiklerinde ev ödevlerini yapıp ya tv yada pc karşısında vakit geçiriyorlar..kızıma kitap okuma alışkanlığı asilayabildim en azından ama oğlumda oda yok.
Bazen ben onları alıp gimnastige yada bazı aktivetelere götürsem bile bu genelde benim zorlamam ile oluyor.sürekli baskı yapan bir anne olmak ta istemiyorum. .
Kizimin durumu bu yıl daha da tuhaflasti.
16 yaş hormonlar tavan tabi ne söylesem bana cemkirerek cevap veriyor..Eski usul anne terliği olayı da yok bende..bazen ah yapsam diyorum. .
Odasına kapanmaya bayılıyor.gel bizimle otur hiç değilse bir saat diyorum,tamam diyor yarım saat sonra gözü saatte oflayip puflayarak odasına kaçıyor.en sevdiği filmleri dahi açsam odasında laptopundan arkadaşları ile sohbet edip müzik dinlemek en büyük keyfi oldu artık. .
Bende üzülüyorum tabi.kızımin en güzel çağları gözümün önünde ama ayrı ayrı geçiyor.uzaklaşıyoruz gibi hissediyorum.
Konuşmaya çalıştım bu konuyu bir kaç kez ama pek bir değişiklik olmadı. .
Benim gibi bu durumda olan varmı?yada çocuk ve genç psikolojisinden anlayan.?nasıl davranayim ne yapayım ben?