yeni ortama uyum sorunu

Nisan.umut .!.:

AY kendime benzettim ben seni ya.Benide hep ilk görüşte kendini beğenmiş bir tip sanarlar halbu ki yapısal oalrak soğuğum tanıdıkça sıcaklaşıyorum.Tanıdıktan sonrada şaşırırlar ne sıcakmışsın diye.Şimdi bende üniversiteye başlıycam.Ama üniversite ortamı farklı canım ya birsürü insan var mutlaka seni anlıycak birileri çıkıcaktır.

Genişletmek için tıkla...

Yagmuraras .!.:

Canım bende de var biraz :)
Bende hemencicik her ortama uyamam ama uydum zamanda vazgeçemem .)
Bence bunu zamanla kendın aşacaksın .Bende kucukken daha cok vardı okula gitmek istemez hep ağlardım .Bana da cevremdekıler hep asosyal olduğumu derler falan ama benım umrumda değil o kişiler.
Ben istediğim kadar varlar .(Asosyal olmamın sebebı de oturmaya falan gıttıklerınde benım cogu zaman gıtmemem .İstemedıgım hoş vakıt geçirmediğim bir ortama neden gitmek isteyim ki .Bana zaman kaybı boşuna vaktını harcamak gıbı geliyor.Pek sevdiğim insanlar da değiller açıkçası,çok yapmacıklar ve asla yapmacık ınsanlardan hoşlanmam ve rahat huzurluda hıssedeemem.)
Neyse bence sen böyle karamsar düşünme ve çevrendekılerı de takmamalısın.Unv.gideceksin rahat ol kendın ol..
Ben de tamamen aştım sayılamaz var elbet bıraz ama emın ol ki büyüdükçe aşacaksın.Kendine sorun etme bunu canımm

Genişletmek için tıkla...

chilling .!.:

merhabalar uzun zamandır siteyi takip ediyordum üye olmak yeni nasip oldu. öncelikle belirtmeliyim ki artık dayanamıyorum şimdiden kafayı yedim uzun olacak biraz baştan uyarayım.

evet başlıkta da belirttiğim gibi çocukluğumdan beri yeni ortama uyum problemi yaşıyorum her zaman. tabi bunda ailemin hakkını yiyemem onların sayesinde (!) çocukluğumdan beri özellikle babam güya düzgün sözünü dinleyen evlat yetiştirecek diye beni malesef özgüven eksikliğiyle yetiştirdi ve bu yüzden toplumda her zaman sorun yaşamışımdır. bir türlüde aşamıyorum malesef.

ilk ortaokula geçtiğimizde yeni bir ortama girmiştim ve dünyam başıma yıkıldı çok mutsuz huzursuz oluyorum kendimi güvensiz hissediyorum. sonra iki kere servis değiştirdim sonra liseye başladım sonra dershane falan derken sürekli tanımadığım ortamlara girdikçe sürekli aynı sorun. Bir türlü alışamıyorum sürekli eski hayatım olsun istiyorum.artık takıntılımı dersiniz bilmem yıllardır yastığımı bile değiştiremiyorum. Düşünün ortam değil sadece eşyalarım bile değişmesin istiyorum. Yani hiç bir nesne başka birinin yerini almamalı.

ve dışarıdan görenler beni hiç sevmezler. çünkü mesela tanımadığım bir insanın yüzüne bakıp gülemiyorum yapımda yok yada o konuşmadan ben onunla konuşamıyorum. böyle oluncada kimse seni anlamıyo kibirli kendini beğenmiş kelimelerini takıyorlar üstüne oysa kendimi beğendiğimden değil özgüvenim olmadığı için yapıyorum bunları kimse anlamıyor. Ama tanıdıktan sonra herkes çok sever beni sevdiğim insanların yanında kıpır kıpır neşeli bir insanım ve herkese değer veririm hiç kimseyi kırmam.

asıl sorunum ise üniversiteye başlıyor olmak şimdiden gama yasa battım çünkü yine aynı şeyleri yaşayacağım biliyorum. üstelik beni sevmeyen insanlarla aynı yeri kazanmışım. benimde onları sevdiğim söylenemez. beni kendimi beğenmiş biri olarak gördükleri için sevmiyorlar. bense lisede bana çok problem çıkarıp alışma sürecim yeterince zorken iyice zorlaştırdıkları için sevmiyorum. onlarla ilk hafta dışında lise boyunca bir daha yanyana gelmedik. üst dönemdiler benden. şimdi hem yeni bir ortama girecek olmanın korkusu hemde bu insanların yine sinirimi bozup iyice zorlaştıracaklarını biliyorum

sizce bunu nasıl aşarım ve çabuk alışırım. lütfen yorumlarınızı esirgemeyin çok ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

chilling .!.:

merhabalar uzun zamandır siteyi takip ediyordum üye olmak yeni nasip oldu. öncelikle belirtmeliyim ki artık dayanamıyorum şimdiden kafayı yedim uzun olacak biraz baştan uyarayım.

evet başlıkta da belirttiğim gibi çocukluğumdan beri yeni ortama uyum problemi yaşıyorum her zaman. tabi bunda ailemin hakkını yiyemem onların sayesinde (!) çocukluğumdan beri özellikle babam güya düzgün sözünü dinleyen evlat yetiştirecek diye beni malesef özgüven eksikliğiyle yetiştirdi ve bu yüzden toplumda her zaman sorun yaşamışımdır. bir türlüde aşamıyorum malesef.

ilk ortaokula geçtiğimizde yeni bir ortama girmiştim ve dünyam başıma yıkıldı çok mutsuz huzursuz oluyorum kendimi güvensiz hissediyorum. sonra iki kere servis değiştirdim sonra liseye başladım sonra dershane falan derken sürekli tanımadığım ortamlara girdikçe sürekli aynı sorun. Bir türlü alışamıyorum sürekli eski hayatım olsun istiyorum.artık takıntılımı dersiniz bilmem yıllardır yastığımı bile değiştiremiyorum. Düşünün ortam değil sadece eşyalarım bile değişmesin istiyorum. Yani hiç bir nesne başka birinin yerini almamalı.

ve dışarıdan görenler beni hiç sevmezler. çünkü mesela tanımadığım bir insanın yüzüne bakıp gülemiyorum yapımda yok yada o konuşmadan ben onunla konuşamıyorum. böyle oluncada kimse seni anlamıyo kibirli kendini beğenmiş kelimelerini takıyorlar üstüne oysa kendimi beğendiğimden değil özgüvenim olmadığı için yapıyorum bunları kimse anlamıyor. Ama tanıdıktan sonra herkes çok sever beni sevdiğim insanların yanında kıpır kıpır neşeli bir insanım ve herkese değer veririm hiç kimseyi kırmam.

asıl sorunum ise üniversiteye başlıyor olmak şimdiden gama yasa battım çünkü yine aynı şeyleri yaşayacağım biliyorum. üstelik beni sevmeyen insanlarla aynı yeri kazanmışım. benimde onları sevdiğim söylenemez. beni kendimi beğenmiş biri olarak gördükleri için sevmiyorlar. bense lisede bana çok problem çıkarıp alışma sürecim yeterince zorken iyice zorlaştırdıkları için sevmiyorum. onlarla ilk hafta dışında lise boyunca bir daha yanyana gelmedik. üst dönemdiler benden. şimdi hem yeni bir ortama girecek olmanın korkusu hemde bu insanların yine sinirimi bozup iyice zorlaştıracaklarını biliyorum

sizce bunu nasıl aşarım ve çabuk alışırım. lütfen yorumlarınızı esirgemeyin çok ihtiyacım var

Genişletmek için tıkla...

madieline .!.:

tebrikler canım öncelikle :) bende seninle aynı konumdayım şuan bende yeni başlayacağım ve kazananların hepsini sevdiğim söylenemez ama kafama takmıyorum çünkü onlar dış kapının dış mandalı hayatımda toz zerresi kadar yeri kaplamıyorlar çünkü gerçekten umrumda değiller. ne onlara nede onların fikirlerine ihtiyacın var bırak bunları. kendin söylüyorsun tanıyanların seni sevdiğini bir arkadaş bulduktan sonra emin ol gerisi gelir. kimse istediği insanlarla istediği ortamlarda değil. alışmaktan başka çaren yok yeri geldiğinde gözlerini kapa yeri geldiğinde kulaklarını tıka ben sana ezil demiyorum kesinlikle sadece fazla takma. Sakın kendini ezdirme çünkü gerçekten kimse senden değerli değil. ayrıca herkes ilk günlerde zorlanacak emin ol eve atınca kendini huzur bulacaksın. şöyle düşün okulundaki hiç kimseyi hayatına katmak zorunda değilsin ki... herkes o okuldan çıktıktan sonra okulda kalabilir. sevdiğin insan seninle birlikte çıkar ordan. o yüzden büyütme kafanda sen istediğin taktirde çevrendeler senin hayatının kontorolü senin elinde. kimsenin seni üzmesine izin verme. uzun konuya uzun cevap oldu biraz bol şans

Genişletmek için tıkla...