- 5 Eylül 2013
- 146
- 139
- 103
merhabalar uzun zamandır siteyi takip ediyordum üye olmak yeni nasip oldu. öncelikle belirtmeliyim ki artık dayanamıyorum şimdiden kafayı yedim uzun olacak biraz baştan uyarayım.
evet başlıkta da belirttiğim gibi çocukluğumdan beri yeni ortama uyum problemi yaşıyorum her zaman. tabi bunda ailemin hakkını yiyemem onların sayesinde (!)
çocukluğumdan beri özellikle babam güya düzgün sözünü dinleyen evlat yetiştirecek diye beni malesef özgüven eksikliğiyle yetiştirdi ve bu yüzden toplumda her zaman sorun yaşamışımdır. bir türlüde aşamıyorum malesef.
ilk ortaokula geçtiğimizde yeni bir ortama girmiştim ve dünyam başıma yıkıldı çok mutsuz huzursuz oluyorum kendimi güvensiz hissediyorum. sonra iki kere servis değiştirdim sonra liseye başladım sonra dershane falan derken sürekli tanımadığım ortamlara girdikçe sürekli aynı sorun. Bir türlü alışamıyorum sürekli eski hayatım olsun istiyorum.artık takıntılımı dersiniz bilmem yıllardır yastığımı bile değiştiremiyorum. Düşünün ortam değil sadece eşyalarım bile değişmesin istiyorum. Yani hiç bir nesne başka birinin yerini almamalı.
ve dışarıdan görenler beni hiç sevmezler. çünkü mesela tanımadığım bir insanın yüzüne bakıp gülemiyorum yapımda yok yada o konuşmadan ben onunla konuşamıyorum. böyle oluncada kimse seni anlamıyo kibirli kendini beğenmiş kelimelerini takıyorlar üstüne
oysa kendimi beğendiğimden değil özgüvenim olmadığı için yapıyorum bunları kimse anlamıyor. Ama tanıdıktan sonra herkes çok sever beni sevdiğim insanların yanında kıpır kıpır neşeli bir insanım ve herkese değer veririm hiç kimseyi kırmam.
asıl sorunum ise üniversiteye başlıyor olmak şimdiden gama yasa battım çünkü yine aynı şeyleri yaşayacağım biliyorum. üstelik beni sevmeyen insanlarla aynı yeri kazanmışım. benimde onları sevdiğim söylenemez. beni kendimi beğenmiş biri olarak gördükleri için sevmiyorlar. bense lisede bana çok problem çıkarıp alışma sürecim yeterince zorken iyice zorlaştırdıkları için sevmiyorum. onlarla ilk hafta dışında lise boyunca bir daha yanyana gelmedik. üst dönemdiler benden. şimdi hem yeni bir ortama girecek olmanın korkusu hemde bu insanların yine sinirimi bozup iyice zorlaştıracaklarını biliyorum
sizce bunu nasıl aşarım ve çabuk alışırım. lütfen yorumlarınızı esirgemeyin çok ihtiyacım var
evet başlıkta da belirttiğim gibi çocukluğumdan beri yeni ortama uyum problemi yaşıyorum her zaman. tabi bunda ailemin hakkını yiyemem onların sayesinde (!)
çocukluğumdan beri özellikle babam güya düzgün sözünü dinleyen evlat yetiştirecek diye beni malesef özgüven eksikliğiyle yetiştirdi ve bu yüzden toplumda her zaman sorun yaşamışımdır. bir türlüde aşamıyorum malesef.ilk ortaokula geçtiğimizde yeni bir ortama girmiştim ve dünyam başıma yıkıldı çok mutsuz huzursuz oluyorum kendimi güvensiz hissediyorum. sonra iki kere servis değiştirdim sonra liseye başladım sonra dershane falan derken sürekli tanımadığım ortamlara girdikçe sürekli aynı sorun. Bir türlü alışamıyorum sürekli eski hayatım olsun istiyorum.artık takıntılımı dersiniz bilmem yıllardır yastığımı bile değiştiremiyorum. Düşünün ortam değil sadece eşyalarım bile değişmesin istiyorum. Yani hiç bir nesne başka birinin yerini almamalı.
ve dışarıdan görenler beni hiç sevmezler. çünkü mesela tanımadığım bir insanın yüzüne bakıp gülemiyorum yapımda yok yada o konuşmadan ben onunla konuşamıyorum. böyle oluncada kimse seni anlamıyo kibirli kendini beğenmiş kelimelerini takıyorlar üstüne
oysa kendimi beğendiğimden değil özgüvenim olmadığı için yapıyorum bunları kimse anlamıyor. Ama tanıdıktan sonra herkes çok sever beni sevdiğim insanların yanında kıpır kıpır neşeli bir insanım ve herkese değer veririm hiç kimseyi kırmam.asıl sorunum ise üniversiteye başlıyor olmak
şimdiden gama yasa battım çünkü yine aynı şeyleri yaşayacağım biliyorum. üstelik beni sevmeyen insanlarla aynı yeri kazanmışım. benimde onları sevdiğim söylenemez. beni kendimi beğenmiş biri olarak gördükleri için sevmiyorlar. bense lisede bana çok problem çıkarıp alışma sürecim yeterince zorken iyice zorlaştırdıkları için sevmiyorum. onlarla ilk hafta dışında lise boyunca bir daha yanyana gelmedik. üst dönemdiler benden. şimdi hem yeni bir ortama girecek olmanın korkusu hemde bu insanların yine sinirimi bozup iyice zorlaştıracaklarını biliyorum sizce bunu nasıl aşarım ve çabuk alışırım. lütfen yorumlarınızı esirgemeyin çok ihtiyacım var
kimseyede anlatamıyorsun böyle değilim diye. umarım dediğin gibi olur tşkr ederim
.Bana da cevremdekıler hep asosyal olduğumu derler falan ama benım umrumda değil o kişiler.
.
dediğiniz herşeyi uygulamaya çalışıcam kafana taktıkça büyüyo gerçekten tadını çıkarmaya bakıp insanları fazla önemsemeyeceğim herşey bende bitiyor. umarım üniversite başladıktn sonra da neler olduğunu mutlu mutlu yazarım 
bol şans
